Μοῦ λένε κάποιοι ὅλο "στόμφο":
Τί θέλεις τώρα ἐσύ καὶ μπερδεύεσαι καί μιλᾶς;
Κοίτα τὴν δουλίτσα σου!
Ἐσύ θὰ σώσεις τὸν κόσμο;
Ἐσύ τώρα γιατί κρίνεις τοὺς ἄλλους;
Ἄσε τὸν Θεό νὰ κάνει τὴν δουλειά του!
Καὶ διάφορα τέτοια παρόμοια...
Τοὺς ἀπαντῶ μέσα ἀπὸ τὰ λόγια τῶν Ἁγίων μας..
Κατὰ τὸν Μέγα Βασίλειο:
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μᾶς λέγει:
Ἡ σιωπὴ εἶναι ἡ τρίτη μορφὴ ἀθεΐας!
Πρώτη, ἡ διά λόγου ἄρνηση!
Δεύτερη, ἡ διὰ τῆς πράξης! (ἄρνηση)
Τρίτη δέ, ἡ σιωπὴ ποὺ παραπέμπει στὴν συνενοχὴ καὶ συνέργεια!
Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐπίσης μᾶς λέγει:
Τῆς σιωπῆς τὸ κρίμα φοβερὸν ἐστί!
Τὸ νὰ ἐφησυχάζει κανείς, ὅταν τὸ κινδυνευόμενον εἶναι ἡ πίστις, τοῦτο εἶναι ἴδιον τῆς ἀρνήσεως, τὸ δὲ νὰ ἐλέγχει, εἶναι ὁμολογία εἰλικρινής!
Ἐνῶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος προσθέτει:
Ὁ μὴ λέγων τὴν Θείαν Ἀλήθειαν ὑπεύθυνος ἐστί τοῦ αἵματος τουτέστι, τῆς σφαγῆς τῶν ψυχῶν τῶν πλανωμένων!
Τὸ «μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε» περὶ βίου ἐστίν, οὐ περὶ πίστεως!
Καὶ θὰ κλείσω μὲ ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Λόγοι τοῦ Ἁγίου Παϊσίου»
– Γέροντα, τὰ διάφορα κινήματα, οἱ διαμαρτυρίες ποὺ γίνονται ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, ἔχουν κάποιο ἀποτέλεσμα;
– Ἡ παρουσία τῶν Χριστιανῶν εἶναι πλέον ὁμολογία πίστεως. Μπορεῖ κανεὶς μὲ τὴν προσευχὴ νὰ βοηθήση περισσότερο, ἀλλὰ τὴν σιωπή του θὰ τὴν ἐκμεταλλευθοῦν οἱ ἄλλοι καὶ θὰ ποῦν:
«Ὁ τάδε καὶ ὁ τάδε δὲν διαμαρτυρήθηκαν, ἑπομένως εἶναι μὲ τὸ μέρος μας, συμφωνοῦν μαζί μας !»
Ἄν δὲν ἀρχίσουν μερικοὶ νὰ χτυποῦν τὸ κακό, νὰ ἐλέγχουν δηλαδή, αὐτοὺς ποὺ σκανδαλίζουν τοὺς πιστούς, θὰ γίνει μεγαλύτερο κακό!
Τί λέτε λοιπὸν φίλοι μου; Πρέπει νὰ μιλᾶμε ἢ ὄχι; Πρέπει νὰ διαδίδουμε καὶ ὑπερασπιζόμαστε τὴν πίστη μας ἢ ὄχι;
Εἶναι δική μας δουλειὰ ἢ εἶναι μόνο τοῦ Θεοῦ;
(Ἀνώνυμος ἐκπαιδευτικός)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου