Ο Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον 6ος Βαρώνος Μπάιρον (George Gordon Byron, 6th Baron Byron), γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1788 στο Λονδίνο από Αριστοκρατική οικογένεια. Από μικρός αγαπούσε την μελέτη, διάβασε πολλά βιβλία, σπούδασε σε ανώτερα Αγγλικά Κολέγια, έμαθε να μιλά τα Ελληνικά και τα Λατινικά και ταξίδευε πολύ. Στα 21 του έγινε Βουλευτής και βρέθηκε αντίθετος με τους άλλους Λόρδους, λόγω του ενδιαφέροντός του για τα θέματα της εργατικής τάξης.
Το 1809 ταξίδεψε πρώτη φορά στην Ελλάδα, ξεκινώντας από την Πάτρα, την Πρέβεζα, τη Νικόπολη, την Άρτα, τα Γιάννενα, έφθασε ως το Τεπελένι, όπου τον φιλοξένησε ο Αλή Πασάς. Ξαναγύρισε στην Πάτρα, πήγε στο Αίγιο, στους Δελφούς, στην Λιβαδειά, στην Αθήνα, όπου έμεινε δυο μήνες και ύστερα στην Αρχαία Τροία και στην Κωνσταντινούπολη. Ο Βύρων, με την ποιητική του ευαισθησία, καταμαγεύθηκε από τις Ελληνικές φυσικές ομορφιές και τα αρχαία ερείπια.
Κατά την διάρκεια των ταξιδιών του έγραφε τα θαυμάσια ποιήματά του, που καθρέφτιζαν την καλλιτεχνική συγκίνησή του. Στο μεγάλο ποιητικό έργο του, με τίτλο «Το προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ», δίνει ωραιότατες περιγραφές της Ηπείρου. Ξεχωριστή θέση έχει ένα ποίημα, όπου περιγράφει μια θύελλα, που τον βρήκε στη Ζίτσα της Ηπείρου.
Στο Σούνιο εμπνεύσθηκε το ποίημα «Νησιά της Ελλάδας», όπου περιγράφει τις εντυπώσεις του και από την Αρχαία Τροία. Ο Ελληνολάτρης ποιητής αγανάχτησε από τα βάθη της ψυχής του για το ανοσιούργημα του Έλγιν, που έκλεψε από την Ακρόπολη τα μαρμάρινα καλλιτεχνήματα και έγραψε το ποίημα «Η κατάρα της Αθήνάς». Άλλα ποιήματά του ήταν η «Νύμφη της Αβύδου», τα «Τούρκικα παραμύθια» και ο «Δον Ζουάν», ίσως η κορυφαία ποιητική δημιουργία.
Ο Βύρων με τα ποιητικά του αυτά έργα έγινε διάσημος στην Αγγλία, ενώ η παγκόσμια φήμη του όλο και μεγάλωνε. Ήταν όμορφος άνδρας με πυκνά πυρόξανθα σγουρά μαλλιά και ωραίο παράστημα, αν και λίγο κουτσός από το δεξί του πόδι.
Οι ερωτικές του περιπέτειες άφησαν εποχή στο Λονδίνο και η περιφρόνησή του για τις κοινωνικές συμβάσεις δημιούργησαν μικρά και μεγάλα σκάνδαλα. Από τον σύντομο γάμο του με την Αναμπέλα Μίλμπανκ απέκτησε μια κόρη, την Άντα Λάβλεϊς, μετέπειτα διάσημη μαθηματικό, που θεωρείται από τους πρωτοπόρους της πληροφορικής. Από την σχέση του με την Κλερ Κλέμοντ, απέκτησε και μια δεύτερη κόρη, την Κλάρα Αλέγκρα, η οποία πέθανε σε ηλικία πέντε χρονών.
Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση ο Βύρων, που με το ποίημα «Προφητεία του Δάντη» είχε καταδικάσει τα τυραννικά καθεστώτα εκφράζοντας συμπάθεια για τους απελευθερωτικούς αγώνες των λαών, έδειξε αμέσως το ενδιαφέρον του. Το 1823 έγινε μέλος του «Φιλελληνικού Κομιτάτου», ενός Συλλόγου από Αγγλους Φιλελευθέρους και Φιλέλληνες, που είχαν σκοπό να ενισχύσουν τους Ελληνες επαναστάτες. «Αποφάσισα να πάω στην Ελλάδα. Είναι το μοναδικό μέρος, όπου δοκίμασα πραγματική ευχαρίστηση. Αν είμαι ποιητής το χρωστώ στον αέρα της Ελλάδας» έγραφε σε κάποιον φίλο του.
Στις 3 Αυγούστου 1823 έφθασε στο Αργοστόλι. Οι Έλληνες τότε ήταν διχασμένοι και αυτό πίκραινε τον ευαίσθητο και φλογερό νέο. Περίμενε μήπως πάψουν οι διχόνοιες, αλλά του κάκου. Έχοντας διορισθεί αντιπρόσωπος του «Φιλελληνικού Κομιτάτου», μοίρασε στους επαναστάτες τα εφόδια, που του έστειλαν από το Λονδίνο. Από δικά του χρήματα έστειλε στο Μαυροκορδάτο 4.000 λίρες για τη συντήρηση του στόλου.
Στις 5 Ιανουαρίου 1824 έφθασε στο Μεσολόγγι, όπου οι αγωνιζόμενοι Έλληνες τον υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό. Εκεί συνεργάσθηκε με άλλους ξένους εθελοντές και με δικά του έξοδα οργάνωσε τον Στρατό και φρόντισε για την οχύρωση του Μεσολογγίου. Στις 25 Ιανουαρίου η Κυβέρνηση τον αναγνώρισε Αρχιστράτηγο. Οι κόποι του όμως για την οργάνωση του Στρατού και για την συμφιλίωση των οπλαρχηγών, καθώς και το κακό κλίμα, υπέσκαψαν την υγεία του.
Στις 9 Απριλίου έπεσε στο κρεβάτι με δυνατό πυρετό. Παραμιλούσε διαρκώς, αλλά και τότε ακόμα παρακινούσε τους Έλληνες να συμφιλιωθούν, για να πετύχουν την απελευθέρωσή τους. Τα χαράματα της 19ης Απριλίου 1824, Δευτέρα του Πάσχα, άφησε την τελευταία του πνοή στο Μεσολόγγι, σε ηλικία 36 χρονών. Τα τελευταία του λόγια του ήταν για την Ελλάδα: «Της έδωσα τον καιρό, την υγεία μου, την περιουσία μου, και τώρα της δίνω τη ζωή μου. Τι μπορούσα να κάνω περισσότερο;»
Ο θάνατός του άπλωσε βαρύ πένθος σ’ όλους τους αγωνιζόμενους Έλληνες. Άνδρες και γυναίκες έκλαψαν σαν πραγματικό αδελφό και προστάτη τον Βύρωνα, που έγινε σύμβολο του πατριωτισμού και ανακηρύχθηκε Εθνικός Ηρωας. Μετά την κηδεία του στο Μεσολόγγι η σορός του μεταφέρθηκε στο Λονδίνο. Τις μέρες εκείνες ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε ένα μεγάλο ποίημα («Εις το θάνατο του Λορδ Μπάιρον») χαρισμένο στο μεγάλο αυτό λάτρη της Ελλάδας, που αρχίζει μ’ αυτούς τους στίχους:
Λευθεριά, για λίγο πάψε
Νά χτυπάς με το σπαθί·
Τώρα σίμωσε καί κλάψε
Εις του Μπάιρον το κορμί·
Οι Έλληνες μετά την απελευθέρωση τίμησαν τον Βύρωνα και του έκαμαν άγαλμα, που υψώνεται στο Ζάππειο, στην γωνία που βλέπει προς την Ακρόπολη και παριστάνει τον Φιλέλληνα κοντά σε μια γυναίκα –την Ελλάδα– που τον στεφανώνει. Το όνομα του Βύρωνα δόθηκε και στο συνοικισμό προσφύγων, που ιδρύθηκε στην Αθήνα, πάνω από το Παγκράτι και σήμερα αποτελεί τον Δήμο Βύρωνα.
1 σχόλιο:
Το ποίημα Μπάιρον για την Ελλάδα λίγο πριν από τον θάνατό του. “Για τις τιμές ενός νεογέννητου λαού, θα αποστρεφόμουν κάθε στέμμα τιποτένιο…θα μπορούσα ακόμη και να πεθάνω”
Τι είναι τούτες οι τιμές κι η αναγνώριση
που γίνηκαν ή θα γεννούν για μένα,
πάρεξ ενός νεογέννητου λαού κραυγή;
Κι όμως γι’ αυτές, εγώ,
θα αποστρεφόμουν κάθε στέμμα τιποτένιο
-εκτός κι αν ήταν από δάφνη-
κι όμως γι’ αυτές, εγώ, θα μπορούσα να πεθάνω.
Είμαι τρελός από πάθος, κι ένα σκυθρώπιασμα δικό σου
με παραλύει, όπως της έχιδνας το βλέμμα το φτωχό πουλί
που τα φτερά του, μάταια, πεταρίζει προς το θάνατο:
τόσο παράφορη η λαχτάρα μου για σένα,
τόσο δυνατή η μαγεία σου
ή τόσο αδύναμος έχω πια καταντήσει.
Το ποίημα και οι πληροφορίες προέρχονται από το βιβλίο “BYRON X ποιήματα» των εκδόσεων« Σοφίτα.
Στην εισαγωγή ο εκδότης γράφει:
"Εκατόν ενενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Μπάιρον παραμένει ένας γνωστός- άγνωστος."
Ο Μπάιρον δεν ήταν απλώς φιλέλληνας. Είχε πάθος για την Ελλάδα, ένα πάθος που πηγάζει από την κλασική του παιδεία.
Δεν ήταν απλώς ένας ποιητής. Υπήρξε ένας από τους πυλώνες του ρομαντισμού, ευφυής, κληρονόμος της gothic λογοτεχνίας, μεγάλος διανοητής με αντισυμβατικές και ρηξικέλευθες απόψεις για τη ζωή. Και πλήρωσε ακριβά γι’ αυτό.
Επιλέξαμε να παρουσιάσουμε ( ΙΔΕΤΕ) 10 ποιήματά του, στην αγγλική και ελληνική γλώσσα, που φέρνουν στο φως τις αρετές και τις αγωνίες του, αποκαλύπτοντας όψεις της προσωπικότητάς του.
Στα ποιήματα αυτά, ο αναγνώστης θα κατανοήσει την αγάπη του Μπάιρον για την Ελλάδα, μια αγάπη δύσκολη, μια αγάπη κι όταν αυτός δρασκέλιζε το κατώφλι του θανάτου».
ΑΑ
ΥΓ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΝ ΤΟΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΛΛΩΝ ΛΟΓΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΑΝ ΚΑΙ ΥΜΝΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ; ΦΕΥ!
Δημοσίευση σχολίου