Όταν μερικά άτομα έχουν μια θεσμική θέση, νομίζουν ότι μπορούν να βρίσουν ανοιχτά την ιστορία της Ανθρωπότητας. Ο υπουργός της ντροπής αρνήθηκε την πρόσκληση συμμετοχής στο πλαίσιο της Εσθονικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο Διεθνές Συνέδριο με θέμα: Η κληρονομία στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα, επειδή δεν μπορεί να παραδεχθεί ότι η ιδεολογία του κομμουνισμού είναι εργαλείο της βαρβαρότητας που έχει διαπράξει τόσες γενοκτονίες που είναι συγκρίσιμη μόνο με αυτή του ναζισμού.
Έχει ξεχάσει ο υπουργός τα εκατομμύρια θύματα που κατέστρεψε ο κομμουνισμός, ακόμα και σε θεσμικό επίπεδο, τα τεχνητά δικαστήρια του Στάλιν είναι μια απόδειξη αυτής της βαρβαρότητας. Επίσης πολύ πιθανό είναι να μην έχει διαβάσει το Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ, ούτε τις περιγραφές του Γολοντομόρ. Όσο για τα δεκάδες ιδεολογικά ρεύματα που γέννησε ο κομμουνισμός, βλέπουμε πολύ καλά ποιο ήταν το αποτέλεσμα όχι μόνο στη Ρωσία, στην Κίνα, στην Καμπότζη, στην Κούβα και τώρα στη Βόρεια Κορέα δίχως να ξεχάσουμε το Βιετνάμ. Έ
τσι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτό το ριζοσπαστικό πνεύμα που οι νέες ρίζες του μοιάζουν με τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας. Αλλά βέβαια όταν ανήκεις σε αυτό το πλαίσιο πώς να τολμήσεις να αυτοαξιολογήσεις τον εαυτό σου τόσο σε ανθρώπινο επίπεδο όσο και σε νοητικό. Αλλά πώς τολμά ένας υπουργός που πρέπει να προστατέψει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, να τα καταπατά χωρίς φοβίες. Είναι η λήθη ή άγνοια ή ο κομματισμός που τον εμποδίζει να δει και να ομολογήσει τη βαρβαρότητα του κομμουνισμού.
Το μόνο επικίνδυνο μήνυμα που στέλνει σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση αυτός ο υπουργός, είναι ότι η Ελλάδα που δεν παρήγαγε ποτέ αυτό το ιδεολογικό λάθος και δεν έπεσε στην παγίδα αυτής της βαρβαρότητας χάρη στις παρεμβάσεις των δημοκρατικών δυνάμεων και της αντίστασης, μέσω του παρουσιάζεται ως δικηγόρος του διαβόλου, ενώ πραγματικά δεν το έχουμε καθόλου ανάγκη γενικά αλλά και αυτήν την περίοδο θα ήταν καλό ένας υπουργός να βάζει αλλού τα ιδεολογικά συμπλέγματα για να μην παίρνει στον λαιμό του με τις δηλώσεις έναν ολόκληρο λαό που πάντα αγάπησε πρώτα από όλα την έννοια της ελευθερίας. Γι’ αυτόν τον λόγο το εθνικό μας σύνθημα είναι ελευθερία ή θάνατος και τίποτα άλλο. Διότι ποτέ δεν ήμασταν με αυτούς που καταπατούν τους λαούς λόγω καθυστερημένης και βάρβαρης ιδεολογίας. Έτσι αυτές οι υπουργικές δηλώσεις δεν αντιπροσωπεύουν τον Ελληνισμό.
πηγή
Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής
Τα εγκλήματα του κομμουνισμού κατά της Ανθρωπότητας
Τα εγκλήματα του κομμουνισμού δεν έχουν ανάγκη από οποιαδήποτε σύγκριση για να θεμελιωθούν ιστορικά και ανθρώπινα. Μάλιστα δεν μας ενδιαφέρουν ούτε οι συγκρίσεις, ούτε οι δικαιολογίες. Αυτά τα εγκλήματα έχουν μέσα τους ακόμα και γενοκτονίες με την έννοια του Lemkin. Σε αυτά τα εγκλήματα δεν υπάρχουν μόνο αυτά της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή είναι υπεύθυνη για το Γολοντομόρ 1932- 1933, για την Μεγάλη Εκκαθάριση 1936- 1938, για το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης 1939- 1941, για το Γκούλαγκ έως το 1953, για την καταστολή της Ουγγαρίας το 1956, για την καταστολή της Άνοιξης της Πράγας το 1968. Υπάρχουν όμως κι άλλα πολλά.
Ας εξετάσουμε μερικά απ’ αυτά για να μην υπάρχει ίχνος αμφιβολίας. Στη Κίνα βρίσκουμε τα Laogai 1950- 1960, αλλά και μετά με αλλαγές, το Λοιμό 1959- 1961, την πολιτιστική επανάσταση που είναι γενοκτονία, την κατοχή του Θιβέτ. Στην Καμπότζη οι ερυθροί Χμερ διέπραξαν γενοκτονία 1975- 1979. Στη Βόρεια Κορέα, ο κομμουνισμός διαπράττει εγκλήματα με στρατόπεδα θανάτου από το 1948 έως σήμερα. Στην Κούβα βρίσκουμε φυλακίσεις, καταδίκες έως θάνατο και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο σταλινισμός, ο μαοισμός, οι Χμερ, η δυναστεία στη Βόρεια Κορέα, ο καστρισμός είναι εκφράσεις του κομμουνισμού. Το γεγονός ότι διαχωρίζονται σε σχέση με τις χώρες που βρίσκονται δεν αλλάζει τίποτα επί της ουσίας. Είναι η ίδια ιδεολογία που χρησιμοποιήθηκε για να διαπράξουν αυτά τα συστήματα γενοκτονίες και εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει καμιά αμφισβήτηση αυτών των γεγονότων σε επίπεδο της Ανθρωπότητας. Τώρα αν μερικοί έχουν ιδεολογικά κολλήματα και δεν μπορούν να το εκφράσουν με τόσο ξεκάθαρο τρόπο, αυτό δεν αφορά την Ανθρωπότητα ή την ιστορία της, αλλά τα κράτη όπου ζουν και εκλέγονται. Όμως αν δεν μπορείς να αποδεχτείς τη βαρβαρότητα ενός συστήματος και μιας ιδεολογίας που υποστηρίζεις, θέλει να πει ότι δεν σέβεσαι καθόλου τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν μπορείς να εκπροσωπείς επίσημα μια χώρα που είναι δημοκρατική και τα σέβεται από τότε που υπάρχει.
πηγή
Δείτε επίσης συνέντευξη του Ν. Λυγερού: Ενάντια στην απόρριψη της εσθονικής πρότασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου