Σε προηγούμενα άρθρα είχαμε ασχοληθεί με τις διάφορες στρατηγικές που υπάρχουν. Σ’ αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τη «στρατηγική» που ακολουθούν οι κυπριακές κυβερνήσεις από το 2000 και εντεύθεν στην προσπάθειά τους να λύσουν το Κυπριακό.
Κάνοντας μια ανασκόπηση της πορείας των συνομιλιών από το 1974 μεταξύ του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του εκάστοτε Τουρκοκύπριου ηγέτη, διαπιστώνουμε αβίαστα τα ακόλουθα:
1. Η ΚΔ είχε εξασφαλίσει πολύ ισχυρά ψηφίσματα από τον ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους οργανισμούς. Από την τουρκική εισβολή μέχρι το 1983, ο ΟΗΕ υιοθέτησε 28 ψηφίσματα για την Κύπρο, από τα οποία τα οχτώ υιοθετήθηκαν από την 20ή Ιουλίου μέχρι τις 30 Αυγούστου 1974. Σε όλα αυτά τα ψηφίσματα το Κυπριακό οριζόταν ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής.
2. Με τον Γιώργο Βασιλείου στην Προεδρία της ΚΔ, το 1988 άρχισε η αποδυνάμωση των θέσεων της ΚΔ και η πρώτη υποβάθμιση των κυπριακών κρατικών συμβόλων.
3. Την ίδια περίοδο, άρχισε το Κυπριακό από διεθνές πρόβλημα να μετατρέπεται σε δικοινοτικό.
4. Αλησμόνητη θα μείνει η φράση του Γ. Βασιλείου ότι θα καλύψει όλες τις ανησυχίες και επιδιώξεις της Τουρκίας σε μια ενδεχόμενη λύση του Κυπριακού, η οποία στο τέλος έφερε τους Δείκτες Γκάλι.
5. Το 1993, εξελέγη Πρόεδρος ο Γλαύκος Κληρίδης που με τους φουστανελλοφόρους πολεμοχαρείς οπαδούς του όμνυαν πίστη και αφοσίωση στις αξίες και τα ιδανικά της ελληνικής φυλής, συμπαρασύροντας μαζί τους τους αγνούς αγωνιστές του έπους της ΕΟΚΑ. Την ίδια χρονιά, άρχισε η συνομολόγηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου και Ελλάδος, που άρχισε να προβληματίζει την Τουρκία, η οποία προσέτρεξε στους Αγγλοαμερικάνους προστάτες της για να το ματαιώσει, μαζί δε και μερικά από τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα που εξήγγειλε η κυβέρνηση Κληρίδη. Ο Κληρίδης, ενώ γνώριζε ότι οι πύραυλοι S-300 δεν θα έρχονταν στην Κύπρο, παραπλάνησε τον κυπριακό λαό και τον έπεισε ότι η Κύπρος θα γινόταν ισχυρή στρατιωτικά. Στο τέλος, διαπραγματεύτηκε το περίφημο σχέδιο Ανάν, το οποίο και μας έφερε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Γελοιωδέστερη περίπτωση ήταν η επιθυμία του να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας για 16 μήνες για να λύσει το Κυπριακό. Το Σύνταγμα θα ερχόταν στα μέτρα του… Οποία σοβαρότης. Από το 2002, άρχισε η αποδόμηση της αμυντικής θωράκισης της ΚΔ και η σταδιακή διάλυση του ΔΕΑΧ.
6. Το 2003, εκλέγεται ο Τάσσος Παπαδόπουλος και έρχεται για ψήφιση από τον λαό το σχέδιο Άναν. Περιττό να σχολιάσω τη μη διαπραγμάτευσή του από τον Τάσσο ή την αποδοχή επιδιαιτησίας και τα διάφορα άλλα φοβικά του σύνδρομα που τον οδήγησαν να θέσει το σχέδιο σε δημοψήφισμα. Το σημαντικότερο θα ήταν έγκαιρα να κατάγγελλε το σχέδιο, όπως ορθά κατά τον γράφοντα έκανε στο τηλεοπτικό του διάγγελμα, και να μη δεχόταν επιδιαιτησία.
Η Κύπρος άρχισε να μπαίνει στη γωνιά και να απομονώνεται, ειδικά μετά την εκστρατεία του Νίκου Αναστασιάδη με τα εξαπτέρυγα των Αβέρωφ, Στυλιανίδη, Χάσικου, Τορναρίτη και άλλων που όπου έφταναν έχυναν χολή και μίσος κατά των κιστημένων Κυπρίων, κατά την Καίτη Κληρίδη, που δεν γνώριζε και ούτε σεβόταν τη βασική δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας. Ο Τάσσος έχασε τις εκλογές από τον Δ. Χριστόφια, στον οποίον άφησε και πλεόνασμα μισό δις ευρώ.
7. Με τον Δ. Χριστόφια θα ασχοληθώ ακροθιγώς σε δυο γραμμές αλλά με μεγάλο περιεχόμενο. Μαρί, οικονομική κρίση και πλήρης υποβάθμιση της άμυνας της ΚΔ, ήτοι έκλεισαν μονάδες, φυλάκια και παρήκμασε η ΕΦ, της οποίας η εκπαιδευτική δραστηριότητα και η αμυντική ικανότητα μείωσαν και τη διαπραγματευτική ικανότητα του Δ. Χριστόφια στις συνομιλίες με τους συντρόφους Ταλάτ και Έρογλου. Κορωνίδα δε των συνομιλιών, οι περήφημες συγκλίσεις στο Κυπριακό, όπου δώσαμε πολλά.
8. Το 2013, εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Ν. Αναστασιάδης, ο οποίος, ενώ είχε προεκλογικά κατηγορήσει τον Δ. Χριστόφια για τις συγκλίσεις, τρεις μήνες μετά την εκλογή του, την 17η Μαΐου 2013, με επιστολή του προς τον ΓΓ του ΟΗΕ, τις αποδέχθηκε ως βάση των συνομιλιών που θα ακολουθούσαν. Την ίδια περίοδο, ο Ν. Αναστασιάδης δεσμεύτηκε στον κυπριακό λαό ότι δεν θα αποδεχόταν αλλά ούτε και θα υπέγραφε κούρεμα καταθέσεων του λαού, αλλά το έκανε.
Εκτός από τα χάλια της οικονομίας, επί Ν. Αναστασιάδη έχουμε την ολοκλήρωση της αποδόμησης της ΕΦ, με τη μείωση της θητείας στους 14 μήνες, κανένα εξοπλιστικό πρόγραμμα για οπλικά συστήματα και πλήρης παραπλάνηση του λαού για την άμυνα.
Για τα κωμικοτραγικά του Μοντ Πελεράν και της Γενεύης προτιμώ να σιωπήσω, γιατί όλοι ήμασταν μάρτυρες του διασυρμού της πλευράς μας. Αλήστου μνήμης θα μείνουν οι κωμικοτραγικές και συνάμα παραπλανητικές θέσεις και δράσεις στο Κυπριακό, όπου ο Ακιντζί έχει επιβληθεί κατά κράτος και η πλευρά μας ακολουθεί ως μικρό πιστό σκυλάκι τον μάστρο της.
Δεν αφήνω εκτός κριτικής αρκετά από τα μη κυβερνώντα κόμματα, και δη το μετέχων κατά τακτά χρονικά διαστήματα στις κυβερνήσεις Χριστόφια και Αναστασιάδη ΔΗΚΟ. Άπαντα τοποθετούμενα εντός και εκτός βουλής σύμφωνα με το κέρδος οπαδών.
Αντιλαμβάνεται πλέον και ο κάθε καλόπιστος παρατηρητής ότι μια χώρα με ανερμάτιστες κυβερνήσεις χωρίς στρατηγική, με καταρρακωμένους όλους τους συντελεστές ισχύος (οικονομία, άμυνα, ένοπλες δυνάμεις, στρατηγικές πληροφορίες, κυβερνοδυνατότητες κ.ά.), που είναι ουραγός των γεγονότων, που δεν απαιτεί τα στοιχειώδη από την Τουρκία που έχουν αποφασιστή στον ΟΗΕ (Τρίτη Βιέννης, Πρωτόκολλο Άγκυρας και λοιπά), είναι καταδικασμένη να καταστραφεί.
Αυτή είναι η στρατηγική της ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, την οποία στο τέλος η κυβέρνηση θα μας παρουσιάσει σαν νίκη. Το τραγικότερο, όμως, είναι ότι ίσως γίνουμε οι τελευταίοι Έλληνες κάτοικοι μιας ανεξάρτητης Κύπρου, την οποία στο μέλλον θα ελέγχει πλήρως η Τουρκία, και η Ελλάδα θα συρρικνωθεί περισσότερο με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου