Oc-cult (επίθετο) [ ə'kʌlt ] 1. υπερφυσικό ή μαγικό, 2. μη κατανοητό, 3. μυστικό, 4. κρυμμένο, 5. δύσκολο να γίνει αντιληπτό.
Και οι πέντε αυτοί ορισμοί θα μπορούσαν να περιγράψουν τον ολοκληρωτισμό που πραγματεύεται αυτό το άρθρο, αλλά σκεφτόμουν ότι οι ορισμοί 4 και 5 ήταν οι πιο ακριβείς... και ίσως λίγο το 3, αν σκεφτεί κανείς ότι ένα από τα χαρακτηριστικά της μαζικής παγκόσμιας προσπάθειας προς την κεντρική κυβέρνηση είναι μυστικό λόγω του γεγονότος ότι κανείς από τους επικεφαλής αυτής της προσπάθειας δεν θα παραδεχτεί ποτέ ότι πρόκειται για ένα ολοκληρωτικό κίνημα, αλλά η ίδια η προσπάθεια κάθε άλλο παρά μυστική είναι.
Η αληθινή της πρόθεση είναι πράγματι κρυμμένη, και ίσως, για τους περισσότερους, δύσκολο να τη δουν. Αλλά ένα από τα πιο παράξενα πράγματα σχετικά με όλα αυτά είναι ότι αν είχατε έστω και ένα ελάχιστο σκεπτόμενο μυαλό, θα ήταν πολύ ξεκάθαρο τι συμβαίνει και ποια είναι η πρόθεσή τους.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι πριν από το φιάσκο της 11ης Σεπτεμβρίου ήμουν ένας από αυτούς που είχαν ένα πολύ νυσταγμένο μυαλό. Οπότε έχω κάποια συμπάθεια για τους ανθρώπους που έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους κοιμισμένοι.
Τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα- δεν υπάρχει τίποτα πιο προφανές από τις προσπάθειες αυτών των ανθρώπων να κατακτήσουν τον κόσμο, και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να παραμείνουμε κοιμισμένοι. Χωρίς πλάκα.
Στο παρελθόν μια ολοκληρωτική κατάληψη κάθε άλλο παρά κρυφή ήταν. Συνήθως συνεπαγόταν έναν τύραννο με μεγάλο στόμα, όπως ο Λένιν, ο Στάλιν ή ο Χίτλερ, που άρχιζε να ξεστομίζει πώς αυτός και το ιδεολογικό του όραμα θα έκαναν τη χώρα που είχε βάλει στο στόχαστρο και όλους τους κατοίκους της πολύ, πολύ καλύτερα. "Ακολουθήστε με, ακούστε με, κάντε ό,τι σας λέω, μισήστε αυτόν που σας λέω να μισήσετε, πιστέψτε αυτό που σας λέω να πιστέψετε..." - και πάει λέγοντας - πολύ δυνατά, πολύ πιεστικά.
Πώς είναι λοιπόν τώρα διαφορετικά;
Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά, εκτός ίσως από το πώς το αποκαλούν. Δεν το αποκαλούν δικτατορία ή φασιστικό κράτος (καλά, ούτε τότε χρησιμοποιούσαν ακριβώς αυτές τις λέξεις). Τώρα το αποκαλούν συνήθως δημοκρατία, αλλά αυτό είναι μόνο κατ' όνομα. Το "απόκρυφο" μέρος αποδεικνύεται με το να μην λένε ποτέ στους ανθρώπους ότι οι περιορισμοί που υφίστανται και η απώλεια των ελευθεριών τους είναι προς όφελος του κράτους ή της ιδεολογίας, αλλά μάλλον προς όφελος των ανθρώπων - της κοινότητας, του ενός για τον άλλο.
Η συμμόρφωση δημιουργείται με ψέματα και υπεκφυγές.
Σίγουρα, ο Χίτλερ, ο Λένιν κ.ά. έλεγαν παρόμοια πράγματα στην αρχή, και ίσως μετά από λίγο καιρό οι "ηγέτες" μας να αρχίσουν να υιοθετούν τις ίδιες τακτικές που υιοθέτησαν αυτοί οι παγκοσμίου φήμης εγκληματίες στην ιστορία, αλλά πιστεύω ότι ο σημερινός δρόμος προς την ολοκληρωτική κυριαρχία δεν είναι τόσο προφανής και απροκάλυπτος όσο ήταν στο παρελθόν. Είναι λεπτότερος τώρα, πιο συγκαλυμμένος για τους περισσότερους -όπως ο βάτραχος που βράζει, για τον οποίο έχω ατελείωτα φλυαρήσει.
Αυτό έχει να πει ο CJ Hopkins για αυτή τη σύγχρονη εκδοχή της ολοκληρωτικής διακυβέρνησης- την αποκαλεί GlobalCap, δείτε το καταπληκτικό βιβλίο του, Η άνοδος του Νέου Κανονικού Ράιχ ( The Rise of the New Normal Reich:):
"Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία γι' αυτό σε εκείνο το σημείο. Ο GloboCap είχε τελειώσει με το παιχνίδι της αρπαχτής. Δεν κατέστειλαν απλώς μια "λαϊκίστικη" εξέγερση. Μας είχαν απολυταρχίσει ... ή όσο πιο απολυταρχικός μπορεί να γίνει ο παγκόσμιος καπιταλισμός. Δεν μπορεί να γίνει πλήρως ολοκληρωτικός στον 20ο αιώνα και να αρχίσει να χοροπηδάει με ανόητες στρατιωτικές στολές χαιρετίζοντας τη νίκη και τραγουδώντας παγκοσμιοποιητικούς ύμνους, επειδή (α) δεν έχει ιδεολογία, ή μάλλον, η ιδεολογία του είναι η "πραγματικότητα", και (β) πρέπει να διατηρήσει την προσομοίωση της δημοκρατίας, ή τουλάχιστον μια επίφαση αυτής. Γι' αυτό και μας παθολογικοποιεί-ολοκληρώνει".
Όπως αναφέρει ο Hopkins σε αυτό το απόσπασμα, αυτή η κατάληψη είναι παγκόσμια και δεν είναι εθνικοκεντρική- είναι παγκοσμιοκεντρική. Αυτό το γεγονός είναι αρκετά μοναδικό στην ιστορία και είναι το πιο κοντινό πράγμα σε μια κεντρική πηγή εξουσίας μιας ομάδας μη εκλεγμένων αξιωματούχων σε διάφορους παγκόσμιους οργανισμούς, όπως το WEF, ο ΠΟΥ και ακόμη και τα Ηνωμένα Έθνη.
Το πλησιέστερο πράγμα στον μεγαλόστομο τύραννο των παλιών ημερών είναι ο Klaus Schwab του WEF και δύσκολα είναι τύπος Χίτλερ ή Στάλιν, αν και σίγουρα ταιριάζει στην προσωπική και οπτική εικόνα ενός κακού τύπου ταινίας του James Bond με τα περίεργα sci-fi ρούχα του, τα παράξενα τσιράκια που τον περιβάλλουν και διαθέτοντας μια μάλλον εκνευριστική προφορά και ομιλία.
Είναι ο πραγματικός ηγέτης της αίρεσης που προσπαθεί να κατακτήσει τον κόσμο;
Ή, όπως κάποιοι έχουν προτείνει, είναι ο ίδιος ο Μεγάλος Poobah ο Σατανάς; (Εδώ είναι που η περιγραφική λέξη "απόκρυφος" και ο πρώτος ορισμός της στο λεξικό, "υπερφυσικό", ίσως είναι η πιο κατάλληλη περιγραφή του σημερινού μας ολοκληρωτισμού).
Οι τύραννοι των παραδόσεων είχαν ανταγωνισμό -αυτό είναι ένας άλλος παράγοντας που διακρίνει το τώρα από το τότε, και είναι ίσως ο πιο επιτακτικός λόγος που η τρέχουσα προσπάθεια κατάληψης του κόσμου μπορεί να είναι επιτυχής- τώρα δεν υπάρχει καμία αντίπαλη δύναμη εκτός από μια χούφτα κουρελιασμένων σκουληκιών, εμάς. Στο παρελθόν οι δυνάμεις των σκουληκιών ήταν πολύ πιο πειστικές, έχοντας γενικά εκατομμύρια ανθρώπους που εμπλέκονταν με μια μάλλον τρομερή στρατιωτική δύναμη.
Ποιος ξέρει τι θα συνέβαινε αν οι σύμμαχοι δεν είχαν νικήσει τον Χίτλερ το 1945 (δείτε το συναρπαστικό βιβλίο Fatherland για μερικές διασκεδαστικές, αλλά και ανατριχιαστικές εικασίες προς αυτή την κατεύθυνση). Αυτή η τρέχουσα "Μεγάλη Επανεκκίνηση" μπορεί να τρέξει ανεμπόδιστα μέχρι οι μεμονωμένοι άνθρωποι, μαζικά, να ξυπνήσουν και να τη σταματήσουν.
Η Σοβιετική Ένωση, από την επανάσταση του 1917, ήταν αποφασισμένη να προσηλυτίσει τον υπόλοιπο κόσμο στον μαρξισμό. Επικεντρώθηκε στα συνδικάτα παγκοσμίως, όπου πίστευαν ότι είχαν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να φέρουν μια εργατική ενοποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο.
Είχαν μερικές επιτυχίες στην πορεία, αλλά τελικά η ερωτική σχέση του κόσμου με τον προσωπικό πλούτο και τον καταναλωτισμό νίκησε την "εργατική" ιδεολογία των κομμουνιστών, η οποία ήταν η ισότητα και οι δίκαιοι μισθοί στους χώρους εργασίας - ξέρετε: "από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, για τον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του".
Προφανώς, εξακολουθεί να διακρίνεται σε όλο τον κόσμο, η βία και η στρατιωτική επιθετικότητα ήταν το κύριο ρεύμα του ιμπεριαλισμού. Παρόλο που οι Σοβιετικοί συμμετείχαν στο μερίδιο που τους αναλογούσε στη βίαιη κατάληψη, βασίστηκαν περισσότερο στην ανατροπή κυβερνήσεων και στη δημιουργία αλλαγών στο καθεστώς, κάτι που υπήρξε επίσης αγαπημένη μέθοδος της CIA των Ηνωμένων Πολιτειών.
Όλοι γνωρίζουμε ότι οι στρατηγικές του Χίτλερ και των εθνικοσοσιαλιστών ήταν κυρίως μιλιταριστικές - οι μπότες στο έδαφος δούλεψαν καλύτερα γι' αυτούς. Δεν πρόκειται να δούμε πολύ από αυτή την τακτική σε αυτή τη συγκεκριμένη άλωση (διάσημα τελευταία λόγια).
Όπως ειπώθηκε προηγουμένως, η κατάληψη θα είναι σχετικά διακριτική, αν και θα υπάρξει μια στιγμή, προς το "τελικό παιχνίδι" (ή ίσως μερικά σύγχρονα περιστατικά διάσπαρτα εδώ και εκεί) όπου οι αντιφρονούντες μπορεί να δολοφονηθούν σε στυλ Στάλιν - κρυφά και διακριτικά (η περίφημη "πράξη εξαφάνισης") ή να μεταφερθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για "κατήχηση" (σας θυμίζει κάτι ο μυστηριώδης θάνατος του Kary Mullis;).
Πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε, ήταν πολύ έξυπνοι με όλη αυτή την ανοησία με τον ιό - και όλα τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω από αυτόν. Οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός. Οι τακτικές τους είναι πολύ περισσότερο ψυχολογικές παρά πολιτικές ή ιδεολογικές.
Αν και βλέπουμε το ιδεολογικό να παρεισφρέει με αυτές τις μεγάλες αλλαγές στην ηθική, τις οικογενειακές αξίες, το "τι σημαίνει να είσαι καλός άνθρωπος", την κουλτούρα Cancel, την Κριτική Θεωρία της Φυλής, την BLM, την τρανσφοβία κ.λπ. Μην κοροϊδεύετε τον εαυτό σας, όλα αυτά είναι μέρος της ατζέντας για να μας καταστήσουν όλους τρελούς, ζαλισμένους και μπερδεμένους, και έχει αποτέλεσμα.
Προφανώς, μόνο την επιφάνεια ξύνω εδώ. Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε τη βόλτα αν είστε πολύ γέροι και κουρασμένοι για να πάρετε το δίκρανο και να βγείτε στους δρόμους.
Ο Dr Frankenstein σίγουρα φτιάχνει ένα νέο τέρας εκεί πάνω στο λόφο, ακριβώς κάτω από τη μύτη όλων μας, και "εμείς οι άνθρωποι" είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να τον σταματήσουμε πριν το τέρας μας σταματήσει, μόνιμα.
Δικτυογραφία:
Occult Totalitarianism – OffGuardian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου