Ποιοί ἀνήκουν λοιπόν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; Ἀνήκουν πέντε, θά λέγαμε, ὁμάδες.
Πρώτον, εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα. Ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ἡ πρώτη Ἐκκλησία, ἡ ἄκτιστη Ἐκκλησία, εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα, τά τρία πρόσωπα, τά ὁποῖα ὑπάρχουν πρό πάντων τῶν αἰώνων.
Δεύτερον, μέσα σ’ αὐτήν τήν πρώτη Ἐκκλησία, ὁ Θεός, ἀπό ἄπειρη ἀγάπη ἐνέταξε κατ’ ἀρχάς τούς Ἁγίους Ἀγγέλους, ἔφτιαξε τούς Ἀγγέλους. Καί φυσικά, κάποιοι ἀπ’ αὐτούς ἔγιναν δαίμονες καί ἐξέπεσαν τῆς Ἐκκλησίας.
Τρίτον, ἐνέταξε καί τούς ἀνθρώπους, τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα. Καί αὐτοί ὅμως ἐξέπεσαν τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερα, ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖται πρῶτον ἀπό τήν Ἁγία Τριάδα, τά τρία πρόσωπα, δεύτερον ἀπό ὅλους τούς Ἁγίους τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, τρίτον ἀπό ὅλες τίς ἅγιες Ἀγγελικές Δυνάμεις, δηλαδή τά ἐννιά τάγματα τῶν ἐπουρανίων ἀσωμάτων Δυνάμεων. Τό τάγμα τοῦ ἑωσφόρου ὅπως ξέρουμε, ἐξέπεσε ὅπως καί κάποιοι ἄλλοι ἄγγελοι ἀπό τά ἄλλα τάγματα, και αὐτοί φυσικά εἶναι ἐκτός Εκκλησίας.
Τέταρτον, οἱ βαπτισμένοι ορθοδόξως και κεχρισμένοι Χριστιανοί, εἴτε εἶναι κληρικοί εἴτε εἶναι λαϊκοί.
Καί πέμπτη ὁμάδα εἶναι αὐτοί πού ἔχουν κοιμηθεῖ, πιστοί, κληρικοί καί λαϊκοί, ἐν μετάνοια ὅμως καί ἐξομολογήσει. Δέν μπορεῖ να ἔχει πεθάνει ἀμετανόητος, νά εἶναι μασόνος, νά εἶναι δέν ξέρω τί… ἔτσι, καί νά λέμε ὅτι ἀνήκει στήν Ἐκκλησία.
Αὐτές οἱ πέντε ὁμάδες εἶναι λοιπόν πού ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία.
Ξαναλέω, ἡ Ἁγία Τριάδα, οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι, ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, οἱ βαπτισμένοι ὀρθοδόξως καί κεχρισμένοι κληρικοί καί λαϊκοί πού ζοῦν ὅμως μέ μετάνοια ἡ κάθαρση καί ἔχουν φτάσει σέ κάποιο στάδιο ἔστω ἀρχικοῦ φωτισμοῦ, στόν ἀρχικό φωτισμό, δηλαδή ὑπάρχει μέσα τους ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή, ἔστω σέ ἕνα μικρό βαθμό. Καί πέμπτον αὐτοί οἱ πιστοί πού ἔχουν κοιμηθεῖ ἐν μετανοία και ἐξομολογήσει.
ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Όπως θά μᾶς πεῖ καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος, μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει θάνατος. Ἕνας πού φοβᾶται τόν θάνατο σημαίνει ὅτι δέν πιστεύει ὀρθοδόξως. Αὐτός πού πιστεύει ὀρθοδόξως ἔχει ξεπεράσει τόν φόβο τοῦ θανάτου, δέν φοβᾶται νά πεθάνει. Ἕνας λοιπόν πού βάζει, καί λέει, πάνω ἀπό ὅλα εἶναι ἡ ὑγεία, ἐννοεῖ φυσικά τήν σωματική ὑγεία, φοβᾶται νά πεθάνει. Δηλαδή δέν ἔχει ξεπεράσει τόν φόβο τοῦ θανάτου. Δέν ἔχει ζήσει δηλαδή τήν Ἀνάσταση. Αὐτό εἶναι φοβερό. Δέν ἔχει δεῖ τήν Ἀνάσταση, ὅπως τό ὁμολογοῦμε στό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι». Λέμε, εἴδαμε τήν Ἀνάσταση καί προσκυνοῦμε τόν Θεό. Ἄν ὅμως φοβᾶσαι τόν θάνατο, σημαίνει ὅτι δέν ἔχεις δεῖ τήν Ἀνάσταση μέσα σου, γιατί αὐτό ἔτσι τό ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος. Τί σημαίνει ὅτι εἴδαμε τήν Ἀνάσταση, ἀφοῦ ἡ Ἀνάσταση ἔγινε πρίν ἀπό δύο χιλιάδες χρόνια; Τήν εἴδαμε μέσα μας, τή ζοῦμε δηλαδή τήν Ἀνάσταση, ἔχουμε ξεπεράσει τόν φόβο τοῦ θανάτου. Ἕνας λοιπόν πού φοβᾶται νά πεθάνει, φοβᾶται τόν θάνατο, σημαίνει ὅτι δέν ἔχει ζήσει τήν Ἀνάσταση. Ἄρα οὐσιαστικά εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας.
Βλέπετε πόσο λεπτά εἶναι τά πράγματα; Καί ἕνας λόγος πού φαίνεται καί ὡραῖος, ἀκούγεται ὡραῖος, οὐσιαστικά σοῦ φανερώνει ὅλη σου τήν κενότητα, τό κούφιο πού ἔχεις, ὅτι δέν ἔχεις τίποτα οὐσιαστικά, ὅτι είσαι, καί μόνο ἀπ’ αὐτό, εἶσαι ἐκτός Ἐκκλησίας! Γιατί λέμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, τί λέμε; Ὅτι «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, ἀμήν», δέν φοβάμαι νά πεθάνω. Κοιμᾶμαι, ἔτσι, ξαπλώνω νά κοιμηθῶ καί γιατί; Γιατί περιμένω τήν Ἀνάσταση ὅλων. Δεν ἔχω κανένα φόβο θανάτου.
Βλέπετε, στά χρόνια τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, σχεδόν ὅλες οἱ τοπικές Ἐκκλησίες εἴχανε πλανηθεῖ.
Εἴχανε πέσει στήν αἵρεση τοῦ Μονοθελητισμοῦ. Καί ἕνας ἁπλός μοναχός εἶχε ἀντιταχθεῖ, ὁ Ἅγιος Μάξιμος μέ τούς δύο μαθητές του, καί ὅλοι τοῦ λέγανε, μά ἐσύ μέ ποιόν εἶσαι;.. σέ ποιά Ἐκκλησία ἀνήκεις πλέον τώρα, ἀφοῦ ὅλες οἱ Ἐκκλησίες λένε τά ἀντίθετα ἀπ’ αὐτά πού λές ἐσύ;.. Ἐσύ ἕνας ἁπλός μοναχός τώρα τά βάζεις μέ ὅλη τήν Ἐκκλησία;.. Ποῦ ἀνήκεις ἐσύ;… Καί ἔλεγε, ὅτι ἐγώ εἶμαι στήν Ἐκκλησία γιατί εἶμαι μέ τήν ἀλήθεια. *Ὅποιοι εἶναι μέ τήν ἀλήθεια αὐτοί εἶναι μέ τήν Ἐκκλησία, μέ τήν Ὀρθόδοξη ἀλήθεια, τό Ὀρθόδοξο δόγμα δηλαδή.
Γι’ αὐτό δέν πρέπει νά φοβόμαστε οὔτε νά δειλιάζουμε, γιατί ἡ ἀλήθεια εἶναι παντοδύναμη, γιατί ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός. Δέν εἶναι θέμα ἀριθμοῦ. Ἔστω καί ἕνας εἶναι Ἐκκλησία ὅταν εἶναι μέ τήν ἀλήθεια.
Καί πάντα θά ὑπάρχει ἕνας, γιατί μᾶς τό ’χει πεῖ ὁ Χριστός, ὅτι «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»[7], τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία θά ὑπάρχει πάντα. Πάντα θά ὑπάρχει ἔστω και ἕνας Ορθόδοξος που θα εἶναι Ἐκκλησία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου