Ανάμεσα στους ανθρώπους που αγάπησαν και πόνεσαν τον υπόδουλο ελληνισμό, μάλλον ο κορυφαίος, ήταν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Ο «Πατροκοσμάς» υπήρξε όργανο του Θεού, το οποίο σταμάτησε τους εξισλαμισμούς και ανόρθωσε τα κατακερματισμένα πρόσωπα των ορθόδοξων Ελλήνων, δηλαδή της Ρωμιοσύνης. Ο καλός Θεός είχε προικίσει τον άγιό Του και με το χάρισμα της προοράσεως, την ικανότητα να «βλέπει» τα επερχόμενα στο εγγύς και το απώτερο μέλλον.
Με τη χάρη του Θεού ο άγιος Κοσμάς περιέγραψε το τραίνο, το αεροπλάνο, την τηλεόραση, … το τέλος του Αλή Πασά και άλλα. Εννοείται ότι και αυτά τα χρησιμοποίησε για να οικοδομήσει και να στηρίξει τους ακροατές του και τους απογόνους τους, εμάς, δηλαδή, στην πίστη στον Θεό, ώστε να έχουμε γραμμή πλεύσεως και να μην ταρασσόμαστε με όσα βλέπουμε γύρω μας.
Ανάμεσα στα άλλα ο άγιος Κοσμάς είπε ότι «θάρθη πρώτα ένα ψευτορωμαίικο. Να μην το πιστέψετε. Θα φύγει πίσω».
Τι ήθελε να πει ο άγιος; Εμείς ελευθερωθήκαμε το 1821 και φτιάξαμε δικό μας κράτος, το οποίο μεγάλωσε το 1912-13 … Ωστόσο, αυτό το κράτος φυλάκισε τον πρωτεργάτη του ’21 τον Κολοκοτρώνη, περιθωριοποίησε τους αγωνιστές, όπως μας λέει ο Μακρυγιάννης, κήρυξε διωγμό κατά της ορθοδοξίας (μοναστηριών και ορθόδοξης θεολογίας) και έβαλε σε θέσεις – κλειδιά ανθρώπους, οι οποίοι ήταν αρεστοί ή υποχείρια των μεγάλων δυνάμεων και κυρίως της Αγγλίας.
Οι ηγεσίες του ελλαδικού κράτους, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ήταν ξένο σώμα για τον λαό. Δεν είχαν την πίστη του, τις αξίες του, τις προτεραιότητες του λαού. Στην επιπόλαιη ματιά αυτό δεν φαίνονταν, επειδή οι εγκάθετοι υποκρίνονταν τους πατριώτες και τους ορθοδόξους χριστιανούς. Ωστόσο ιδιαίτερα έντιμοι και ευφυείς έβλεπαν πού πάει το πράγμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παπαδιαμάντης έχει γράψει ότι το 1821 «μετηλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους διά των εκλογών φανταζόμεθα ότι αλλάζομεν».
Ως το 1974 αυτή η αλήθεια ήταν δυσδιάκριτη. Από τότε και ύστερα γίνεται σιγά σιγά ευδιάκριτη έως κραυγαλέα. Αλλά ο πολύς κόσμος δεν το καταλαβαίνει, επειδή έχει και αυτός εκμαυλισθεί και διαφθαρεί και έχει χάσει τα κριτήρια. Έτσι το μόνο που του απομένει είναι να κατεβάζει τις άχρηστες και προδοτικές ηγεσίες, αντικαθιστώντας τις με «νέες», οι οποίες, δυστυχώς, αποδεικνύονται χειρότερες.
Το κυριότερο ελάττωμα αυτών των ταλαίπωρων, που δεν είναι σε θέση να κυβερνήσουν τον εαυτό τους και τα σπίτια τους είναι ότι αρνούνται συνειδητά την Ορθοδοξία και την ίδια τη βοήθεια που δίνει ο Θεός στους ηγέτες για να υπηρετήσουν τον λαό. Η υποκρισία και η στραβομάρα τους είναι παροιμιώδης. Με θλίψη θυμάμαι τον αγιασμό στη Βουλή όπου ο τότε αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ραντίζοντας την αίθουσα, έλεγε το «Σώσον Κύριε τον λαόν σου» και έφτασε στο «νίκας τοις βασιλεύσι». Εκεί ο υπουργός Παιδείας (Αρσένης αν θυμάμαι καλά) τον επέπληττε δημοσίως να μη λέει «βασιλεύσι», αφού δεν έχουμε βασιλιά (βαθυστόχαστο και … δημοκρατικό!). Τον υπουργό στήριξαν, ως συνήθως, και άλλες «φωνές». Τελικά ο αρχιεπίσκοπος υποχώρησε και έδωσε εντολή να ψάλλεται σωστά και ως παρεδόθη εντός των εκκλησιών αλλά να αντικαθίσταται το «βασιλεύσι» με το «τοις ευσεβέσι» στις δημόσιες εκδηλώσεις. Έτσι για μια ακόμα φορά η βλακώδης ιδεοληψία των ασχέτων και κομπλεξικών απίστων υπερίσχυσε. Άλλη μια «νίκη», που μας κόστισε και μας κοστίζει.
Πίσω από αυτό το φαινομενικώς ασήμαντο θέμα κρύβεται η μεγαλειώδης απιστία τους και η υποκρισία τους να φαίνονται χριστιανοί ορθόδοξοι. Αν είχαν πίστη θα γνώριζαν και θα καταλάβαιναν ότι έχουν ανάγκη τη Θεία Βοήθεια, ότι όπως δεν αλλάζουμε τον Παρθενώνα και την Αγιά Σοφιά, έτσι δεν αλλοιώνονται και τα γραπτά μνημεία και θα κατανοούσαν ότι, αφού αυτοί είναι η ηγεσία, αυτούς εννοεί το «βασιλεύσι» και σε αυτούς θα πήγαινε η άκτιστη χάρη του Θεού και θα τους φώτιζε και θα τους ενίσχυε στο έργο τους. Στους ευσεβείς, «τοις ευσεβέσι», έτσι και αλλιώς δίνει ο Θεός νίκες. Αλλά, φαίνεται ότι αυτή τη χάρη και τον φωτισμό δεν τα θέλουν. Έχουν αυτοί δικά τους «φώτα», σκοτεινά και μυστικά. Ξένα και κρυφά από το κοινό λαϊκό αίσθημα και τον κοινό νου.
Και μετά περιμένουμε προκοπή; [Σημείωση: Δεν είναι κοντόφθαλμο, πολιτική μυωπία να κολλάμε σε λεπτομέρειες και να αφήνουμε τον χώρο της Εκκλησίας στο έλεος του κάθε βασιλόφρονα ή ακροδεξιού;]
Ένα άλλο σημείο όπου φαίνεται ότι είναι ξένο σώμα μπορούμε να το δούμε από εκείνο το παραδοσιακό τραγούδι που έλεγε ότι «ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς δεξιά ο Πατριάρχης». Ο «Δεσπότης», η πολιτική εξουσία, και ο «Αρχιερέας» ψάλλουν μαζί στη θεία λειτουργία. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας, αφού δεν είχαμε πολιτική εξουσία δική μας και αφού περιφρονούσαμε τον βάρβαρο κατακτητή, ο Αρχιερέας έγινε και Δεσπότης.
Όταν στη διάρκεια του Όρθρου ο επίσκοπος «παίρνει καιρό» και οι ψάλτες ψάλλουν «τον Δεσπότην και Αρχιερέα ημών κύριε φύλαττε» αυτά σκέφτομαι και λυπάμαι που, 200 χρόνια μετά το ΄21, η θέση του Δεσπότη στην Εκκλησία είναι αδειανή, και ο αρχιερέας είναι ακόμα και Δεσπότης.
Οι επίσημοι, έτσι κι αλλιώς ξένο σώμα, ούτε εκκλησιάζονται ούτε μεταλαβαίνουν. Θα έλθουν στο τέλος να τους δείξουν τα κανάλια.
Είμαστε μικρό πληθυσμιακώς έθνος με μεγάλη παράδοση και πολιτισμό. Αν δεν θέλουμε να αφανιστούμε, αντί να επενδύουμε στον Ρώσο, τον Αμερικάνο ή τον Φράγκο, πρέπει να επενδύσουμε στον Θεό. Ρώτησαν τον αείμνηστο Γέρο του Μωριά αν είναι γαλλόφιλος, αγγλόφιλος ή ρωσόφιλος. Αρνήθηκε και τα τρία. «Είμαι Θεόφιλος, είπε, γιατί σαν τον Θεό κανένας δεν αγαπάει την Ελλάδα»! Αυτό είναι πατριωτισμός. Ο αγράμματος πολέμαρχος γνώριζε αυτά που οι σημερινοί «φωστήρες» με τις σπουδές στα «μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού» δεν φαντάζονται. Αλλά εδώ έρχεται και πάλι ο θεοφώτιστος άγιος Κοσμάς, που μας είπε επίσης ότι «το κακό θα σας έλθει από τους διαβασμένους» εννοώντας τα άθεα γράμματα..
Με άθεα γράμματα και άπιστη και διεφθαρμένη ηγεσία βρισκόμαστε ήδη στην καρδιά του Ψευτορωμαίικου. Αλλά να γνωρίζουμε ότι και αυτό το επιτρέπει ο Θεός για να γίνονται φανεροί όσοι αξίζουν. Άλλωστε, οι έχοντες πίστη γνωρίζουν ότι, το τι θα γίνει στον κόσμο δεν το καθορίζει η παρέα του Κίσιγκερ ή της Μέρκελ αλλά οι άγιοι. Ο Θεός «θέλημα των φοβουμένων Αυτόν ποιήσει και της δεήσεως αυτών εισακούσεται», λέει στο Ψαλτήρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου