Θα ξεκινήσω με κάτι που μου θύμισε μια φίλη που για λόγους βιοπορισμού και αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού ζει πλέον στο εξωτερικό και διαθέτει πολύ πιο ψύχραιμη ματιά από εμάς που ζούμε ή προσπαθούμε να ζήσουμε στο μάτι του κυκλώνα.
Η εμετικά δουλική συμπεριφορά ορισμένων απέναντι σε έναν ακόμη τούρκο που είδε φως στη Θράκη και μπήκε να αλέσει, επωφελούμενος της ημιμόνιμης κωματώδους κατάστασης της ελληνικής κυβέρνησης και διοίκησης, μου φέρνει στο νου το εξής ρητό του Έρικ Χόφερ: "Οι άνθρωποι που δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει, συνήθως γλείφουν τη μπότα που τους κλωτσάει".
Και αυτό αφορά την Ελλάδα. Την πατρίδα μου, την πατρίδα μας.
Την χώρα με τόσους πολλούς ήρωες, αλλά, δυστυχώς και τόσα πολλά καθάρματα.
Ευτυχώς, όμως, για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας οι υπεύθυνοι δεν είναι ανώνυμοι και οι πολιτικοί και οι ακολουθούμενες πολιτικές τακτικές έχουν όνομα: εθελούσια συνειδητή αγοραπωλησία και αργυρώνητοι δούλοι. Δίποδα εξαρτημένα από την εξουσία που ασκούν, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα των ιδεολογικών και ιδεοληπτικών επιταγών αλλά και των ψηφοθηρικών αναγκών τους.
Από την άλλη, μια μερίδα πλουσιοπάροχα σιτιζόμενων από την Άγκυρα, που ενώ γεννήθηκαν και κατοικούν στην Ελλάδα, παράλληλα αυτοπροσδιορίζονται σαν τούρκοι και λειτουργούν με παράλληλους και παράνομους μηχανισμούς κατά της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας, δημιουργώντας συνθήκες Κοσσοβοποίησης της Θράκης. Είναι αυτοί που παραβιάζουν τα αυτονόητα και ισχυρίζονται ότι είναι διαφορετικό το να είσαι Έλληνας από το να είσαι Έλληνας πολίτης. Είναι εκείνοι που χαίρονται τα δικαιώματα του πολίτη της ΕΕ, και παρ’ όλα αυτά το παίζουν τούρκοι αναφερόμενοι στο πέραν του Έβρου κατασκεύασμα, δηλαδή στην Τουρκία, ως «μητέρα πατρίδα», μπορούν άνετα να παραδώσουν τα διαβατήριά τους και να περάσουν δίπλα. Δεν τους κρατάει κανείς. Η ψευτο-μάνα-πατρίδα τους, είναι τα ματωμένα μας χώματα, η πατρίδα και η ιστορία μας για χιλιετίες.
Ζήσαμε και την επίσκεψη τοῦ δυτικοθρακιώτη αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Χακάν Τσαβούσογλου στή Θράκη, με όλο τον συρφετό των σεσημασμένων υπονομευτών της ελληνικής κυριαρχίας στην περιοχή. Η επίσκεψη αυτή ήταν άλλη μία θρασύτατη προσβολή της ελληνικότητας και του ελληνισμού της περιοχής, με τον Τούρκο επίσημο να επισκέπτεται τούς παράνομους συλλόγους Ξάνθης και Κομοτηνής, και τους ψευτομουφτήδες υπαλλήλους του. Δυστυχώς, παρά του ότι την τελευταία στιγμή ανακοινώθηκε πως θα τον συνοδεύει ο υφυπουργός Εξωτερικών Γ. Αμανατίδης (ποντιακής καταγωγής, ο οποίος είχε ως μεταφραστή υπάλληλο του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής), τελικά η συνοδεία αφορούσε μόνο συγκεκριμένα μέρη του προγράμματος, και συγκεκριμένα τα πλέον τυπικά και ανώδυνα, δηλαδή την επίσκεψη στα μειονοτικά σχολεία (γυμνάσια – λύκεια) σε Κομοτηνή και Ξάνθη.
Στα υπόλοιπα, και κυρίως στα ορεινά της Ξάνθης πομακοχώρια Εχίνο και Κένταυρο οργίασαν οι κατ’ επάγγελμα “Τούρκοι” της περιοχής. Μέχρι και πανό με τον Ερντογάν ανήρτησαν καλώντας τον στον Κένταυρο ως “ελπίδα όλων των μουσουλμάνων του κόσμου”, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την ελληνική πολιτική σκηνή και την μελλοντική συσπείρωση όλων των μουσουλμάνων (και όχι μόνο, για να μην ξεχνάμε και το «Ουράνιο Τόξο» των φιλοσκοπιανών της Φλώρινας) της Ελλάδας, όπως αυτοί θα αριθμούνται μέσω της αδιάλλειπτης ροής – εισόδου λαθρομεταναστών!
Όπως τόνισε σε δηλώσεις του, ο τούρκος αντιπρόεδρος, το ταξίδι του στην Ελλάδα λειτουργεί ως προπομπός της επικείμενης επίσκεψης του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Ελλάδα, που επίσης εντάσσεται στο πλαίσιο της ενίσχυσης της καλής γειτονίας των δύο χωρών.
Με τις σχέσεις καλής γειτονίας, ωστόσο, δεν συνάδουν οι δηλώσεις που έκανε από τη Θράκη ο Τούρκος αντιπρόεδρος, ο οποίος δεν δίστασε να μιλήσει ευθέως για τουρκική (δηλαδή εθνική) μειονότητα στη Θράκη, η οποία μάλιστα -κατά τον ίδιο- αριθμεί «150.000 Τούρκους μουσουλμάνους».
Δίχως να σεβαστεί, δε, τη χώρα που τον φιλοξενεί, ο Τούρκος αξιωματούχος ανέφερε τα Σκόπια ως «Μακεδονία», για να υποστηρίξει μάλιστα ότι και εκεί υπάρχει «τουρκική μειονότητα», όπως επίσης στη Βουλγαρία και στο Κόσοβο.
Προχωρώντας, δε, έτι περαιτέρω, είπε ότι αυτές οι μειονότητες «μοιράζονται την ίδια κακή μοίρα», αφού τυγχάνουν άνισης μεταχείρισης από τις χώρες στις οποίες βρίσκονται, όπως υποστήριξε.
Στο πλαίσιο αυτό, διαβεβαίωσε ότι η Τουρκία είναι πάντοτε κοντά στην «τουρκική μειονότητα» της Δυτικής Θράκης.
Ο Τούρκος αντιπρόεδρος είπε ακόμη ότι η τουρκική μειονότητα δίνει αγώνα επιβίωσης και γνωρίζουν ότι η μειονότητα έχει κάποια προβλήματα. «Εμείς, ως μητέρα πατρίδα, ως Τουρκία, δεν θα σας αφήσουμε μόνους σας και δεν σας αφήσαμε» ανέφερε.
Εμείς, μέσα και μετά από όλα αυτά, αναρωτιόμαστε, σε ποιάν χώρα του κόσμου αφήνεται ένας ξένος επίσημος να μετακινείται ό,που θέλει, να λέει ότ,ι θέλει και να μην υπάρχει δίπλα του κάποια μορφή εκπροσώπησης των Αρχών; Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν και προβλήματα με μειονότητες, αλυτρωτισμούς κτλ!
Ακόμη και η πιό ελεεινή μπανανία κάτι θα προσπαθούσε να συμμαζέψει.
Δυστυχώς για εμάς, η Ελλάδα δεν είναι καν μπανανία. Είναι πολύ πιο κάτω και σύντομα οι έλληνες πολίτες θα καταλάβουν πως οι χώρες μπανανίες είναι πολύ πιο αξιοσέβαστες από την Ελλάδα του σήμερα.
Μπροστά σε περίπου 2.000 άτομα ο Χακάν Τσαβούσογλου άρχισε να λέει πως “η Ελλάδα για να λέγεται ευρωπαϊκή χώρα πρέπει να σέβεται τη δημοκρατία” και να αντιμετωπίζει τον μειονοτικό κόσμο “ως πρώτης κατηγορίας πολίτες και όχι όπως μέχρι τώρα”!!!
Αναφέρθηκε στα “προβλήματα” πού καλά γνωρίζει: ταυτότητα, σύλλογοι, μουφτήδες, βακούφια, εκπαίδευση, δικαιώματα…
Μετά από όλα αυτά, τον χειροκρότησαν οι 2.000 μεταφερόμενοι χειροκροτητές (από τις δεκάδες χιλιάδες των μουσουλμάνων της Θράκης) και τελείωσε η θρασύτατη και προκλητικότατη παράσταση επίδειξης τουρκικής ισχύος που έδωσε ο κύριος Τσαβούσογλου.
Η ελληνική κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν έχει απαντήσει σε τι είδους θέματα εκπαίδευσης συζήτησε, ο Χακάν Τσαβούσογλου με τον υπουργό Παιδείας, Κώστα Γαβρόγλου, δημιουργώντας ακόμη περισσότερα ερωτήματα για την προσπάθεια συσκότισης ή απόκρυψης της ατζέντας των συζητήσεων...
Ταυτόχρονα δεν έχει δοθεί καμία απάντηση γιατί ο κ. Αμανατίδης δεν συνόδευσε τον Τσαβούσογλου σε όλη την περιοδεία του και του επέτρεψε να «σπείρει» την τουρκική πολιτική σε ελληνικό έδαφος…Ήταν σαφέστατα ενημερωμένος, τόσο ο ίδιος και το υπουργείο του, όσο και ο πρωθυπουργός, για την ιδιαιτερότητα των επισκέψεων του τούρκου αντιπροέδρου σε συγκεκριμένα χωριά... Και ο κ. Αμαντίδης επέλεξε να κρυφτεί, να διαφύγει των εθνικών ευθυνών του, να απουσιάσει και να παραδώσει ελεύθερο πεδίο δράσης στον επίσημο (προσκεκλημένο) τούρκο επισκέπτη...
"Η Ελλάδα... να σέβεται τη δημοκρατία " είπε ο κύριος Τσαβούσογλου. Θράσος να το πεις; προσβολή της κοινής νοημοσύνης; ακραία υποκρισία; Η τουρκικό θράσος απέναντι σε ανίκανους και επικίνδυνους, σύμφωνα με την ταυτότητά τους Έλληνες πολιτικούς και τους εμετικούς αυλικούς τους;
Η Τουρκία, η χώρα που καταγράφεται με 200 δημοσιογράφους στη φυλακή έρχεται και στην Ελλάδα και κάνει συστάσεις και μαθήματα για δημοκρατία!
Η Τουρκία, η χώρα που δεν αναγνωρίζει διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει, που καταπατά τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των ίδιων της των πολιτών, που έχει στρατεύματα κατοχής στην Κύπρο, που εμπλέκεται στα Βαλκάνια απειλώντας την ασφάλεια και την ειρήνη προς όφελος του οράματος του Ερντογάν για την επαναφορά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…
Γι αυτή την Τουρκία μιλάμε και για τον σημερινό αντιπρόεδρό της. Και δεν υπάρχει μια ελληνική συλλογικότητα να του απαντήσει όπως πρέπει!
Και τα όσα θρασύτατα είπε και έκανε ο Τσαβούσογλου είναι μόνο τα «προεόρτια» των όσων θα κάνει ή θα πει το «αφεντικό» του, ο «σουλτάνος Ερντογάν που έρχεται σε έναν μήνα. Εδώ ισχύει απολύτως το "δώσε θάρρος στον χωριάτη..."
Από την δική μας πλευρά δεν υπάρχει καμία απολύτως απάντηση. Μόνο σιωπή.
Σιωπή ανοχής και ενοχής. Σιωπή που ταυτόχρονα είναι και κραυγή για συμφωνίες που έγιναν ή γίνονται κάτω από το τραπέζι, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Ομερτά της ακολουθούμενης πολιτικής.
Ομερτά των πολιτικών και των κυβερνητών μιας χώρας που καθημερινά απομακρύνεται από τα όσα προστάζει η λογική.
Μιας χώρας που εξαιτίας όσων της κυβερνούν κάθε μέρα φτωχαίνει ακόμη περισσότερο σε αξίες και ιδανικά.
Μιας χώρας που έχει αφεθεί στις εξελίξεις της ανικανότητας και των σχεδιασμών που έγιναν ες βάρος της και με την συμμετοχή των εκλεγμένων κυβερνητών της.
Για την υποδοχή του τούρκου αντιπροέδρου στη Θράκη έγινε κάλεσμα από τους παράνομους τουρκικούς μηχανισμούς και τους ανθρώπους της Άγκυρας στην περιοχή.
Μάλιστα, ο Δήμος των Αρριανών τύπωσε και μοίρασε φυλλάδια γραμμένα στην τουρκική γλώσσα, χρησιμοποιώντας τουρκικές ονομασίες χωριών, για να καλέσει τους «τούρκους» της Θράκης να υποδεχτούν τον Τσαβούσογλου.
Έτσι, φυσιολογικά διερωτόμαστε:
Τι θα γινόταν άραγε, αν μια ομάδα ελλήνων πολιτών καλούσε και ζητούσε τους έλληνες πολίτες, από ολόκληρη τη χώρα, να αντιδράσουν στην έλευση του Ερντογάν;
Μήπως θα συλλαμβάνονταν με τυπικές διαδικασίες με κατηγορίες διασάλευσης της ειρηνικής συμβίωσης αλλά και δημιουργία συνθηκών ανωμαλίας στο εσωτερικό της χώρας;
Μήπως θα αντιμετωπιζόταν από αυτή την κυβέρνηση ως εχθροί της χώρας;
Και αναρωτιέμαι, μήπως τελικά αξίζει να γίνει ένα τέτοιο κάλεσμα, στο όνομα της δημοκρατίας και της ισονομίας των πολιτών;
Ένα κάλεσμα που θα αναδείξει το πραγματικό πρόσωπο των κυβερνητών της Ελλάδας;
Ένα κάλεσμα που θα στείλει σε πολλούς σαφέστατα μηνύματα της λαϊκής ανοχής και της πολιτικής ενοχής;
Κλείνοντας αυτό τον μονόλογο αναρωτιέμαι: Ποιός άραγε είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Θράκη, για την Ελλάδα; Ρητορική ερώτηση, αφού την απάντηση την γνωρίζουμε όλοι...
ΥΓ: Πάντως για να απαντηθεί στο περί έλευσης του Ερντογάν ερωτήμα, η Αυστρία του είχε- προεκλογικά- δηλώσει ότι αν πάει για να κάνει νούμερα (προεκλογικό αγώνα στους μαντιλοφορεμένους της Αυστρίας) είναι ανεπιθύμητος. Ξεκάθαρα και πολύ απλά. "Όσο στέλνεις ανακατώστρες στην επικρατειά μου, που έχοντας επίσημη ιδιότητα εκπροσωπου του κράτους σου υποκινείς αντιδράσεις, παύει να έρχεται ο οποιοσδήποτε".
Ο δικός μας ο πρωθυπουργός βέβαια, είναι απασχολημένος με τον καημό του Αμίρ, που του εθιξαν το εθνικό συναίσθημα, με τον επικείμενο διάλογο για την αποποινικοποίηση του καψίματος της Ελληνικής Σημαίας... που καιρός γι αυτά....!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου