Τον λόγο του Αρίσταρχου του Θεσσαλού ”Ουδείς επικινδυνότερος εχθρός εκ του ευεργετηθέντος αχαρίστου” (420 π.Χ.) τον έχουμε εντάξει σαν επίκαιρο δεδομένο οι περισσότεροι σε προσωπικό επίπεδο, γιατί όλοι έχουμε λίγο πολύ αρνητικές εμπειρίες από ανθρώπους που όχι μόνο δεν σου λένε ”ευχαριστώ” γι’ αυτά που τους έκανες, αλλά δεν χάνουν την ευκαιρία να σου αποδείξουν ότι είναι οι πιο σίγουροι εχθροί σου.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και στην Εξωτερική πολιτική, ειδικά στην περίπτωση των διακρατικών σχέσεων Ελλάδας-Αλβανίας. Σχέσεων διαταραγμένων από τον Εμφύλιο (1946-’49), όταν έδιναν κι έπαιρναν οι προβοκατόρικες πράξεις των Αλβανών στα σπλάχνα της Βορείου Ηπείρου με… όργανο την ελληνική γλώσσα.
Ήταν τότε (1947) που ο Ενβέρ Χότζα κατηγορούσε την Ελλάδα για περίθαλψη και αποκατάσταση των Βορειοηπειρωτών οι οποίοι είχαν καταφύγει σ’ αυτήν το 1944 (τέλος γερμανικής Κατοχής) μέσα από την ελληνόφωνη εφημερίδα ”Λαϊκό Βήμα”, όπου η ανθελληνική, κομμουνιστική προπαγάνδα έδρεπε δάφνες σε πλαίσιο δικτατορίας.
Έκτοτε η ανοιχτή πληγή των βίαια καταπατημένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας Αλβανίας (πληγή που κακοφόρμισε ιστορικά κι από ελληνόφωνες μαχαιριές) δεν λέει να κλείσει, και ας πιστεύουν οι Αλβανοί σε πλειοψηφία 94% (σε αντίθεση με το 78% των Ελλήνων) ότι η χώρα τους σέβεται τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών (βλ. έρευνα κοινής γνώμης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας [ΑΠΘ] για την Ελλάδα [Δεκέμβριος ’19] και της εταιρίας Datacentrum στην Αλβανία [Φεβρουάριος ’20]).
Ουδέν ψευδέστερον αυτού, αφού το αλβανικό κράτος έχει αποδείξει επανειλημμένα (και στα νεότερα χρόνια) ότι διατηρεί τις σταλινικές μεθόδους του Χότζα στο θέμα των Ελλήνων ομογενών και — όχι μόνο δεν σέβεται τα δικαιώματά τους στη Βόρεια Ήπειρο — αλλά διαιωνίζει τον αλυτρωτισμό σε βάρος ελληνικών εδαφών μέσω των σχολικών βιβλίων και των προγραμμάτων Παιδείας, παρά τη διακρατική συμφωνία με την Ελλάδα το 2004.
Συμφωνία που τηρήθηκε μονομερώς από μας (κάτι αντίστοιχο έγινε και με τη ”Συμφωνία των Πρεσπών”, οι όροι της οποίας περί αλυτρωτισμού δεν εφαρμόστηκαν απ’ τα Σκόπια), με αποτέλεσμα να έχουμε αφαιρέσει από το 2004 όλες τις αναφορές στα σχολικά βιβλία μας για τον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα του 1914 και την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, αν και ανταποκρίνονταν πλήρως στην ιστορική αλήθεια.
Το δεδομένο αθέτησης της ελληνοαλβανικής συμφωνίας από τις αλβανικές ηγεσίες (Μπερίσα, Νάνο, Ράμα) αναζωπύρωσε το αρρωστημένο κλίμα αλυτρωτισμού που κλιμακώθηκε επί ημερών του τελευταίου και έγινε σύμφυτο με τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης του τελευταίου.
Ο γείτονας εκ δυσμών είναι διαχρονικά αχάριστος, προφανώς, και έχει επιλεκτική μνήμη. Ξεχνάει τα ορθάνοιχτα σύνορα της Ελλάδας στη δεκαετία του ’90, που δέχτηκαν μαζική εισβολή μεταναστών (μεταξύ των οποίων και βαρυποινίτες με καλάσνικοφ, Αλβανοί εγκληματίες) απ’ την ανελεύθερη και πειναλέα Αλβανία, την οποία σώσαμε από χρεοκοπία…
Και επειδή έχει επιλεκτική μνήμη ο Έντι Ράμα, επιχείρησε δια των οργάνων του (δυο οδηγών-υπαλλήλων του αλβανικού υπουργείου Εξωτερικών: του Αλτίν Τάφα και Αγκίμ Ασλάνι) — αντί για ”ευχαριστώ” στην Ελλάδαν– να διοχετεύσει το 2016 σ’ αυτήν σχολικά βιβλία με χάρτες της Μεγάλης Αλβανίας (σ.σ: περιελάμβαναν την ελληνική Ήπειρο στην ολότητά της και μέρος της Δυτικής Μακεδονίας: Φλώρινα, Καστοριά), που προορίζονταν για Αλβανούς μαθητές σχολείων της χώρας μας.
Ευτυχώς κατασχέθηκαν όλα τότε στον μεθοριακό σταθμό της Κακαβιάς κσι ματαιώθηκε κάθε προσπάθεια του αλβανικού κράτους να τα χαρακτηρίσει εκ των υστέρων ως ”αποσταλθέν διπλωματικό υλικό, που καλύπτεται από διπλωματική ασυλία”, κάτι που δεν ίσχυε φυσικά.
Ωστόσο εκείνη η ματαίωση των αλβανικών σχεδίων θέριεψε τον ανθελληνισμό του Ράμα, ο οποίος έκτοτε — ως προστατευόμενος του Ταγίπ Ερντογάν — κάνει ό,τι μπορεί για να ικανοποιήσει τα εθνικιστικά και ισλαμιστικά στοιχεία στη χώρα του σε βάρος της ελληνικής μειονότητας Αλβανίας.
Το γκρέμισμα του ιερού ναού του Αγίου Αθανασίου στις Δρυμάδες του δήμου Χειμάρρας το 2015 ήταν μόνο η αρχή, γιατί μεσολάβησαν μέχρι σήμερα αμέτρητες παραβιάσεις των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων (συμπεριλαμβανομένων και δολοφονιών) των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών οι οποίοι ζητούν απεγνωσμένα Ισότητα, Δικαιοσύνη και Ελευθερία.
Αγαθά που δεν τους τα εξασφάλισαν ακόμα οι κίβδηλες αλβανικές δημοκρατίες οι οποίες — έχοντας ξεχάσει προ πολλού τις χιλιάδες των Αλβανών μεταναστών που τάιζε για δεκαετίες η Ελλάδα — ενσωμάτωσαν συστηματικά ανθελληνικές συνήθειες του καθεστώτος του Χότζα.
Στο χρονικό διάστημα αυτό, εντωμεταξύ, εξελίχθηκαν οι σχέσεις Αλβανίας-Τουρκίας, σε βαθμό να μιλάμε για τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση της Αλβανίας η οποία το 2009 αιτήθηκε δια χειρός Μπερίσα (για οικονομικούς κυρίως λόγους δεδομένης της παραοικονομίας των ναρκωτικών που αποτελούσε τορπίλη για την αλβανική οικονομία) την είσοδό της στην ΕΕ, με την ψήφο εμπιστοσύνης της Ελλάδας.
Έτσι η προοπτική ευρωποίησης της Αλβανίας έγινε στόχος της ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής με την ελπίδα της αποκατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών αδελφών μας.
Μάταιος κόπος, γιατί τα ”σφιχταγκαλιάσματα” Ράμα-Ερντογάν συνεχίστηκαν, όπως και οι αλυτρωτικές αναφορές περί ”Μεγάλης Αλβανίας” με μπροστάρηδες τους Τσάμηδες οι οποίοι κλιμάκωσαν τις διεκδικήσεις τους για εδαφικές και υλικές αποζημιώσεις από την Ελλάδα.
Με δεδομένα αυτά, ο σεβασμός των δικαίων της Ελληνικής Μειονότητας κατέληξε να είναι όνειρο θερινής νυκτός που απέκτησε και πολιτικά χαρακτηριστικά από τον περασμένο Μάρτιο του τρέχοντος έτους στο πρόσωπο του έγκλειστου στις φυλακές Δυρραχίου νεοεκλεγέντα δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη.
Η αχαριστία, η αγνωμοσύνη της Αλβανίας προς την Ελλάδα δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, αν σκεφτεί κανείς ότι — πέραν της οικονομικής στήριξης που της δίνουμε για δεκαετίες μέσω των Αλβανών μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας — τη στηρίξαμε χρηματοδοτώντας έργα υποδομής σε Εκπαίδευση και Υγεία μετά την πτώση της δικτατορίας του Χότζα.
Τίποτα όμως απ’ όλα αυτά όμως δεν συγκίνησε τον Ράμα, ο οποίος έδεσε σε μόνιμη βάση την Αλβανία στο άρμα της Τουρκίας όχι μόνο σε επίπεδο εκπαιδευτικό (βλ. αγορά από το τουρκικό ίδρυμα ”Τουρκία Μαρίφ Βακέφ”, ιδιωτικού πανεπιστημίου στα Τίρανα που ήλεγχε ο Φετουλάχ Γκιουλέν), εμπορικό (βλ. δραστηριοποίηση 600 τουρκικών επιχειρήσεων που δίνουν δουλειά σε 15.000 Αλβανούς) και στρατιωτικό ( βλ. υπογραφή σύστασης ”Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου” από Ερντογάν-Ράμα κατά την επίσκεψη του πρώτου στην Αλβανία τον Ιανουάριο του ’21), αλλά και σε οικονομικό.
Τα νέα δεδομένα, δυστυχώς, έκαναν την Αλβανία του Ράμα (δορυφόρο, πλέον, της Τουρκίας στα Δυτικά Βαλκάνια) όχι μόνο να ξεχάσει την ελληνική βοήθεια στα χρόνια της βαθιάς οικονομικής κρίσης της, αλλά να ακούει με καχυποψία (λόγω παρέμβασης της Τουρκίας) την ελληνική πρόταση για από κοινού παραπομπή στη Χάγη του θέματος διευθέτησης των
θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο.
Η ελληνική κυβέρνηση τα γνωρίζει όλα αυτά, αλλά βάζει νερό στο κρασί της θεωρώντας επιβεβλημένη την καλή γειτονία με την Αλβανία όχι μόνο γιατί αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα απ’ αυτά που μας χωρίζουν, αλλά και γιατί η ποιότητα των σχέσεων Ελλάδας-Αλβανίας επηρεάζει άμεσα τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών.
Το καλοπροαίρετο όμως της δικής μας πλευράς (που εδράζεται στη σφοδρή επιθυμία των ομογενών μας να ζουν σε καθεστώς ελευθερίας, μονιασμένα και ειρηνικά στις πατρογονικές εστίες της Βορείου Ηπείρου) δεν βρίσκει ανταπόκριση απ’ την πλευρά της Αλβανίας, πράγμα που φάνηκε καθαρά στη στάση του Ράμα γύρω απ’ το θέμα Μπελέρη, η άδικη και παρατεταμένη φυλάκιση του οποίου στέλνει δυσοίωνο μήνυμα στην ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου.
Δυσοίωνο μήνυμα και στους Διεθνείς Οργανισμούς, με πρώτη την Ε.Ε, η οποία απέδειξε την αδυναμία της να επιβάλλει την… ”ταχεία επίλυση” της πολιτικής φυλάκισής του, ίσως γιατί στο εσωτερικό της δεν υπάρχει αρραγές μέτωπο (βλ. στενές επαφές Ράμα-Μελόνι) για να παρθούν σκληρές αποφάσεις σε βάρος της Αλβανίας.
Σκληρές αποφάσεις όπως ο τερματισμός των ενταξιακών διαπραγματεύσεών της με την ΕΕ, για παράδειγμα, κάτι που είναι απίθανο να συμβεί γιατί δεν υπάρχει πολιτική βούληση στην Ευρώπη να κόψει τον αυταρχικό και αντιδημοκρατικό βήχα του Ράμα απέναντι στην ελληνική μειονότητα Αλβανίας.
Αντίθετα συνεχίζει να τον στηρίζει με την παρουσία της στο πλευρό του (συμμετοχή όλων των ηγετών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης), αν λάβουμε υπόψη ότι επέλεξε τα Τίρανα για τη Σύνοδο Κορυφής της Διαδικασίας του Βερολίνου (6 Ιουνίου-16 Οκτωβρίου ’23) με συμμετοχή και του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Φευ! Αν είχαμε να κάνουμε με την παλιά Ευρώπη των αξιών της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, θα έπαιρνε σήμερα το μάθημα που του άξιζε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας από τη στιγμή που παραβιάζει τους βασικούς κανόνες Δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας Βορείου Ηπείρου.
Και τα παραβιάζει κατάφωρα και εξακολουθητικά στο πρόσωπο αυτήν τη φορά του δημάρχου Χειμάρρας, την έκπτωση απ’ το αυτοδιοικητικό αξίωμα του οποίου επιδιώκει με αιτιολογικό την… υπέρβαση του χρόνου μη ανταπόκρισης στα καθήκοντά του, ενώ έχουμε να κάνουμε με υπέρβαση της δολιότητας και υστεροβουλίας Ράμα στις πλάτες της Ενωμένης Ευρώπης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου