Υπάρχει κάποιο όφελος για την Ελλάδα, πέντε χρόνια μετά την «Συμφωνία» των Πρεσπών;

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης 

 

Πέντε χρόνια μετά τη «Συμφωνία» οι προηγούμενοι, οι τωρινοί και οι επόμενοι, όσοι έχουν υπογράψει, κυρώσει, ψηφίσει, σιωπήσει(….), νομίζουν ότι ξεμπέρδεψαν με τη Μακεδονία, όμως η αλήθεια είναι ο «λόγος ο δυνατός, μέσα σε μια πολιτεία που σωπαίνει» όπως γράφει ο Γιάννης Ρίτσος.

 

Η συμπλήρωση πέντε ετών από υπογραφή της λεγόμενης «Συμφωνίας» για τη Μακεδονία, έδειξε ότι οποιαδήποτε πράξη, παρά τη θέληση του λαού, οποιαδήποτε πράξη της «ηγεσίας» ερήμην του λαού, νομοτελειακά θα εξαφανιστεί.

 

Ειδικότερα κάθε πράξη εναντίον των συμφερόντων του Ελληνισμού, πράξη που επιβραβεύτηκε με τη σιωπή και τη συναίνεση όλων, καταλήγει στη λήθη της ιστορίας όσων την υπέγραψαν, την επικύρωσαν αλλά και όσων σιώπησαν. Είναι η ίδια η ιστορική διαδρομή και πορεία του ελληνικού λαού που δείχνει το αντίθετο για όσους υποστηρίζουν ότι η «Συμφωνία» δεν ακυρώνεται. Για όσους μας είπαν ότι είναι για το καλό μας να παραδοθεί η Μακεδονία στους σφετεριστές, πως 140 χώρες αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία» άρα πρέπει και εμείς να κάνουμε το ίδιο αφού έτσι θα συνεχίσουν να την ονομάζουν, πως η προσωρινή ονομασία πΓΔΜ περιλαμβάνει ήδη τον όρο Μακεδονία, άρα τους έχουμε αναγνωρίσει ήδη.

 

Είναι οι ίδιοι που μας είπαν ότι τα Σκόπια εάν θα άλλαζαν το Σύνταγμά τους (κάτι που δεν έγινε ), θα σταματούσε ο αλυτρωτισμός, ενώ σιωπούν για τις εκατοντάδες παραβιάσεις της «Συμφωνίας», παραβιάσεις οι οποίες συνιστούν αιτία και λόγο ακύρωσης.

 

Εν ολίγοις λίγοι, «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα», όπως γράφει ο Βάρναλης, αποδέχθηκαν δια της υπογραφής, ψήφου και δια της σιωπής, όνομα κράτους «Βόρεια Μακεδονία, εθνότητα και γλώσσα μακεδονική», έγινε είσοδος στο ΝΑΤΟ και θα γίνει και στην ΕΕ με μονομερή απόσυρση του δικαιώματος που έχει η Ελλάδα στην αρνησικυρία (βέτο)».

 

Παράλληλα έγινε παράδοση των εμπορικών σημάτων σε επιτροπή ειδικών, έρμαιο ουσιαστικά στις διαθέσεις των Σκοπιανών, παραχωρήθηκε πρόσβαση στη θάλασσα, λιμάνια και αεροδρόμια, διεθνή σήματα MK και MKD , δηλαδή Μακεδονία, με εξαίρεση τις πινακίδες των αυτοκινήτων….

 

Έχει τεθεί η αλλαγή των σχολικών βιβλίων πάλι σε διαπραγμάτευση με επιτροπή ειδικών, έχει γίνει πρόνοια να υπάρχει απαγόρευση της «ερμηνείας» του όρου Μακεδονία, της κληρονομιάς της ακόμα και για τα αρχαία χρόνια (άρθρο 7, παρ 5), απαγόρευση να μας ενοχλούν «αρχαιολογικά τεχνουργήματα» σε χρήση (π.χ, δεν μπορούν να χρησιμοποιούν το Αστέρι της Βεργίνας, αλλά μπορούν να το χρησιμοποιούν με μικρές διαφορές όπως συνεχίζει να συμβαίνει), απαγόρευση να ζητάμε να αφαιρέσουν αγάλματα ή μνημεία που αναπαριστούν αρχαίους Μακεδόνες, εκτός και εάν βάζουν μια ταμπελίτσα στην άκρη με ένα συγκεχυμένο μήνυμα…..

 

Επίσης υπάρχει απαγόρευση οι Έλληνες κάτοικοι της Μακεδονίας να ονομάζονται Μακεδόνες (ο πρώην πρωθυπουργός, νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο διάγγελμά του μας αποκάλεσε «Ελληνο-μακεδόνες»), αποθάρρυνση να χρησιμοποιούμε τον όρο «Μακεδονία» για το σήμερα, απέφυγαν να γράψουν τον όρο αυτόν και χρησιμοποιούν τον όρο «Βόρεια περιοχή της Ελλάδας», όρος ασαφής και παραπλανητικός διότι και η Θράκη και η Ήπειρος στην Βόρεια περιοχή της Ελλάδας βρίσκονται.

 

Η Ελλάδα είναι αποδεκτό ότι ανάλωσε τα διπλωματικά της όπλα για να εξασφαλίσει μία σύνθετη ονομασία, προκειμένου να διακρίνεται η ελληνική Μακεδονία από το γειτονικό κράτος και να καταστεί σαφές ότι το τελευταίο δεν εκπροσωπεί το ιστορικό και γεωγραφικό μέγεθος της Μακεδονίας ως συνόλου.

 

Σε αντάλλαγμα, αποδέχθηκε την παραχώρηση του ονόματός της και έτσι η «Συμφωνία» καθίσταται ετεροβαρής, λεόντειος και δυσμενής για την ελληνική πλευρά με την αναγνώριση μακεδονικής ιθαγένειας και γλώσσας. Επιπλέον η εθνική ιδεολογία των γειτόνων, δηλαδή ο «Μακεδονισμός» στηρίζεται και ενισχύεται μέσω της αναγνώρισης αυτής, γεγονός το οποίο εγκυμονεί σοβαρά προβλήματα για την Ελλάδα. Αυτό το είδαμε και με την πρόσφατη υπόθεση του «Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας» στη Φλώρινα. 

 

Είναι περιττό να επαναλάβουμε την προπαγάνδα ότι η «Συμφωνία» ήταν και παραμένει μονόδρομος, τη στιγμή που στην πράξη η «Συμφωνία» για τη Μακεδονία και κυρώθηκε ερήμην μας, έχει καταργηθεί ουσιαστικά και τυπικά από τα Σκόπια με τις εκατοντάδες παραβιάσεις. Παραβιάσεις οι οποίες επαναλαμβάνουμε και θα επαναλαμβάνουμε συνεχώς, συνιστούν σύμφωνα με το διεθνές, διπλωματικό και προξενικό δίκαιο ικανή αιτία ακύρωσης της «Συμφωνίας». 

 

Δε χρειάζεται να αναφέρουμε και άλλα «επιχειρήματα» για τη «Συμφωνία» η οποία αναμφισβήτητα ήταν και παραμένει μία τομή στην νεώτερη ελληνική ιστορία και πολιτική, για το πως επιβλήθηκε, τι τελικώς εξυπηρέτησε, εάν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον, ποιο είναι το όφελος για την Ελλάδα.

 

Δεν υπήρχε, ούτε υπάρχει μονόδρομος όπως επισήμαινε η Ελλαδική ρητορική της παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας, αλλά υπάρχουν λύσεις που υπαγορεύονται από τα εθνικά συμφέροντα, τα οποία με την αποκαλούμενη «Συμφωνία», είναι βέβαιο ότι παραδίδονται στους σφετεριστές, στους καπηλευτές, στους παραχαράκτες.

 

Είναι επίσης βέβαιο ότι η «Συμφωνία» προώθησε και συνεχίζει να το πράττει ερήμην του ελληνικού λαού, την απώλεια της αποκλειστικής όπως έχουμε το δικαίωμα χρήσης και της διαχείρισης του Ελληνικού ηθικού, ιστορικού, γεωγραφικού, πολιτικού, διπλωματικού, οικονομικού και γεωπολιτικού όρου Μακεδονία.

 

Η σιωπή, η συναίνεση, η αδιαφορία για τη «Συμφωνία» για τη Μακεδονία, για το εθνικό συμφέρον σε ΓΗ, ΑΕΡΑ και ΘΑΛΑΣΣΑ αποτελεί ζήτημα ύψιστης σημασίας για το μέλλον, για τη συνέχεια και για την υπεράσπιση του Ελληνισμού.

 

Κάθε υποχώρηση στην έτσι και αλλιώς προβληματική για ουσιαστικά και τυπικά ζητήματα «Συμφωνία» που έχει ουσιαστικά καταργηθεί από τα Σκόπια, αποτελεί «πρόσκληση» και για τους γνωστούς εισβολείς εξ΄Ανατολών, οι οποίοι πίσω από την υποταγή και την ταπείνωση που κρύβει η «Συμφωνία», ετοιμάζονται για τον Έβρο, το Αιγαίο και την Κύπρο, απειλώντας τον Ελληνισμό, αμφισβητώντας την επιβίωσή μας και το μέλλον μας, με την ελλαδική παθητική στάση και υποχωρητικότητα να ενισχύει την πολιτική αυτή.

 

Το αίτημα του Ελληνικού λαού για τη Μακεδονία, παραμένει η υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων με όρους σεβασμού στην ιστορία και την αλήθεια, την εθνική αξιοπρέπεια, τη συνέχεια και το μέλλον μας ως έθνους.

Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες συνεχίζουν τον αγώνα για την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη.

Share