Κιβωτός του Κόσμου: Ευτυχισμένα Χριστούγεννα πέρυσι – Σβησμένα παιδικά χαμόγελα φέτος. Οι «τηλεδικαστές» οδήγησαν τη δομή σε μαρασμό

Η τοξικότητα των ΜΜΕ στέρησε τους πόρους, τα δώρα και τα γιορτινά τραπέζια - Η Κιβωτός του Κόσμου μαραζώνει, μαζί με τα χαμόγελα των παιδιών

 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

 

Η υπόθεση της Κιβωτού του Κόσμου που απασχολεί περισσότερο από έναν μήνα την κοινή γνώμη έχει γίνει ένα καθημερινό εμπορεύσιμο «προϊόν» από τα ΜΜΕ που αναλώνονται σε μια ακατάσχετη σκανδαλολογία, που σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνει κάθε δεοντολογία, κάθε διάκριση εξουσιών και κάθε ηθικό κώδικα.  

 

Προκειμένου να αποσπαστεί η προσοχή του μέσου πολίτη από ένα πλήθος πολιτικών σκανδάλων, το θέμα της Κιβωτού αναπαράγεται συνεχώς σε εκπομπές που λειτουργούν σαν κολλημένο γραμμόφωνο. Από μαρτυρίες – άξιες διερεύνησης μέχρι και γελοίες «καταγγελίες» που στερούνται κάθε σοβαρότητας, απ’ όλα έχει το «μενού» της δημοσιογραφικής πλύσης εγκεφάλου. 

 

Η Τέταρτη Εξουσία των ΜΜΕ έχει παραμερίσει πλήρως την Δικαστική Εξουσία και έχει τον πρώτο λόγο για τις τηλε – δίκες και την διαπόμπευση προσώπων, πριν καν εξεταστούν οι υποθέσεις από τις αρμόδιες Αρχές. Τον πρώτο καιρό που προέκυψε το ζήτημα της Κιβωτού, ο κόσμος παρουσίαζε έντονο ενδιαφέρον για τις ειδήσεις γύρω από το θέμα. Όμως μέρα με την μέρα, η προβολή του θέματος σε βαθμό δημοσιογραφικής ψύχωσης και το «αυγάτεμα» της υπόθεσης με «κίτρινες» και βλακώδεις ειδήσεις, ξεκίνησε να ξενίζει τον κόσμο, οπότε άρχισε να χάνεται και το ενδιαφέρον.  

 

Η μεγάλη ζημιά όμως έγινε. Τα μεγάλα θύματα αυτού του ζητήματος δεν είναι άλλα από τα ίδια τα παιδιά που φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις της δομής. Αυτός ο άθλιος επικοινωνιακός χειρισμός του θέματος που λειτούργησε ως άλλοθι για άλλα σκάνδαλα, δεν λογάριασε την δυστυχία που προκάλεσε στα παιδιά της δομής. Η εμπιστοσύνη προς έναν οργανισμό που βοήθησε χιλιάδες παιδιά, καταβαραθρώθηκε. Οι δωρεές και οι ενισχύσεις χάθηκαν. Οι εθελοντικές δράσεις αραίωσαν. Η – υποβοηθούμενη από τα μίντια – καχυποψία, έγινε αφορμή να χαθεί η συνεκτική ουσία κάθε φιλανθρωπικού ιδρύματος που δεν είναι άλλη από την αλληλεγγύη.  

 

Ανεξάρτητα από την έκβαση της υπόθεσης σχετικά με τον πατέρα Αντώνιο, αυτό που βιώνουν στο πετσί τους τα φιλοξενούμενα παιδιά, είναι το μαράζωμα μιας δομής που τους παρείχε αξιοπρεπέστατες συνθήκες διαβίωσης. Μια συνέπεια που ήρθε ως προϊόν μιας αδιάκριτης και ενορχηστρωμένης δυσφήμισης από τα συστημικά ΜΜΕ. Ιδιαίτερα τώρα, στην περίοδο των εορτών, τα παιδιά βλέπουν τις χαοτικές διαφορές στο πως ζουν τα Χριστούγεννα σε σχέση με πέρυσι.  

 

«Τα παιδιά πέρυσι είχαν γιορτή – Φέτος δεν καταλαβαίνουν ότι είναι Χριστούγεννα»  

 

Όπως μαρτυρεί ένας εθελοντής της δομής σε μια συνταρακτική ανάρτηση του, στα σπίτια που φιλοξενούνται τα παιδιά έχει επικρατήσει η κατήφεια, η εσωστρέφεια και μια φτωχή και γκρίζα καθημερινότητα. Τέτοιες μέρες – ως πέρυσι – στην δομή γινόταν ένα πλήθος από εορταστικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες που γέμιζαν με γιορτινή χαρά τα παιδιά.  

 

Τώρα όμως οι γιορτές και τα οικογενειακά τραπέζια έπαψαν, τα γιορτινά εδέσματα λείπουν, τα ψυγεία άδειασαν, τα κάλαντα σιώπησαν, τα παιχνίδια και τα δώρα δεν ήρθαν ποτέ και τα παιδικά χαμόγελα έσβησαν. Χάθηκε από την ζωή τους το πνεύμα και η χαρούμενη διάθεση των Χριστουγέννων και το μόνο που μένει είναι ψυχροί υπολογισμοί από αρμόδια όργανα του κράτους και μια παγωμάρα να αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Μια αίσθηση εγκατάλειψης και αβεβαιότητας εισπράττουν οι αθώες παιδικές ψυχές, που όμως δεν έφταιξαν σε τίποτα απολύτως.  

 

Αν οι χειρισμοί που έγιναν στην υπόθεση της Κιβωτού συνοδεύονταν από αίσθημα ευθύνης και αν δεν υπερίσχυε η υστεροβουλία, τα παιδιά θα μπορούσαν να μείνουν έξω από αυτό το τοξικό κλίμα. Και θα έπρεπε να μείνουν έξω. Δυστυχώς όμως, τέτοιες αντιμετωπίσεις ανήκουν σε προηγμένες χώρες που οι Εξουσίες δρουν μονάχα εντός των ορίων τους, και όχι στο σημερινό μπάχαλο της Ελλάδας.  

 

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως η Κιβωτός του Κόσμου από το 1998 έχει προσφέρει ένα τιτάνιο έργο ευεργεσίας για έναν τεράστιο αριθμό εγκαταλελειμμένων, κακοποιημένων και απροστάτευτων παιδιών κάθε εθνικότητας. Έχει στηρίξει αναρίθμητες οικογένειες. Έχει μεγαλώσει άξια παιδιά που βγήκαν στην κοινωνία με πολύτιμα εφόδια ζωής. Παιδιά που αν δεν είχαν βρει στον δρόμο τους την Κιβωτό, οι ζωές τους θα ήταν ένα ισόβιο δράμα.  

 

Δεν μπορούμε από την μια μέρα στην άλλη να σβήνουμε μονοκονδυλιά ένα έργο 25 ετών, μόνο και μόνο επειδή το σύστημα επιθυμεί να στήνει «Κολοσσαία» για να υπνωτίζει την κοινή γνώμη. Το όραμα του π. Αντωνίου απέφερε μια τεράστια προσφορά στην κοινωνία, ανεξαρτήτως αν υπάρχει ή δεν υπάρχει βάση αλήθειας στα όσα καταγγέλλονται. Τα παιδιά της δομής που στηρίζουν τον π. Αντώνιο είναι ζωντανές αποδείξεις για το μεγάλο καλό που έχει γίνει. Ασφαλώς και είναι σημαντικό να διερευνηθεί η υπόθεση, άλλα όχι να γίνεται «δικαστής» ο κάθε τυχάρπαστος.  

 

Σε τελική ανάλυση, η Κιβωτός του Κόσμου δεν είναι οργανισμός ενός και μόνο ατόμου, άλλα μια συλλογική προσπάθεια που γιγαντώθηκε στην αγκαλιά του κόσμου. Η επιβίωση του και η συνέχιση του έργου του, μας αφορά όλους. Είναι μια δομή η οποία καλύπτει τα κοινωνικά κενά που αφήνει ένας αδιάφορος κρατικός μηχανισμός. Η Κιβωτός του Κόσμου είναι ένας οργανισμός που η πολιτεία τον αντιλαμβάνεται ως επιχειρηματική «φάμπρικα», όπως αντιλαμβάνεται όλα τα μεγάλα φιλανθρωπικά ιδρύματα.  

 

Όμως ποιος μπορεί να αποζημιώσει αυτά τα παιδιά για το ότι καταστράφηκε το βιοτικό επίπεδο τους και κάποιοι τους στέρησαν την χαρά τους; Τελικά τι έχει προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στην δομή ως τώρα; Κάποια φερόμενα σκάνδαλα για τα οποία δεν έχει αποφανθεί ακόμα η Δικαιοσύνη ή το μαζικό «πετροβόλημα» του οργανισμού που διέλυσε την δυνατότητα παροχής πόρων για την αξιοπρεπή διαβίωση των παιδιών; Είναι ένα ερώτημα που αξίζει να αναρωτηθούμε.

 

Διαβάστε ολόκληρη την συγκινητική ανάρτηση του εθελοντή της δομής:
 

«…ΠΕΡΥΣΙ όλα τα σπίτια είχαν γιορτή!
Άφθονα καλούδια στρωμένα σε οικογενειακό τραπέζι για όλους, γιορτινά εδέσματα, γλυκά, βασιλόπιτες και πάρτυ των παιδιών με αναψυκτικά και κεράσματα.
ΦΕΤΟΣ καμία πρόβλεψη για γιορτή για αυτά τα παιδιά, άδεια ψυγεία, κανένα οικογενειακό τραπέζι, κανένα καλούδι.  

Τα Χριστούγεννα τους είναι άλλη μια συνηθισμένη ημέρα στη δομή!  

 

ΠΕΡΥΣΙ τα παιδιά ντυμένα όμορφα και στολισμένα πήγαιναν στον πάτερ Αντώνιο και την πρεσβυτέρα του για να πούνε τα κάλαντα (από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδος) και να λάβουν χαρτζηλίκι.
Ο πάτερ δεν τα “άφηνε” να πούνε τα κάλαντα στους δρόμους για να μην φανεί σαν έρανος. Έδινε ο ίδιος χρήματα.
ΦΕΤΟΣ τα παιδιά κλεισμένα στα σπίτια! Ούτε κάλαντα, ούτε εορτασμοί!  

 

ΠΕΡΥΣΙ τα παιδιά λάμβαναν πλούσια δώρα από τον Πάτερ Αντώνιο και δεκάδες χορηγούς της Κιβωτού.
ΦΕΤΟΣ κανένα δώρο τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει εορτασμοί Χριστουγέννων.  

 

ΠΕΡΥΣΙ άφθονες βόλτες και εξόδοι σε Χριστουγεννιάτικες εορτές διοργανωμένες από την Κιβωτό και υποστηρικτές του έργου.
ΦΕΤΟΣ τα παιδιά δεν ξέρουν ότι είναι Χριστούγεννα.  

 

ΠΕΡΥΣΙ η Κιβωτός σαν μία μεγάλη οικογένεια μαζευόταν με ταπεινότητα και αγάπη.
ΦΕΤΟΣ καμία πρόβλεψη, ένα ψυχρό τεχνοκρατικό επιτελείο που μετράει χρήματα και κάνει ελέγχους.
 

ΠΕΡΥΣΙ χιλιάδες χειροποίητες κάρτες από τα παιδιά για τον κόσμο, για τον Πάτερ και αγαπημένα πρόσωπα.
ΦΕΤΟΣ μουντές καθημέρινες ημέρες.  

 

ΠΕΡΥΣΙ η Κιβωτός σήμαινε προσφορά, αγάπη για τον συνάνθρωπο, αγκάλιαζε τα παιδιά που με εισαγγελική εντολή ζούσαν στις δομές της και περίμενε πολλά ακόμη, οι δομές στην Κόνιτσα, στα σύνορα, στα νησιά κρατούσαν την κοινωνία στα απομακρυσμένα μέρη ζωντανή.
ΦΕΤΟΣ το έργο σπιλώθηκε, οι άνθρωποι τηλεδικάστηκαν και έλαβαν γιορτινές ημέρες κλητεύσεις και κατηγορητήρια, οι δομές στην Κόνιτσα και στην Χίο κλείνουν, η δομή στη Καλαμάτα πάει για κλείσιμο, όλες οι δομές ερημώνουν και οι άνθρωποι τους απαξιώνονται, ενώ ο ιδρυτής διαπομπεύεται, επειδή έτρωγε και έμενε μέσα στην δομή.  

 

Εν αναμονή των εξελίξεων, τα Χριστούγεννα χάνουν το νόημα τους και δεκάδες παιδιά αφήνονται στην τύχη τους…»

 

πηγή: https://www.sportime.gr/

Share