Παραλήρημα της Yeni Safak: “H Ελλάδα οφείλει την σύσταση της στη βάναυση δολοφονία δεκάδων χιλιάδων μουσουλμάνων”
Πες πες πες, κάτι θα μείνει, λέει ο λαός. Και βασιζόμενη σε αυτό, η Άγκυρα συνεχίζει την πρακτική που προβλέπει ότι αντί να κάνει την αυτοκριτική της σχετικά με τις σφαγές, τις εκκαθαρίσεις, τις γενοκτονίες, συνεχίζει να κατηγορεί τους γύρω της για αυτά που επιλέγει να κρύβει κάτω από το χαλί. Η ακραία φιλοερντογανική εφημερίδα Yeni Safak σε άρθρο της τη Δευτέρα αφήνει κατά μέρος τις πολεμικές κορώνες και επιλέγει να “διαφωτίσει” τους αναγνώστες της για το γεγονός πως “τα θεμέλια της Ελλάδας μπήκαν με αίμα”.
Στο προχθεσινό προπαγανδιστικό της άρθρο ξεκινά λέγοντας πως: “Στεκόμενη απέναντι στην Τουρκία με την υποστήριξη δυτικών χωρών, η Ελλάδα οφείλει την σύσταση της στη βάναυση δολοφονία δεκάδων χιλιάδων μουσουλμάνων. Αρχειακά έγγραφα και μαρτυρίες αποκαλύπτουν ότι η Ελληνική Επανάσταση συνίστατο σε διαδοχικές σφαγές”.
“Η πιο αιματηρή από τις σφαγές που διέπραξε η ελληνική πολιτοφυλακή εναντίον του άμαχου μουσουλμανικού πληθυσμού έγινε στην Πελοπόννησο το φθινόπωρο του 1821. Οι Έλληνες, που βρήκαν μουσουλμάνους Τούρκους και Αλβανούς σε πολλούς οικισμούς, ιδιαίτερα στην Τριπολιτσά, σκότωσαν περισσότερους από 30 χιλιάδες ανθρώπους, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά. Οι λεηλασίες και άλλες επιθέσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια των γεγονότων, τις οποίες οι δυτικοί ιστορικοί δεν μπορούν να αρνηθούν, έδειξαν ότι οι μουσουλμάνοι υπέστησαν γενοκτονία. Ο Βρετανός ιστορικός Γουίλιαμ Κλερ είπε πως ‘Η γενοκτονία στην Πελοπόννησο τελείωσε μόνο όταν δεν είχαν μείνει άλλοι μουσουλμάνοι Τούρκοι για να σκοτώσουν'”, γράφει η Yeni Safak αποσιωπώντας φυσικά τις σφαγές που έγιναν εναντίον Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη άμα τη ανακοινώσει της έναρξης της Επανάστασης, τις σφαγές στη Σμύρνη την ίδια περίοδο, σφαγές και διωγμούς σε Κυδωνίες, Κουσάντασι, Κύπρο, τη σφαγή της Σαμοθράκης (1 Σεπτεμβρίου 1821), τη σφαγή της Χίου όπου σκοτώθηκαν 30.000΄Έλληνες, η καταστροφή της Κάσου όπου η Κάσος των 7.000 ψυχών ερήμωσε, η σφαγή στα Ψαρά όπου σκοτώθηκαν περί τις 18.000 Έλληνες και το νησί ερημώθηκε και ας μην ξεχνάμε τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Θράκης η οποία έληξε με το κάψιμο της Σμύρνης το 1922.
H Yeni Safak συνεχίζει βάζοντας στο κάδρο και την Κύπρο: “Η Ελλάδα, της οποίας τα θεμέλια μπήκαν με αίμα και δάκρυα, δεν δίστασε να ακολουθήσει την ίδια στάση και στην Κύπρο. Ενώ οι ελληνικές αρχές κατηγορούσαν την Τουρκία σαν να επρόκειτο για καταστολή εγκλήματος, επιτάχυναν επίσης το σχέδιό τους να ‘καθαρίσουν’ το νησί από τους μουσουλμάνους Τούρκους εξοπλίζοντας τους Έλληνοκυπριους. Λόγω αυτής της προσέγγισης της Ελλάδας, έχουν καταγραφεί πολλές σφαγές και επιθέσεις στην πρόσφατη ιστορία της Κύπρου. Η εχθρική προσέγγιση της Αθήνας στο θέμα του Κυπριακού, επέδρασε σε όλες τις δυσκολίες που υπήρξαν στις προσπάθειες για την επίλυσή του”.
Αποσιωπώντας επίσης ηθελημένα τον ρόλο που έπαιξε ο αμόρφωτος όχλος της Τουρκίας στις επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων στην Κρήτη, το πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη το 1955, όπου πάλι ο όχλος κατέσφαξε και γκρέμισε οτιδήποτε ελληνικό, το γεγονός ότι η περίφημη Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα (η Παναγία της “Λωξάντρας”, της Μαρίας Ιορδανίδου) διαλύθηκε πλήρως επειδή οι Έλληνες επαναστάτησαν και πόσα άλλα, η Yeni Safak προσθέτει: “Ο ρόλος που έπαιξε ο χριστιανικός κλήρος στις σφαγές και τις επιθέσεις κατά των μουσουλμάνων στην Ελλάδα δεν πέρασε ποτέ απαρατήρητος. Στον πόλεμο της ανεξαρτησίας και αργότερα στην Κύπρο, οι ιερείς τοποθετήθηκαν ως οι “ιδεολογικοί πατέρες” των πολιτοφυλακών και των στρατιωτών, ενώ προβεβλημένο όνομα υπήρξε ο Αρχιερέας της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου Μακάριος ο Γ. Ο Μακάριος που ασκούσε ταυτόχρονα την προεδρία του κράτους και την ηγεσία της εκκλησίας, έμεινε στη μνήμη ως υποκινητής και υποστηριχτής σε εγκλήματα κατά πολιτών. Είναι γνωστό ότι ο Μακάριος ακολούθησε το παράδειγμα των κληρικών που κατείχαν κρίσιμες θέσεις στην ιδρυτική πορεία της Ελλάδας. Και σήμερα διακρίνεται πώς Έλληνες και Έλληνοκύπριοι ιερείς κάνουν συχνά πολιτικές δηλώσεις κατά της Τουρκίας και των Τούρκων”.
ΣΧΟΛΙΟ
Αυτός ο πιο βάρβαρος λαός στον κόσμο, ο οποίος πολύ σωστά κατά τον αείμνηστο Σαρρή "δεν έχει ιστορία αλλά ποινικό μητρώο" επιχειρεί να ξεπλύνει τα εγκλήματά του....
Οσο όμως κι αν προσπαθήσουν η ιστορία τους έχει καταγράψει για πάντα με τα μελανότερα χρώματα...
.jpeg)
7 σχόλια:
ΤΟ ΣΦΑΞΕ ΜΕ ΑΓΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΙΑΣΩ ΕΙΧΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΠΟΥ ΙΣΟΠΕΔΩΣΑΝ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΕΣΦΑΞΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΕΣΥΡΑΝ ΣΤΑ ΣΚΛΑΒΟΠΑΖΑΡΑ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ....ΜΟΡΙΟΝ ΣΚΟΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ Η ΑΝΤΕΚΔΙΚΗΣΗ ΕΝ ΔΙΚΑΙΩ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΑ ΜΥΡΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ .....
Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑΣ ΗΤΑΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ME TO ΙΔΙΟ “ΝΟΜΙΣΜΑ” ΣΤΗ ΣΦΑΓΗ 3.000 ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ ΤΗ Μ.ΔΕΥΤΕΡΑ 1770 ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΣΚΟΛΟΠΙΣΜΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΝΘΙΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ....-
Άλωση της Τριπολιτσάς, σφαγή της Τριπολιτσάς ή Απελευθέρωση της Τριπολιτσάς ονομάζεται στη νεότερη ελληνική ιστορία η κατάληψη της πόλης της Τρίπολης στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, έξι μήνες μετά από την έναρξη της Επανάστασης του 1821.
Η πολιορκία (από τις αρχές Ιουνίου 1821) και η άλωση (23 Σεπεμβρίου 1821) της Τριπολιτσάς αποτέλεσαν καθοριστικό σταθμό στην πορεία της Ελληνικής Επανάστασης, δεδομένου ότι είχαν ως αποτέλεσμα την σταθεροποίησή της και την επικράτηση των Ελλήνων σε όλη την Πελοπόννησο, πλην ορισμένων φρουρίων.
Η άλωση της Τριπολιτσάς το 1821 ήταν μια σημαντική στρατιωτική επιτυχία των επαναστατημένων Ελλήνων που αποτέλεσε σπουδαίο σταθμό στον αγώνα επικράτησής τους στην Πελοπόννησο. "Μελανό" σημείο (;) θεωρείται η σφαγή, που ακολούθησε, ως αντίποινα σε αγριότητες Τούρκων όπως η Καταστροφή του Αιγίου και η Καταστροφή του Γαλαξειδίου, οι σφαγές αμάχων που σημειώθηκαν ενωρίτερα στην Κωνσταντινούπολη, Μικρά Ασία και άλλες πόλεις, καθώς και η σφαγή 3.000 χριστιανών της Τρίπολης που είχε γίνει την Μ. Δευτέρα 29 Μαρτίου 1770 με ανασκολοπισμό του μητροπολίτη Άνθιμου και πέντε άλλων κληρικών.
Η επιτυχία οφείλεται στην διορατικότητα και την επιμονή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο οποίος κατόρθωσε να πείσει οπλαρχηγούς και προεστούς για την αναγκαιότητα της κατάληψης της πρωτεύουσας της Πελοποννήσου, και την προετοίμασε με τις νίκες στο Βαλτέτσι, στα Δολιανά και στην μάχη της Γράνας.
Με την κήρυξη της επανάστασης, ο Χουρσίτ πασάς έστειλε στο Μοριά δύναμη από 4000 Τουρκαλβανούς υπό τον Μουσταφά πασά (Μουσταφάμπεη) για να ενισχύσει την πολιορκούμενη πόλη. Ο Μουσταφάμπεης κατά την κάθοδό του προς την Τρίπολη σάρωσε όποια επαναστατική εστία βρήκε στο δρόμο του, πυρπόλησε τη Βοστίτσα (Αίγιο), έλυσε την πολιορκία του Άργους και της Ακροκορίνθου και τελικά μπήκε στην πολιορκημένη πόλη στις 6 Μαΐου του 1821. Ο Κολοκοτρώνης πάντως επέτρεψε στον Μουσταφά να περάσει δίχως μάχη, γιατί προτίμησε να έχει τους Τούρκους συγκεντρωμένους μέσα στην πόλη. Έτσι την πόλη υπεράσπιζαν συνολικά 10.000 Τουρκαλβανοί με αρχηγό τον Μουσταφάμπεη.Στην Τριπολιτσά μετά τις 20 Ιουλίου του 1821 οι πολιορκημένοι Τούρκοι είχαν φθάσει τις 15.000. Στον παραπάνω πληθυσμό προστέθηκαν στο μεταξύ και αρκετοί Τούρκοι κάτοικοι που κατέφθαναν από διάφορες περιοχές (Ζούρτσα, Ανδρίτσαινα, Καρύταινα κ.λ.π.) για να βρουν προστασία. Έτσι μαζί με τους 4.000 άνδρες του Μουσταφάμπεη, ο αριθμός των πολιορκημένων ξεπερνούσε τις 30.000 κατοίκους και κατ’ άλλους 35.000. Εν τω μεταξύ οι Τούρκοι κατέσφαξαν εκατοντάδες ελληνικές οικογένειες που ζούσαν στην Τριπολιτσα και περίχωρα.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ΑΑ
Η νίκη ωστόσο, είχε μεγάλο θετικό αντίκτυπο στο ηθικό των επαναστατημένων σύμφωνα με τον Περικλή Θεοχάρη που σημειώνει ότι “η πτώσις της Τριπολιτσάς, μετά από έξάμηνον πολιορκίαν, υπήρξε αποφασιστική για την εδραίωσιν και την εξέλιξιν του Αγώνος…δημιουργούσε αυτοπεποίθησιν στους αγωνιστές, που τώρα μπορούσαν ευκολώτερα να κτυπήσουν τα άλλα φρούρια, όσα βρίσκονταν ακόμη στα χέρια των Τούρκων, και ανέβαζε το ηθικό τους, καθώς είχε πια εξουδετερωθή η κυριότερα εστία της τουρκικής αντιστάσεως. Με τα λάφυρα εξ άλλου, στα οποία περιλαμβάνονταν 11.000 όπλα, μπόρεσαν να οπλισθούν πολλοί αγωνισταί” ώστε η επανάσταση να πάρει πλέον διαστάσεις”.
Η άλωση της Τριπολιτσάς υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για την εδραίωση και την εξέλιξη της Επανάστασης, ενώ τόνωσε σημαντικά το ηθικό των εξεγερμένων Ελλήνων. Η πιο σημαντική εστία τουρκικής αντίστασης στη νότια Ελλάδα είχε πλέον εξαλειφθεί, ενώ οι επαναστατικές δυνάμεις μπορούσαν πλέον να στραφούν προς άλλα τουρκοκρατούμενα οχυρά και πόλεις. Στα χέρια των Ελλήνων περιήλθαν χιλιάδες όπλα και μεγάλες ποσότητες πολεμοφοδίων που θα τα χρησιμοποιούσαν για ενίσχυση του αγώνα σε άλλες επιχειρήσεις, όπως στις πολιορκίες της Μεθώνης, της Πάτρας και του Ναυπλίου.
Η Τριπολιτσά ήταν το επαίσχυντο σύμβολο της τουρκικής τυραννίας επί έναν αιώνα. Με αυτήν είχαν συνδεθεί οι χειρότερες αναμνήσεις της σκλαβιάς του πελοποννησιακού λαού. Από εκεί αναχωρούσαν οι εισπράκτορες των τουρκικών φόρων και εκεί υπήρχε ο πλάτανος του μαρτυρίου, στον οποίο είχαν απαγχονιστεί εκατοντάδες χριστιανοί ως θανατοποινίτες και για παραδειγματισμό. Εκεί είχαν την έδρα βασανιστές και δολοφόνοι. Εκεί ήταν το συντονιστικό κέντρο για την αρπαγή των Ελληνίδων, που οδηγούντο στα χαρέμια των πασάδων ....
Τύμμα τύμματι τίσαι.
Την πληγή με πληγή την πληρώνεις.
Ο δίκαιος θέλει ευφρανθεί
όταν ιδεί την εκδίκηση,
και τους πόδας αυτού θέλει νίψει
εν τω αίματι του ασεβούς.
Παλαιά Διαθήκη (Ψαλμοί 58:10)
ΑΑ
ΠΟΤΕ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΕΝ ΧΩΝΕΨΕ ΠΩΣ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΕΤΡΕΨΕ ΤΟΥΣ ΜΥΡΙΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ ΣΕ ΦΥΓΗ .... ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ....
Επειδή αναφέρεται και η Ελληνική Κύπρος, σχετικό αποκαλυπτικό άρθρο για τις μέρες και πράξεις των βαρβάρων θα δημοσιευθεί αύριο απόγευμα από KOUKFAMILY.
Τίτλος
ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΕΞΤΡΕΜΙΣΤΩΝ ΤΟΥΚΟΚΥΠΡΙΩΝ ΤΗΣ ΤΜΤ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΚΡΙΖΩΝ ΛΥΚΩΝ ΣΕ ΑΓΑΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΟΚΑ 55-59.
Συμπληρώνω ολίγα ενδεικτικά.... από τα μύρια εγκλήματα των Τουρκομογγόλων ...
Οι σφαγές στην Κωνσταντινούπολη (1821)
Με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης, ο Οθωμανός σουλτάνος Μαχμούτ Β΄ (1808-39) αντέδρασε με βιαιότητα και προχώρησε σε μαζικά αντίποινα κατά των Ελλήνων κατοίκων της Πόλης, αλλά και της υπόλοιπης οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στις 10 Απριλίου απαγχονίστηκε ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ μπροστά στην πόρτα του Πατριαρχείου και το σώμα του νεκρού υπέστη τις ασχημότερες πράξεις. Το σκήνωμα του διαπομπεύτηκε στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και μετά από τρείς ημέρες πετάχτηκε στη θάλασσα. Ακολούθησαν οι θανατώσεις επιφανών Ελλήνων της αυτοκρατορίας (Φαναριώτες, πρόκριτοι, ιεράρχες).
Οι μουσουλμάνοι κήρυξαν ιερό πόλεμο κατά των Ελλήνων χριστιανών και τουρκικός όχλος άρχισε τις δολοφονίες άμαχου πληθυσμού και λεηλασίες και καταστροφές σπιτιών, καταστημάτων και εκκλησιών. Εκατοντάδες άτομα αναγκάζονταν να επιβιβαστούν σε πλοία με τη δικαιολογία ότι δήθεν θα εξοριστούν, αλλά πνίγονταν στην θάλασσα. Διωγμοί έγιναν και σε άλλες πόλεις της αυτοκρατορίας που το ελληνικό στοιχείο ήταν σημαντικό, όπως η Θεσσαλονίκη, η Λάρισα, η Σμύρνη, οι Κυδωνίες (Αϊβαλί),η Κρήτη, η Ρόδος, η Κύπρος κ.α..Δεν είναι δυνατό να εκτιμηθεί η έκταση και ο αριθμός των θυμάτων των σφαγών σε αυτές τις περιοχές, αλλά αναμφίβολα ήταν δεκάδες χιλιάδες.
Το Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης (1 Σεπτεμβρίου 1821)
Παραμονές της Επανάστασης του ΄21,οι πρόκριτοι του νησιού της Σαμοθράκης μυήθηκαν στην Φιλική Εταιρεία και στις 19 Απριλίου οι κάτοικοι του νησιού δήλωσαν περήφανα στον Τούρκο διοικητή του νησιού ότι οι Έλληνες είναι ελεύθεροι και δεν θα πληρώνουν πλέον φόρους στον σουλτάνο. Η κατάσταση στην Σαμοθράκη ως το τέλος του Αυγούστου φαινόταν ότι ήταν ομαλή. Τότε όμως, ο τουρκικός στόλος ανέλαβε δράση. Την 1η Σεπτεμβρίου 1821,αποβιβάστηκαν στο νησί 2.000 στρατιώτες, με τους κατοίκους να προβάλουν σθεναρή αντίδραση, αλλά τα πολεμοφόδια τέλειωσαν γρήγορα.
Σύντομα κατάλαβαν ότι οποιαδήποτε αντίδραση ήταν μάταια και έτρεξαν να κρυφτούν σε δάση και βουνά. Οι Τούρκοι έπεισαν με δόλο τους κατοίκους να επιστρέψουν στις πατρογονικές εστίες του, αλλά αθέτησαν τα συμφωνηθέντα. Απέκλεισαν τη Χώρα και αφού επέλεξαν 700 Σαμοθρακίτες, τους οδήγησαν στη θέση Βαράδι στον δρόμο προς Καμαριώτισσα όπου άρχισαν να τους σφαγιάζουν, αφήνοντας τα κεφάλια να κατρακυλούν στο αυλάκι που λέγεται σήμερα Εφκάς (Επτακοσίας).Ακολούθησε η βίαιη σφαγή όσων είχαν απομείνει στο νησί, τα μωρά κάτω των 2 ετών εκτελέστηκαν όπως και οι γυναίκες που ήταν μεγαλύτερες των 40 ετών. Τα υπόλοιπα γυναικόπαιδα, έγιναν «περιουσία» των πιστών μουσουλμάνων.
Μ.Ρ.
Συνέχεια
Η Σφαγή της Χίου (30 Μαρτίου)
Η έκρηξη της Επανάστασης βρήκε το πολυπληθές ελληνικό στοιχείο της Χίου να ευημερεί (πάνω από 100.000 κάτοικοι).Με τον στόλο τους, το εμπορικό τους δαιμόνιο και τη διπλωματία τους κυριαρχούσαν στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Μαύρη Θάλασσα. Τον Μάρτιο του 1822 η Χίος επαναστάτησε, όταν ο Αντώνιος Μπουρνιάς -αξιωματικός του Ναπολέοντα- με διακόσιους άνδρες αποβιβάστηκε στην Σάμο και κάλεσε τον Λυκούργο Λογοθέτη να συμμετάσχει στην επανάσταση της Χίου. Ο Μαχμούτ Β΄ εξοργισμένος, έδωσε την εντολή στον αντιναύαρχο Καρά-Αλή πασά να καταπλεύσει στο νησί και να τιμωρήσει παραδειγματικά τους εξεγερθέντες. Οι Τούρκοι κατέστειλαν εύκολα την εξέγερση, εκμεταλλευόμενοι τον κακό σχεδιασμό της και την διχόνοια που επικρατούσε μεταξύ των ηγετών.
Οι Οθωμανοί έκαψαν σπίτια και λεηλάτησαν την ύπαιθρο, σκότωσαν όλα τα παιδιά κάτω των 3 ετών και όλους τους άνδρες από 12 ετών και πάνω, καθώς και όλες τις γυναίκες από 40 ετών και άνω, με εξαίρεση αυτούς που ήταν πρόθυμοι να ασπαστούν το Ισλάμ. Συνολικά σφαγιάστηκαν 50.000 κάτοικοι και δεκάδες χιλιάδες άλλοι μετατράπηκαν σε σκλάβους.
Η Καταστροφή της Νάουσας (Ημαθία)
Το βράδυ της 19ης Φεβρουαρίου 1822 οι Μακεδόνες επαναστάτες μπήκαν στην πόλη της Νάουσας. Ακολούθησαν σφοδρές συγκρούσεις στις οποίες σκοτώθηκαν ο διοικητής της πόλης και αρκετοί Οθωμανοί στρατιώτες. Ακολούθησε η κήρυξη της Επανάστασης στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου, όπου υψώθηκε το Λάβαρο της εξέγερσης. Τα επαναστατικά γεγονότα στη Νάουσα, προκάλεσαν την οργή του Τούρκου διοικητή (βαλής) της Θεσσαλονίκης Εμπού Λουμπούτ,ο οποίος αποφάσισε να αναλάβει δράση, ιδιαίτερα μάλιστα μετά από σουλτανικό φιρμάνι που διέτασσε να εξαφανιστούν από προσώπου γης οι κάτοικοι της Νάουσας.
Συνέχεια...
Μ.Ρ.
Στα τέλη Μαρτίου 1822 ο Εμπού Λουμπούτ έφθασε στη Βέροια με περίπου 20.000 τακτικούς και άτακτους στρατιώτες. Εκεί οργάνωσε την πολιορκία της Νάουσας, που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου 1822.Ο βομβαρδισμός της πόλης ήταν σφοδρός, για μια ολόκληρη εβδομάδα, ενώ παράλληλα γινόταν επιθέσεις σε διάφορα σημεία των τειχών. Την νύχτα της 12ης προς 13η Απριλίου οι Τούρκοι μπήκαν στην πόλη παρά τη γενναία και σθεναρή αντίσταση των υπερασπιστών. Μέσα στη Νάουσα, οι σφαγές είχαν μεταβάλει την πόλη σε πραγματική κόλαση και σύμφωνα με υπολογισμούς, οι νεκροί και οι αιχμάλωτοι έφτασαν τις 5.000,ενώ σημειώθηκαν βαρβαρότητες σε βάρος των αιχμαλώτων και των γυναικόπαιδων.
Η Σφαγή στην Κάσο (29 Μαϊου 1824)
Η Κάσος, το νοτιότερο νησί των Δωδεκανήσων, βρίσκεται σε στρατηγική θέση, καθώς ελέγχει ένα σημαντικό ναυτικό πέρασμα από το Αιγαίο προς της Αν. Μεσόγειο και αντίστροφα. Το νησί είχε ξεσηκωθεί ήδη από τον Απρίλιο του 1821 και έθεσε στον επαναστατικό αγώνα την αξιόλογη ναυτική της δύναμη. Τα πλοία των Κασίων είχαν πραγματοποιήσει σειρά επιθετικών ενεργειών σε βάρος τουρκικών καραβιών, είχαν προσβάλει τις ακτές της Ρόδου και της Μ. Ασίας, μετέφεραν στο επαναστατημένο νησί της Κρήτης πολεμοφόδια και αποτελούσαν φόβητρο για τους Οθωμανούς.
Οι Αιγύπτιοι του Ιμπραήμ, αμέσως μετά την κατάπνιξη της επανάστασης στην Κρήτη, αποβιβάστηκαν στην Κάσο στις 29 Μαϊου του 1824 και αφάνισαν το νησί. Οι τουρκοαιγύπτιοι ρίχτηκαν στη σφαγή, την αρπαγή, τη λεηλασία, τους βιασμούς και σε κάθε είδους κτηνωδία, μεταφέροντας τα κομμένα κεφάλια με τη σέσουλα. Γύρω στους 2.000 σκοτώθηκαν και άλλα τόσα γυναικόπαιδα αιχμαλωτίσθηκαν για να πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.
ΜΡ
Η Καταστροφή των Ψαρών (21-22 Ιουνίου 1824)
Τα Ψαρά, ένα μικρό νησί στα βορειοδυτικά της Χίου, είχε σπουδαία θαλασσινή παράδοση και ήταν η Τρίτη ναυτική δύναμη της Ελλάδας, μετά την Ύδρα και τις Σπέτσες, με ονομαστούς πυρπολητές όπως ο Κανάρης, ο Πιπίνος και ο Παπανικολής. Ο Οθωμανός ναύαρχος Χοσρέφ είχε εντολή από τον Σουλτάνο να καταστρέψει ολοσχερώς τα Ψαρά, καθώς δημιουργούσε προβλήματα στον δυσκίνητο τουρκικό στόλο.
Αντιπροσωπευτικό δείγμα της βαναυσότητας και βαρβαρότητας των Τούρκων, ήταν η καταστροφή των Ψαρών. Κατά τη κατάληψη του νησιού από τα οθωμανικά στρατεύματα έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 20.000 Έλληνες. Ο ναύαρχος Χοσρέφ έστειλε δώρο στον σουλτάνο τα κεφάλια πολλών Ελλήνων, καθώς και 1.200 κομμένα αυτιά και τις σημαίες του νησιού. Αφού άφησε στα Ψαρά μερικά πλοία και 600 Αλβανούς, πήγε στην Λέσβο για να γιορτάσει το Μπαϊράμι.
Η Έξοδος του Μεσολογγίου (10 Απριλίου 1826)
Τρία χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατάληψης του Μεσολογγίου από τους Κιουταχή και Ομέρ Βρυώνη, οι Οθωμανοί Τούρκοι επανήλθαν με νέο σχέδιο, διότι το πολύπαθο Μεσολόγγι ήταν αποφασιστικής σημασίας πόλη για την στρατηγική σύνδεση Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας. Παρά τον ασφυκτικό κλοιό των τουρκοαιγυπτιακών δυνάμεων από ξηρά και θάλασσα για ένα έτος, τις αλλεπάλληλες επιθέσεις και τη «βροχή» των οβίδων που είχαν σωριάσει τα πάντα σε ερείπια, οι επαναστατικές σημαίες κυμάτιζαν ακόμη υπερήφανα στις επάλξεις των τειχών της «ιεράς πόλεως» των Ελλήνων. Ωστόσο, ένας πιο φοβερός και ανελέητος εχθρός, η πείνα έκαμψε τους θρυλικούς υπερασπιστές της.
Κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες και μετά από αποτυχημένη προσπάθεια του Ανδρέα Μιαούλη να ανεφοδιάσει την πόλη δια θαλάσσης, οι αρχηγοί των πολιορκημένων αποφάσισαν να επιχειρήσουν έξοδο. Στις 10 Απριλίου 1826,δυο ώρες μετά το σούρουπο οι πολιορκημένοι έκαναν ηρωική έξοδο από τα τείχη της πόλης. Το σχέδιο πιθανότατα προδόθηκε, με αποτέλεσμα οι τουρκοαιγύπτιοι να απαντήσουν με σφοδρή επίθεση που συνοδεύτηκε από σφαγή. Χιλιάδες Έλληνες σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν και μόνο ελάχιστοι κατάφεραν να διασωθούν.
Και πρόσφατα .... κατά την διάρκεια της βάρβαρης τουρκικής εισβολής στη Κύπρο το 1974..
5-6000 άμαχοι σφαγιαθέντες, 1619 αγνοούμενοι, 300-350000 εκοτοπισθέντες, 850 γυναίκες όμηροι βάναυσα κακοποιηθείσες, 550 εκκλησίες ισοπεδωμένες, το 37% των πατρίων εδαφών υπό κατοχή. ΤΙΠΟΤΑ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΟΣΙΟ ΔΕΝ ΑΦΗΣΑΝ ΟΡΘΙΟ ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΣΑΡΚΟΒΟΡΑ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ ΖΩΑ....
Επίλογος
Είναι το λιγότερο αστείο, οι Τούρκοι να κατηγορούν την Ελλάδα για σφαγές και λεηλασίες. Ένα έθνος που βαρύνεται με σοβαρά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως με τις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ελλήνων (Πόντιων και Μικρασιατών),των Ασσυρίων και γενικά χριστιανικών πληθυσμών, με σφαγές εκατομμύρια αμάχων πληθυσμών ανά τους αιώνες, με αναρίθμητες εισβολές σε γειτονικά κράτη και χωρίς κανένα σεβασμό για την αξιοπρέπεια και τη ζωή του ατόμου. Όπως σωστά ανέφερε ο αείμνηστος καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, «η Τουρκία δεν έχει ιστορία, μόνο ποινικό μητρώο».
Μ.Ρ.
Ἐκείν᾿ ἡ μέρα σκοτεινή, ἀστραποκαϊμένη,
τῆς Τρίτης της ἀσβολερῆς, τῆς μαυρογελασμένης,
τῆς θεοκαρβουνόκαυτης, πουμπαρδοχαλασμένης,
ἔχασε ἡ μάννα τὸ παιδὶν καὶ τὸ παιδὶν τὴν μάνναν,
καὶ τῶν κυρούδων τὰ παιδιὰ ὑπᾶν ἀσβολωμένα,
δεμέν᾿ ἀπὸ τὸν τράχηλον καὶ τὸ οὐαὶ φωνάζουν
μὲ τὴν τρομάραν τὴν πολλήν, μὲ θρήνισμον καρδίας.
Τρέμουν ὡς φυλλοκάλαμον ἐξετραχηλισμένα,
γυμνά, χωρὶς πουκάμισον, ἐξάγκωνα δεμένα,
βλέπουν ἐπρὸς καὶ πίσω των, μὴ νὰ δοῦν τοὺς γονεῖς των,
καὶ βλέπουν τοὺς πατέρες των ἐξάγκωνα δεμένους.
Ὁ κύρης βλέπει τὸ παιδὶν καὶ τὸ παιδὶν τὸν κύρην,
ἄφωνοι, δίχως ὁμιλίαν, διαβαίνουν τὸ μαγκούριν.
Οἱ μάνες οἱ ταλαίπωρες ὑπᾶν ξεγυμνωμένες,
τῆς πόλης οἱ πολίτισσες ἐξανασκεπασμένες,
πλούσιες πτωχὲς ἀνάκατα, μὲ τὸ σκοινὶ δεμένες,
τῆς πόλης οἱ εὐγενικές, οἱ ἀστραποκαϊμένες.
Ὁ ἀδελφὸς τὸν ἀδελφὸν βλέπει σιδηρωμένον,
θωροῦν καὶ τὸν πατέρα των μὲ ἅλυσον δεμένον,
καὶ δυ᾿ ἀδερφάδες εὔμορφες, πολλὰ ὡραιωμένες,
ἐντροπιασμένα ἐπήγαιναν μὲ τὸ σχοινὶν δεμένες….
Νὰ πᾶτε ὅλοι κατ᾿ ἐχθρῶν, κατὰ τῶν Μουσουλμάνων,
καὶ δεῦτε εἰς ἐκδίκησιν, τρέχετε μὴ σταθῆτε,
τὸν Μαχουμέτην σφάξετε, μηδὲν ἀναμελεῖτε,
τὴν πίστιν των τὴν σκυλικὴν νὰ τὴν λακτοπατῆτε.
Π.Β.
Δημοσίευση σχολίου