Το πιο επίμονο εμπόδιο για τις ελίτ της παγκοσμιοποίησης καθώς προσπαθούν να καταστρέψουν τη δυτική κοινωνία και να εισαγάγουν τη Μεγάλη Επαναφορά-Επανεκκίνηση είναι η πίστη των μαζών...
Όλοι έχουμε εμπλακεί σε μια μάχη μεταξύ του καλού και του κακού είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, είτε ακόμα και αν το αποδεχόμαστε είτε όχι. Οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές, που είναι μερικά από τα πιο σημαντικά και ισχυρά πιόνια των παγκοσμιοποιητικών ελίτ στη Νέα Παγκόσμια Τάξη, έχουν επικεντρωθεί στην προσπάθεια υπεροχής της LGBTQIA+ κοινότητας έναντι των υπόλοιπων ανθρώπων, ως το πιο σημαντικό μέτωπο μάχης. Αυτό συνέβη εδώ και λίγο καιρό, αλλά έχει αυξηθεί σε επίπεδα που δεν είχαν υπάρξει ξανά κατά τη διάρκεια του «Μήνα Υπερηφάνειας» στην Αμερική.
Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα που πολλοί δεν συνειδητοποιούν. Αυτό δεν αφορά μόνο τον «Μήνα Υπερηφάνειας». Η αντίληψη της υπεροχής της εν λόγω κοινότητας έχει γιγαντωθεί και θα συνεχίσει να μεγενθύνεται επειδή έχουν ανακαλύψει τεράστιες αδυναμίες στην απάντηση της πολιτικής δεξιάς. Όσο για τους Χριστιανούς, οι πολιτιστικοί μαρξιστές διεισδύουν ολοένα και περισσότερο. Υπάρχουν επίσης πολλές εκκλησίες που δεν είναι καν κρυφές στον τρόπο που προωθούν τον ριζοσπαστικό προοδευτισμό.
Είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουμε τρία σημεία κλειδιά για τη νίκη ενάντια στην ατζέντα υπεροχής LGBTQIA+, αλλά πριν φτάσουμε σε αυτά πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτά που συμβαίνουν σήμερα έχουν πραγματικά ως αντικείμενο την προσπάθεια «υπεροχής» και όχι απλά την ισότητα. Ισχυρίζονται ότι πρόκειται για ισότητα, αλλά τι άλλο χρειάζονται για να έχουν ισότητα; Πέρασαν γάμους ομοφυλόφιλων. Είναι όλοι μέλη μιας «προστατευμένης τάξης» που αποτρέπει τις διακρίσεις. Έχουν πολλές ειδικές ημέρες, εβδομάδες, μήνες και γεγονότα που τους αφορούν αποκλειστικά. Έχουν ακόμη και το πρόσθετο προνόμιο να μπουν σε όποιο αποχωρητήριο επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν ανά πάσα στιγμή...
Θέλουν, όχι μόνο να βασιλεύουν υπέρτατα, αλλά το πιο σημαντικό, θέλουν να θεωρούνται ανώτεροι στα μάτια εκείνων που θέλουν να κατηχηθούν. Αυτός είναι ο λόγος που έχουν τόση εμμονή με την φροντίδα και την επιμέλεια των παιδιών. Ξέρουν ότι αν μπορούν να πείσουν αρκετά παιδιά να συμμετέχουν στην κοινότητα LGBTQIA+, θα είναι κοντά στο να πετύχουν το τελικό τους στόχο, ο οποίος είναι το τελευταίο από τα τρία σημεία κλειδιά για τα οποία μίλησα στο σημερινό επεισόδιο του The JD Rucker Show ..
Εδώ είναι αυτά τα σημεία κλειδιά:
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι μας απασχολεί η ατζέντα, όχι ο τρόπος ζωής
Υπάρχει μια πολύ σαφής διαφορά ανάμεσα στην «επίθεση» στην ατζέντα της υπεροχής και στον ίδιο τον τρόπο ζωής. Από πολιτική και πολιτιστική άποψη, πρέπει να επικεντρωθούμε στην ατζέντα. Υπάρχει χρόνος για να συζητήσουμε τον τρόπο ζωής από θρησκευτική άποψη, αλλά αυτό είναι κάτι προσωπικό και γενικά μεταξύ των ατόμων αυτών. Στον πόλεμο ενάντια στην ατζέντα, πρέπει να την εκθέτουμε επιθετικά πολιτικά και πολιτισμικά.
Ωστόσο, αυτό που κάνουν δύο ενήλικες που συναινούν νόμιμα και ιδιωτικά είναι δική τους δουλειά και δεν μας απασχολεί. Όταν, όμως «οπλίζουν» και προπαγανδίζουν την υπεροχή της LGBTQIA+ για να κατηχήσουν και τελικά να κάνουν πλύση εγκεφάλου στους ανθρώπους, ειδικά στα παιδιά, είναι και δική μας υπόθεση γιατί πρέπει να υπερασπιστούμε τα έθνη από τη μάστιγα του πολιτιστικού μαρξισμού.
Ξεπεράστε τον φόβο να σας αποκαλέσουν φανατικό...φασίστα...κλπ
Ο πιο γρήγορος τρόπος με τον οποίο οι αριστεροί, που προωθούν αυτή την ατζέντα, μπορούν να αντιμετωπίσουν συντηρητικούς ή χριστιανούς που αντιτίθενται σε αυτή, είναι να τους αποκαλούν «φανατικούς»... «φανατισμένους» κλπ. Κάτι τέτοιο ωθεί τους περισσότερους να είναι συνήθως αμυνόμενοι και να προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι δεν είναι αυτό που τους «κατηγορούν». Είναι μια δοκιμασμένη και πραγματική στρατηγική να χρησιμοποιεί κανείς τέτοιες «ετικέτες» ως τρόπο αντιμετώπισης και ουσιαστικού «αφοπολισμού» του συνομιλητή, επειδή κάνει δύο πράγματα. Πρώτον, αλλάζει τη φύση της συζήτησης, καθώς πάρα πολλοί συντηρητικοί και χριστιανοί αλλάζουν τη γραμμή επιχειρημάτων τους για να αποφύγουν αυτήν την επισήμανση. Δεύτερον, αποθαρρύνει πολλούς από το να ασχοληθούν με το θέμα εξαρχής...
Δεν υπάρχει τίποτα πιο δειλό από το να αποφεύγεις ένα σημαντικό θέμα γιατί σε κάνει να νιώθεις άβολα η χρήση «ετικέτας-ταμπέλας». Αν επικεντρωθούμε στην ατζέντα και όχι στον τρόπο ζωής, έχουμε γεγονότα για να ξεπεράσουμε τις ταμπέλες τους. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να στρέψουμε το άμεσο νοητικό άλμα τους σε ετικέτα μεγαλομανίας εναντίον τους, αρκεί να επικεντρωθούμε στις πραγματικές συνέπειες των εξωφρενικών δογμάτων που προσπαθούν να επιβάλουν στα έθνη και στις κοινότητες.
Αναγνωρίζοντας το τελικό παιχνίδι των ελίτ της παγκοσμιοποίησης
Ο πραγματικός στόχος στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας του Πολιτιστικού Μαρξισμού είναι να αποδειχθεί στο μυαλό όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων ότι «ο Θεός έκανε λάθος».
Αν μπορούν να πάρουν ένα παιδί και να το πείσουν ότι ο τρόπος που γεννήθηκε δεν είναι πραγματικά αυτός που είναι, τότε αφαιρούν την αξιοπιστία από τη Βιβλική κοσμοθεωρία. Πείθοντας τον Τζον ότι στην πραγματικότητα είναι η Σάλι, διαχωρίζουν τον Τζον από τη σύνδεσή του με τον Θεό. Πώς θα μπορούσε ένας αλάνθαστος, παντογνώστης Δημιουργός να κάνει το λάθος να βάλει τη Σάλι στο σώμα του Τζον; Αυτός είναι ο τύπος ερώτησης που λειτουργεί ως σπόρος για να μειώσει τις πιθανότητες ο Τζον (τώρα «Σάλι») να βρει την αλήθεια και να «ξαναγεννηθεί»...
Το πιο επίμονο εμπόδιο για τις ελίτ της παγκοσμιοποίησης καθώς προσπαθούν να καταστρέψουν τη δυτική κοινωνία και να εισαγάγουν τη Μεγάλη Επαναφορά-Επανεκκίνηση είναι η πίστη των μαζών. Μπορούν να ξεπεράσουν τον καπιταλισμό σχετικά εύκολα. Ο εθνικισμός είναι πρακτικά νεκρός σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, φθίνει. Όπως σημείωσα ότι ο έλεγχος της θρησκείας είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για την επίτευξη των στόχων τους, το ίδιο και το πραγματικό τελικό παιχνίδι για το σχέδιο υπεροχής της LGBTQIA+. Το να «αποδείξουμε» ότι ο Θεός έκανε λάθος με τον τρόπο που μας έφτιαξε, ισοδυναμεί με «απόδειξη» ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Καθώς περισσότεροι άνθρωποι άθελά τους διακατέχονται από αυτή την πεποίθηση, χάνουν την ευκαιρία να αποφύγουν την αιώνια ταλαιπωρία και να αποδεχτούν τη χάρη. Αυτό είναι το τελικό παιχνίδι των ελίτ της παγκοσμιοποίησης. Αυτός είναι ο λόγος που ΠΡΕΠΕΙ να συνεχίσουμε να δίνουμε τον καλό αγώνα ακόμα κι αν δεν είναι τόσο εύκολος όσο νομίζαμε ότι θα ήταν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου