Ενώ οι πολίτες χάνουν τις πρώτες κατοικίες και παλεύουν να σωθούν με τα επιδόματα των «pass», οι κυβερνητικοί απολαμβάνουν σκανδαλώδους «ασυλίας» από τις τράπεζες, όπως προκύπτει από το «πόθεν έσχες».
Ρίχνοντας μια ματιά στο τελευταίο «πόθεν έσχες» που δόθηκε στην δημοσιότητα, το κεντρικό συμπέρασμα για το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν είναι άλλο παρά το ότι μας κυβερνά μια πάμπλουτη και συνάμα μια καταχρεωμένη πολιτική «ελίτ», που απολαμβάνει εξαιρετικά προνομιακές μεταχειρίσεις από τις τράπεζες.
Ακόμα συμπεραίνει κανείς πως έχει επικρατήσει μια άτυπη πολιτική «νομιμοποίηση» ώστε να μπορεί να βγαίνει στην επιφάνεια μόνο το «έσχες», χωρίς να μαθαίνεται ποτέ το «πόθεν». Μόνο το ύψος των δανείων γίνεται γνωστό, χωρίς όμως να παρουσιάζονται τα έγγραφα των ρυθμίσεων.
«Ζαλίζουν» οι περιουσίες άλλα και τα χρέη
Ενδεικτικά, μόνο το πρωθυπουργικό ζεύγος, χρωστάει συνολικά 1,3 εκατ. ευρώ σαν υπόλοιπο από 7 δάνεια. Ταυτόχρονα διαθέτουν 40 ακίνητα και η σύζυγος διαθέτει καταθέσεις 526.680 ευρώ, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των καταθέσεων της συζύγου 515.860 ευρώ είναι σε ξένες τράπεζες στη γαλλική Societe Generale και στην ελβετική Lombard Odier.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης φαίνεται να έχει την ικανότητα να γράφει στα… παλαιότερα των υποδημάτων του την οφειλή ενός δανείου ύψους 105.000 ευρώ. Οι συνολικές οφειλές του υπουργού Ανάπτυξης υπερβαίνουν το μισό εκατομμύριο. Ταυτόχρονα ο κ. Γεωργιάδης θεωρεί ως μεγάλη επιτυχία του που η Pfizer βρίσκει φτηνούς εργαζόμενους στην Ελλάδα που λαμβάνουν λιγότερα χρήματα από όσα αξίζουν.
Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης διαθέτει καταθέσεις ύψους 833.191,60 ευρώ σε κυπριακή τράπεζα και συμμετοχές σε συνολικά 122 ακίνητα.
Οι καταθέσεις της Νίκης Κεραμέως και του συζύγου της ανέρχονται σε 1.394.759 ευρώ, από τα οποία η υπουργός Παιδείας έχει καταθέσει στην Deutsche Bank περίπου 1 εκατομμύριο ευρώ. Η ίδια πολιτικός που μηνύει της απεργίες των εκπαιδευτικών επειδή αντιδρούν στο μέτρο της αξιολόγησης, και τον διαγνωστικό διαγωνισμό «PISA», υπουργικά μέτρα που οδηγούν σε κατηγοριοποίηση, συγχώνευση και κλείσιμο σχολείων, όπως επίσης σε απολύσεις.
Η ίδια πολιτικός που επιθυμεί να καταργήσει τις δωρεάν φοιτητικές εστίες, και να δοθεί η στέγαση των φοιτητών σε ιδιώτες που θα παρέχουν χώρους έναντι ενοικίου.
Ακόμα, ο υπουργός Υποδομών, Κώστας Καραμανλής διαθέτει καταθέσεις 568.738,14 ευρώ και 1.819.260,11 ευρώ αντίστοιχα, αλλά και συμμετοχές σε 22 ακίνητα. Ο δε υπουργός Εργασίας, Κωστής Χατζηδάκης που κατάργησε τον ΟΑΕΔ και αυστηροποίησε τις προϋποθέσεις για να θεωρείται κάποιος… άνεργος, διαθέτει 27 ακίνητα. Μιλάμε για προκλητικά τεράστιες περιουσίες, την ώρα που ο λαός θα πρέπει να… πανηγυρίζει για τα 50 ευρώ (μεικτά) αύξηση βασικού μισθού τον μήνα και θα πρέπει να καμαρώνει για την καταπληκτική ποιότητα ζωής που υπάρχει στην Ελλάδα.
Αν ζυγίσουμε δε σε χρέη, ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο, προκύπτει το ιλιγγιώδες ποσό των 11,4 εκατομμυρίων ευρώ. Χρέη άνω του ενός εκατομμυρίου έχει ο Χρήστος Στυλιανίδης, ο υπουργός Ναυτιλίας και νησιωτικής Πολιτικής Γιάννης Πλακιωτάκης και ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Παναγιώτης Μηταράκης.
Και κάπου εδώ δημιουργείται ένας εύλογος συνειρμός. Δυο μόνο εξηγήσεις υπάρχουν για να έχουν οι κυβερνητικοί (και γενικότερα όλοι οι πλούσιοι του κοινοβουλίου) μια τόσο ευνοϊκή μεταχείριση από τις τράπεζες. Η πρώτη είναι πως οι τράπεζες είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Είναι; Δεν είναι. Η δεύτερη είναι πως οι τραπεζίτες έχουν κάποιο όφελος να στηρίζουν καταχρεωμένους «κροίσους», για να κυβερνούν τούτη την άμοιρη χώρα.
Υπάρχει καμιά άλλη πειστική εξήγηση στο ότι εγκρίνονται δάνεια εκατομμυρίων ακόμα και για μισθοσυντήρητους πολιτικούς; Αν στα προσωπικά χρέη των βουλευτών προσθέσουμε δε και το συνολικό χρέος της ΝΔ ως κόμμα, που ανέρχεται στα 391,6 εκατ. ευρώ, καταλαβαίνει κανείς τι κολοσσιαίο χρέος βαραίνει τα έδρανα της κυβέρνησης.
Με τέτοιες οφειλές στις τράπεζες, υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα το πολιτικό σύστημα να πάρει το μέρος του πολίτη και όχι του ιδιωτικού κεφαλαίου;
Αποικία χρέους και η κυβέρνηση
Δεν είναι μόνο η Ελλάδα συνολικά σαν χώρα, μια αποικία χρέους, άλλα και οι ίδιοι οι πολιτικοί που βρίσκονται στους εξουσιαστικούς θώκους, γίνονται ατομικές «αποικίες» χρέους, και οι «αποικιοκράτες» είναι οι ίδιοι οι τραπεζίτες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ανεξαρτησία της πολιτικής βούλησης.
Ενόσω οι κυβερνητικοί ζουν την νιρβάνα του καπιταλιστικού τους παραδείσου, ο απλός Έλληνας, υπολογίζει τα φραγκοδίφραγκα για το «Fuel Pass», παίρνει πίσω κάποια ψίχουλα από όσα του λήστεψαν με την ρήτρα αναπροσαρμογής, παρακαλάει για πλαφόν στα καύσιμα και κοιτώντας το άδειο του πορτοφόλι, δηλώνει συμμετοχή για κοινωνικό τουρισμό.
Οι πρώτες κατοικίες οδεύουν προς μαζικούς πλειστηριασμούς, και οι «άριστοι» που έχουν στην κατοχή τους δεκάδες ακίνητα, απολαμβάνουν σκανδαλώδεις ρυθμίσεις των τεράστιων δανείων τους, για όσο βλέπουν απαθείς να καίγεται απροστάτευτη (μεταφορικά και κυριολεκτικά) η ελάχιστη ακίνητη περιουσία του Έλληνα.
Την ίδια στιγμή που ισοπεδώνεται το εσωτερικό της χώρας, η ηγετική «ελίτ» στέλνει τα λεφτά της έξω, μορφώνει τα παιδιά της έξω, προσλαμβάνει εργατικό δυναμικό από έξω, «λύνει» το δημογραφικό με πληθυσμούς από έξω, προσελκύει επενδυτικές γαλέρες από έξω, παραχωρεί τις εξουσίες της χώρας έξω. Μια ηγεσία που κυβερνά αυτή τη χώρα με το βλέμμα εξολοκλήρου στραμμένο «έξω», και μόνο για τυπικούς λόγους βρίσκεται ακόμα εντός συνόρων.
Η ολιγαρχία των golden boys, των πολιτικών «κροίσων» και των «επενδυτών» διαμορφώνει τη στενή κάστα των μεγάλων ευνοημένων σε μια εποχή ακραίων αντιθέσεων. Από την μία οι λίγοι εκατομμυριούχοι και από την άλλη η πολυπληθής πλέμπα. Η πανστρατιά των επιδοματούχων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου