Με αφορμή το περιστατικό στη Φλώρινα με την παρέμβαση του Δημάρχου παρατηρούμε μία έξαρση σχολίων και εύκολων «ανάθεμα» από ανθρώπους που έχουν παντελή άγνοια και βλέπουν την κατάσταση με αφέλεια πάνω στα ροζ συννεφάκια τους!
Καλό θα είναι να μη μιλούν όσοι δεν ξέρουν τι γίνεται με τον «Μακεδονισμό» αλλά και να μιλούν όσοι ξέρουν (οι οποίοι συνήθως σιωπούν φοβούμενοι την αντιπαράθεση).
Η πληγή που άνοιξε η «Συμφωνία των Πρεσπών» γίνεται γάγγραινα!
Σύμφωνα με την έρευνα που έκανα για το περιστατικό στη Φλώρινα, η υπόθεση έχει ως εξής: Η μπάντα, που όπως κάθε μπάντα παίζει ό,τι γουστάρει ο κόσμος, είχε ειδοποιηθεί να μη παίξει τα ανθελληνικά τραγούδια που μιλάνε για την ανεξάρτητη Μακεδονία και τους κακούς Έλληνες, που την κατέκτησαν. Οι διοργανωτές επειδή ξέρουν το ποιόν τους τούς είχαν προειδοποιήσει.
Υπήρχε συμφωνία ώστε να παίξουν τραγούδια στη σλαβική διάλεκτο, που όμως δεν θα ενοχλούσαν κανέναν για το περιεχόμενο τους, σύμφωνα με την ακριβή διατύπωση των διοργανωτών.
Η μπάντα έπαιξε εκτός από τα τραγούδια που δεν ενοχλούν κανέναν στη σλαβική διάλεκτο και ένα το οποίο κάνει αναφορά στην Επανάσταση του Ίλιντεν και τον διωγμό των «Μακεδόνων» από την Γουμένισσα και άλλες περιοχές, με τον σχετικό οδυρμό για την προσφυγιά κλπ.
Μόλις ο Δήμαρχος αντιλήφθηκε ότι η μπάντα έσπασε την συμφωνία, παρενέβη και μπράβο του. Δεν υπάρχει δηλαδή οποιαδήποτε λογοκρισία ή φίμωση της λαϊκής έκφρασης, καταπάτηση ιερών δικαιωμάτων και άλλα φαιδρά που αναμασούν διάφοροι άσχετοι με το μέγα ζήτημα του «Μακεδονισμού» από τους καναπέδες τους στην Αθήνα.
Και κάπου εδώ ερχόμαστε στην ουσία του θέματος, για την οποία επιθυμώ να καταθέσω την προσωπική μου μαρτυρία και άποψη!
Σε διάφορες περιοχές της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας υπάρχουν ακόμη και σήμερα απόγονοι των βουλγαρικών πληθυσμών που ζούσαν επί Τουρκοκρατίας στις περιοχές μας και δεν αισθάνονται Έλληνες!
Έχω συζητήσει με πολλούς από αυτούς, έχω αναζητήσει τις ιστορικές πτυχές της πορείας τους και γενικά αισθάνομαι ότι έχω άποψη (την οποία αν θέλετε, την μαθαίνετε διαβάζοντας το κείμενο αυτό).
Στα χωριά μας λοιπόν, γιατί και εγώ από τέτοιες περιοχές κατάγομαι, ζούσαν ανάμικτοι πληθυσμοί με (κυρίως) τουρκική, ελληνική, σερβική και βουλγαρική εθνική συνείδηση. Τότε δεν υπήρξε πουθενά η ταύτιση της Μακεδονίας με κάποια εθνική καταγωγή, ο χαρακτηρισμός «Μακεδόνας» αφορούσε τον κάτοικο του γεωγραφικού διαμερίσματος, ανεξάρτητα από τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό του.
Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι στα “Μυστικά του Βάλτου” η Πηνελόπη Δέλτα βάζει δύο πολέμαρχους, τον Έλληνα Τέλλο Άγρα και τον Βούλγαρο Βάνι Ζλατάν να συζητούν για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού, των Τούρκων. Η συζήτηση αρχίζει με την έκκληση του Άγρα για συνεννόηση αφού οι δυο τους είναι Μακεδόνες και Χριστιανοί!
Επί οθωμανικής αυτοκρατορίας οι πληθυσμοί αυτοί ζούσαν ειρηνικά, χωρίς να λείπουν οι ανταγωνισμοί, που ήταν όμως περιορισμένοι. Όταν έγινε ορατή η διάλυση της κάθε εθνική ομάδα οργανώθηκε για την επόμενη μέρα.
Στην περίοδο που ακολούθησε οι Σέρβοι έφυγαν, κάποιοι Βούλγαροι επίσης εκδιώχθηκαν και οι Έλληνες προσπάθησαν να κυριαρχήσουν σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και σε αυτό που αφορούσε την εξολόθρευση των αντιπάλων ενόπλων δυνάμεων.
Κατά την εποχή αυτή είναι γνωστή η έκκληση του ιδεολογικού ιδρυτή του «Μακεδονισμού» Μισίρκωφ, που σε γράμμα του στο Βασιλέα της Βουλγαρίας Βόρις, σημειώνει προφανώς για να τονίσει την έκκληση του για βοήθεια προς τον βουλγαρικό πληθυσμό της Μακεδονίας, ότι “εμείς οι Βούλγαροι της Μακεδονίας είμαστε πολύ πιο Βούλγαροι από τους Βουλγάρους της Βουλγαρίας”…
Σχετικά ιστορικά στοιχεία παραθέτω εδώ σε ένα παλαιότερο ρεπορτάζ μου που αποκαλύπτω την ελληνική καταγωγή του τότε Υπουργού Εξωτερικών των Σκοπίων Ντίμιταρ Ντιμιτρώβ!
Ας μην καταπιαστούμε όμως άλλο με την ιστορία.
Το δεδομένο είναι ότι στην περιοχή μας ξέμειναν Βούλγαροι οι οποίοι ενδύθηκαν τον μανδύα του “Μακεδόνα”.
Οι άνθρωποι αυτοί μιλούν το βουλγάρικο ιδίωμα, έχουν βουλγαρικά ήθη και έθιμα, ανήκαν στην βουλγαρική εξαρχία και γενικά ήταν μία εθνική μειονότητα η οποία πέρασε πολλά.
Ωστόσο, η μειονότητα αυτή δεν θα πρέπει να συγχέεται με τους σλαβόφωνους.
Σε πολλά χωριά μας η διάλεκτος αυτή επιβλήθηκε καταπιεστικά. Έχω ακούσει χιλιάδες ιστορίες από συγγενείς και γνωστούς μου για το πόσο οι αξιωματούχοι της “Επιτροπής” ή Κομιτατζήδες απειλούσαν όσους δεν μιλούσαν βουλγαρικά, για το πως τους άλλαζαν με το ζόρι τα ελληνικά ονόματα, ακόμη και για το επίδομα σε σιτάρι έδιναν σε όσα παιδιά έφευγαν από το ελληνικό και πήγαιναν στο βουλγαρικό σχολείο.
Όπως και χιλιάδες ιστορίες για τα μέτρα καταπίεσης του Μεταξικού κράτους, που εκλάμβανε ως εχθρούς όλους ανεξαιρέτως τους σλαβόφωνους, που ήταν βέβαια μέγα λάθος.
Η αλήθεια είναι ότι οι σλαβόφωνοι ήταν είτε ελληνόφρονες είτε βουλγαρόφρονες, κάτι απολύτως σαφές στις μικρές κοινωνίες που ζούσαν.
Από την ενασχόληση μου καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι βουλγαρόφρονες που σταδιακά μετεξελίχθηκαν σε φορείς του «Μακεδονισμού» ήταν είτε βουλγαρικής καταγωγής άτομα, που διατηρούσαν την απόσταση τους από τον Ελληνισμό είτε ελληνικής καταγωγής άτομα, που είχαν προσχωρήσει στο ΚΚΕ και θέλησαν με την διαιώνιση αυτής της ιστορικής μπαρούφας να εκδικούνται την Ελλάδα, για (κυρίως ψυχολογικούς και συναισθηματικούς) λόγους που σχετίζονται με τον Εμφύλιο.
Θυμάμαι από παιδί μικρό στα πανηγύρια και τις γιορτές, τους γάμους και τις εκδηλώσεις στο χωριό της μητέρας μου την περίφημη μπάντα του Γκιούμπουρα να παίζει μόνο μουσική, αφού τα τραγούδια με λόγια απαγόρεύονταν, καθώς ήταν στο “ντόπιο ιδίωμα”.
Θυμάμαι συγγενείς και φίλους να οργίζονται και να αγανακτούν όταν κάποιος τους περνούσε για ξένους όταν τους άκουγε να το μιλούν, αφού δεν σήκωναν κουβέντα για τον πατριωτισμό τους. Όπως και άλλους που ήθελαν να διαφοροποιούνται συνεχώς και λίγο στα κρυφά, λίγο στα φανερά να θέλουν να εμφανίζονται ως κάτι το διαφορετικό!
Πέρασα ώρες και ώρες σε πανηγύρια και συζητήσεις ρωτώντας τους «Ντόπιους» για τους λόγους αυτής της διαφοροποίησης, κυρίως στα πανηγύρια του καλοκαιριού, στα οποία οι μπάντες από τα Σκόπια πληρώνονται αδρά για τραγούδια με αλυτρωτικό, εθνικιστικό και απίστευτα ανθελληνικό προπαγανδιστικό περιεχόμενο. Άραγε, τι είναι αυτό που κάνει έναν νέο από το Ξυνό Νερό ή την Μελίτη της Φλώρινας, τη Γουμένισσα, το Πόζαρ και την Αριδαία να μερακλώνει χορεύοντας τέτοια τραγούδια, να διατηρεί με υπερηφάνεια το γλωσσικό του ιδίωμα και να του αρέσει να μισεί την Ελλάδα, προτάσσοντας μία δική του εθνική ιδιαιτερότητα;
Δικαίωμα του, θα απαντήσω.
Είναι αναφαίρετο προσωπικό του δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται όπως αυτός θέλει.
Η Ελλάδα είναι χώρα της Ελευθερίας και δεν καταπιέζει κανέναν.
Άλλωστε δεν έχω ακούσει κάτι για παραβίαση δικαιωμάτων, τα άτομα αυτά απολαμβάνουν τα δικαιώματα του Ευρωπαίου πολίτη και μεγαλώνουν, κινούνται, ταξιδεύουν, σπουδάζουν, εργάζονται, περιθάλπονται χωρίς καμία διάκριση. Με μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο θα βρει κανείς χιλιάδες βίντεο με βουλγαροπανηγύρια στα οποία τραγουδούν και χορεύουν ανεμπόδιστα.
Αλλά δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μας βρίζουν μέσα από τα τραγούδια τους ούτε να διατηρούν εθνικιστικά μίση μέσα από αυτά.
Είναι υποχρέωση τους, θα συμπληρώσω, εφόσον επέλεξαν να ζουν εδώ και όχι στα Σκόπια ή το Μπλαγόεβγκραντ να σέβονται την χώρα, τους συμπολίτες και τις ευαισθησίες τους.
Όταν κάποιος κινείται ανθελληνικά διαπράττει αδικήματα, σύμφωνα με το ελληνικό Σύνταγμα. Υπάρχουν συγκεκριμένες ποινικές διατάξεις περί εχθροπάθειας, υποκίνησης εθνοτικών διαφορών και διατάραξης της κοινωνικής ειρήνης και γαλήνης που το ελληνικό κράτος, σκοπίμως, επειδή δεν θέλει να οξύνει την κατάσταση, τις κρατά ανενεργές. Κακώς! Πρόκειται για τη γνωστή αθηναϊκή νωθρότητα και πλαδαρότητα της απραξίας απέναντι στις εθνικές προκλήσεις, οι οποίες επειδή δεν απειλούν την πρωτεύουσα, περνούν στο ντούκου! Όταν όμως οι προκλήσεις αυτές γιγαντωθούν, όπως συνέβη και με την ονομασία των Σκοπίων, τότε είναι αργά!
Υπάρχουν ακόμη δύο σοβαρά ζητήματα:
Η (εγκληματική) Συμφωνία των Πρεσπών έδωσε ορμή στον εν Ελλάδι «Μακεδονισμό», Η (ακατανόητη) αναγνώριση της «Μακεδονικής» εθνότητας και γλώσσας πυροδότησε το θέμα.
Η αμυντική στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη επιδρά και αυτή. Η Βουλγαρία έχει εγείρει σημαντικά ζητήματα στην ενταξιακή πορεία των Σκοπίων, την ώρα που η Αθήνα κοιμάται, ακόμη και όταν η άλλη πλευρά παραβιάζει την ούτως ή άλλως αρνητική συμφωνία.
ΥΓ: Ακούω πολλούς να πετούν τσιτάτα μέσα από τα ροζ συννεφάκια τους, του τύπου “η μουσική ενώνει” και άλλα φαιδρά. Η μουσική αυτή εκδιώχθηκε, αλλά και πολλοί άνθρωποι όχι γιατί ήταν απλώς διαφορετικοί, επειδή μιλούσαν άλλη γλώσσα ή δεν ήταν σαν εμάς. Όποιος το πιστεύει αυτό είναι είτε αφελής, είτε στημένος, είτε και τα δύο! Εκδιώχθηκαν γιατί στο πρόσφατο παρελθόν, σε κάποια πιο άγρια εποχή, πολέμησαν με μίσος την Ελλάδα για να την ακρωτηριάσουν και να αποσπάσουν τη Μακεδονία από την επικράτεια της και να την προσαρτήσουν σε κάποια Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Άρα, να μην το παίζουν θύματα και αδίκως καταδιωκόμενοι…
(μας εστάλλει από τον Δρ Βασίλειο Μεϊχανετσίδη)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου