Διανύουμε μία περίοδο τοῦ χρόνου πού ἐκπαιδεύουμε τούς ἑαυτούς μας στό ὄνειρο, στήν φιλοδοξία, στήν ἐλπίδα, στήν προοπτική ὅτι τά πράγματα θά ἀλλάξουν.
Πώς ὅ,τι μᾶς ἐνοχλεῖ θά τό ἀφήσουμε πίσω μας μαζί μέ τήν χρονιά πού φεύγει.
Ἀπό συνήθεια ὅλα αὐτά. Συνήθως διαψευδόμαστε, μᾶς προκαλεῖ ἔκπληξη ὅταν ἐπιβεβαιωνόμαστε. Μά τό μέγα θέμα τῆς περιόδου αὐτῆς εἶναι πώς εἶναι ἄδειες οἱ ψυχές μας καί μετά πώς εἶναι ἄδειες οἱ τσέπες.
Φτιάξαμε ἕναν κόσμο ὁ ὁποῖος εἶναι δομημένος πάνω στήν ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καί στήν ἐπικράτηση τοῦ δυτικοῦ ὀρθολογισμοῦ, ἀλλά τόσα χρόνια καταλαβαίνουμε ὅτι αὐτός ὁ κόσμος, ὁ κόσμος τοῦ ὀρθοῦ λόγου πού βασίζεται μόνο στά διδάγματα τῆς ἐπιστήμης, κατέστησε τόν ἄνθρωπο ἀνυπόληπτη ὕπαρξη. Σκύβαλο ἀλαλάζον, παρηκμασμένο, διεφθαρμένο, τεμπέλικο, ἕτοιμο νά παραιτηθεῖ ἀπό τήν εὐφυΐα του γιά χάρη κάποιας μηχανῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης.
Προϊόν τοῦ ἄκριτου ὀρθολογισμοῦ εἶναι τά ἀδιέξοδα τοῦ σημερινοῦ κόσμου. Τά Χριστούγεννα εἶναι ἡ περίοδος μέσα στό Ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο ἀπό τήν ὁποία λείπει παντελῶς ὁ Χριστός. Μέ δική μας εὐθύνη. Ἔστω κι ἄν ὁ ἑορταστικός διάκοσμος σ’ ὅλες μας τίς πόλεις ὀφείλεται στήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Τό εἶπε ἐξαιρετικά ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος: Κυρίως ζοῦμε τά ἐμπορικά Χριστούγεννα, ὄχι τά κανονικά Χριστούγεννα. Τά Χριστούγεννα τῆς ὕλης, ὄχι τοῦ πνεύματος. Ὁ Κύριος ἀπουσιάζει. Ἄν πεῖς σέ κάποιον ὅτι μπορεῖς νά ξυπνήσεις τό πρωί στίς τέσσερεις γιά νά πᾶς στήν Ἐκκλησία καί νά παρακολουθήσεις τήν λειτουργία τῶν Χριστουγέννων, μπορεῖ νά σέ κοιτάξει περίεργα. Λοξά. Στό παιδικό μου μυαλό εἶναι χαραγμένη σέ εἰκόνα ἡ ἀξημέρωτη ἠμίωρη πορεία μας μέ τά φαναράκια στά χέρια καί ἡ χαρά τῆς ὁλοφώτιστης ἐκκλησίας μας. Ὅταν «ξάντιζε» στόν ὁρίζοντα τό καμπαναριό τῆς Εὐαγγελίστριας, ξέραμε πώς φθάνουμε.
Ἐάν πάλι διαμαρτυρηθεῖς γιατί δέν βλέπεις πουθενά φάτνες μέ τόν Ἰησοῦ, ὅπως δέν βλέπω αὐτές τίς μέρες ἐδῶ στήν Θεσσαλονίκη καί δέν καταλαβαίνω τί κάνει ὁ κύριος δήμαρχος, πάλι σέ κοιτᾶνε μέ μισό μάτι.
Λεπτομέρειες. Καί, βεβαίως, σπανίως πιά θά σοῦ ἀπαντήσει κανείς «καλά Χριστούγεννα» στήν ἀντίστοιχη δική σου εὐχή, τό πιθανότερο εἶναι νά σοῦ ἀπαντήσει «καλές ἑορτές».
Ἀπαρνούμενοι ὅμως τήν σημασία τῶν ἡμερῶν, κάνοντας τά πάντα μηχανικά, νομοθετοῦμε τό κενό στή ζωή μας. Τό ὁποῖο, ὅσο κι ἄν θέλουμε, δέν καλύπτεται ἀπό τά εὐρώ. Ὅσα κι ἄν ἔχουμε, λίγα ἤ πολλά. Αὐτά καλό εἶναι νά ὑπάρχουν γιά νά ζεῖ κανείς μιά ζωή ἄνετη καί ἀξιοπρεπῆ, ἀλλά δέν γεμίζουν τίς καρδιές. Ὅταν ὑπάρχει κενό στήν ψυχή, δέν μπορεῖς νά δεῖς καί νά διακρίνεις προοπτική στή ζωή αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἡ λέξη «ἐλπίδα», ἀκόμα καί ὅταν ἐκφωνεῖται σήμερα, δέν ἔχει τό ἴδιο νόημα μέ τό παρελθόν, μοιάζει μέ ἕνα κερί τό φῶς τοῦ ὁποίου τρεμοπαίζει μέχρι νά σβήσει. Λές τήν λέξη, ἀλλά δέν εἶσαι σίγουρος ὅτι τήν πιστεύεις.
Ἁπλῶς ἔτσι ἔχεις συνηθίσει νά γίνεται αὐτή τήν ἐποχή. Νά ζεῖς μέ τήν ἐλπίδα ὅτι τά πράγματα θά ἀλλάξουν καί θά γίνουν καλύτερα. Τά πράγματα ὅμως τά ἀλλάζουν οἱ καλύτεροι ἄνθρωποι, οἱ γεμᾶτοι ἄνθρωποι, οἱ ἄνθρωποι πού μποροῦν νά ἐμπνεύσουν ἄλλους ἀνθρώπους. Δέν ξέρω πόσα πολλά μποροῦμε νά κάνουμε γιά νά τά ἀλλάξουμε ὅλα αὐτά, ἀλλά σίγουρα μποροῦμε νά κάνουμε ἕνα γιά νά πᾶμε παρακάτω. Νά συνειδητοποιήσουμε ποιά εἶναι ἡ πραγματική κατάστασή μας. Ὁ ὅρος γιά τό ἅλμα ποιότητας στήν ζωή μας εἶναι ἡ αὐτογνωσία. Νά γνωρίζουμε ἀληθινά ποιοί εἴμαστε, ὄχι τί νομίζουμε ὅτι εἴμαστε!
Καλά Χριστούγεννα, εὐτυχισμένος ὁ καινούργιος χρόνος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου