«Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, πιστεύαμε ότι θα εντασσόμασταν γρήγορα στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο. Σήμερα, φαίνεται ότι δεν έχει απομείνει κανένα ίχνος πολιτισμού, μόνο διαφθορά. Θέλω οι απλοί πολίτες των δυτικών χωρών να με ακούσουν. Η αλήθεια είναι ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε τώρα είναι αποτέλεσμα χρόνων ενεργειών των κυρίαρχων ελίτ των δικών σας χωρών.
Κυρίες και κύριοι, άκουσα προσεκτικά την ομιλία του Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος τόνισε το τέλος της δυτικής ηγεμονίας και την ανάδυση ενός πολυπολικού κόσμου. Έχει δίκιο στο καίριο σημείο ο κόσμος βιώνει βαθιές αλλαγές, αλλά ξεχνά να εξηγήσει γιατί και πάνω απ’ όλα, ξεχνά να αναγνωρίσει ότι η Γαλλία και η Δύση μάχονται αυτή τη στιγμή εναντίον της Ρωσίας ακριβώς επειδή αρνούνται να αποδεχτούν αυτήν την πραγματικότητα.
Σήμερα, η Ρωσία αποτελεί στόχο κυρώσεων, διπλωματικών, οικονομικών, ενημερωτικών, ακόμη και στρατιωτικών επιθέσεων, όπως στην Ουκρανία. Γιατί; Επειδή η Δύση αρνείται ν’ αποδεχτεί ότι η εποχή της αδιαμφισβήτητης ηγεμονίας της έχει τελειώσει. Επειδή η Δύση αρνείται να δει πώς άλλα έθνη υπερασπίζονται τα συμφέροντα, τις αξίες και την κυριαρχία τους.
Η Δύση μιλάει για ελευθερία και δημοκρατία, αλλά τι έχει κάνει εδώ και αιώνες; Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Ολλανδία: αποίκισαν σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη. Πείτε μου πού, σε ποιο μέρος του κόσμου, η Δύση δεν καταπάτησε και δεν επέβαλε τον δικό της νόμο;
Η Γαλλία χάραξε αυθαίρετα σύνορα στην Αφρική, εκμεταλλεύτηκε τους πόρους και ανάγκασε εκατομμύρια ανθρώπους σε δουλεία. Οι Βρετανοί υποδούλωσαν ολόκληρους πληθυσμούς από την Ινδία μέχρι την Κίνα στην Ασία. Στην Αμερική, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις έσφαξαν ολόκληρους πολιτισμούς. Και σήμερα, μέσω του ΝΑΤΟ, θέλουν να επιβάλουν το μοντέλο τους παντού.
Ο κ. Μακρόν μιλάει για την πολιτική έμπνευση της Ευρώπης. Αλλά πού είναι αυτή η έμπνευση; Η Ευρώπη ακολουθεί τις ΗΠΑ σε όλους τους πολέμους τους, χωρίς δισταγμό Ιράκ, Λιβύη, Συρία. Κάθε φορά, εκατοντάδες χιλιάδες θάνατοι. Είναι αυτό έμπνευση.
Και μην μου πείτε ότι η Ρωσία αποτελεί κίνδυνο για τον κόσμο. Για πάνω από διακόσια χρόνια, η Δύση προσπαθεί να καταστρέψει τη Ρωσία. Ο Ναπολέων ήρθε στη Μόσχα, σίγουρος ότι μπορούσε να παραμείνει σε Ρωσικό έδαφος. Περπάτησε στο χιόνι. Η Γερμανία εξαπέλυσε τον μεγαλύτερο πόλεμο εισβολής εναντίον μας. Ηττήθηκαν στο Στάλινγκραντ, στο Κουρσκ, ακόμη και στους δρόμους του Βερολίνου.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να στραγγαλίσουν την οικονομία μας, να μας περικυκλώσουν, να προκαλέσουν συγκρούσεις μεταξύ των γειτόνων μας κι εμείς είμαστε ακόμα εδώ. Η Ρωσία έχει περάσει δύσκολες στιγμές, δοκιμασίες, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να μας νικήσει. Γιατί αγωνιζόμαστε όχι μόνο για τη γη μας, αλλά και για τον πολιτισμό μας, τις αξίες μας και την αξιοπρέπειά μας!
Σήμερα, δεν είναι μόνο η Ρωσία που αμφισβητεί την δυτική ηγεμονία. Η Κίνα κάνει ένα βήμα μπροστά. Η Ινδία δείχνει την άποψή της για τον κόσμο. Η Αφρική σταδιακά απελευθερώνεται από την ξένη προστασία. Ακόμα και η Λατινική Αμερική βρίσκει τη φωνή της. Δεν πρόκειται πλέον για έναν κόσμο που κυριαρχείται από μία μόνο δύναμη ή ένα μόνο μπλοκ: έχουμε εισέλθει στην πολυπολική εποχή και κανείς δεν μπορεί να την σταματήσει.
Γι’ αυτό η Γαλλία, η Ευρώπη και η Δύση υποστηρίζουν την Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας. Όχι από αγάπη για τον Ουκρανικό λαό, αλλά επειδή θέλουν να εκμεταλλευτούν αυτή τη γη ως σκαλοπάτι για να προσπαθήσουν να αποδυναμώσουν τη Ρωσία, να περιορίσουν την ανάπτυξή μας και να αποτρέψουν τη διαμόρφωση αυτού του πολυπολικού κόσμου.
Νομίζω ότι σε αυτούς, λέω στον Πρόεδρο Μακρόν και στους Ευρωπαίους συναδέλφους του δεν μπορείτε να κολυμπάτε αντίθετα στο ρεύμα για πάντα. Μιλάτε για αξίες, αλλά αρνείστε να σεβαστείτε τις επιλογές του λαού. Μιλάτε για διεθνές δίκαιο, αλλά το παραβιάζετε όποτε δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά σας. Μιλάτε για ειρήνη, αλλά σπέρνετε πόλεμο όπου κι αν παρεμβαίνετε.
Η Ρωσία δεν είναι εχθρός κανενός, αλλά δεν θα επιτρέψουμε ποτέ σε κανέναν να αποφασίσει για το μέλλον μας. Θέλουμε συνεργασία, αλλά με ίσους όρους. Θέλουμε ειρήνη, αλλά όχι εις βάρος της ελευθερίας μας, της ταυτότητά μας. Και ας είμαστε σαφείς: η Ρωσία δεν θα ηττηθεί ποτέ. Έχουμε αντέξει αιώνες δυσκολιών, έχουμε δει αυτοκρατορίες να ανεβαίνουν και να πέφτουν και είμαστε ακόμα εδώ. Και αύριο, θα είμαστε εκεί, σε αυτόν τον νέο πολυπολικό κόσμο που ήδη αναδύεται...»
Μετά τα παραπάνω λόγια του Ρώσου ηγέτη, μένει να αναλογιστούμε την ουσία των αιώνων που μας χωρίζουν και ταυτόχρονα ενώνουν τις κοινωνίες. Η ιστορία δεν συγχωρεί όσους την αγνοούν, ούτε εκείνους που νομίζουν ότι η δύναμη και η επιρροή είναι αιώνιες. Κάθε αυτοκρατορία, κάθε ηγεμονία, κάθε καθεστώς έχει την ημερομηνία λήξης του και η ιστορία του 20ού και 21ου αιώνα μας διδάσκει ότι οι κανόνες του παιχνιδιού αλλάζουν συνεχώς, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Πούτιν θίγει μια αλήθεια που πολλοί δυτικοί ηγέτες δυσκολεύονται να παραδεχθούν η εποχή της αδιαμφισβήτητης ηγεμονίας της Δύσης τελείωσε. Όχι επειδή οι δυτικές χώρες έχουν εξασθενήσει, αλλά επειδή ο κόσμος πλέον δεν αποδέχεται μονοδιάστατους κανόνες και μονοπώλια ισχύος. Οι μεγάλες δυνάμεις της Ανατολής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής σηκώνουν τη φωνή τους, απαιτώντας αναγνώριση, δικαιοσύνη και ισότιμους όρους. Και εκεί ακριβώς που η δύναμη συναντά την αντίσταση, αναδεικνύεται η αλήθεια ο κόσμος δεν θα επιτρέψει ξανά σε λίγους να ορίζουν τη μοίρα των πολλών.
Η διαφθορά, η χρηματοπιστωτική σπέκουλα και η πολιτική εκμετάλλευση που περιγράφεται ειδικότερα στο τελευταίο δάνειο των 90 δισ. για την Ουκρανία δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά ξεκάθαρο σύμπτωμα ενός συστήματος που συχνά μιλά για αξίες, αλλά εφαρμόζει συμφέροντα. Ο πολίτης, είτε στη Δύση είτε στην Ανατολή, αντιλαμβάνεται ότι οι μεγάλοι λόγοι περί «δημοκρατίας» ή «ελευθερίας» συχνά συνοδεύονται από οικονομική εκμετάλλευση και πολιτική χειραγώγηση. Η αλήθεια πονάει, γιατί η πραγματικότητα δείχνει ότι η ηθική και η δύναμη δεν συμβαδίζουν πάντα, και η ιστορία γράφεται από εκείνους που επιβιώνουν και όχι πάντα από εκείνους που έχουν δίκιο.
Και όμως, σε αυτή την πικρή διαπίστωση κρύβεται και η ελπίδα. Όπως η Ρωσία άντεξε τον Ναπολέοντα και τον Χίτλερ, όπως οι λαοί της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής ανέκτησαν τη φωνή τους μετά από αιώνες υποδούλωσης, έτσι και σήμερα αναδύεται μια νέα κατανόηση της ισχύος και της δικαιοσύνης. Η πολυπολικότητα δεν είναι απλώς γεωπολιτική κατάσταση,είναι πρόσκληση για έναν κόσμο όπου οι κανόνες δεν επιβάλλονται μονομερώς, αλλά διαμορφώνονται συλλογικά.
Αυτή η νέα εποχή απαιτεί από όλους μας να δούμε την αλήθεια κατάματα οι ισχυροί μπορούν να εξασκούν πίεση, αλλά οι λαοί και οι πολιτισμοί αντέχουν. Η ισχύς που δεν σέβεται την ελευθερία και την αξιοπρέπεια των άλλων είναι καταδικασμένη να αντιμετωπίσει αντίσταση. Η αλήθεια πονάει, γιατί δείχνει τα λάθη μας και τις παραλείψεις μας, αλλά ακριβώς γι’ αυτό είναι το μοναδικό όπλο για να χτίσουμε έναν πιο δίκαιο κόσμο.
Στο τέλος, η ιστορία δεν ανήκει στους ισχυρούς, αλλά σε όσους έχουν το θάρρος να δουν την πραγματικότητα, να αντισταθούν στην αδικία και να εργαστούν για ένα μέλλον όπου η δύναμη συνοδεύεται από υπευθυνότητα και η ελευθερία από αλληλεγγύη. Και αυτό είναι το μήνυμα που μένει μετά τα λόγια του Πούτιν η αλήθεια πονάει, αλλά η αλήθεια είναι και η μόνη δύναμη που μπορεί να διασφαλίσει την επιβίωση, την αξιοπρέπεια και το μέλλον των λαών.
Στυλ. Καβάζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου