ΠΡΩΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

 

Μοναχικό πουλί στην πιο ψηλή κορυφή

σε τούτο το δενδρί της παραλίας

έφτιαξε φωλιά στα πιο ψηλά κλαριά

αριστερά του Ταΰγετου η πλαγιά

δεξιά τα βουνά του Ιθωμάτα Δία

και κάτω ο κόλπος της Μεσσηνίας

 

Μια φύση μαγευτική μια τοποθεσία μυθική

με αίσθηση του ουρανού συμπαντική

που στα βαθιά νερά σε οδηγεί

και στα τρίσβαθα της προϊστορίας

τα χρόνια τα παλιά στην Ομηρική Πύλο και Κυπαρισσία

μετά η σκλαβιά την σκέπασε βαριά

αλλά αυτή είναι μεγάλη ιστορία

 

Ο κότσυφας της παραλίας

πετάει με ενέργεια δικιά του

εγχώρια τροφή και ρούχα φυσικά

διαθέτουν τα παιδιά του

έτσι ζούσε παλιά ο κόσμος στα χωριά τους

άλλος κόσμος τότε άλλος τώρα,

πρέπει όμως να προβληματίζεται η χώρα

και όχι η κάθε «Greta» να σφραγίζει το «Κουτί της Πανδώρας»

 

Τώρα μεγαλύτερο το άγχος και η αγωνία

ζήτω η Πολυπλοκότητα και η δικτυακή Παγκοσμιότητα

το κινητό έχουμε για Ταυτότητα

την συνεχή βιώνουμε Κινητικότητα

και ζούμε στην εικονική Πραγματικότητα

τέλος η Κανονικότητα και Μονιμότητα

 

Εφιαλτικές του πολέμου οι μνήμες και αναμνήσεις

στα στοιχειωμένα μέρη όταν βρίσκομαι της Μεσσηνιακής φύσης

και τα φρικτά βάσανα πούχει ο κόσμος εδώ τραβήξει

με το θάνατο παίζαμε καθημερινά χωρίς να μας αγγίξει

 

Για μας τότε δεν υπήρχε ο θεούλης

χωρίς ρούχα, ξυπόλυτοι στα αγκάθια, 

χωρίς ψωμί και φαγητό, χωρίς γιατρό, 

θανατηφόρα η Γερμανική Κατοχή 

και επάρατος ο εμφύλιος σπαραγμός, 

αδελφός έσφαζε το αδελφό 

με το θάνατο παίζαμε κρυφτούλι, 

και η πείνα ο μόνιμος μας συνοδός

 

Ο κότσυφας αναπέμπει Μυθωδία

προς τους πατρώους θεούς μας και προς το Δία

ωδή υψώνει και προς την Εστία

σήμερα πολλά παιδιά στην αλητεία και την ασωτία

προσευχή και για την Εθνική Αδελφοσύνη

και των Πανελλήνων τη Συνεργασία και τη Σωφροσύνη

 

Κραυγή για της Δύσης γ

ια έμπρακτη ευγνωμοσύνη και την ευθύνη

όχι μόνο για την πολιτιστική μας φήμη, 

ολόπλευρη ασφάλεια να μας δίνει, 

τα παγκόσμια μουσεία 

η Ελλάδα τα στολίζει και τα ντύνει

του Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά η Αντρειοσύνη

και των γειτόνων μας η Αγριοσύνη,

ένας Μενέντεζ δεν φθάνει 

όλη η Δύση να συμβάλει

των Γενοκτονιών τη φρικτή οδύνη 

και η Ποντιακή Γενοκτονία να αναγνωριστεί 

νεκρό γράμμα να μην μείνει

και η Κύπρος μας καθημερινή όλων η ευθύνη

να απελευθερωθεί

και ο αιμοσταγής «Πορθητής» να σταματήσει να μας απειλεί

 

Τώρα που μπαίνουμε στη νέα εποχή

της Τεχνητής Νοημοσύνης

εξόχως επαναστατική όπως λένε οι ειδικοί

η χώρα δεν πρέπει να βραδύνει

με ατομική του καθενός και τη συμμαχική ευθύνη

και σύμπας ο Ελληνισμός μαζί

λαός και κυβέρνηση να προχωρήσει

μέσα από της Σκύλλας και Χάρυβδης τα Στενά

την πατρίδα ισχυρά να καταστήσει

 

Ενωμένος ο Ελληνισμός μπορεί να θαυματουργήσει

την πατρίδα ελεύθερη και ακεραία να κρατήσει

και στον κόσμο το πολιτιστικό πνεύμα να σκορπίσει

δυστυχώς, ένεκα κομματικού κόστους

η κομματοκρατία δεκάρα δεν δίνει

και συχνά πυκνά την Ελλάδα προδίνει

την Κύπρο και Μακεδονία έχουν «δωρίσει»

χωρίς στη δικαιοσύνη κανείς να λογοδοτήσει

ούτε για τα φοβερά Μνημόνια ένα συγνώμη να ζητήσει

 

Ο πελαγίσιος Γλάρος

από τον ψηλό το βράχο

κοιτάζει αριστερά κοιτάζει δεξιά

στο μικρό βραχάκι έχει φωλιά

και σε κάθε μεγάλο και μικρό νησάκι

βουτάει για κάποιο ψαράκι

εμποδίζει τον άνεμο να πάρει τις σημαίες

από τις βραχονησίδες και τις προκυμαίες

όπως κάποια πολιτικά σκουπίδια

γη και ύδωρ ΔΕΝ χαρίζεται στην Τουρκία ούτε ο αέρας

και οι «ΕΛΙΑΜΕ(π)-δες» ας πάνε στα τσακίδια και πιο πέρα

 

Αυτά σκεφτόμουν στην ακτή στο ωραίο Πεταλίδι

και ιδού ο γλάρος βούτηξε και έπιασε το σαφρίδι

η ζωή θέλει ζωή για να δυναμώσει

και όποιος αυτό αμφισβητεί οικτρά θα μετανοιώσει

«ισότητα» στη Φύση μόνο στις χίμαιρες υπάρχει

και σε άδειες κεφαλές γεμάτες στάχτη

η Χιμάρα αντιστέκεται και το κάνει πράξη

τις Αλβανικές αλυσίδες πάει μόνη της να σπάσει

και η μαμά Ελλάς απουσιάζει

 

Όλα τα έμβια το φυσικό νόμο έχουν σεβαστεί

με μοναδική εξαίρεση τον άνθρωπο που ομφαλοσκοπεί

και σε κραυγαλέα βρίσκεται ουτοπία

 

Η ζωή το θάνατο σκορπά, παντού πανωλεθρία

και πάντα εμπρός η άμαξα προχωρά με βία

και η Γνώση στο τέλος θα λάμψει

θα φωτίσει την καταχνιά και τα σκοτάδια θα σκεπάσει

 

Αγια χώματα της Μεσσηνίας

εδώ ζεις στην απόλυτη Συμπαντική Αρμονία

Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον εν ταυτώ Ένα

στην ίδια διάσταση με το ηρωικό 21’

δεν είναι τυχαίο ότι οι βόρειοι εδώ ξεχειμωνιάζουν

τη συμπαντική διάσταση απολαμβάνουν 

 

(10/6/23)

Αμφικτύων

 

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org

Share