Είχε έρθει στο Καλύβι ένας άθεος μέχρι το κόκκαλο. Αφού είπε διάφορα, μετά μου λέει: «Εγώ είμαι εικονομάχος». Από εκεί που δεν πίστευε τίποτε, ύστερα έλεγε ότι είναι εικονομάχος.
«Βρε αθεόφοβε, του λέω, εσύ αφού δεν πιστεύεις σε τίποτε, τι μου λες ότι είσαι εικονομάχος; Τότε, τον καιρό της Εικονομαχίας, μερικοί Χριστιανοί από υπερβολικό ζήλο έπεσαν σε πλάνη, έφθασαν στην άλλη άκρη, και μετά η Εκκλησία τοποθέτησε το θέμα· δεν είναι ότι δεν πίστευαν».
Υποστήριζε εν τω μεταξύ όλη την σημερινή κατάσταση. Μαλώσαμε εκεί πέρα. «Καλά, του λέω, κατάσταση είναι αυτή;
Δικαστικοί να φοβούνται να δικάσουν, να κάνουν μηνύσεις για εγκληματίες και να τους απειλούν ο ένας και ο άλλος και να αναγκάζονται να τις αποσύρουν;
Και τελικά ποιοί κυβερνούν; Σε αναπαύει αυτή η κατάσταση; Υποστηρίζεις αυτούς; Εσύ είσαι εγκληματίας. Γι᾿ αυτό ήρθες; Άντε, φύγε από εδώ!». Τον έδιωξα.
Έχω υπ᾿ όψιν μου έναν άλλον άθεο, έναν βλάσφημο, που τον αφήνουν στην τηλεόραση και μιλάει, ενώ έχει πει τα πιο βλάσφημα λόγια για τον Χριστό και την Παναγία.
Δεν παίρνει και η Εκκλησία μια θέση να αφορίσει μερικούς. Αυτούς έπρεπε να τους αφορίζει η Εκκλησία. Λυπούνται τον αφορισμό!
Έγραψε ένας κάτι βλάσφημα για την Παναγία και κανείς δεν μίλησε. Λέω σε κάποιον: «Δεν είδες τι γράφει εκείνος;». «Ε, τι να τους κάνης, μου λέει. Θα λερωθής, αν ασχοληθής μαζί τους». Φοβούνται να μιλήσουν.
Να μη θέλουμε να βγάλει ο άλλος το φίδι από την τρύπα, για να έχουμε εμείς την ησυχία μας. Αυτό είναι έλλειψη αγάπης. Ύστερα αρχίζει ο άνθρωπος να κινήται από συμφέρον.
Γι’ αυτό βλέπεις ένα πνεύμα σήμερα: «Με τον τάδε να έχουμε σχέσεις, για να μας λέη καλά λόγια. Με τον άλλο να τα έχουμε καλά, για να μη μας διασύρει κ.λπ. Να μη μας πάρουν για κορόιδα, να μη γίνουμε θύματα».
Άλλος αδιαφορεί και δεν μιλάει. «Να μη μιλήσω, λέει, για να μη με γράψουν οι εφημερίδες». Οι περισσότεροι δηλαδή είναι τελείως αδιάφοροι. Τώρα άρχισε λίγο κάτι να γίνεται.
Τόσον καιρό δεν έγραφε κανένας τίποτα. Είχα βάλει τις φωνές πριν από χρόνια σε κάποιον στο Άγιον Όρος. «Πολύ πατριωτισμό έχεις», μου λέει.
Πριν από λίγο καιρό ήρθε και με βρήκε: «Όλα τα διέλυσαν, μου λέει, οικογένεια, παιδεία…». Του λέω και εγώ με την σειρά μου: «Πολύ πατριωτισμό έχεις!».
Όλη αυτή η κατάσταση έχει κάνει ένα κακό και ένα καλό. Το κακό είναι ότι και εκείνοι που είχαν κάτι μέσα τους, άρχισαν να αδιαφορούν, γιατί λένε: «Εγώ θα σιάξω την κατάσταση;».
Το καλό είναι ότι πολλοί άρχισαν να προβληματίζωνται και να αλλάζουν. Μερικοί έρχονται και με βρίσκουν και προσπαθούν να δικαιολογήσουν ένα κακό που έκαναν προηγουμένως, γιατί έχουν προβληματισθή.
Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές που δεν πρέπει να μιλήσουμε και άλλες φορές που πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε.
Σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια ο καθένας μας πρέπει να κάνη ο,τι γίνεται ανθρωπίνως και ο,τι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας ότι κάναμε εκείνο που μπορούσαμε.
Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι᾿ αυτήν;
Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοσή της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να πολεμήται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό!
Είπα σε κάποιον: «Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά που κάνει ο τάδε;». «Τι να πης, μου λέει, αυτός όλος βρωμάει». «Αν βρωμάη όλος, γιατί δεν μιλάτε; ».
Τίποτε, τον αφήνουν. Έναν πολιτικό τον έφτυσα.
«Πες, του λέω, “δεν συμφωνώ μ᾿ αυτό”. Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ και να ρημάξουν όλα;».
Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν.
Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια· άλλαξαν όλο τον κόσμο.
Και στην βυζαντινή εποχή μια εικόνα έβγαζαν από την Εκκλησία και αντιδρούσε ο κόσμος. Εδώ ο Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστηθούμε εμείς, και εμείς να αδιαφορούμε!
Αν η Εκκλησία δεν μιλάη, για να μην έρθη σε ρήξη με το κράτος, αν οι Μητροπολίτες δεν μιλούν, για να τα έχουν καλά με όλους, γιατί τους βοηθάνε στα Ιδρύματα κ.λπ., οι Αγιορείτες πάλι δεν μιλούν, για να μην τους κόψουν τα επιδόματα, τότε ποιος θα μιλήση;
Είπα σε κάποιον ηγούμενο: «Αν σας πούν ότι θα σας κόψουν τα επιδόματα, να πήτε: “Θα κόψουμε και εμείς την φιλοξενία”, για να προβληματισθούν».
Οι καθηγητές της Θεολογίας κ.λπ. δεν φωνάζουν, γιατί λένε: «Είμαστε υπάλληλοι· θα χάσουμε τον μισθό μας, και μετά πως θα ζήσουμε;».
Τα μοναστήρια εν τω μεταξύ τα έπιασαν με τις συντάξεις. Γιατί εγώ δεν θέλω να πάρω ούτε αυτήν την ταπεινή σύνταξη του Ο.Γ.Α.;
Ακόμη και ασφαλισμένο σε μια ασφάλεια του Ο.Γ.Α. να τον έχουν τον μοναχό, και αυτό δεν είναι τίμιο. Να τον έχουν ασφαλισμένο ως άπορο, ναί· αυτό τον τιμά.
Αλλά να τον έχουν ασφαλισμένο στον Ο.Γ.Α., γιατί; Ο μοναχός άφησε μεγάλες συντάξεις, έφυγε από τον κόσμο και ήρθε στο μοναστήρι, και να πάρη πάλι σύνταξη! Και να φθάνουμε για την σύνταξη να προδώσουμε τον Χριστό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου