Ο Φυσικός Νόμος θεωρείται θείος εμπνεύσεως και ως τοιούτος υμνείται από τον Ορφέα στον ομώνυμο ύμνον ως «Αθανάτων και θνητών αγνός άναξ»( Τούτο σημαίνει ότι οι Θεοί και οι άνθρωποι υπακούουν στον Νόμον). Ο Νόμος αυτός είναι ο αρχικός, ο πανάρχαιος, ο δίκαιος, ο πάντοτε ίδιος χωρίς καμιά αλλαγή, ο άτεγκτος και χωρίς υποχωρήσεις και χάρες (χατήρια-ρουσφέτια). Μετά του Χρόνου υπάρχει μαζί και η Αδράστεια . Αυτή είναι ίσως η πιο δυσνόητη και σκοτεινή έννοια της Αρχαίας Ελληνικής θεολογίας ,ομού μετά της έννοιας της Εντελέχειας. Όσον αφορά την Εντελέχεια την αναλύσαμε σε ιδιαίτερο άρθρο. Στο παρόν θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την Αδράστεια και να την καταστήσουμε κατανοητή. Για να κατανοήσει κανείς το βαθύτερο νόημα της Ελληνικής Θεολογίας πρέπει να ερμηνεύσει τις αλληγορίες των όρων –κλειδιών, διότι κάθε όρος περικλείει μια μακρά εξελικτική περίοδο του Σύμπαντος.
Στον θεσμό της Αδράστειας υπακούουν τα πάντα και όλες οι εξουσίες (αρμοδιότητες ) των Θεών και όλες οι αρμονίες, ισορροπίες και σχέσεις των πραγμάτων. Για την εξασφάλιση και πιστή τήρηση του εν λόγω θεσμού υπάρχουν ακοίμητοι φρουρητικοί παράγοντες που προνοούν την τήρηση του και την «τιμωρία» των παραβατών. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για τιμωρία αλλά για την αποκατάσταση της ισορροπίας και αρμονίας της Φύσεως.
Ο Ορφέας λέγει: ότι η Αδράστεια φρουρεί τον Δημιουργό. Θα λέγαμε είναι ο θεσμός εκείνος που έχει ορίσει η Θεία Δημιουργία για την πιστή τήρηση του Νόμου της. Και αυτό μπορούμε κάλλιστα να το αντιληφθούμε την παρούσα εποχή, κατά την οποίαν υφιστάμεθα τα δεινά λόγω της κλιματικής αλλαγής. Αλλά ο Φυσικός Νόμος δεν έχει μόνο ισχύ στο Περιβάλλον. Εχει ισχύ σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ανθρώπου σαν έμβιο ον εντός του γήινου οικοσυστήματος. Λόγου χάριν η απομάκρυνση μας από τους φυσικούς νόμους στα θέματα των Αξιών δημιούργησαν προβλήματα όπως η βία, το έγκλημα, η απείθεια στους Νόμους, ο εκτροχιασμός των φύλων(ΛΟΑΤΚΙ), η μη λειτουργία των θεσμών της Πολιτείας κ.α
Ο Πρόκλος λέγει: (Fr 162) Αδράστεια η ουσία της αναγκαιότητος (ανάγκης), δηλαδή προκαθορίζεται ως εκδήλωση του Νόμου γι’ αυτό και ανήκει στον ανώτατο πνευματικό χώρο της Νυκτός. Τι όμως αλληγορεί η Νύκτα; Κατά τους Ορφικούς η Νύκτα είναι η μήτρα του Νόμου ή το λίκνο της Θείας Δημιουργίας
Κατά την αρχαία Ελληνική Θεολογία εν αρχή υπήρχε το άπειρον Χάος και η Ερεβώδης Νύκτα. Αλληγορεί το αδιαμόφωτο άπειρο κενό εντός του οποίου όλα τελούν σε χαοτική αταξία. Εντός όμως του άπειρου κενού εμφανίζεται η Ήρα και ο Ζεύς. Η μεν Ήρα αλληγορεί την μεριστή ουσία (ασυνεχή ύλη) ενώ ο Ζευς την συνεχή ουσία( ενέργεια -ακτινοβολίες) Εντός αυτού εμφανίζεται η Ρέα η οποία αλληγορεί τη αέναη και διαρκή ροή και κίνηση των πάντων στο Σύμπαν και ο Κρόνος ο οποίος αλληγορεί τον πανταχού παρόντα Χρόνον. Διότι χωρίς αυτόν τίποτα δεν μπορεί να τελειώσει. Κατόπιν έρχεται η σειρά της Γαίας η οποία αλληγορεί τον σχηματισμό των ουρανίων σωμάτων (αστέρων, γαλαξιών κλπ) και ο Ουρανός είναι το οικείον Σύμπαν. Εφορεύουν δε η Τηθύς και ο Ωκεανός. Εκ του Χάσματος και του Αιθέρος προέκυψε ο «Φάνης» (Εκδηλούμενον Σύμπαν) ο οποίος βγήκε από το «Ωόν»( Βασικό σωμάτιον –μικρόκοσμος και πρωτοσύμπαν -μακρόκοσμος). Τούτο εξελισσόμενο δημιουργεί την ύλη ως σωμάτια. Τα πάντα διέπει ενυπάρχει ο Χρόνος και η Αδράστεια και όλη η Δημιουργία κατά τους Ορφικούς καλείται «Αρρητος Αρχή». Υπονοώντας κυρίως την θεία δημιουργική Δύναμη η οποία διαθέτει την ικανότητα να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και επίσης διαθέτει και τα πρότυπα των κόσμων στις λεπτομέρειες τους που θέτει σε εξελικτική πορεία.
Σύμφωνα με την Μυθολογία η Ρέα ελθούσα έγκυος στην Κρήτη, την παρέλαβαν οι Ιδαίοι Δάκτυλοι και την οδήγησαν στο όρος Δίκτη όπου ήτο μέγα κρυφό άντρον για να γεννήσει κρυφά από τον Κρόνο για τους γνωστούς λόγους. Εκεί γέννησε το Δία και εκ του φόβου του Κρόνου, παρέδωσαν αυτόν να τον φροντίζει η Θέμις. Τροφούς αυτού κατέστησαν τις Νύμφες Αδράστειαν και την Ιδην, θυγατέρες του Μελισσέως, βασιλέως της Κρήτης, τους δε Κούρητες όρισε φύλακες αυτού. Το βρέφος έτρεφαν με το γάλα της αιγός Αμάλθειας. Ο Μέλισσος επιμελείται και προνοεί επί των θυγατέρων του , η δε Αμάλθεια αλληγορεί το «ΜΗ μαλθάσεσθαι» (το ανυποχώρητο) Ο Ζευς λοιπόν ανετράφη από την αυστηρή και σκοτεινή Αδράστεια και με το γάλο της Αμάλθειας το οποίον τον έκανε μη υποχωρητικό στην εφαρμογή του Φυσικού Νόμου.
Όπως λέγει ο Ορφεύς ο δημιουργός (=Αιθήρ) τρέφεται μεν από την Αδράστεια, συνυπάρχει δε με την Ανάγκη και γεννά την Ειμαρμένη, (είναι η τύχη, η μοίρα, το αναπόφευκτο, το πεπρωμένο, αυτό που προκαθορίζει υπό ποιους όρους πρόκειται να συμβεί ένα γεγονός. Κατά τους αρχαίους φιλοσόφους η ειμαρμένη είναι η δύναμη που υποτάσσει στην θέληση τους όλους τους ανθρώπους)
Ο Χρύσιππος ονομάζει την Ειμαρμένη «πνευματική δύναμη που θέτει τα πάντα σε διοικητική υποταγή». Καλείται δε και η λογική του κόσμου. Η Αδράστεια έχει περιλάβει εντός της κατά ενιαίον τρόπον και συγκρατεί τα μέτρα όλων των νόμων και των εγκοσμίων και των υπερκοσμίων και των ειμαρμένων και των διίων- διότι υπάρχουν και δίιοι νόμοι και κρόνιοι και θείοι και υπερκόσμιοι και εγκόσμιοι. Εκ του ονόματος της και μόνο φαίνεται ότι τα τεθέντα και νομοθετηθέντα από αυτή είναι αναπόδραστα. Γι αυτό λέγεται ότι ηχεί προ του άντρου της Νυκτός με τις παλάμες της που ηχούν σαν χάλκινα κύμβαλα. Τούτο έχει την έννοια ότι κάνει γνωστά όλα τα νομοθετήματα του Διός, ώστε οι άνθρωποι να μην προσποιούνται άγνοια του Νόμου. Βέβαια, σήμερα όλοι είμαστε λίγο πολύ παραβάτες του θείου Νόμου . Η Αδράστεια μας το γνωστοποιεί με κάθε φανερό και κρυφό τρόπο. Η Αδράστεια δεν έχει σχέση με τη Δίκη όπως η νομοθετική εξουσία διαφέρει από την δικαστική.
Η Αδράστεια νομοθετεί ενώ η Δίκη δικάζει τους παραβάτες. Μάλιστα, ο Πλάτων δέχεται ότι και ο Δίας δημιουργεί και θεσμοθετεί, διότι οι θεσμοί έχουν δοθεί από την Αδράστεια στους Θεούς και γιαυτό και αυτοί είναι υποχρεωμένοι να υποτάσσονται στον Νόμο. Η Αδράστεια εκδηλώνεται στο χώρο της Κοσμογονίας και είναι και αυτή ανώτατη Θεά που προϋπήρξε του Δία και του Κρόνου. Εντός της Νυκτός κάθεται ο Φάνης (δηλαδή το σύνολον των μορφών που θα εκδηλωθούν εις το Σύμπαν και οι οποίες είναι σε ανεκδήλωτη κατάσταση) ενώ η Νύκτα (Χάος) στο μέσον δίνει χρησμούς στους Θεούς. Τούτο σημαίνει ότι οι Θεοί δρουν επί των Φυσικών Νόμων οι οποίοι προϋπήρχαν στην ανεκδήλωτη κατάσταση της πρωταρχικής ακτινοβολίας. Η δε Αδράστεια στο κατώφλι ανακοινώνει σε όλους τους Θεούς τους θείους θεσμούς που νομοθετεί. Για να κάνουμε την μεταφορά το έργο της Αδράστειας είναι διαφορετικό της Θείας Δίκης (δικαστική εξουσία) η οποία ευσπλαχνίζεται (Η Βουλή φτιάχνει τους νόμους και τα Δικαστήρια δικάζουν με βάση τους νόμους)
Κατά τον Ορφέα πρώτον το Χάος προέκυψεν, δεύτερον ο Ωκεανός, τρίτον η Νύκτα, τέταρτον ο Ουρανός έπειτα ο βασιλεύς των αθανάτων Θεών έγινε ο Ζευς. Ο Ορφέας λέγει ότι το Αγαθόν και το Άριστον είναι ύστερα των άλλων, είναι φανερόν ότι και ο Ζεύς είναι ύστερος και του Χάους και του Ωκεανού και της Νυκτός και του Ουρανού τον θεωρεί δε ταυτόσημον με το Αγαθόν και Άριστον .
Η κίνηση είναι η δύναμη του ατόμου, ζωή είναι το ίδιο το άτομο. Στην κατάσταση του Χάους λείπει το σπέρμα παραγωγικότητος και εκείνο που εμφανίζει τη ζωή των κόσμων είναι η λανθάνουσα Δύναμη τους , η οποία εκδηλώνεται με την αέναη ΚΙΝΗΣΗ της συμπαντικής ουσίας. Αυτή η κίνηση δεν διακόπτεται στον άπειρο χρόνο. Η κίνηση είναι η δύναμη του ατόμου, ζωή είναι το ίδιο το άτομο. Η κίνηση φιλεί τη ζωή. Η ουσία δίνει την έννοια του χώρου στο πνεύμα. Η αΐδιος αυτή ουσία είναι συνεχής και χαρακτηρίζεται ως άπειρη. Η Ορφική θεολογία ορίζει ότι εκ των δύο δημιουργικών κοσμογονικών ουσιών, της συνεχούς και της μεριστής ουσίας (δηλαδή εκ της ύλης και ενέργειας) δημιουργείται το βασικό σωμάτιον της ύλης, το «ορφικόν αυγό» και εξ αυτού προχωρεί η δημιουργία των χημικών στοιχείων
Επομένως διαπιστώνουμε ότι η Αδράστεια η οποία γεννήθηκε εκ της αταλαντεύτου προνοίας, αδελφή της ωραίας Ιδης, υπεισέρχεται στο θέμα της δημιουργίας του κόσμου. Ωσάν αυτή να λαμβάνει την «εντολή» από τη θεία Δημιουργία να την εκφράζει σε θείο Νόμο και να τον ανακοινώνει σε αθάνατους και θνητούς προς πιστή εφαρμογή και επί πλέον να εφορεύει την ακριβή εκτέλεση του Νόμου στις λεπτομέρειες του.
Ήδη προκύπτει το ερώτημα: Πότε έγινε η επιστημονική έρευνα που και σήμερα σε γενικές γραμμές είναι αποδεκτή; Βεβαίως, το Ορφικό έργον δεν είναι απλώς κωδικοποίηση ενός προϋπάρξαντος προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού, αλλά κάτι περισσότερο, έργο αληθώς θεόπνευστο.
Ο Αστρονόμος Κ. Χασάπης με την διατριβή του υπό τον τίτλον «Η Ελληνική Αστρονομία της 6ης Χιλιετηρίδος π.Χ κατά τους ορφικούς ύμνους»(Αθήναι 1967) ανευρίσκει μέσα από τους ύμνους απιθάνου ακριβείας περιγραφές των αστρονομικών και μετεωρολογικών συμβάντων, ως η περιγραφή της ακριβούς κινήσεως της ουρανίου σφαίρας «ρόμβου δίνησηιν οδεύων» (ρόμβος =σβούρα) των αειφανών αστέρων (εννύχιοι) του ζωδιακού κύκλου με τα ονόματα των αστερισμών, του ήλιου, ο οποίος χαρακτηρίζεται «πυρόεις». Εν συμπεράσματι ο αστρονόμος Κ. Χασάπης αποφαίνεται ότι οι Ορφικοί γνώριζαν από αρχαιοτάτων χρόνων καλή αστρονομία και όλα όσα βρήκε ήταν αληθή.
Συμπέρασμα: Αν η Ελληνική Παιδεία μόρφωνε φιλοσοφικά με τις γνώσεις της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας τους νέους ασφαλώς θα διαθέταμε περισσότερο συνετούς πολιτικούς, λιγότερο βίαιους και επαναστατημένους νέους, καλύτερης ποιότητος επιστήμονες, με αυξημένη φαντασία πνευματικούς ανθρώπους, περισσότερο προσγειωμένους και ενάρετους πολίτες οι οποίοι θα γνώριζαν ότι υπεράνω όλων είναι ο Φυσικός Νόμος και ενσυνείδητα θα τον τηρούσαν στο μέτρον του δυνατού, χωρίς καταπιεστικά και αστυνομικά μέτρα. Οι άνθρωποι θα είχαν βγει από το σπήλαιο του σκοταδισμού των μονοθεϊστικών κοσμοπολιτικών θρησκειών, από το άνδρον των κενών ιδεοληψιών, από τους συνεχείς πολέμους, τη βία, το έγκλημα, την πτώση των διαχρονικών Αξιών, του Μέτρου, του Μηδέν Αγαν και της σημερινής ματαιοδοξίας, της αρχομανίας και της ολιγαρχίας, και οι λαοί θα είχαν γίνει περισσότερο ενάρετοι και ευτυχείς. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ο πολιτιστικός φάρος της οικουμένης και το παγκόσμιο «Πανεπιστήμιο» ο δε Ελληνισμός της Διασποράς η Παγκόσμια Αμφικτυονία και τα πολιτιστικά κύτταρα για την άνοδο της πολιτιστικής παιδείας στον κόσμο.
Τώρα που όλα δοκιμάστηκαν και άφησαν πίσω τους συντρίμμια, ερείπια και ένα μεγάλο κενό είναι καιρός η Ανθρωπότητα και ιδιαίτερα η Δύση να ακολουθήσει τον Ελληνικό δρόμο σκέψεως και δράσεως προς την πρόοδο, τον Πολιτισμό και την Ευδαιμονία
(2/5/23)
Αμφικτύων
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου