Μαθηματικοῦ
Ὁ Μακαριώτατος μὲ παρέμβασή του ξεκαθάρισε ἀπολύτως (μνημονεύοντας σχετικές ἐκφράσεις τοῦ μακαριστοῦ ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ) ὅτι ἡ Ἐκκλησία (καὶ ὁ κλῆρος) διακονεῖ τό πρόσωπο και δὲν πολιτεύεται, δὲν κομματίζεται, δὲν ἐξουσιάζει. Ἁπλᾶ πορεύεται, σωτηριολογικά, χωρίς διακρίσεις (ὁλόκληρη ἡ παρέμβασή του στὸν σύνδεσμο στο τέλος).
Ἄς μοῦ ἐπιτραπῆ ὅμως νὰ ἐπισημάνω ὅτι ὁ προκατότοχός του, μακαριστὀς Σεραφείμ, δὲν ἐδίστασε, παλιός ἀντάρτης ἄλλωστε, νὰ συγκρουσθῇ μὲ τὸν τότε μονοκράτορα Ἀντρέα (ἕνας εἶναι ὁ Άντρέας) καὶ νά "φάῃ" ὑπουργούς του. Ὅπως καί δὲν ἐδίστασε νὰ συνεφέρῃ ἐπωδύνως, Μητροπολῖτες του. Ὅταν τὸ ἀπαιτοῦσαν οἱ πολιτικοί καιροί!
Βεβαίως ἡ Ἐκκλησία δὲν κομματίζεται. Ὅμως ἡ ἑλληνικὴ Πολιτεία συγκροτεῖται συνταγματικά, δηλαδή ἀξεδιάλυτα, εἰς τὸν χῶρο τοῦ ἱεροῦ, ἐπ᾽ ὀνόματι τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος. Συγκρότηση ποὺ ἀνατρέχει ἀπὸ τὴν ἀρχαία Πόλιν και λέει ἁπλᾶ ὅτι ὑπάρχουμε ὡς Πολιτεία, ἐπειδή εἶναι θεοκεντρική, ἀλλά ὄχι θεοκρατική. Γιατί χωρίς αὐτὴν τὴν θεοκεντρική συγκρότηση δὲν ὑπάρχει ἱερό, δὲν ὑπάρχει δικαιοσύνη οὔτε ἱερότητα τοῦ προσώπου οὔτε ἱερὄτητα τῆς Πολιτείας.
Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες μάλιστα προσέθεταν ἐπιμόνως ὅτι «..Πόλη καμμιὰ δὲν εἶναι ἑνὸς ἀνθρώπου ..», ὅπως ἀναφωνεῖ κατάμουτρα στὸν Κρέοντα, ὁ Αἵμων, ἂν καὶ γιός του, στὸν στίχο 731. Κανενὸς δὲν εἶναι. Οὔτε τοῦ βασιλιᾶ, οὔτε τοῦ αὐτοκράτορα, οὔτε τοῦ προέδρου, οὔτε τοῦ δικτάτορα. Διότι, «... δεδόχθαι τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εὐξαμένους καὶ θύσαντας τοῖς θεοῖς καὶ ἥρωσι τοῖς κατέχουσι τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν τὴν Ἀθηναίων ....», βροντοφωνάζει ὁ Δημοσθένης. Ἀνήκει στοὺς Θεοὺς καὶ τοῦ Πεσόντας, στὸν Πολιτισμὸ τοῦ αἰτήματος τῆς Ἀληθείας και ὀντολογίας καὶ σὲ κανένα 'πλειοψηφόν' κόμμα ἤ 'ἐκλεγμένο' πρωθυπουργό.
Δρόμους, ὡς Ἕλληνες, διανοίξαμε πολλούς, σὲ ὅλη τὴν ἀργόσυρτη διάρκειά μας, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὁμήρου, μὲχρι τὴν ἀπελευθέρωσή μας, ἀπὸ τὸν ὀθωμανικό ζυγό. Αὐτό, ποὺ οὐσιαστικά, ἀνεπαισθήτως ἴσως, συνεχῶς προβάλλουμε, εἶναι ἡ πανάρχαιη προσπάθειά μας νὰ ξεφύγουμε, ἀπὸ τὴν κτιστὴ φύση μας. Νὰ μὴν εἶναι τὸ ζῆν (ἡ ἐπιβίωση, ἀναπαραγωγή, θάνατος) στόχος μας, ἀλλὰ τὸ εὖ ζῆν. Τὀ όρθόδοξο ἀντίστοιχο, λέγεται θέωση, κατὰ χάριν Θεοῦ ἤ ἀλλοιῶς, νὰ ζήσουμε μὲ τὸν τρόπο τοῦ Άκτίστου.
Αὐτὴ ἡ σκοποθεσία, αὐτόματα εἰσάγει:
- τὴν ἱερότητα τοῦ προσώπου, ὅπου ὅ,τι παραβιάζει αὐτό, θέτει ἐκτός κοινωνίας τὸν παραβάτη, διότι κάθε πρόσωπο λογίζεται θεόδμητο (αὐτὴ ἡ ἱερότητα, ἐπιφέρει ἄμεσα καὶ τὸ αἴτημα τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου καί τοῦ σώματος αὐτοῦ ἀπό κάθε βάσανο).
- τὴν ἱερότητα τῆς Πόλεως (κοινωνίας). Μὲ τὴν ἐπισήμανση, ἀπὸ τὸν Ἡράκλειτο, τῆς ἀληθείας ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ κοινωνεῖν («Καθ᾽ ὅ,τι ἄν κοινωνήσωμεν, ἀληθεύομεν, ἃ δε ἃν ἰδιάσωμεν, ψευδόμεθα»).
- τὴν τοποθέτηση τῆς Δικαιοσύνης στὸν χῶρο τοῦ ἱεροῦ.
Συνεπῶς ὁ κατ’ἀλήθειαν βίος, ἀνοίγει τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἵδρυση τῆς δημοκρατικῆς Πολιτείας. Ὡς ἀποτέλεσμα συνεχοῦς καὶ ἀδιαλλείπτου ἀμύνης.
Ὁτιδήποτε λοιπόν ἀπειλεῖ νὰ διαρρήξῃ τὴν σχέση αὐτή, ὀφείλει ἡ Ἐκκλησία νὰ προβάλῃ καὶ στηλιτεύσῃ. Χωρίς περιστροφές. Ἄλλωστε δὲν ὀνομάζεται ἀναιτίως ὡς Ἐκκλησία (Ecclesia) καὶ ὄχι Church. Ἰδιαίτερα, ὅταν ἐδῶ καὶ ἀρκετά χρόνια, πραγματοποιεῖται ροκάνισμα τῆς ἱερότητος τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ὑποτίθεται διακονεῖ κατὰ τά λεγόμενα τῶν προκαθημένων της ἡ Ἐκκλησία μας, χωρίς φαινομένη οὐσιαστική ἀντίδραση ἐκ μέρους των. Τὰ παραδεἰγματα ἀρκετά, εἰδικά στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. Ἀφήνοντας ἐνεούς τούς πιστούς, μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. Ποὺ βλέπουν τὰ τἐκνα των, ἀπὸ πρόσωπα κατά χάριν Θεοῦ, νὰ γίνονται ἕρμαια ἀλλοτρίων σκοπιμοτήτων καὶ δὴ ἐνάντιων στόν σκοπό τῆς ἐκκλησίας καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν μέσῳ τῶν συνταγματικῶν προνοιῶν, τοῦ ἴδιου τοῦ μέλλοντος τῆς Πολιτείας μας.
Μά, θὰ πῇ κάποιος, ὑπάρχουν καὶ ἀλλόθρησκοι καὶ ἑτερόδοξοι ἤ ἁπλῶς ἄλλων ἀπόψεων,ποὺ εἶναι μέλη τῆς Πολιτείας. Πῶς συμβιβάζεται μὲ τά δικαιώματά τους; Πολύ ὰπλᾶ, μπορεῖ νὰ πιστεύουν ὅπου θέλουν, νὰ ἔχουν ὅποια ἄποψη θέλουν, νὰ ἀπαλείφουν τὴν ἱερότητα ἀπὸ τό πρόσωπο τους ἤ τὸ σῶμα τους. Δὲν ἔχουν ὅμως ἀπολύτως κανένα δικαίωμα νὰ κάνουν ἤ νὰ ἐπιβάλουν ὁτιδήποτε ἔρχεται σὲ ἀντἰθεση μὲ τὰ θεμέλια τοῦ Συντάγματος δλδ. τὶς γενικὲς ἀρχές τῆς ὀρθοδοξίας ἐπὶ τῆς ὁποίας ἑδράζονται (τό λειτουργικό τυπικό δὲν εἶναι ὑποχρεωτικό ἄλλωστε). Ἀντίστοιχα βεβαίως εἶναι σεβαστά ὅσα ἰσχύουν σὲ ἄλλες πολιτεῖες μὲ διαφορετική συνταγματική θεμελίωση, γιὰ τοὺς ἐκεῖ παρεπιδημοῦντες. Καί χωρεῖ οὐδεμία παρέμβαση έκεῖ ἤ ἐδῶ. Ἰδιαίτερα ἀπὸ τοὺς καθ᾽ ἕξιν ἔξαγωγεῖς δημοκρατίας, νοηματοδοτἠσεων, πολυπολιτισμικότητος (sic), δῆθεν ἀτομικῶν δικαιωμάτων (συνήθως σεξουαλικῶν ἕξεων, ποὺ τὰ συγχέουν σκοπίμως μὲ τὰ ἀνθρώπινα).
Φυσικά κανείς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ ὁμιλῇ ὡς ἔχων κομματική ἐμπλοκή μὲ τὴν Ἐκκλησία. Ἔχει ὅμως ἀπόλυτο δικαίωμα νὰ προασπίζεται τὶς ἀρχές της, πάνω στὶς ὁποῖες ἑδράζεται συνταγματικά ἡ Πολιτεία μας καὶ νὰ δημιουργῇ κόμμα γιὰ τὴν προάσπισή των. Ἰδιαιτέρως ὅταν δὲν διακρίνεται ἐνεργητική ἅμυνα τῆς διοικήσεως (ἡ Δήλωση τοῦ Μακαριωτάτου στο https://www.ekklisiaonline.gr/nea/archiepiskopos-ieronymos-os-edo/ ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου