28 Μαρτίου 2023 | Brendan O'Neill | Διάβαστε το εδώ
Η υστερία της "κλιματικής αλλαγής" αποτελεί απειλή για τη ζωή και τα συμφέροντα των εργαζομένων
Να 'μαστε πάλι εδώ. Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή εξέδωσε ένα νέο έγγραφο -το τελευταίο μέρος της έκτης έκθεσης-μαμούθ- και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό.
Περισσότερο πορνό της καταστροφής στις εφημερίδες. Περισσότερη δειλία από τους οικολογικούς αγκιτάτορες. Περισσότερες προειδοποιήσεις για επικείμενη αποκάλυψη.
Η λατρεία του κλίματος δεν απογοήτευσε. Ο κόσμος μας βρίσκεται στα "πρόθυρα μιας καταστροφικής αύξησης της θερμοκρασίας", φωνάζει η Washington Post. Οδηγούμαστε σε "κλιματική καταστροφή", προειδοποιεί το BBC. Η "κλιματική ωρολογιακή βόμβα" χτυπάει, λέει ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ António Guterres.
Εν ολίγοις, η αντίστροφη μέτρηση για την καταστροφή συνεχίζεται. Αν δεν μετανοήσουμε για τις οικολογικές μας αμαρτίες, θα προκαλέσουμε τον θερμικό θάνατο του ουράνιου σπιτιού μας.
Έτσι είναι πάντα. Κάθε έκθεση της IPCC προκαλεί υστερία τύπου Αποκάλυψης στους κύκλους της ελίτ. Η έκθεσή της για το 2021 - η οποία απηύθυνε προειδοποίηση "κόκκινου κώδικα" στην ανθρωπότητα - προαναγγέλθηκε ως όραμα για τη φρίκη που περιμένει την ανθρωπότητα αν δεν μειώσουμε δραστικά τις εκπομπές "άνθρακα".
Το μέλλον θα είναι "ένα είδος κόλασης στη Γη", δήλωσε ένας καθηγητής της Οξφόρδης. Ιδού τα "κλιματικά εγκλήματα" του είδους μας, κατήγγειλε ο Guardian, σαν μια σύγχρονη εκδοχή εκείνων των παλιομοδίτικων χιλιαστών ιεροκηρύκων.
Η βιβλική ατμόσφαιρα ήταν αισθητή. 'Με τις μανιασμένες πυρκαγιές, τις πλημμύρες και τις πανδημίες, μοιάζει με τους έσχατους καιρούς - και φταίμε εμείς οι ίδιοι', είπε ένας συγγραφέας του Hill.
Αυτή η άποψη ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται ένα νέο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από άνθρακα μακριά από την καταστροφή εκφράστηκε και στην αντίδραση στην τελευταία έκθεση της IPCC. Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε "λεπτό πάγο και αυτός ο πάγος λιώνει γρήγορα", είπε ο Γκουτέρες.
Όλα αυτά σε κατακλύζουν μετά από λίγο, έτσι δεν είναι; Είναι το αγόρι που φώναξε για την αποκάλυψη. Αν και τουλάχιστον ο λύκος σε αυτό το παραμύθι εμφανίστηκε τελικά.
Προβλέπω με σιγουριά ότι οι οικολογικοί έσχατοι καιροί που οραματίζονται πυρετωδώς οι οπαδοί του Extinction Rebellion - οι οποίοι επιμένουν ότι "δισεκατομμύρια θα πεθάνουν" - δεν θα υλοποιηθούν ποτέ.
Πράγματι, η IPCC δεν λέει τίποτα ούτε κατά διάνοια τόσο αποκαλυπτικό όσο αυτό.
Όπως έχει επισημάνει ο Michael Shellenberger, ξεφυλλίστε τις χιλιάδες σελίδες της ανάλυσης της IPCC και πουθενά δεν θα βρείτε τον ισχυρισμό ότι: "η ζωή στη Γη πεθαίνει". "Κανένας αξιόπιστος επιστημονικός φορέας δεν έχει πει ποτέ ότι η "κλιματική αλλαγή" απειλεί την κατάρρευση του πολιτισμού, πόσο μάλλον την εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους", λέει ο Shellenberger.
Όσον αφορά την επικρατούσα πλέον πεποίθηση ότι η "κλιματική αλλαγή" θα εντείνει τις "καιρικές συνθήκες μαζικής καταστροφής", προκαλώντας περισσότερους θανάτους σε φυσικές καταστροφές, η "επιστήμη" σχετικά με αυτό δεν είναι επίσης καθόλου ξεκάθαρη.
Η IPCC λέει μόνον ότι είναι "πιθανό" ότι η ανθρώπινη επιρροή οδηγεί σε ορισμένες περιπτώσεις ισχυρών βροχοπτώσεων, για παράδειγμα. Εκφράζει μόνο "μέτρια εμπιστοσύνη" ότι η "κλιματική αλλαγή" έχει επηρεάσει τη διαθεσιμότητα νερού σε ορισμένα μέρη του κόσμου.
Η εμπιστοσύνη είναι "χαμηλή", λέει, ότι οι πλημμύρες σε παγκόσμια κλίμακα έχουν διαμορφωθεί από την επίδραση του ανθρώπου στο κλίμα. Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι, ωστόσο, είναι ότι λιγότεροι άνθρωποι χάνονται σε φυσικές καταστροφές.
Όπως λέει ο Shellenberger, "το 1931, 3,7 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από φυσικές καταστροφές. Το 2018, μόλις 11.000 την έχασαν". Και αυτή η λαμπρή μείωση των θανάτων συνέβη σε μια εποχή που ο ανθρώπινος πληθυσμός τετραπλασιάστηκε. Ίσως ο πάγος στον οποίο πατινάραμε δεν είναι τελικά τόσο λεπτός.
Μιλώντας για πάγο, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι υπήρξε σταθεροποίηση και μάλιστα αύξηση της παγοκρηπίδας της Ανταρκτικής, αυτού του πράγματος που μας λένε συνεχώς ότι εξαφανίζεται χάρη στην άθλια ανθρωπότητα.
Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος τα πηγαίνει επίσης αρκετά καλά, σε πείσμα των πολυάριθμων επικήδειων που έγραψαν οι οικονομολόγοι για αυτό το φυσικό θαύμα (ένα άρθρο του 2014 στον Guardian είχε κυριολεκτικά τον τίτλο: "Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος: μια νεκρολογία").
Το στρώμα του όζοντος ανακάμπτει όμορφα. Οι πράσινοι υστερικοί κάνουν λάθος για τα πάντα. Το τέλος των ημερών που τους κρατάει ξύπνιους τα βράδια δεν υλοποιείται ποτέ.
Δεν είναι περίεργο που η Greta Thunberg διέγραψε εκείνο το tweet στο οποίο μοιραζόταν τον παράλογο ισχυρισμό ότι: "η κλιματική αλλαγή θα εξαφανίσει όλη την ανθρωπότητα" αν δεν "σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια". Ένα tweet που δημοσίευσε... πριν από πέντε χρόνια.
Ας το ξεκαθαρίσουμε αυτό: τίποτα που να μοιάζει με επιστήμη δεν λέει ότι όλη η ανθρωπότητα θα εξαφανιστεί αν δεν σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε "ορυκτά καύσιμα". Αυτό είναι παραλήρημα, μια φρενίτιδα υπαρξιακού φόβου, ένας μεσαιωνικού τύπου φόβος για τρομερή ουράνια τιμωρία για την ύβρη μας, που απέχει όσο πιο πολύ μπορεί από την επιστήμη.
Υπήρχε μια ατάκα στον Guardian αυτή την εβδομάδα σχετικά με την τελευταία έκθεση της IPCC που κατέστησε αρκετά σαφές ότι υπάρχει μια τεράστια διαφορά μεταξύ αυτών που λέει η IPCC για την "κλιματική αλλαγή" και αυτών που λένε τα εθισμένα στην καταστροφή μέσα ενημέρωσης για την "κλιματική αλλαγή".
Αυτό το τεράστιο πόνημα "χρειάστηκε εκατοντάδες επιστήμονες οκτώ χρόνια για να το συντάξουν και έχει χιλιάδες σελίδες", είπε ο Guardian, αλλά μπορεί να "συνοψιστεί σε ένα μήνυμα: δράστε τώρα, αλλιώς θα είναι πολύ αργά".
Πείτε με κυνικό, αλλά εκτιμώ ότι πολλά πράγματα χάνονται στη μετάφραση όταν χιλιάδες σελίδες πολύπλοκης επιστημονικής συζήτησης "συνοψίζονται" σε ένα νεανικό μονολεκτικό σύνθημα που έχει σχεδιαστεί για να πανικοβάλει τις μάζες και να τις οδηγήσει σε αλλαγή συμπεριφοράς.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η IPCC θα πρέπει να ξεφύγει από την κριτική. Οι πυκνοί τόμοι της μπορεί να είναι απαλλαγμένοι από πυρετώδη όνειρα τύπου XR για δισεκατομμύρια θανάτους και προειδοποιήσεις τύπου Greta για τον αφανισμό όλης της ανθρωπότητας. Αλλά η αντιμετώπιση της "κλιματικής αλλαγής" από την IPCC ως της σοβαρότερης πρόκλησης που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα είναι ένα πρόβλημα.
Επηρεάζει τις πολιτικές μας προτεραιότητες, υποβαθμίζοντας σιωπηρά ζητήματα όπως η παγκόσμια φτώχεια ή οι θάνατοι από ασθένειες, στρέφοντας το βλέμμα μας, πάντα, στο κλίμα. Και προσδίδει νομιμοποίηση στο πιο εκκεντρικό καμπανάκι του πράσινου κινήματος.
Πράγματι, οι μονολεκτικές ατάκες του António Guterres - "κόκκινος κώδικας για την ανθρωπότητα", "οι καμπάνες συναγερμού είναι εκκωφαντικές", "η ανθρωπότητα βρίσκεται σε λεπτό πάγο" - δεν αμφισβητούν καθόλου την τρομολαγνεία των πράσινων ομιλητών, αλλά τη φουντώνουν πολύ περισσότερο.
Πράγματι, το τελευταίο έγγραφο της IPCC διατυπώνει μια παράλογη απαίτηση προς τις ανεπτυγμένες χώρες - ότι θα πρέπει να στοχεύσουν στο Καθαρό Μηδέν μέχρι το 2040 αντί για το 2050.
Προφανώς θα πρέπει να αφοσιωθούμε στην επίτευξη αυτού του ακριβού, αντιβιομηχανικού, αντι-εργατικού στόχου του Καθαρού Μηδενός 10 χρόνια νωρίτερα από το προγραμματισμένο.
Εδώ είναι όλο το πρόβλημα με την εμμονή της "κλιματικής αλλαγής" - είναι η ανυπόστατη δοξασία πολυτέλειας που δεν μπορούμε πλέον να αντέξουμε οικονομικά.
Αυτή η νέα έκθεση της IPCC, όπως και η προηγούμενη του 2021, προσγειώθηκε σε μια εποχή κρίσης. Στην εποχή μας, μετά το λουκέτο, με τον πληθωρισμό στα ύψη και την έλλειψη ενέργειας, δεν μπορούμε να αντέξουμε να συνεχίσουμε να ενδίδουμε στην φαντασίωση των όψιμων αστών ότι η νεωτερικότητα είναι μια δύναμη που σκοτώνει τον πλανήτη.
Δεν μπορούμε πλέον να γνέφουμε σε αυτή την απολιθωμένη ιδεολογία που φέρει μεγάλη ευθύνη για τα σημερινά ενεργειακά προβλήματα και για την καθυστέρηση της ανάπτυξης στα φτωχότερα μέρη του κόσμου.
Ο πολυτελής αποκαλυπτικισμός, με την παροχή μιας αίσθησης αποστολής στις χαμένες ελίτ μας, μπορεί να ήταν σχεδόν ανεκτός σε καλές εποχές - είναι ένα αδιανόητο πράγμα σε κακές εποχές.
Η πραγματική σύγκρουση σήμερα δεν είναι μεταξύ της ανθρωπότητας και της Μητέρας Γης. Είναι μεταξύ των αναγκών των απλών ανθρώπων και των φαντασιώσεων μιας παγκόσμιας ελίτ, η οποία παριστάνει την απώλεια της πίστης της στη βιομηχανία και την πρόοδο ως "ακτιβισμό για την κλιματική αλλαγή".
Αυτή η ένταση θα εκραγεί σύντομα. Θα πρέπει να ελπίζουμε ότι θα γίνει, ούτως ή άλλως.
---
Δικτυογραφία:
Eco-dread is a luxury belief we can no longer afford | Principia Scientific Intl.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου