.jpg)
Στις 20/04/2023 πραγματοποιήθηκε μέσω διαδικτύου η πρώτη συνάντηση της «Διακοινοβουλευτικής Ομάδας 3+1» με τη συμμετοχή εκλεγμένων αντιπροσώπων από τις ΗΠΑ, την Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ. Τη συνάντηση συγκάλεσε ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Μενέντεζ. Στην κοινή δήλωσή τους αναφέρουν:
«Επαναβεβαιώσαμε την κοινή μας προσήλωση στην προώθηση της ασφάλειας, της σταθερότητας και της ευημερίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Συζητήσαμε τρόπους, με τους οποίους τα Κοινοβούλια μας μπορούν να προωθήσουν κοινές προτεραιότητες, περιλαμβανομένης της ενεργειακής και της θαλάσσιας ασφάλειας, της οικονομικής ανάπτυξης και της συνολικής σταθερότητας. Προσβλέπουμε στη συνέχιση των προσπαθειών μας σε αυτό το πλαίσιο συνεργασίας».
Την ίδια ημέρα (20/04/2023) ο Αμερικανός Βουλευτής Φρανκ Παλόνε ανακοίνωσε στο Twitter ότι είχε συνάντηση με τον Νίκο Τσάφο, τον ειδικό σύμβουλο του Κ. Μητσοτάκη σε θέματα ενέργειας, κατά την οποία συζήτησαν «τις νέες εξελίξεις και τα ζητήματα της Αν. Μεσογείου».
Αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Ανδρέα Σταλίδη στο antibaro.gr (05/01/2023) ανέφερε: «Είναι γνωστό ότι ο Νίκος Τσάφος χρίστηκε ως σύμβουλος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στα ενεργειακά. Μάλιστα, ήρθε με περγαμηνές «γεφυροποιού» με τις ΗΠΑ αφού ήρθε ως «άνθρωπος των ειδικών αποστολών με διαπιστευτήρια από το περιβάλλον του Λευκού Οίκου». Με αυτές τις λέξεις τον υποδέχθηκε ο ελληνικός τύπος, «ώστε να επιτευχθεί κοινός βηματισμός»».
Υπενθυμίζεται ότι αμέσως μετά τη συνάντηση του Κ. Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο με τον Τζο Μπάιντεν (16/05/2022) ανακοινώθηκε ότι ο Ν. Τσάφος τοποθετήθηκε ως ειδικός σύμβουλος. Ενώ, δύο μήνες μετά, επισκέφθηκε την Αθήνα ο Αμερικανός ομόλογος του Ν. Τσάφου, ο Ανώτερος Σύμβουλος Ενεργειακής Ασφάλειας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Άμος Χόκσταϊν (αρχιτέκτονας του γνωστού χάρτη Μπάιντεν), ο οποίος ήταν παρόν και στη συνάντηση Μπάιντεν-Μητσοτάκη στο Λευκό Οίκο (Περισσότερα για την σχέση του Ν. Τσάφου με τον Χόκσταϊν ΕΔΩ).
Σχεδόν μισό χρόνο αργότερα, ο Μανώλης Κοττάκης επιβεβαίωσε στην Κυριακάτικη «Εστία» (31/12/2022) ότι ο Ν. Τσάφος είχε ήδη ξεκινήσει επαφές με τον Άμος Χόκσταϊν, για να δρομολογήσει την αμερικανική παρέμβαση για τον διαμοιρασμό της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας Ελλάδας-Τουρκίας-Κύπρου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν οι απόψεις του Ν. Τσάφου για το ζήτημα αυτό. Απόψεις οι οποίες είναι λογικό να υποτεθεί ότι συμβαδίζουν με αυτές του Κ. Μητσοτάκη και έχουν εκφραστεί σε επίμαχη ανάρτηση του Ν. Τσάφου στο Twitter (08/12/2020). Στο προαναφερθέν άρθρο του Α. Σταλίδη σχολιάστηκε η ανάρτηση ως εξής:
«Δείχνει έναν χάρτη με τον υπολογισμό της ΑΟΖ της Ελλάδας σε σχέση με τα γειτονικά κράτη και ξεκινάει με τη θέση ότι αυτός ο χάρτης «δεν αποτελεί την επίσημη ελληνική θέση, ούτε τις ελληνικές αξιώσεις και δεν βρίσκεται σε κανένα επίσημο ελληνικό έγγραφο. Δεν είναι επίσημος, δεν αποτελεί αξίωση της Ελλάδας».
Συνεχίζει με το ότι «ο χάρτης είναι ακαδημαϊκή άσκηση με βάση τη μέση γραμμή και βασίζεται στο ότι δεν υπάρχει καμία συμφωνία και ότι τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα σε ΑΟΖ. Αυτό είναι όλο.»
Παίρνει δηλαδή ξεκάθαρες αποστάσεις ασφαλείας από τη μέση γραμμή, αλλά και από το ότι τα νησιά δικαιούνται πλήρη ΑΟΖ θεωρώντας ότι αυτό δεν είναι η επίσημη ελληνική θέση. Προσθέτει ότι «στην πρόσφατη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου, η Ελλάδα αναγνώρισε ότι τα νησιά δεν έχουν πλήρη επήρεια ως προς την ΑΟΖ». Συνεπώς, προσθέτει, «είναι ανειλικρινές να εμφανίζεται αυτός ο χάρτης (της μέσης γραμμής) ως θέση της Ελλάδας». «Δεν είναι», λέει.
Έχει σημασία ότι όλο αυτό είναι στην ίδια ανάρτηση, στην ίδια παράγραφο. Δηλαδή η αμέσως επόμενη φράση από το ότι η Ελλάδα δέχθηκε με την Αίγυπτο την μειωμένη επήρεια των νησιών της, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η μέση γραμμή δεν αποτελεί επίσημη ελληνική θέση ως προς την οριοθέτηση με την Τουρκία. Άρα, η Ελλάδα έχει εμμέσως πλην σαφώς αποδεχθεί τη μειωμένη επήρεια των νησιών της ως προς την Τουρκία! Μετά, καταμετρά τέσσερα ζητήματα που ανακύπτουν μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και προκαλεί εντύπωση ότι χρησιμοποιεί τον όρο «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»(!), σαν να την αναγνωρίζει ως ανεξάρτητη κρατική οντότητα! Αυτό αποτελεί τερατώδες, αδικαιολόγητο και επιπόλαιο σφάλμα.
Στο τρίτο από αυτά τα ζητήματα (περί Καστελλόριζου), επαναλαμβάνει αυτό που έγραψε πιο πάνω, ώστε να μην αφεθεί καμία αμφιβολία. Γράφει «όπως είπα παραπάνω, η Ελλάδα αναγνώρισε στη συμφωνία της με την Αίγυπτο ότι τα νησιά μπορούν να έχουν μειωμένη επήρεια»!
Επισημαίνει ότι υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις από την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά μόνο η Τουρκία «πράττει αναλόγως», δηλαδή εκδίδει άδειες και κάνει έρευνες στο Αιγαίο. Η Ελλάδα δεν εκδίδει ούτε καν άδειες στις αμφισβητούμενες περιοχές (προφανώς, θεωρεί ως αμφισβητούμενες περιοχές την πλήρη επήρεια των νησιών κατά τη μέση γραμμή).
Και για να μην υπάρχει ούτε ίχνος αμφιβολίας για τη θέση του, λίγο παρακάτω επαναλαμβάνει ακόμη μία φορά ότι «Ακόμα και αν η ελληνική θέση για το Καστελλόριζο (εννοεί ότι δικαιούται ΑΟΖ και όχι ότι δικαιούται πλήρη ΑΟΖ) είναι αδικαιολόγητη, τότε αυτή η θέση αφορά το ένα μόνο από τα τέσσερα συναφή ζητήματα με την περιοχή». Και κλείνει με την περίφημη φράση ότι «Άλλωστε η Ελλάδα έχει δείξει στη συμφωνία της με την Αίγυπτο ότι είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει»!»
Τώρα, εάν συνδυαστεί το διαφωτιστικό παραπάνω σχόλιο του Α. Σταλίδη για τις θέσεις του Ν. Τσάφου, με το γεγονός ότι οι επίμαχες αναρτήσεις του νυν σύμβουλου ενέργειας του Κ. Μητσοτάκη στο Twitter έγιναν περίπου δύο μήνες μετά τα γεγονότα του Oruc Reis, γίνεται αντιληπτό πέραν πάσης αμφιβολίας, όπως εκτενέστατα ανέλυσε το iEpikaira (05/04/2023) σε προηγούμενο άρθρο υπό τον τίτλο «Οι Πρέσπες του Αιγαίου - Αν. Μεσογείου: Ο χάρτης Μπάιντεν και οι μυστικές συμφωνίες!», ότι η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη -ομοίως με προηγούμενες- κινήθηκε «γιαβάς-γιαβάς για λύση καζάν-καζάν».
Μάλιστα, ακόμη και στην περίπτωση που δεν καταφέρουν να επανεκλεγούν, έχουν ήδη δρομολογήσει διαδικασίες εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων -ίσως και κυριαρχίας, εάν αγγίζουν και τα 12νμ- οι οποίες φαίνεται ότι θα υλοποιηθούν με αμερικανική -ίσως και ευρωπαϊκή- υψηλή επιστασία, εφαρμόζοντας το πολυδιαφημισμένο μοντέλο ισραηλολιβανικής συμφωνίας ΑΟΖ (1, 2 και 3). Όχι ως προς την μέθοδο διαμοιρασμού, η οποία έγινε με την αρχή της μέσης γραμμής, αλλά ως προς το τεχνικό κομμάτι της αμερικανικής διαμεσολάβησης δια του Άμος Χόκσταϊν, ο οποίος λειτούργησε ως ενδιάμεσος χωρίς κατ' ιδίαν επαφές των δύο αντίπαλων κρατών (Ισραήλ-Λιβάνου). Ο Χόκσταϊν έκανε εβδομαδιαίες επισκέψεις στις δύο πρωτεύουσες, μιλώντας απευθείας με υψηλόβαθμους αξιωματούχους, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο που πρώτη φορά εφαρμόστηκε από τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ κατά τις διαπραγματεύσεις του μεταξύ αραβικών χωρών και Ισραήλ στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Αυτό βοήθησε να παρακαμφθεί η δυσπιστία και να νομιμοποιηθεί η συμφωνία.
Το παρόν βήμα έχει προειδοποιήσει επανειλημμένα για την επικείμενη αμερικανική διαμεσολάβηση με όχημα την ενέργεια, κάτι που επιβεβαίωσαν ο Φιλελεύθερος Κύπρου (04/12/2022 και 26/03/2023), η Σημερινή Κύπρου (19/12/2022) το Realnews (27/12/2022), η Εστία (31/12/2022), το Bήμα (02/01/2023), το Euronews (30/01/2023), το Liberal (14/02/2023), το Energia (15/02/2023), η Μακεδονία (18/02/2023), το Παρόν (10/04/2023), ακόμη και η Καθημερινή (18/04/2023).
Πλέον βρισκόμαστε στην τελική ευθεία... Και όπως ο Μανώλης Κοττάκης έγραψε στις 09/04/2023: «...για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (που παρακολουθεί από πολύ κοντά τις εξελίξεις στην Αθήνα, την Άγκυρα, την Βουλγαρία και την Λευκωσία) το μετεκλογικό διακύβευμα της νέας κυβέρνησης, αυτοδυναμίας ή συνεργασίας, είναι η επίτευξη συμφωνίας για την συνιδιοκτησία του Αιγαίου μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου