Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Ο ελληνικός λαός αποκτά και πάλι σφυγμό ζωής, μετά από πολλά έτη παθητικότητας και ανοχής απέναντι σε όσους τον τυραννούν. Μετά την πανελλήνια «έκρηξη» κινητοποιήσεων που προκάλεσε το έγκλημα στα Τέμπη, η Θεσσαλονίκη βούλιαξε στην ανοιχτή συναυλία – κινητοποίηση που έγινε κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.
Η πλατεία Αριστοτέλους πλημμύρισε από κόσμο που βροντοφώναξε το μήνυμα ότι το νερό είναι αδιαπραγμάτευτο δημόσιο αγαθό που δεν επιτρέπεται να μολύνουν τα λερωμένα χέρια κανενός «επενδυτή» και κανενός πολιτικού που κάνει μπίζνες με τις ζωές μας.
Την ώρα που ο λαός θρηνούσε για το μακελειό στα Τέμπη και θεωρούσε την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων ως βασικό παράγοντα για να μετατραπεί το δίκτυο σε παγίδα θανάτου, η κυβέρνηση φρόντισε μέσα σε χρόνο ρεκόρ να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο – έκτρωμα, ώστε να έχει ξεχρεώσει τα απαραίτητα «γραμμάτια» στην ελίτ ενόψει των εκλογών.
Τεχνοκρατικά κόλπα για το μεγάλο ξεπούλημα
Η τακτική της εκποίησης των υποδομών και των υπηρεσιών της χώρας, είναι πάντοτε ίδια και ακολουθεί τη μέθοδο της σαλαμοποίησης. Όπως έγινε στο ξεπούλημα των σιδηρόδρομων, των τηλεπικοινωνιών και του ηλεκτρικού ρεύματος, η κυβέρνηση δημιούργησε μια ρυθμιστική αρχή χωρίς καν να υπάρχει αγορά στο νερό, ώστε να προλειανθεί το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση του και τη λεηλασία του από το υπερκράτος των «επενδυτών».
Δημιούργησαν μια ρυθμιστική αρχή που δεν έχει απολύτως τίποτα να ρυθμίσει, αφού όλοι οι πάροχοι είναι δημόσιοι. Παράλληλα, οι διεθνείς οργανισμοί, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ελληνικό Σύνταγμα, το ΣτΕ, άλλα και η λαϊκή βούληση αναγνωρίζει το νερό ως φυσικό αγαθό ενός μονοπωλίου που βρίσκεται υπό την εποπτεία των κρατικών φορέων και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Η πραγματικότητα είναι πως η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει ήδη ξεκινήσει να συμβαίνει, αφού το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει πλέον υπό τον έλεγχο του, τους δύο μεγάλους φορείς ύδρευσης και αποχέτευσης της χώρας. Είναι ένα σχέδιο που κομμάτι – κομμάτι ολοκληρώνεται από τις μνημονιακές κυβερνήσεις που ανέλαβαν να το φέρουν εις πέρας με τις υπογραφές τους. Στη σημερινή κυβέρνηση – ως συνήθως – προσπαθούν να βγάλουν έναν ολόκληρο λαό νοητικά καθυστερημένο, αφού προσποιούνται πως δεν υφίσταται καμία ιδιωτικοποίηση και πως το νομοσχέδιο ψηφίστηκε απλά για να εξασφαλίσει τις συνθήκες μιας «ορθολογικής κατανάλωσης».
«Με την εισαγωγή της ρυθμιστικής αρχής, η κυβέρνηση έθεσε το πλαίσιο για τη βελτίωση όλων των παρεχομένων υπηρεσιών για την υδροδότηση των πολιτών, και της σωστής τιμολόγησης τους, προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών», μας πληροφόρησε συγκεκριμένα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου.
«Σωστή τιμολόγηση», σημαίνει πως έως τώρα η τιμολόγηση ήταν «λάθος». Το νερό παραείναι χρήσιμο, παραείναι φθηνό και παραείναι δεδομένο, για τα βαμπίρ της αγοράς που το βλέπουν ως χρυσάφι, σε έναν κόσμο που φαίνεται να οδεύει προς μια γενικευμένη λειψυδρία. Και σε έναν τόσο ευλογημένο τόπο με πηγές πόσιμου νερού όπως είναι η Ελλάδα, πάνε να μετατρέψουν το νερό σε είδος πολυτελείας. Άλλωστε και ο γαλάζιος βουλευτής Μπάμπης Παπαδημητρίου είχε πει χωρίς ίχνος τσίπας πως το νερό είναι «απαράδεκτα φθηνό» στη χώρα μας.
Ιδιωτικοποίηση και νερό, ένα δίδυμο καταστροφής
Έτσι λοιπόν, δεν φτάνει που οι Έλληνες ματώνουν πλέον για να πληρώσουν τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, καύσιμα, φόρους, λογαριασμούς ρεύματος, ενοίκια, δόσεις δανείων κ.λπ. «Πρέπει» να χρωστούν στον ιδιώτη ακόμα και την ίδια τη διατήρηση τους στη ζωή. Αυτοί είναι άλλωστε που θέλουν να ορίζουν πώς θα πρέπει να κατανεμηθούν οι πόροι, σύμφωνα με τις υπαρκτές, τις ανύπαρκτες ή τις κατασκευασμένες κρίσεις που μας απειλούν.
Το αφήγημα της κλιματικής κρίσης και της πράσινης ψευτο – ανάπτυξης, επιτάσσει να ελεγχθούν απόλυτα όλοι οι φυσικοί πόροι και να μην υπάρχει δυνατότητα αυτονομίας ή φθηνής πρόσβασης στην ύδρευση και την άρδευση. Είναι βέβαιο πως μετά το τεχνοκρατικό «στραγγάλισμα» που γίνεται στο νερό οικιακής χρήσης, θα μπει στο στόχαστρο και το αρδευτικό νερό, καθώς ο όγκος κατανάλωσης του είναι συντριπτικά μεγαλύτερος και η εμπορική εκμετάλλευση του θα αποφέρει πολύ μεγαλύτερα κέρδη στις ληστρικές εταιρείες που καιροσκοπούν εις βάρος μας.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών που τις τελευταίες δεκαετίες εφαρμόστηκε ιδιωτικοποίηση του νερού, οι τιμές αυξήθηκαν κατακόρυφα και η ποιότητα του νερού μειώθηκε, ενώ το ξεπούλημα του νερού στάθηκε και αιτία να ξεσπάσουν μεγάλα κοινωνικά προβλήματα στα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Στο Νέλσπρουιτ της Νότιας Αφρικής το νερό ιδιωτικοποιήθηκε το 1995. Μέχρι το 2000 οι τιμές είχαν ανέβει κατά 400%, με συνέπεια οι άνθρωποι να μην μπορούν να το πληρώσουν, να πίνουν από το παρακείμενο ποτάμι και να ξεσπάσει επιδημία χολέρας. Σε περιφέρειες της Νότιας Αφρικής που ιδιωτικοποιήθηκαν οι εταιρείες ύδρευσης, εκατομμύρια πολιτών είδαν τις βρύσες τους να «στερεύουν» επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους πανάκριβους λογαριασμούς. Εκατοντάδες χιλιάδες Νοτιοαφρικανοί μπήκαν στο στόχαστρο δικηγόρων των εταιριών ύδρευσης, οι οποίοι προχώρησαν σε διαδικασίες κατασχέσεων, λόγω των απλήρωτων λογαριασμών.
Στην Ευρώπη, στη Νότια Αμερική και σε πολλές χώρες του κόσμου που έγινε αυτό το καπιταλιστικό «πείραμα», υπάρχει πλέον η τάση για επιστροφή των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων στο δημόσιο. Κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο να επιτευχθεί άπαξ και μπει ο ιδιώτης στον έλεγχο του νερού. Πάντως στη ξεπουλημένη μπανανία των Βαλκανίων που λέγεται ελληνικό κράτος, η τάση παραμένει το γενικό ξεπούλημα της χώρας.
Στη Γαλλία ο κόσμος ξεσηκώνεται για την αύξηση ορίων ηλικίας της συνταξιοδότησης (και όχι μόνο), ενώ στην Ελλάδα ο κόσμος αποφάσισε να ξυπνήσει όταν «ανακάλυψε» ότι το κράτος τον σκοτώνει σε διάφορα «Τέμπη» και του κλέβει το νερό. Χαοτική η διαφορά της εγρήγορσης από λαό σε λαό, όσο να πει κανείς. Άλλα όπως και να ‘χει, έστω και τώρα, έστω και πολύ καθυστερημένα, το ξύπνημα του ελληνικού λαού – εφόσον έχει διάρκεια – μόνο θετικές εξελίξεις μπορεί να φέρει. Είναι βέβαιο πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για εφησυχασμούς πλέον. Είτε θα προστατέψουμε τα αγαθά μας, είτε θα πούμε το νερό – νεράκι και το ψωμί – ψωμάκι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου