Ο ρατσισμός χωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με το χρώμα του δέρματός τους, την οικονομική ή κοινωνική τους θέση, τις θρησκευτικές, πολιτικές και άλλες πεποιθήσεις τους:
Με τους Έλληνες, για παράδειγμα, στην αρχαιότητα, να καυχησιολογούν με το «πας μη Έλλην βάρβαρος». Τους Εβραίους να μιλούν για τον «περιούσιο λαό». Και, μετά Χριστόν, την αντιπαλότητα μεταξύ ειδωλολατρών και χριστιανών ή μεταξύ ορθοδόξων και αιρετικών Και αργότερα τους θρησκευτικούς πολέμους μεταξύ ρωμαιοκαθολικών και διαμαρτυρομένων. Και διαχρονικά τη συντριπτική πλειονότητα των δούλων υποταγμένη στη συντριπτική μειονότητα των αφεντάδων…
Το Ευαγγέλιο -ο καταστατικός χάρτης της Εκκλησίας-είναι αντιρατσιστικό. Γεγονός, που διατρανώνει το «ουκ ένι… δούλος ή ελεύθερος» του Παύλου. Σαφέστατη πτυχή του ευαγγελικού αντιρατσισμού είναι η αναφορά του στον ηθικό ρατσισμό, κατά τον οποίο οι ενάρετοι αντιμετωπίζουν με αποτροπιασμό τους αμαρτωλούς.
Γεγονός, που στην εποχή του Χριστού παρουσιαζόταν με ιδιαίτερη οξύτητα. Οπως δείχνει και το περιστατικό της μοιχαλίδας, για την οποία ρωτούσαν το Χριστό, αν έπρεπε να την λιθοβολήσουν. Για να τους απαντήσει με το παροιμιώδες εκείνο: «Ο αναμάρτητος υμών, πρώτος τον λίθον βαλέτω».
Τον ηθικό ρατσισμό εκδήλωναν με ιδιαίτερη σκληρότητα οι κάστες της νομικής και θρησκευτικής αριστοκρατίας, που ήταν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι. Με τους οποίους ήρθε σε σύγκρουση και γι’ αυτόν το λόγο, ο Χριστός. Λέγοντάς τους ότι «οι πόρνες και οι τελώνες πάνε μπροστά από σας στη βασιλεία του Θεού». Και, προκειμένου να δείξει τη ριζική αντίθεση του ευαγγελικού πνεύματος προς το καθεστώς του ηθικού ρατσισμού, χρησιμοποίησε αλλεπάλληλες παραβολές:
Όπως, για παράδειγμα, της γυναίκας, που έχασε τη δραχμή. Για να διαλαλήσει, τρισευτυχισμένη, όταν την ξαναβρήκε, το γεγονός στις γειτόνισσές της. Ή του τσοπάνη, που άφησε τα 99 πρόβατα, για να βρει το ένα, το χαμένο. Υπογραμμίζοντας ότι ανάλογη χαρά γίνεται στον ουρανό, μεταξύ των αγγέλων, για τον καθένα αμαρτωλό, που ξαναβρίσκει το δρόμο της σωτηρίας.
Μέσα στα πλαίσια αυτά κινείται και η παραβολή του τελώνη και του φαρισαίου. Με τους δυο διαμετρικά αντίθετους πρωταγωνιστές: Τον ενάρετο φαρισαίο και τον αμαρτωλό τελώνη. Ο φαρισαίος, πλημμυρισμένος από ηθική αυτοπεποίθηση, γιατί κατορθώνει να εκπληρώνει με τον καλύτερο τρόπο τις εντολές του Θεού, στέκεται στο μέσο του ναού, ώστε να είναι περίβλεπτος. Για να απαριθμήσει, από το ένα μέρος, τις αρετές του, κι από το άλλο να ελεεινολογήσει τους άλλους για τα αμαρτήματά τους. Έχοντας εύγλωττο παράδειγμα τον χιλιοκριματισμένο τελώνη. Ο οποίος από το άλλο μέρος, συναισθανόμενος «τα πλήθη των πεπραγμένων του δεινών», έχει ζαρώσει σε μια γωνιά και χτυπάει τα βαρυφορτωμένα απ’ τις αδικίες στήθη του, επαναλαμβάνοντας ακατάπαυστα: «Θεέ μου σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό και συγχώρεσέ με»!
Ο Χριστός ρώτησε, πιθανώς, μετά το πέρας της παραβολής, τους ακροατές για το αποτέλεσμα της προσευχής των πρωταγωνιστών της. Κι εκείνοι, με βάση τα δεδομένα του κοινωνικού τους περίγυρου, μπορεί να του είπαν ότι σίγουρα εισακούστηκε η προσευχή του φαρισαίου. Αυτό φαίνεται κι από τον τρόπο, με τον οποίο ο Χριστός επισφραγίζει την παραβολή, λέγοντάς τους, με έμφαση, ότι αυτός, που γύρισε δικαιωμένος στο σπίτι του ήταν ο τελώνης και όχι ο φαρισαίος!…
Γιατί, όπως υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, που ρυθμίζουν τη λειτουργία του υλικού κόσμου, παρόμοια υπάρχουν και οι πνευματικοί, που ρυθμίζουν τη λειτουργία του πνευματικού κόσμου. Οι οποίοι καθορίζουν να ταπεινώνεται όποιος υψώνει τον εαυτό του και να υψώνεται όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του. Που σημαίνει ότι ο ηθικός ρατσισμός του φαρισαίου προκάλεσε την αποστροφή του Θεού. Ενώ η ταπείνωση και η συντριβή του τελώνη την ευσπλαχνία του.
Και μπαίνει το ερώτημα: Μήπως και όσοι στρέφονται εναντίον των πάσης φύσεως εφιαλτών και προδοτών, εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του ηθικού ρατσισμού; Ασφαλώς όχι! Εκτός και αν οι άνθρωποι αυτοί είχαν μετανιώσει για τα όσα φοβερά και ολέθρια διέπραξαν και συνεχίζουν να διαπράττουν… Τη στιγμή, που, ενώ είναι ασύγκριτα ληστρικότεροι απ’ τον τελώνη, έχουν και το υπέρμετρο θράσος και την αναίδεια να χλευάζουν και να κακοποιούν και να σταυρώνουν, ασταμάτητα, το λαό. Γεγονός, που χαρακτηρίζει σαφέστατα και τη δική μας ανάλογη απέναντί τους συμπεριφορά…
Πράγμα που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, οπότε μας προέκυψε ένας καινούργιος ρατσισμός. Γέννημα του συνδυασμού σιωνισμού, ναζισμού και κομμουνισμού (ΗΠΑ-Καναδά-Κίνας). Γέννημα του σατανικού αυτού συνονθυλεύματος υπήρξε ο δολοφονικός κορονοϊός. Και γέννημα του κορονοϊού το δηλητηριώδες εμβόλιο. Το οποίο προβάλλεται και διαφημίζεται ως το μόνο αποτελεσματικό αντίδοτο κατά του κορονοϊού…
Βέβαια ο αξιότιμος κ. Σχοινάς μας λέει ότι υπάρχουν και φάρμακα αποτελεσματικά. Αλλά αυτά προσφέρονται μόνο στους «ημέτερους». Όπως, για παράδειγμα, στην αρχιεπισκοπική μας μεγαλοφυΐα. Ο οποίος, χωρίς ίχνος τσίπας είπε για μας τους ανεμβολίαστους το διαβόητο: «Από δω το εμβόλιο κι από κει ο τάφος. Διαλέξτε»!
Και, προκειμένου να μας «σώσουν» οι άσωτοι, εκτελώντας εντολές της Νέας Τάξης Εγκλημάτων, μας εκβιάζουν με κανιβαλικές «αναστολές» και προκρούστεια χαράτσια. Υποστηρίζοντας, μέσα στα τόσα παράλογα, που ισχυρίζονται, ότι για όλα τα στραβά και τ’ ανάποδα και προπάντων για τους θανάτους φταίνε οι ανεμβολίαστοι. Και ιδιαίτερα οι πάνω απ’ τα εξήντα. Όταν γιατροί διεθνούς βεληνεκούς αποφαίνονται , ότι φταίνε πολιτικοί σαδιστές (π. χ. Κούλης), γιατροί Μέγκελε, εξωνημένοι δημοσιογράφοι και ρασοφόροι διαφημιστές εμβολίων.
Που σημαίνει ότι εμείς οφείλουμε να εμβολιαζόμστε. Για να έχουμε εκατόμβες θυμάτων. Ενώ οι φαρμακομαφίες κι όλο το μαφιόζικο συνάφι σωριάζουν δισεκατομμύρια. Καθώς μας δολοφονούμν, επειδή αρνούμαστε ν’ αυτοκτονήσουμε!…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου