(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Η Πολιτεία διακατέχεται από «συναίσθημα δημοκρατικής μειονεξίας», όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει τις πράξεις κάθε μειονεκτικού –μειονοτικού – ατόμου που παρανομεί. Κακοποιοί, περιθωριακοί, αναρχοο,τιδήποτε, δήθεν ακτιβιστές, τρομοκράτες, χουλιγκάνοι «οπαδοί» και κάθε καρυδιάς εγκληματίες, παρεισφρέουν στους αθλητικούς συλλόγους /συνδέσμους με αποτέλεσμα το έγκλημα να κάνει πάρτυ χωρίς να εμποδιστεί. Πολλές δεκαετίες είμαστε –αθέλητα , αλλά αναγκαστικά – θεατές στο ίδιο άθλιο έργο, που είναι (σχεδόν βέβαιο) ότι θα συνεχιστεί (!...).
Διάχυτη, ποικίλη, πολυεπίπεδη, πολυθρήνητη η αδυναμία την οποία εμφανίζει η πολιτεία – και οι διάφοροι θεσμοί της –έναντι, της κάθε άλκιμης μειονότητας, η οποία αυθαιρετεί και εγκληματεί. Όταν επισυμβαίνει περιστατικό απώλειας ζωής ταρακουνιέται προσωρινά η κρατική μηχανή, που είθισται να καθεύδει και (τότε) … «ανησυχεί».
Σε διασταυρώσεις επικίνδυνες σηματοδότης πρέπει να τοποθετηθεί. Όμως αυτό δεν συμβαίνει , εκτός εάν κάποιος εκεί σκοτωθεί. Συνήθως απαιτούνται περισσότεροι από έναν (προφανώς ένας, ίσον =κανένας) δηλαδή. Αν εκατόμβη θυμάτων σημειωθεί, τότε τοποθετείται σηματοδότης μήπως και κάπως η κατάσταση συμμαζευτεί (!).
Το ίδιο παρατηρείται παντού, όπου η ευήθεια, η αβελτηρία, η ανικανότητα, η ανευθυνότητα και η προχειρότητα επικρατεί.
Πριν λίγο χάθηκε άδικα ο Άλκης, ένα 19χρονο παιδί, αναίτια, άδικα, γιατί; Επειδή ήταν οπαδός άλλης ομάδας από εκείνη του στυγερού εκτελεστή!!!.
Φαίνεται πως ο αδικοχαμένος νέος δεν είχε ούτε το ανθρώπινο, ούτε το δημοκρατικό δικαίωμα να κάνει την δική του, αλλοιώτικη /διαφορετική επιλογή, από εκείνη των χουλιγκάνων που του στέρησαν την ζωή (!).
Ξαφνικά ξεσηκώθηκαν ακόμη και οι … (αγανακτισμένες;) πέτρες μαζί με τους καθ ύλην αρμόδιους Θωκούχους (=κατόχους θώκων εξουσίας) οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες, οι βουλευτές, τα ΜΜΕ, οι πολίτες κ. α, οι οποίοι «έπεσαν από τα σύννεφα» -του φαρισαϊσμού - όλοι τους μαζί.
Χωρίς αιδώ με υποκρισία περισσή. Οι πολίτες απαιτούν να γίνει επιτέλους κάτι, αφού δεν νοείται άνθρωπος για το τίποτα να δολοφονηθεί.
Οι πολιτικοί δείχνουν αποφασισμένοι τη φορά αυτή η θλιβερή επαναλαμβανόμενη ιστορία να τερματιστεί. Μακάρι να (υποχρεωθούν να) βοηθήσουν και οι παράγοντες οι αθλητικοί. Οψόμεθα και ευχόμεθα παρόμοιο έγκλημα να μην επαναληφθεί. Όμως ακόμα και αν δεχθούμε πως κάτι ανάλογο δεν θα ξανασυμβεί, παραμένει μια απορία που είναι –προφανώς- δύσκολο από τους αρμόδιους να απαντηθεί: Πόσες ακόμη δολοφονίες θέλει η αδρανοποιημένη συνείδησή τους ώστε να αφυπνιστεί;
Γιατί περιμένουν το χειρότερο να συμβεί ώστε επιτέλους να πάρουν μέτρα, να προχωρήσουν σε ριζική αλλαγή; Να τελειώνουμε οριστικά με την «οπαδική εγκληματική πληγή»; Δυστυχώς η γενικευμένη, πολυεπίπεδη νωθρότητα, η απάθεια, η αναβλητικότητα παραγόντων και λοιπών συγγενών και φίλων, η εγκληματική ανευθυνότητα, καθώς και η εγγενής μειονεξία των (διαπλεκομένων με κουμπουροφόρους παράγοντες και τοπικές αρχές) κρατούντων, έναντι παράνομων μειονοτήτων, δεν γίνεται να αγνοηθεί, να παραθεωρηθεί. Τι νόημα έχουν οι …. «στρατοί» συνδέσμων με μέλη χουλιγκάνους, που έχουν ενσωματωθεί;
Γιατί οι εκάστοτε συλλαμβανόμενοι για έκνομες συμπεριφορές συμπλοκών και καταστροφών, αφήνονται ελεύθεροι ή τιμωρούνται με … θωπευτική ποινή; Πότε άραγε ο νόμος θα εφαρμοστεί; Πότε η νομοθεσία θα αυστηροποιηθεί;
Κάθε φορά χύνονται κροκοδείλια δάκρυα από τους συναρμόδιους και συνδιαπλεκόμενους: πολιτικούς, αθλητικούς, οικονομικούς, μιντιακούς, αστυνομικούς τοπικιστές, οπαδούς, κ. α ευγενείς διακόνους του αθλητικού ιδεώδους (!...).
ΥΓ Πιστεύει άραγε κανείς σώφρων άνθρωπος πως αυτή η θλιβερή εικόνα μιας διαλελυμένης χώρας, παραδομένης στον κάθε κοινωνικό διαλύτη, αλήτη, δολοφόνο και εμπρηστή θα πρέπει να διαιωνιστεί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου