15 Δεκεμβρίου 2019

Εξωτερική πολιτική με «έλλογο πατριωτισμό»

Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου 

Ένα τετράπτυχο συγκροτεί από τη Μεταπολίτευση και έως τις ημέρες μας το Δόγμα της Εξωτερικής Πολιτικής μας, το οποίο με εύλογες παραλλαγές υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις. Μέσα από τις μεγάλες κοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις τους, τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου έθεσαν τις βάσεις αυτού του δόγματος, διακηρύσσοντας:

* Η Ελλάδα ανήκει, γεωγραφικά, πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά, στη Δύση. (Κ.Κ.)
* Η Ελλάδα είναι πιστός σύμμαχος και δεν εκβιάζει, αλλά και δεν εκβιάζεται. (Κ.Κ.)
* Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτε και δεν παραχωρεί τίποτε. (Κ.Κ. και Α.Π.).
* Με την Τουρκία υπάρχει ένα μόνον ανοικτό ζήτημα προς διευθέτηση. Η ρύθμιση για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο κι αυτό μπορεί να γίνει μόνον με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. (Κ.Κ. και Α.Π.).

Συμπληρωματικά προς τα παραπάνω και παρά την αυτονόητη ευθύνη της Αθήνας -εθνική, πολιτική και συμβατική- για την Κύπρο, το μεν Κυπριακό αναγορεύτηκε φραστικά ως «το πρώτο και μείζον εθνικό ζήτημα», ωστόσο και υπό το κράτος των προηγούμενων αρνητικών εμπειριών εγκαταλείφθηκε η λογική του «εθνικού κέντρου» και επιλέχθηκε η στάση της «συμπαράστασης» ή «συμπαράταξης», που μετέθετε την ευθύνη των πρωτοβουλιών στη Λευκωσία. Το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ), σύλληψη και διακήρυξη του Ανδρέα Παπανδρέου, προσέκρουσε ως προς τα πρακτικά μέτρα υλοποίησης-εφαρμογής του στις «δουλείες» και αναγκαιότητες των οικονομικών μεγεθών, αλλά και στην αντίδραση, υπόγεια, όχι μόνο του διεθνούς παράγοντα, αλλά και παραγόντων της Κύπρου.

Παράλληλα, διαφοροποιήθηκε η αντίληψη περί του «στρατηγικού αντιπάλου-εχθρού» και η προέλευση της απειλής κατά της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας έπαψε να προσωποποιείται στους βόρειους γείτονές μας, με την Τουρκία να είναι έκτοτε, παρότι σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, η σταθερή πηγή κινδύνων για την Ελλάδα. 

Το ηγετικό πολιτικό προσωπικό της εποχής -και κυρίως ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ- είχε πλήρη συνείδηση της απειλής και του γεγονότος ότι απώτερος στόχος της Τουρκίας είναι η συρρίκνωση της ελληνικής παρουσίας και τελικώς η εκδίωξη της Ελλάδας από την Ανατολική Μεσόγειο, από μια περιοχή, δηλαδή, στην οποία ο Ελληνισμός υπάρχει από την αυγή της Ιστορίας.

Σήμερα και όχι μόνον εν όψει των εξελίξεων και της συγκυρίας επιβάλλεται ένας σε βάθος αναστοχασμός και μια ειλικρινής επανεκτίμηση ενός Δόγματος Εξωτερικής Πολιτικής που μας έφερε, με επιτυχίες και αποτυχίες, στον 21ο αιώνα.

Σαφώς η Ελλάδα ανήκει στη Δύση, αλλά σε ποιαν απ’ όλες;

Οι βεβαιότητες του 1974 έχουν πάψει προ πολλού να υφίστανται. Στα ερείπια του διπολικού Κόσμου και της σταθερότητας που εξασφάλιζε, προσπαθεί να αναδυθεί ένας πολυπολικός Κόσμος, με νέες και φιλόδοξες δυνάμεις να επιζητούν κυρίαρχο λόγο και ρόλο στις παγκόσμιες υποθέσεις. Η Κίνα και η Ινδία, ως αναδυόμενες δυνάμεις, θα κάνουν όλο και πιο αισθητή την παρουσία τους στη διεθνή κονίστρα. Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ, υπό την παρούσα διοίκηση Τραμπ, ανακαλύπτουν τον Θίοντορ Ρούσβελτ, θέτουν στο περιθώριο τον Γούντροου Ουίλσον και φαίνονται διατεθειμένες να αποσυρθούν στην ασφάλεια της γεωγραφίας τους και αντί για πάροχος και εγγυητής ασφάλειας να περιοριστούν σε επιλεκτικές παρεμβάσεις και μόνο στο μέτρο και τον βαθμό που θίγονται τα στενώς εννοούμενα συμφέροντά τους. 

Αυτή η εγωιστική αναδίπλωση των ΗΠΑ δημιουργεί ένα τεράστιο κενό παγκόσμιας ισορροπίας, σε όλα τα πεδία, κι ενισχύει εξ αντικειμένου τους εθνικούς εγωισμούς άλλων δυναμικών παικτών και δρώντων στο παγκόσμιο παίγνιο. Η Ρωσία, με ΑΕΠ υποπολλαπλάσιο των βασικών ανταγωνιστών της, καθοδηγείται από μια εμφανή ρεβανσιστική διάθεση, η οποία τροφοδοτείται και από το κολοσσιαίο πυρηνικό οπλοστάσιό της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, οικονομικός γίγαντας, παραμένει ένας πολιτικός νάνος κι αν δεν αποφασίσει να ανταγωνισθεί επί ίσοις όροις για το μερίδιό της στη ρύθμιση των παγκόσμιων υποθέσεων, με ό, τι αυτό συνεπάγεται, θα γίνει το ευτελές κλοτσοσκούφι όλων των προσημειωμένων δυνάμεων.

Η Ελλάδα ήταν και παραμένει «πιστός σύμμαχος», αλλά οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι καλλιστεία «καλής συμπεριφοράς» ώστε να εμφιλοχωρούν ανύπαρκτα ηθικιστικά κριτήρια περί «εκβιασμών και εκβιαστών». Ας μη λησμονείται ότι ο «εκβιασμός» του Μνημονίου, το 1982, είχε ως αποτέλεσμα την αναπροσαρμογή επαχθών όρων της Συμφωνίας Προσχώρησης στην τότε ΕΟΚ, αλλά και ο «εκβιασμός» του veto στην ένταξη Ισπανίας-Πορτογαλίας, το 1985, έφερε τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ), καθώς και την υιοθέτηση, ως κοινοτικής πολιτικής πλέον, των εννοιών της σύγκλισης και συνοχής. Ήταν η ανάμνηση αυτών των «εκβιασμών» που έκαναν την βαρόνη Θάτσερ να γράψει στα Απομνημονεύματά της: «Αντιπαθούσα τον Ανδρέα Παπανδρέου, για τις πολιτικές του ιδέες, αλλά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι ουδέποτε έφυγε από κάποια Σύνοδο Κορυφής χωρίς να έχει κερδίσει κάτι για τη χώρα του». Αυτός ο «πολιτικός εκβιασμός», ως όπλο, απέτρεψε τη μετατροπή της κρίσης τον Μάρτιο του 1987, με την έξοδο του Σισμίκ στο Αιγαίο, σε θερμή αναμέτρηση, όταν η Αθήνα ανακοίνωσε το κλείσιμο της αμερικανικής βάσης στη Νέα Μάκρη και ενεργοποίησε μυστικό άρθρο της Ελληνοβουλγαρικής Συμφωνίας Συνεργασίας που είχαν υπογράψει το 1986 οι Παπανδρέου-Ζίβκοφ.

«Πιστός σύμμαχος», αλλά όχι δεδομένος

Ναι, η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να είναι «πιστός σύμμαχος», αλλά όχι δεδομένος και προβλέψιμος. Συναφώς, η Ελλάδα οφείλει να διεκδικεί. Το έκανε με επιτυχία το 1999 και κέρδισε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Ελσίνκι την απόφαση για ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., ανεξαρτήτως επιλύσεως του πολιτικού της προβλήματος. Και οδήγησε την Τουρκία να αποδεχθεί να αχθούν στο Δ.Δ. Χάγης οι ανεπίλυτες διαφορές με τους γείτονές της, καθιστώντας την Ε.Ε. «εγγυητή» αυτής της πορείας.

Νωρίτερα, με την επιβολή του embargo στην πΓΔΜ -και κερδίζοντας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επί της προσφυγής που άσκησε η Ευρ. Επιτροπή- επανέφερε και μέσω της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, το «νεο-Μακεδονικό» στις σωστές του διαστάσεις, ενώ και το 2008 στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι επέβαλε και παγίωσε την αντίληψη ότι ο δρόμος για την ένταξη της γείτονος σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ διέρχεται από την Αθήνα.

Σαφώς η Ελλάδα είναι χώρα του status quo, δεν είναι αναθεωρητική δύναμη, αλλά οφείλει να διεκδικεί όσα της αναλογούν, όσο κι αν αυτό ταράσσει τη ράθυμη ενατένιση των διεθνών υποθέσεων από ένα πολιτικό προσωπικό με δεδομένες ικανότητες και δυνατότητες… Όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν υπάρχουν πλέον ένας Μιτεράν, ένας Σμιτ ή Κολ, μια Θάτσερ ή ένας Ντελόρ, έτσι και παρ’ ημίν δεν υπάρχουν οι Κ. Καραμανλής, Α. Παπανδρέου ή Κ. Σημίτης. Είμαστε καταδικασμένοι να πορευτούμε, ενισχύοντάς τους διαρκώς, με αυτούς που έχουμε. 

Η Ελλάδα δεν μπορεί να ανεχθεί παρερμηνείες του Διεθνούς Δικαίου, ούτε και αναθεώρηση βασικών Συνθηκών, όποιος κι αν είναι αυτός που το αποπειράται, και δεν μπορεί να αποστεί από την απαίτηση για πιστή εφαρμογή του στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Η προσφυγή στο Δ.Δ. Χάγης γίνεται υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις που επιτάσσει το ίδιο το Καταστατικό του Δικαστηρίου και σ’ αυτό δεν χωρεί καμία έκπτωση, αλλά και καμία αυταπάτη.

Δεν συνιστά «ενδοτικότητα» η επίγνωση ότι η απόφαση του Δ.Δ. Χάγης δεν θα υιοθετεί το σύνολο των ελληνικών θέσεων, αλλά κρίνοντας οι 15 δικαστές του ex aequo et bono (με ό,τι είναι δίκαιο και σωστό) μπορεί ευλόγως να αναμένει μια «δίκαιη κρίση» που δεν θα δυναμιτίζει την ειρήνη στην περιοχή. Υπ’ αυτό το πνεύμα πάντοτε και με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει εκφράσει ενώπιον του Δ.Δ. ρητή επιφύλαξη για τα ζητήματα που άπτονται της Άμυνάς της, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός φάκελος που θα περιέχει ως επίδικο στοιχείο τις απαιτήσεις της Τουρκίας, πέραν της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και με δεδομένο ότι δεν νοείται παραίτηση από δικαίωμα που το Διεθνές Δίκαιο εξασφαλίζει, όπως είναι η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. και η επήρεια των νησιών επί των οποίων υπάρχει οικονομική ζωή για την οριοθέτηση της ΑΟΖ.

Ο «έλλογος πατριωτισμός» δεν αρκείται και δεν εξαντλείται στη διαπίστωση ότι «τη δύσκολη ώρα, τη στιγμή της κρίσης θα είμαστε μόνοι μας», αλλά οδηγεί στη λήψη όλων εκείνων των μέτρων και στην εφαρμογή των κατάλληλων πολιτικών που θα απωθούν σε ένα απώτατο και απροσδιόριστο μέλλον την πιθανότητα μιας ένοπλης σύγκρουσης.

Ο «έλλογος πατριωτισμός» δεν είναι συνώνυμο της δειλίας, αλλά εγερτήριο σάλπισμα για να γίνουν όσα πρέπει, εντός κι εκτός της χώρας, να γίνουν, και τα οποία θα εδραιώνουν σε όλους την πεποίθηση ενός σοβαρού κράτους, που δεν ζητεί προστάτες, αλλά συνειδητά μετέχει σε Συμμαχίες που προάγουν κοινά συμφέροντα, αποτρέποντας τη ρευστοποίηση περιοχών κρίσιμων για την παγκόσμια ισορροπία.  

Ναυτεμπορική
το είδαμε ΕΔΩ

ΣΧΟΛΙΟ

Προσωπικά θα ήθελα να πω ότι κατά την δική μου γνώμη το "Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτε" ειναι μια προδοτική μειοδοτική θέση για μια πατρίδα που έχασε τόσα πολλά.. και που απειλείται συνεχώς...

Η Τουρκία καταλαβαίνει ΜΟΝΟ την ίδια γλώσσα με αυτήν που χρησιμοποιεί... 



Share

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Λίγες οδηγίες πριν επισκεφθείτε το ιστολόγιό μας (Για νέους επισκέπτες)

1. Στην στήλη αριστερά βλέπετε τις αναρτήσεις του ιστολογίου μας τις οποίες μπορείτε ελεύθερα να σχολιάσετε επωνύμως, ανωνύμως ή με ψευδώνυμο, πατώντας απλά την λέξη κάτω από την ανάρτηση που γραφει "σχόλια" ή "δημοσίευση σχολίου" (σας προτείνω να διαβάσετε με προσοχή τις οδηγίες που θα βρείτε πάνω από την φόρμα που θα ανοίξει ώστε να γραψετε το σχόλιό σας). Επίσης μπορείτε να στείλετε σε φίλους σας την συγκεκριμένη ανάρτηση που θέλετε απλά πατώντας τον φάκελλο που βλέπετε στο κάτω μέρος της ανάρτησης. Θα ανοίξει μια φόρμα στην οποία μπορείτε να γράψετε το email του φίλου σας, ενώ αν έχετε προφίλ στο Facebook ή στο Twitter μπορείτε με τα εικονίδια που θα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης να την μοιραστείτε με τους φίλους σας.

2. Στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας μπορείτε να βρείτε το πλαίσιο στο οποίο βάζοντας το email σας και πατώντας την λέξη Submit θα ενημερώνεστε αυτόματα για τις τελευταίες αναρτήσεις του ιστολογίου μας.

3. Αν έχετε λογαριασμό στο Twitter σας δινεται η δυνατότητα να μας κάνετε follow και να παρακολουθείτε το ιστολόγιό μας από εκεί. Θα βρείτε το σχετικό εικονίδιο του Twitter κάτω από τα πλαίσια του Google Friend Connect, στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας.

4. Μπορείτε να ενημερωθείτε από την δεξιά στήλη του ιστολογίου μας με τα διάφορα gadgets για τον καιρό, να δείτε ανακοινώσεις, στατιστικά, ειδήσεις και λόγια ή κείμενα που δείχνουν τις αρχές και τα πιστεύω του ιστολογίου μας. Επίσης μπορείτε να κάνετε αναζήτηση βάζοντας μια λέξη στο πλαίσιο της Αναζήτησης (κάτω από τους αναγνώστες μας). Πατώντας την λέξη Αναζήτηση θα εμφανιστούν σχετικές αναρτήσεις μας πάνω από τον χώρο των αναρτήσεων. Παράλληλα μπορείτε να δείτε τις αναρτήσεις του τρέχοντος μήνα αλλά και να επιλέξετε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία αναρτήσεων από την σχετική στήλη δεξιά.

5. Μπορείτε ακόμα να αφήσετε το μήνυμά σας στο μικρό τσατάκι του blog μας στην δεξιά στήλη γράφοντας απλά το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο στην θέση "όνομα" (name) και το μήνυμά σας στην θέση "Μήνυμα" (Message).

6. Επίσης μπορείτε να μας στείλετε ηλεκτρονικό μήνυμα στην διεύθυνσή μας koukthanos@gmail.com με όποιο περιεχόμενο επιθυμείτε. Αν είναι σε προσωπικό επίπεδο θα λάβετε πολύ σύντομα απάντησή μας.

7. Τέλος μπορείτε να βρείτε στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας τα φιλικά μας ιστολόγια, τα ιστολόγια που παρακολουθούμε αλλά και πολλούς ενδιαφέροντες συνδέσμους.

Να σας υπενθυμίσουμε ότι παρακάτω μπορείτε να βρείτε χρήσιμες οδηγίες για την κατασκευή των αναρτήσεών μας αλλά και στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας ότι έχει σχέση με δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα.

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

Χρήσιμες οδηγίες για τις αναρτήσεις μας.

1. Στις αναρτήσεις μας μπαίνει ΠΑΝΤΑ η πηγή σε οποιαδήποτε ανάρτηση ή μερος αναρτησης που προέρχεται απο άλλο ιστολόγιο. Αν δεν προέρχεται από κάποιο άλλο ιστολόγιο και προέρχεται από φίλο αναγνώστη ή επώνυμο ή άνωνυμο συγγραφέα, υπάρχει ΠΑΝΤΑ σε εμφανες σημείο το ονομά του ή αναφέρεται ότι προέρχεται από ανώνυμο αναγνώστη μας.

2. Για όλες τις υπόλοιπες αναρτήσεις που δεν έχουν υπογραφή ΙΣΧΥΕΙ η αυτόματη υπογραφή της ανάρτησης. Ετσι όταν δεν βλέπετε καμιά πηγή ή αναφορά σε ανωνυμο ή επώνυμο συντάκτη να θεωρείτε ΩΣ ΑΥΣΤΗΡΟ ΚΑΝΟΝΑ ότι ισχύει η αυτόματη υπογραφή του αναρτήσαντα.

3. Οταν βλέπετε ανάρτηση με πηγή ή και επώνυμο ή ανώνυμο συντάκτη αλλά στη συνέχεια υπάρχει και ΣΧΟΛΙΟ, τότε αυτό είναι ΚΑΙ ΠΑΛΙ του αναρτήσαντα δηλαδή είναι σχόλιο που προέρχεται από το ιστολόγιό μας.

Σημείωση: Να σημειώσουμε ότι εκτός των αναρτήσεων που υπογράφει ο διαχειριστής μας, όλες οι άλλες απόψεις που αναφέρονται σε αυτές ανήκουν αποκλειστικά στους συντάκτες των άρθρων. Τέλος άλλες πληροφορίες για δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα μπορείτε να βρείτε στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας.