Ο Χριστός πολιτεύεται!…

Γράφει ο ΠαπαΗλίας Υφαντής

Μετά την Πρωτοχρονιά ο μακαριστός Μητροπολίτης της Αίγινας, αείμνηστος Ιερόθεος, συνήθιζε να μας καλεί στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, για να κόψουμε τη βασιλόπιττα.

Κάποια χρονιά είχε μαζί του και δυο άλλους Μητροπολίτες. Μας έβαλε και διαβάσαμε την ευαγγελική περικοπή της 1ης Σεπτεμβρίου, που είναι η πρωτοχρονιά του εκκλησιαστικού έτους. Σύμφωνα με την οποία περικοπή, ο Χριστός διαβάζει στη συναγωγή της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Ναζαρέτ, τα σχετικά με τον Μεσσία λόγια του Ησαΐα. Που προλέγουν ότι ο Μεσσίας θα καταπιαστεί όχι μόνο με τα πνευματικά, αλλά και με τα παντοειδή προβλήματα των ανθρώπων: Όπως τη φτώχεια, δηλαδή, τη σκλαβιά, την αρρώστια και τη γενικότερη αμαρτία, που είναι η ρίζα όλων των προβλημάτων… 

Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η περικοπή, διαβάσαμε και τη σχετική ερμηνεία του αείμνηστου Τρεμπέλα. Η οποία όμως έδινε, σε όλο, σχεδόν, το περιεχόμενο της περικοπής «πνευματικό» νόημα. Γνώμη, με την οποία συμφωνούσαν και οι τρεις μητροπολίτες! 

Ένα όμως παπαδάκι τόλμησε να διαφωνήσει και να πει ότι δεν μπορούμε να δίνουμε σε όλα πνευματικό νόημα! Γιατί ο Χριστός και τυφλούς και χωλούς και παράλυτους και πάσης φύσεως αρρώστους θεράπευσε! Και τους πεινασμένους στην έρημο χόρτασε! Και όλους αυτούς, που ανατρέπουν τη δικαιοσύνη και πρόνοια του Θεού καταδίκασε!

Ή μήπως και η Παναγία δεν προσδιόρισε τον ρόλο του κυοφορούμενου βρέφους της, ως Εκείνου, που «θα γκρέμιζε τους τυράννους και άρπαγες και θα ανύψωνε τους ταπεινωμένους, τους καταφρονεμένους και τους πεινασμένους!

Δεν είχαν οι πρώτοι χριστιανοί εφαρμόσει καθεστώς κοινοκτημοσύνης; Όπου ο καθένας πρόσφερε, ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε, ανάλογα με τις ανάγκες του (Πράξεις : 32-35); Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένας φτωχός ανάμεσά τους! Και στην περίπτωση, που το καθεστώς αυτό διαταράχτηκε από κάποιους ιδιοτελείς, οι απόστολοι υπέδειξαν την εκλογή των επτά διακόνων με τρόπο δημοκρατικότατο. Και μάλιστα με τα πλέον καθαρά κριτήρια: Ώστε ακόμη και ο αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος να θαυμάζει και να εξαίρει τη δημοκρατική κοινωνία της Εκκλησίας! 

Ποια ήταν τα κριτήρια;

1. Να έχουν αυτοί, που θα εκλέγονταν, καλή φήμη. Έτσι ώστε να μη συμβαίνουν τα όσα ιλαροτραγιικά συμβαίνουν στις μέρες μας. Όπου το «χριστεπώνυμο» πλήρωμα χειροκροτεί, ζητωκραυγάζει και εκλέγει επαγγελματίες κλέφτες, απατεώνες, προδότες και δολοφόνους. Και περιμένει να ιδεί απ’ αυτούς καλό και προκοπή!… 
2. Να έχουν οι εκλεγόμενοι γνώση του αντικειμένου, με το οποίο θα ασχοληθούν. Και να μην ισχύει, όπως τώρα, το καθεστώς της ημετεροκρατίας. Όπου άσχετοι άνθρωποι αναλαμβάνουν αρμοδιότητες άσχετες με το γνωσιολογικό τους οπλοστάσιο. Σε σημείο, ώστε κάποτε, ακόμη και θεολόγοι, να γίνονται υπουργοί Βιομηχανίας, δικηγόροι Γεωργίας και αστοιχείωτοι υπουργοί Παιδείας! 
3. Και ουσιαστικό κριτήριο: Να είναι οι εκλεκτοί φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα. Που σημαίνει να ρυθμίζουν το βίο και την πολιτεία της κοινωνίας σύμφωνα με τη δικαιοσύνη και την αλήθεια του Θεού. Και όχι να είναι άθεοι και αντίχριστοι και να πολεμούν με όλους τους υποχθόνιους τρόπους κάθε μορφή κοινωνικής δικαιοσύνης, πρόνοιας και θεογνωσίας. Όπως οι τωρινοί εκπρόσωποι του μισάνθρωπου σιωνισμού και απάνθρωπου ναζισμού και οι ντόπιοι εντολοδόχοι τους. Οι οποίοι, αντί να αγωνίζονται για την προκοπή της κοινωνίας. μεθοδεύουν την με κάθε τρόπο εξαθλίωση του λαού, ώστε να γίνεται αυτός πειθήνιο όργανό τους. Προκειμένου να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών και των διεθνών τοκογλύφων…

Κι ακόμη μήπως οι άγιοι της Εκκλησίας δεν υποστήριξαν τη δικαιοσύνη, και κάποιοι θυσιάστηκαν για χάρη της. Όπως ο Χρυσόστομος και ο Πατροκοσμάς! Και πάμπολλοι άλλοι. Και ασφαλώς όλα αυτά και πάμπολλα άλλα, που θα μπορούσαν να ειπωθούν, δείχνουν ότι ο Χριστός δεν ήταν καθόλου μονοφυσίτης. Που ασχολήθηκε, δηλαδή, μόνο με τα, λεγόμενα, «πνευματικά» και «μεταφυσικά» θέματα. 

Λες και η δικαιοσύνη και η πρόνοια δεν είναι πνευματικό και μεταφυσικό θέμα! Αφού στη Δευτέρα Παρουσία του ο Χριστός θα δώσει προτεραιότητα στα γήινα και «υλικά» προβλήματα των ανθρώπων. Και θα πει στους κρινόμενους τα περίφημα εκείνα: Πείνασα και δίψασα και ήμουν φυλακισμένος και ξένος και άρρωστος και δεν με φροντίσατε…

Ή μήπως ο Χριστός δεν ανέτρεψε στους μαθητές του τον αξιακό κώδικα των κοσμικών πολιτευμάτων, λέγοντας: Οι κοσμικοί άρχοντες καταπιέζουν το λαό! Εσείς όμως δεν θα κάνετε το ίδιο. Αλλά θα τον υπηρετείτε! Ωσάν να είστε, όχι οι πρώτοι, αλλά οι τελευταίοι της κοινωνίας! Ρητή διδασκαλία, που το καθεστώς της δεσποτοκρατίας αναποδογύρισε κατά τρόπο βάναυσο! Αφού κάποιοι εκπρόσωποί του συμπεριφέρονται χειρότερα κι απ’ τους χειρότερους δικτάτορες!

Που σημαίνει ότι ο Χριστός ασχολήθηκε αναμφίβολα και με τα πάσης φύσεως προβλήματα των ανθρώπων. Που, σε τελική ανάλυση, είναι και αυτά, πέρα για πέρα πνευματικά. Αφού την επίλυση και αυτών καθόρισε, ως βασικό κριτήριο, για τον αιώνιο προορισμό του ανθρώπου.

Και προς αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποίησε τον «τομότερον υπέρ δίστομον μάχαιραν» καταλυτικό του λόγο. Χωρίς, σε καμιά περίπτωση, να πει στους Αποστόλους να εγκαταλείψουν το φραγγέλιο της αλήθειας και της δικαιοσύνης, για ν’ ασχολούνται μόνο με τα μνημόσυνα. Κλείνοντας τα μάτια μπροστά στο όργιο της αρπαγής και της ληστείας του επιούσιου άρτου του λαού εκ μέρους της πολιτικάντικης και τοκογλυφικής μαφίας. Για να εκλιπαρούν, εκ των υστέρων, απ’ τους ανελέητους και άσπλαχνους προδότες και δολοφόνους έλεος και ευσπλαχνία!

Που, σε τελική ανάλυση, σημαίνει ότι ο Χριστός πολιτεύτηκε και πολιτεύεται. Αλλά διαμετρικά αντίθετα, όχι μόνο απ’ τους κοσμικούς άρχοντες, αλά και τους εκπροσώπους της δεσποτοκρατίας!…

ΥΠΕΡΒΑΣΗ

Share