Οι απαράγραπτες οφειλές της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα και στον Ελληνικό Λαό για όλες αυτές τις καταστροφές, αρπαγές, λεηλασίες και ανθρωποκτονίες αφορούν:
1. Στις πολεμικές επανορθώσεις, τις οποίες επιδίκασαν οι 19 Συμμαχικές χώρες, στη συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1946, να πληρώσει η Γερμανία στην Ελλάδα για τις επιτάξεις, αρπαγές και καταστροφές που προξένησαν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στον υλικό και τεχνικό πλούτο της Χώρας και οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων και για τις οποίες δεν έχει δοθεί ούτε ένα μάρκο. Σ’ αυτά τα ποσά δεν υπολογίστηκαν ούτε η ληστεία με το πλαστό γερμανικό μάρκο, ούτε 1,5 τόνος ασήμι και 3,5 τόνοι νικέλιο από το λιώσιμο των κερμάτων, ούτε ο χρυσός της Τράπεζας της Ελλάδας.
2. Στο δάνειο που συνήψε η Ιταλία και το Γ΄ Ράιχ στις 14 Μαρτίου 1942 από την Ελλάδα και που υπέγραψε ότι θα επιστρέψει με το τέλος του πολέμου, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων και το οποίο δεν έχει επιστρέψει. Ας σημειωθεί ότι το πανίσχυρο Γ’ Ράιχ απ’ όλες τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης μόνο με την Ελλάδα συνήψε τέτοιο δάνειο
3. Στις αποζημιώσεις προς τους Έλληνες πολίτες για την αφαίρεση ή και καταστροφή της περιουσίας τους και την αφαίρεση της ανεκτίμητης ανθρώπινης ζωής. Σε 100 ανέρχονται προς το παρόν τα ολοκαυτώματα των μαρτυρικών πόλεων, σε εκατοντάδες οι εκατόμβες των θυσιών στα σκοπευτήρια του θανάτου και στα στρατόπεδα της φρίκης στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην Αυστρία και στην Πολωνία. Οι Γερμανικές Κυβερνήσεις θεωρούν ότι εξόφλησαν δήθεν το χρέος τους απέναντι στις εκατοντάδες χιλιάδες θύματα με το αστείο ποσόν των 115 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων που έδωσαν το 1960, σε μια επαίσχυντη συναλλαγή για την αποφυλάκιση του εγκληματία πολέμου Μέρτεν και την παραπομπή των εγκληματιών πολέμου στη Γερμανία για να δικαστούν από τα Γερμανικά Δικαστήρια. Δεν καταδικάστηκε ούτε ένας.
4. Στους αρχαιολογικούς θησαυρούς που άρπαξαν από τα μουσεία και από τους αρχαιολογικούς χώρους και έκλεψαν από παράνομες ανασκαφές.
Κατάλογοι τους έχουν δημοσιευτεί και υπάρχουν στην Αρχαιολογική υπηρεσία, στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Με βάση το τελικό πόρισμα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα στις 28 Ιουλίου 2016, οι συνολικές απαιτήσεις της Ελλάδας ανέρχονται σε 309.498.827.179,51 ευρώ. Σ’ αυτήν περιλαμβάνονται και οι απαιτήσεις από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ύψους 9.189.270.837 ευρώ. Η τεκμηρίωση αυτή βασίζεται σε έκθεση της Ειδικής Επιτροπής του Γενικού Λογιστηρίου (ΓΛΚ) με ημερομηνία 30.12.2014 και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ), με ημερομηνία 31.1.2014.
Αυτές τις απαράγραπτες οφειλές οι κυβερνήσεις της μεταπολεμικής και ενοποιημένης Γερμανίας αρνούνται διαρρήδην να καταβάλουν, άλλοτε με διάφορα γελοία προσχήματα, άλλοτε με την αδιανόητη σιωπή τους και άλλοτε με αναίσχυντα κατηγορηματικά όχι.
Μπροστά σ’ αυτή την ασύλληπτη αδικία, απέναντι στους νεκρούς και τους συγγενείς τους, είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε στη Γερμανική Κυβέρνηση:
Πρώτον: Με ποιο δικαίωμα δεν καταβάλλει τις αναμφισβήτητες υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα και στον Ελληνικό λαό; Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ιταλία και η Βουλγαρία ξεπλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην Ελλάδα με ελάχιστα ποσά. Δεν είναι παράλογο όμως να έχουν πληρώσει αυτές οι δύο χώρες, που ήρθαν ως κατακτητές στην Ελλάδα, εξαιτίας των Ναζί, και να αυτοεξαιρείται η Γερμανία;
Δεύτερον: Δεν είναι παράλογο, να έχουν πάρει όλες οι χώρες οι οποίες ενεπλάκησαν σε πόλεμο με το Γ΄ Ράιχ, κατεχόμενες και μη, πολεμικές επανορθώσεις, με νόμιμο ή παράτυπο τρόπο, και η Ελλάδα να εξαιρείται;
Τρίτον: Με ποιο δικαίωμα η Γερμανία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, την κοινή λογική και την πανανθρώπινη ηθική και αρνείται να επανορθώσει όσα ως εισβολέας και κατακτητής το Γ’ Ράιχ διέπραξε σε βάρος της Ελλάδας και του Λαού της;
Τέταρτον: Με ποιο δικαίωμα η Γερμανία λησμονεί ότι τη σημερινή ύπαρξη της, ως μια από τις Δημοκρατίες της Ευρώπης, την οφείλει στην καθοριστική συμβολή του Ελληνικού λαού στον αγώνα για τη συντριβή του ναζιστικού καθεστώτος; Γιατί, φυσικά, δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως ο γερμανικός λαός νοσταλγεί την εποχή του Χίτλερ και δεν θέλει να απολαμβάνει τα αγαθά της Δημοκρατίας.
Πέμπτον: Με ποιο δικαίωμα η σημερινή Γερμανία με την απαράδεκτη συμπεριφορά της απέναντι στην Ελλάδα αρνείται να αναγνωρίσει τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε στη χώρα μας; Γιατί αρνείται να κατανοήσει ότι όποιος δεν θυμάται την απανθρωπιά και δεν συμβάλει για να απαλείψει τις συνέπειες της, γίνεται και πάλι ευπρόσβλητος σε πλέον μεγαλύτερους και πλέον επώδυνους κινδύνους μετάδοσης των αιτιών που την προκαλούν; Μόνο η συγγνώμη δεν επαρκεί.
Παρ’ όλα αυτά ο Ελληνικός Λαός επιμένει να θεωρεί ότι οι απαιτήσεις της Ελλάδας και του Λαού της δεν είναι ΑΙΤΗΜΑ, είναι ανυποχώρητο ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Δε ζητιανεύουμε, απαιτούμε η Γερμανία να πληρώσει αυτά που οφείλει στην Ελλάδα, ως χρέος απέναντι στη λογική, στο δίκαιο, στην ιστορία, στον εαυτό της, για να γυρίσει η ίδια την μαύρη σελίδα του ναζισμού, αλλά και στις ψυχές των θυμάτων, τις οποίες τιμούμε σήμερα.
Ο Γερμανικός Λαός οφείλει να γνωρίζει παρ’ όλα αυτά ότι δεν διακατεχόμεθα από μίσος, ότι στη σκέψη μας και τις ενέργειές μας δεν πρυτανεύει η εκδίκηση για όσα ανήκουστα εγκλήματα έχουν διαπράξει τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής σε βάρος μας. Ούτε εμφορούμεθα από μισαλλοδοξία. Αντίθετα γνώμονάς μας είναι η αποκατάσταση του δικαίου και η ανάπτυξη της φιλίας ανάμεσα στους Λαούς μας.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι «Η νέα γενιά των Γερμανών δεν θέλει να είναι φορτωμένη με το άγος των ναζιστικών εγκλημάτων και απαιτεί την απόδοση δικαιοσύνης, έστω και μετά από τόσα πολλά χρόνια, όπως τουλάχιστον είχαν δεσμευθεί οι νικητές του πολέμου απέναντι στην χώρα μας». Σ’ αυτή τη μάχη έχουμε και το πόρισμα της διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών που τεκμηριώνει από κάθε άποψη τις αξιώσεις μας».
Καθήκον της Ελληνικής πολιτείας είναι να δικαιώσει τους νεκρούς με το να θέσει το θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα εδώ και τώρα. Δεν ωφελεί να διακηρύττουμε συνεχώς ότι το θέμα παραμένει ανοιχτό. Και πράγματι για την αλήθεια θα πρέπει να τονίσουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν παραιτήθηκε από τις διεκδικήσεις. Όμως αυτό δεν επαρκεί πια.
Θεωρούμε ότι οι νεκροί μας δεν θα βρουν την ανάπαυση των ψυχών τους , αλλά ούτε και ο ζώντες θα δικαιωθούν και θα απαλλαγούν από την βαριά ευθύνη, γιατί θα είναι υπόλογοι στους νεκρούς, αν η Ελλάδα δεν διεκδικήσει τις οφειλές της Γερμανίας και, αν η Γερμανία δεν αναγνωρίσει έμπρακτα τις οφειλές της. Καθήκον της Ελληνικής πολιτείας είναι να δικαιώσει τους νεκρούς με το να θέσει το θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα εδώ και τώρα.
Μια τέτοια στάση προϋποθέτει επιπλέον ένα υψηλό πατριωτικό φρόνημα και όχι ραγιαδοσύνη, γιατί η ιστορία έχει αποδείξει ότι το φρόνημα και η ανδρεία είναι αυτά που νικούν και εξασφαλίζουν την ελευθερία και την ευδαιμονία και όχι πρωταρχικά τα όπλα, σύμφωνα και με τα λόγια του Περικλή στον επιτάφιο, όπου τονίζει εμφαντικά: «…Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον», δηλαδή η ευδαιμονία προϋποθέτει την ελευθερία και η ελευθερία προϋποθέτει την ανδρεία(5).
Αυτή είναι η δική μας θέληση. Εάν όμως τα αιτήματα μας με διάφορα απίθανα προσχήματα δεν εισακουστούν, γιατί μερικοί επιδιώκουν να σκεπάσει ο χρόνος με λήθη τα γεγονότα, ματαιοπονούν. Όπως δεν ξεχάσαμε και περιμέναμε σχεδόν μισόν αιώνα να ενοποιηθούν οι δυο Γερμανίες για να αξιώσουμε αυτό που δικαιούμαστε, με την ίδια επιμονή, δηλώνουμε ότι δεν πρόκειται να παραιτηθούμε των όσων δικαιούμαστε. Ας έχουν υπόψην όλοι και η Ελληνική Κυβέρνηση που αδρανεί και η Γερμανική Κυβέρνηση που κωφεύει ότι τα εγκλήματα πολέμου δεν παραγράφονται. Και οι Έλληνες, νεκροί και ζωντανοί δεν παραγράφουν την ιστορία τους.
Είναι κανόνας απαράβατος, ότι κανείς δε σε σέβεται και σε υπολογίζει, όταν υποκύπτεις και όταν προσκυνάς ως ραγιάς. Βέβαια για όλα αυτά προϋπόθεση συνιστά η δική μας αξιοπρέπεια και η δική μας στάση και η δική μας αποφασιστικότητα. Οι ξένοι κοιτάζουν τα δικά τους συμφέροντα, όπως κι εμείς θα πρέπει να κοιτάζουμε τα δικά μας, χωρίς να αδικούμε κανέναν, γιατί αυτά που απαιτούμε βασίζονται στις διεθνείς συνθήκες και στο διεθνές δίκαιο.
Το ζήτημα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα αποτελεί ζήτημα ηθικό, νομικό, πολιτικό, ιστορικό. Το ζητούμενο εξακολουθεί να είναι η έμπρακτη απόδοση δικαιοσύνης για τα φοβερά εγκλήματα του Γ’ Ράιχ (εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας) κατά της διάρκεια κατοχής της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με την ικανοποίηση που απαιτεί η υλική αποζημίωση, επανόρθωση, αποκατάσταση. Απόδοση δικαιοσύνης ωστόσο και για την σημερινή της στάση απέναντι στην Ελλάδα.
Καθήκον ευθύνης απέναντι στους νεκρούς μας, απέναντι στις νέες γενιές, απέναντι στην ιστορία. Το καθήκον της μνήμης είναι να αποδίδεις με την ανάμνηση δικαιοσύνη, η οποία, κατ’ Αριστοτέλη «κρατίστη των αρετών είναι δοκεί… εν δε δικαιοσύνη συλλήβδην πάσ' αρετή εστίν». Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ζητούμε δικαίωση των θυμάτων, για να μην επαναληφθούν στο μέλλον εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Η έμπρακτη αποκατάσταση της αδικίας από μέρους της Γερμανίας είναι το ζητούμενο.
Εάν όμως τα δίκαια αιτήματα μας με διάφορα απίθανα προσχήματα δεν εισακουστούν, γιατί μερικοί επιδιώκουν να σκεπάσει ο χρόνος με λήθη τα γεγονότα, ματαιοπονούν. Όπως δεν ξεχάσαμε και περιμέναμε σχεδόν μισόν αιώνα να ενοποιηθούν οι δυο Γερμανίες για να αξιώσουμε αυτό που δικαιούμαστε, με την ίδια επιμονή, δηλώνουμε ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να παραιτηθούμε απ’ όσα δικαιούμαστε και ότι υπάρχει βέβαιη ελπίδα, γιατί στις 22 Οκτωβρίου 2014 το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ιταλίας, έβγαλε ιστορική απόφαση που αμφισβητεί ευθέως ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δεν υπάγονται στην ετεροδικία, οπότε ανοίγει μια καινούργια προοπτική για τις διεκδικήσεις.
Ας έχουν υπ’ όψη όλοι - και η Ελληνική Κυβέρνηση που αδρανεί και η Γερμανική Κυβέρνηση που κωφεύει - ότι τα εγκλήματα πολέμου δεν παραγράφονται. Και οι Έλληνες, νεκροί και ζωντανοί, δεν παραγράφουν την ιστορία τους. Το κίνημα διεκδίκησης δεν θα σταματήσει έως την τελική δικαίωση.
Παραπομπή (2ου μέρους)
5. Θουκυδίδου, Ιστορία, Β΄ (42-43).
Διαβάστε για τους μαρτυρικούς Πύργους Εορδαίας ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου