[O
αρθρογράφος είναι γνωστός Αμερικανός συνταγματολόγος, συγγραφέας και ιδρυτής
του ανωτέρω Ινστιτούτου μελέτης συνταγματικών και θεμάτων πολέμου και ειρήνης.
Το άρθρο του απευθύνεται σε Αμερικανούς πολίτες και αποτελεί μιαν πολύ ευκρινή
ακτινογραφία της αμερικανικής πολιτικο-κοινωνικής πραγματικότητας. Εντούτοις, ο
Έλληνας αναγνώστης, διαβάζοντάς το, θα δοκιμάσει το παράξενο συναίσθημα ότι όλα
αυτά του είναι κάπου γνωστά, αρκετά οικεία, η περιγραφή, με μικρές παραλλαγές,
της δικής του –σε μικρές δόσεις- διαδρομής προς τον βρασμό και τον θάνατο του
βατράχου.]
Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού
Καμιά αμφιβολία γι’ αυτό: Το πραξικόπημα πέτυχε.
Το Βαθύ Κράτος, ήτοι το αστυνομικό κράτος, τουτέστιν η στρατιωτικό-βιομηχανική διαπλοκή πήρε τον έλεγχο.
Το αμερικανικό σύστημα αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης ανατράπηκε από ένα κερδοθηρικό, μιλιταριστικό κράτος μεγάλων επιχειρήσεων, αποφασισμένο για κοινωνικό έλεγχο και παγκόσμια κυριαρχία, με την επιβολή του στρατιωτικού νόμου εδώ στο εσωτερικό και την υποκίνηση πολέμων στο εξωτερικό.
Όταν αμφιβάλεις, ακολούθει τα ίχνη του χρήματος, πάντοτε δείχνουν την διαδρομή.
Κάθε ένας στη σειρά των προέδρων, αρχίζοντας από τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ, είχε αγοραστεί ολοκληρωτικά και αναγκαστεί να χορεύει στο ταψί του Βαθέως Κράτους.
Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού
Καμιά αμφιβολία γι’ αυτό: Το πραξικόπημα πέτυχε.
Το Βαθύ Κράτος, ήτοι το αστυνομικό κράτος, τουτέστιν η στρατιωτικό-βιομηχανική διαπλοκή πήρε τον έλεγχο.
Το αμερικανικό σύστημα αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης ανατράπηκε από ένα κερδοθηρικό, μιλιταριστικό κράτος μεγάλων επιχειρήσεων, αποφασισμένο για κοινωνικό έλεγχο και παγκόσμια κυριαρχία, με την επιβολή του στρατιωτικού νόμου εδώ στο εσωτερικό και την υποκίνηση πολέμων στο εξωτερικό.
Όταν αμφιβάλεις, ακολούθει τα ίχνη του χρήματος, πάντοτε δείχνουν την διαδρομή.
Κάθε ένας στη σειρά των προέδρων, αρχίζοντας από τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ, είχε αγοραστεί ολοκληρωτικά και αναγκαστεί να χορεύει στο ταψί του Βαθέως Κράτους.
Είσοδος Ντόναλντ Τραμπ, του υποψηφίου που ορκίστηκε να
αποξηράνει τον βούρκο στην Ουάσιγκτον. Αντί να θέσει τέρμα στη διαφθορά, ο
Τραμπ έστρωσε το δρόμο στους λομπίστες, στις πολυεθνικές, στη στρατιωτικό-βιομηχανική
διαπλοκή και στο Βαθύ Κράτος, για να ευωχηθούν επάνω στο κουφάρι της θνήσκουσας
Αμερικανικής Δημοκρατίας.
Μόλις τελευταία, για παράδειγμα, ο Τραμπ συμφώνησε να πουλήσει στη Σαουδική Αραβία όπλα αξίας μεγαλύτερης των 110 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Στο μεταξύ, ο Τραμπ -σε μια προσπάθεια να εξισορροπήσει υποτίθεται τον προϋπολογισμό σε δέκα χρόνια- σχεδιάζει να περικόψει τα κρατικά κονδύλια προγραμμάτων για τους απόρους, από την υγεία και τα δελτία σίτισης έως τα φοιτητικά δάνεια και τα επιδόματα αναπηρίας.
Οι στρατιωτικοί δεν ανησυχούν για το σφίξιμο της ζώνης. Όχι, οι στρατιωτικές δαπάνες –με τους πολέμους ενός τρισεκατομμυρίου, την διοικητική σπατάλη 125 δις και τις απατηλά φουσκωμένες τιμές εργολάβων, που πλήττουν τον Αμερικανό φορολογούμενο εκεί που τον πονά περισσότερο- θα συνεχίσουν να αυξάνονται, χάρις στον Τραμπ.
Να πως διατηρείς το Βαθύ Κράτος στην εξουσία.
Οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι, οι φτωχοί θα γίνουν φτωχότεροι, οι στρατιωτικοί θα γίνουν πιο μιλιταριστές, οι ατέλειωτοι πόλεμοι της Αμερικής θα γίνουν πιο ατελεύτητοι και η προοπτική της ειρήνης θα γίνεται όλο και πιο αδιόρατη.
Οσο για τους τρομοκράτες, αυτοί θα εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούνται σαν πιόνια, όσο η Σαουδική Αραβία παραμένει το εκτροφείο τους και η Αμερική παραμένει η πηγή των όπλων τους, της εκπαίδευσής τους και των τεχνικών τους γνώσεων.
Ακολούθει το χρήμα. Πάντα δείχνει τον δρόμο.
Όπως παρατήρησε ο Bertram Gross στο Friendly Fascism: The New Face of Power in America (Φιλικός Φασισμός: Το Nέο Πρόσωπο της Eξουσίας στην Αμερική), « το Κακό κυκλοφορεί τώρα με πρόσωπο φιλικότερο από οποτεδήποτε άλλοτε στην Αμερικανική ιστορία.»
Γράφοντας το 1980, ο Γκρος προανήγγειλε το μέλλον, στο οποίο έβλεπε:
. . .έναν νέον δεσποτισμό να έρπει αθόρυβα από τη μιαν άκρη της Αμερικής στην άλλη. Απρόσωποι ολιγάρχες να κάθονται στο πιλοτήριο ενός συμπλέγματος κυβέρνησης-μεγάλων επιχειρήσεων, που εξελισσόταν αργά σε διάρκεια δεκαετιών. Για να διευρύνουν τις εξουσίες και τα προνόμιά τους, είναι διατεθειμένοι να κάνουν τους άλλους να υποφέρουν τις συνέπειες της θεσμικής τους ή προσωπικής απληστίας. Για τους Αμερικανούς, αυτές οι συνέπειες περιλαμβάνουν χρόνιο πληθωρισμό, επαναλαμβανόμενη ύφεση, ομολογημένη και κρυμμένη ανεργία, τη δηλητηρίαση του αέρα, του νερού, του εδάφους και των οργανισμών και το σημαντικότερο, την ανατροπή του Συντάγματός.
Ευρύτερες συνέπειες περιλαμβάνουν ευρείας έκτασης επεμβάσεις στη διεθνή σφαίρα, με οικονομική χειραγώγηση, υπονομευτική δράση, ή στρατιωτική εισβολή…
Χάναμε τις ελευθερίες μας όλο και περισσότερο, σε τόσο μικρές δόσεις επί τόσον πολύ χρόνο –εν ονόματι της εθνικής ασφάλειας και της παγκόσμιας ειρήνης, προστατευόμενων από καθεστώς στρατιωτικού νόμου μεταμφιεσμένο σε έννομο τάξη και επιβαλλόμενο από μια στρατιωτικοποιημένη αστυνομία και μια πολιτική τάξη αποφασισμένη να διατηρήσει πάση θυσία τον έλεγχο της εξουσίας- ώστε είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε πότε ακριβώς άρχισε αυτός ο κατήφορος, στον οποίο σίγουρα κινούμαστε τώρα και μάλιστα με ταχύτητα.
Η «κυβέρνηση του λαού, από τον λαό και για τον λαό» έχει χαθεί.
Δεν θα αναβιώσει ή ανορθωθεί χωρίς μια πραγματική επανάσταση αξιών και μια λαϊκή ανταρσία όμοιες των οποίων μπορεί να μην δούμε για πάρα πολύ καιρό.
Η Αμερική είναι μια επικερδής επιχείρηση για λίγους πολύ επιλέκτους και ο πόλεμος –πόλεμοι στο εξωτερικό εναντίον αντιπάλων-σκιών και πόλεμοι στο εσωτερικό εναντίον του αμερικανικού λαού- έχει γίνει η πρωταρχική πηγή εισοδήματος για το Βαθύ Κράτος.
Στο κάτω-κάτω, ο πόλεμος είναι μεγάλες δουλειές.
Για να εξασφαλίσουν περιθώρια κέρδους, θα πρέπει να βρίσκουν νέους εχθρούς στο εξωτερικό ή να επικεντρωθούν σε έναν πόλεμο στο εσωτερικό, εναντίον του αμερικανικού λαού. Και αυτή είναι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα.
- Πόλεμοι διεξαγόμενοι στο εξωτερικό, με δαπάνες τρισεκατομμυρίων δολαρίων από τις 11/9/2001
- Στρατιωτικός εξοπλισμός που πουλιέται σε ξένους εχθρούς.
- Τοπική αστυνομία που μεταμορφώνεται σε στρατό σε επιφυλακή, στο εσωτερικό της χώρας, με επιδοτήσεις εκατομμυρίων δολαρίων σε τοπικές αστυνομίες για στρατιωτικά όπλα, οχήματα, εκπαίδευση και βοήθεια.
- Κοινό εθισμένο στις εικόνες και τους ήχους του στρατιωτικού νόμου, στα αστικά εκπαιδευτικά γυμνάσια, και οικιακές ασκήσεις, χρονικά καθορισμένες και διαμορφωμένες έτσι που να συμπίπτουν με ή να προμηνύουν πραγματικές κρίσεις.
- Πολίτες δασκαλεμένους να φοβούνται και να υποπτεύονται ο ένας τον άλλο και να καλοδέχονται τα καλλωπιστικά του αστυνομικού κράτους.
Αν είχε η κυβέρνηση επιχειρήσει να μας σπρώξει στον λαιμό ξαφνικά αυτή την κατάσταση πραγμάτων μπορεί να βρισκόταν αντιμέτωπη με μια εξέγερση. Αντ’ αυτού ο λαός υποβλήθηκε στη «θεραπεία» του βρασμένου βατράχου –βύθισμα στο νερό που θερμαίνεται αργά, βαθμό με βαθμό του θερμομέτρου, έτσι που να μην αντιλαμβάνεται πως έχει παγιδευτεί και πως μαγειρεύεται και θα φαγωθεί.
«Εμείς, ο λαός», είμαστε τώρα στη χύτρα.
Όπως το αποσαφηνίζω στο βιβλίο μου Πεδίο Μάχης Αμερική: Ο Πόλεμος κατά του Αμερικανικού Λαού, το Σύνταγμα δεν έχει καμιά πιθανότητα απέναντι σε ένα πανεθνικό ενοποιημένο στράτευμα σε επιφυλακή, καλυπτόμενο από τις τρεις εξουσίες, νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική, όλες με τη μία πλευρά, δεν έχει σημασία σε ποιες πολιτικές πεποιθήσεις ομνύουν- μαζί μας πάντως δεν είναι, ούτε με την πλευρά της ελευθερίας.
Από τον Κλίντον στον Μπους, έπειτα στον Ομπάμα και τώρα στον Τραμπ, είναι σαν να έχουμε φυλακιστεί στον κλειστό κύκλο του χρόνου, αναγκασμένοι να ζούμε τα ίδια, ξανά και ξανά: Τα ίδια γιουρούσια στις ελευθερίες μας, την ίδια περιφρόνηση για την ισχύ του Νόμου, την ίδια υποταγή στο Βαθύ Κράτος και την ίδια διεφθαρμένη, αρπακτική κυβέρνηση, που υπάρχει μόνο για να συσσωρεύει εξουσίες, να πλουτίζει τους μετόχους της και να διασφαλίζει την συνεχή κυριαρχία της.
Η Δημοκρατία υποτάχτηκε στον φασισμό με το χαμόγελο. Οι εκλογές δεν πρόκειται να μας σώσουν.
Διδαχτείτε από τα μαθήματα της προδοσίας του 2008 και 2016: οι προεδρικές εκλογές γελοιοποίησαν το συνταγματικό σύστημα διακυβέρνησης στο οποίο υποτίθεται πως η ψήφος μας μπορεί ν’ αλλάξει τα πράγματα, όταν στην πραγματικότητα απλώς χρησιμεύει για να διατηρήσει το ίδιο καθεστώς.
Μην καθυστερείτε.
Αρχίστε τώρα –στις μικρές σας κοινότητες, στα σχολεία σας, στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, στην αρθρογραφία των εφημερίδων, στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας- αντιμαχόμενοι στους νόμους που είναι άδικοι, στους αστυνομικούς που υπερβαίνουν τις εξουσίες τους, στους πολιτικούς που δεν ακούνε τους ψηφοφόρους τους και στο σύστημα διακυβέρνησης που γίνεται κάθε μέρα τυραννικότερο.
Αν περιμένετε μέχρι το 2020 για να σώσετε τη δημοκρατία από τις αρπάγες του Βαθέως Κράτους, τότε θα είναι πολύ αργά.
πηγή
Μόλις τελευταία, για παράδειγμα, ο Τραμπ συμφώνησε να πουλήσει στη Σαουδική Αραβία όπλα αξίας μεγαλύτερης των 110 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Στο μεταξύ, ο Τραμπ -σε μια προσπάθεια να εξισορροπήσει υποτίθεται τον προϋπολογισμό σε δέκα χρόνια- σχεδιάζει να περικόψει τα κρατικά κονδύλια προγραμμάτων για τους απόρους, από την υγεία και τα δελτία σίτισης έως τα φοιτητικά δάνεια και τα επιδόματα αναπηρίας.
Οι στρατιωτικοί δεν ανησυχούν για το σφίξιμο της ζώνης. Όχι, οι στρατιωτικές δαπάνες –με τους πολέμους ενός τρισεκατομμυρίου, την διοικητική σπατάλη 125 δις και τις απατηλά φουσκωμένες τιμές εργολάβων, που πλήττουν τον Αμερικανό φορολογούμενο εκεί που τον πονά περισσότερο- θα συνεχίσουν να αυξάνονται, χάρις στον Τραμπ.
Να πως διατηρείς το Βαθύ Κράτος στην εξουσία.
Οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι, οι φτωχοί θα γίνουν φτωχότεροι, οι στρατιωτικοί θα γίνουν πιο μιλιταριστές, οι ατέλειωτοι πόλεμοι της Αμερικής θα γίνουν πιο ατελεύτητοι και η προοπτική της ειρήνης θα γίνεται όλο και πιο αδιόρατη.
Οσο για τους τρομοκράτες, αυτοί θα εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούνται σαν πιόνια, όσο η Σαουδική Αραβία παραμένει το εκτροφείο τους και η Αμερική παραμένει η πηγή των όπλων τους, της εκπαίδευσής τους και των τεχνικών τους γνώσεων.
Ακολούθει το χρήμα. Πάντα δείχνει τον δρόμο.
Όπως παρατήρησε ο Bertram Gross στο Friendly Fascism: The New Face of Power in America (Φιλικός Φασισμός: Το Nέο Πρόσωπο της Eξουσίας στην Αμερική), « το Κακό κυκλοφορεί τώρα με πρόσωπο φιλικότερο από οποτεδήποτε άλλοτε στην Αμερικανική ιστορία.»
Γράφοντας το 1980, ο Γκρος προανήγγειλε το μέλλον, στο οποίο έβλεπε:
. . .έναν νέον δεσποτισμό να έρπει αθόρυβα από τη μιαν άκρη της Αμερικής στην άλλη. Απρόσωποι ολιγάρχες να κάθονται στο πιλοτήριο ενός συμπλέγματος κυβέρνησης-μεγάλων επιχειρήσεων, που εξελισσόταν αργά σε διάρκεια δεκαετιών. Για να διευρύνουν τις εξουσίες και τα προνόμιά τους, είναι διατεθειμένοι να κάνουν τους άλλους να υποφέρουν τις συνέπειες της θεσμικής τους ή προσωπικής απληστίας. Για τους Αμερικανούς, αυτές οι συνέπειες περιλαμβάνουν χρόνιο πληθωρισμό, επαναλαμβανόμενη ύφεση, ομολογημένη και κρυμμένη ανεργία, τη δηλητηρίαση του αέρα, του νερού, του εδάφους και των οργανισμών και το σημαντικότερο, την ανατροπή του Συντάγματός.
Ευρύτερες συνέπειες περιλαμβάνουν ευρείας έκτασης επεμβάσεις στη διεθνή σφαίρα, με οικονομική χειραγώγηση, υπονομευτική δράση, ή στρατιωτική εισβολή…
Χάναμε τις ελευθερίες μας όλο και περισσότερο, σε τόσο μικρές δόσεις επί τόσον πολύ χρόνο –εν ονόματι της εθνικής ασφάλειας και της παγκόσμιας ειρήνης, προστατευόμενων από καθεστώς στρατιωτικού νόμου μεταμφιεσμένο σε έννομο τάξη και επιβαλλόμενο από μια στρατιωτικοποιημένη αστυνομία και μια πολιτική τάξη αποφασισμένη να διατηρήσει πάση θυσία τον έλεγχο της εξουσίας- ώστε είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε πότε ακριβώς άρχισε αυτός ο κατήφορος, στον οποίο σίγουρα κινούμαστε τώρα και μάλιστα με ταχύτητα.
Η «κυβέρνηση του λαού, από τον λαό και για τον λαό» έχει χαθεί.
Δεν θα αναβιώσει ή ανορθωθεί χωρίς μια πραγματική επανάσταση αξιών και μια λαϊκή ανταρσία όμοιες των οποίων μπορεί να μην δούμε για πάρα πολύ καιρό.
Η Αμερική είναι μια επικερδής επιχείρηση για λίγους πολύ επιλέκτους και ο πόλεμος –πόλεμοι στο εξωτερικό εναντίον αντιπάλων-σκιών και πόλεμοι στο εσωτερικό εναντίον του αμερικανικού λαού- έχει γίνει η πρωταρχική πηγή εισοδήματος για το Βαθύ Κράτος.
Στο κάτω-κάτω, ο πόλεμος είναι μεγάλες δουλειές.
Για να εξασφαλίσουν περιθώρια κέρδους, θα πρέπει να βρίσκουν νέους εχθρούς στο εξωτερικό ή να επικεντρωθούν σε έναν πόλεμο στο εσωτερικό, εναντίον του αμερικανικού λαού. Και αυτή είναι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα.
- Πόλεμοι διεξαγόμενοι στο εξωτερικό, με δαπάνες τρισεκατομμυρίων δολαρίων από τις 11/9/2001
- Στρατιωτικός εξοπλισμός που πουλιέται σε ξένους εχθρούς.
- Τοπική αστυνομία που μεταμορφώνεται σε στρατό σε επιφυλακή, στο εσωτερικό της χώρας, με επιδοτήσεις εκατομμυρίων δολαρίων σε τοπικές αστυνομίες για στρατιωτικά όπλα, οχήματα, εκπαίδευση και βοήθεια.
- Κοινό εθισμένο στις εικόνες και τους ήχους του στρατιωτικού νόμου, στα αστικά εκπαιδευτικά γυμνάσια, και οικιακές ασκήσεις, χρονικά καθορισμένες και διαμορφωμένες έτσι που να συμπίπτουν με ή να προμηνύουν πραγματικές κρίσεις.
- Πολίτες δασκαλεμένους να φοβούνται και να υποπτεύονται ο ένας τον άλλο και να καλοδέχονται τα καλλωπιστικά του αστυνομικού κράτους.
Αν είχε η κυβέρνηση επιχειρήσει να μας σπρώξει στον λαιμό ξαφνικά αυτή την κατάσταση πραγμάτων μπορεί να βρισκόταν αντιμέτωπη με μια εξέγερση. Αντ’ αυτού ο λαός υποβλήθηκε στη «θεραπεία» του βρασμένου βατράχου –βύθισμα στο νερό που θερμαίνεται αργά, βαθμό με βαθμό του θερμομέτρου, έτσι που να μην αντιλαμβάνεται πως έχει παγιδευτεί και πως μαγειρεύεται και θα φαγωθεί.
«Εμείς, ο λαός», είμαστε τώρα στη χύτρα.
Όπως το αποσαφηνίζω στο βιβλίο μου Πεδίο Μάχης Αμερική: Ο Πόλεμος κατά του Αμερικανικού Λαού, το Σύνταγμα δεν έχει καμιά πιθανότητα απέναντι σε ένα πανεθνικό ενοποιημένο στράτευμα σε επιφυλακή, καλυπτόμενο από τις τρεις εξουσίες, νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική, όλες με τη μία πλευρά, δεν έχει σημασία σε ποιες πολιτικές πεποιθήσεις ομνύουν- μαζί μας πάντως δεν είναι, ούτε με την πλευρά της ελευθερίας.
Από τον Κλίντον στον Μπους, έπειτα στον Ομπάμα και τώρα στον Τραμπ, είναι σαν να έχουμε φυλακιστεί στον κλειστό κύκλο του χρόνου, αναγκασμένοι να ζούμε τα ίδια, ξανά και ξανά: Τα ίδια γιουρούσια στις ελευθερίες μας, την ίδια περιφρόνηση για την ισχύ του Νόμου, την ίδια υποταγή στο Βαθύ Κράτος και την ίδια διεφθαρμένη, αρπακτική κυβέρνηση, που υπάρχει μόνο για να συσσωρεύει εξουσίες, να πλουτίζει τους μετόχους της και να διασφαλίζει την συνεχή κυριαρχία της.
Η Δημοκρατία υποτάχτηκε στον φασισμό με το χαμόγελο. Οι εκλογές δεν πρόκειται να μας σώσουν.
Διδαχτείτε από τα μαθήματα της προδοσίας του 2008 και 2016: οι προεδρικές εκλογές γελοιοποίησαν το συνταγματικό σύστημα διακυβέρνησης στο οποίο υποτίθεται πως η ψήφος μας μπορεί ν’ αλλάξει τα πράγματα, όταν στην πραγματικότητα απλώς χρησιμεύει για να διατηρήσει το ίδιο καθεστώς.
Μην καθυστερείτε.
Αρχίστε τώρα –στις μικρές σας κοινότητες, στα σχολεία σας, στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, στην αρθρογραφία των εφημερίδων, στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας- αντιμαχόμενοι στους νόμους που είναι άδικοι, στους αστυνομικούς που υπερβαίνουν τις εξουσίες τους, στους πολιτικούς που δεν ακούνε τους ψηφοφόρους τους και στο σύστημα διακυβέρνησης που γίνεται κάθε μέρα τυραννικότερο.
Αν περιμένετε μέχρι το 2020 για να σώσετε τη δημοκρατία από τις αρπάγες του Βαθέως Κράτους, τότε θα είναι πολύ αργά.
πηγή
.jfif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου