Ούτε σπιθαμή γης

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

 

Η πρόσφατη είσοδος στον εναέριο χώρο της Πολωνίας τηλεκατευθυνομένων αεροπλάνων, τα οποία ο δυτικός κόσμος θεωρεί ρωσικά, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση. Βέβαια η Μόσχα έσπευσε να αρνηθεί ότι συνέβη αυτό. Στην περίπτωση πολεμικών συρράξεων, το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια. Η Πολωνία γνωστοποίησε την κατάρριψη τριών από αυτά. Είναι πολύ απλό να λάμψει η αλήθεια με την παρουσίαση αυτών σε δημοσιογράφους διαφόρων χωρών. Η χώρα που δέχθηκε την εισβολή ζήτησε την ενεργοποίηση του άρθρου 4 της ιδρυτικής συνθήκης του ΝΑΤΟ, που προβλέπει τη διαβούλευση των μελών της συμμαχίας, όταν απειλείται μέλος αυτής. Η εκπρόσωπος της ΕΕ επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ και εκπρόσωπος σ’ αυτήν χώρας μέλους του ΝΑΤΟ ερμήνευσε την κίνηση ως δοκιμασία από πλευράς Ρωσίας της ενότητας της Δύσης και ζήτησε να δοθεί απάντηση στην πρόκληση της Ρωσίας, η οποία επιδιώκει κλιμάκωση της αντιπαράθεσης. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ παρενέβη κατευναστικά τονίζοντας ότι θα μπορούσε να είναι ένα λάθος. Το ερώτημα όμως είναι: Πού μπορεί να οδηγήσει στο μέλλον παρόμοιο λάθος ή «λάθος»;

Ο καταστροφικός πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, αλλά η κοινή γνώμη έπαψε να παρακολουθεί τις εξελίξεις λόγω κόπωσης! Παρά την αρχική αισιοδοξία για τον τερματισμό του σε σύντομο χρονικό διάστημα, μετά τις πρόσφατες εκλογές στις ΗΠΑ, δεν φαίνεται εύκολη η επίτευξη συμφωνίας. Οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν με βραδύ ρυθμό και η ΕΕ προσθέτει στις αρχικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και άλλες και άλλες, που φαίνεται να πλήττουν περισσότερο τις χώρες της παρά την τιμωρούμενη, όπως επισημάνθηκε κατά πρόσφατη ομιλία της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Κοινοβούλιο. Υπάρχει εχέφρων, ο οποίος πιστεύει ότι η Ρωσία έχει την πρόθεση επέκτασης του πολέμου πέρα από τα ουκρανικά σύνορα, ώστε να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, οι οποίες μέχρι σήμερα περιορίζονται στην παροχή πολεμικής βοήθειας και μόνο προς την Ουκρανία, σημαντικότατης αναμφισβήτητα πλην χωρίς την εμπλοκή στρατευμάτων των χωρών αυτών στις συρράξεις; Μήπως κάποιοι «θερμόαιμοι» θεωρούν ότι η φαινομένη αδυναμία του ρωσικού στρατού να ολοκληρώσει, σε σύντομο χρονικό διάστημα, τις επιχειρήσεις, που το επιτελείο είχε σχεδιάσει, φανερώνει ότι η Ρωσία είναι ευάλωτη και δίνεται η ευκαιρία στη Δύση να της επιτεθεί και να την καταστήσει παντελώς ανίσχυρη; Πρόταση για εισβολή στην τότε Σοβιετική Ένωση έκανε στρατηγός των ΗΠΑ, με τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα. Κάποιοι Ευρωπαίοι ηγέτες, όπως ο Γάλλος πρόεδρος, έχουν ήδη προτείνει την αποστολή στρατού στην Ουκρανία. Βέβαια δεν είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, που δέχονται κατά καιρούς εξευτελισμούς από αξιωματούχους των ΗΠΑ, εκείνοι που θα λάβουν την απόφαση για γενίκευση της σύγκρουσης. Όλα αυτά πάντως πρέπει να γεννούν θλιβερές σκέψεις για το μέλλον του πλανήτη. 

Στην πρόσφατη ομιλία της στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο η πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανέλυσε την κατάσταση, που επικρατεί στην ΕΕ με το πλήθος των προβλημάτων, τα οποία ογκώνονται με την πάροδο του χρόνου. Ήταν φυσικό να αναφερθεί και στο συμβάν στην Πολωνία, το οποίο, όπως γνωστοποιήθηκε, επαναλήφθηκε στη χώρα αυτή αλλά και στη Ρουμανία, μετά την ομιλία. Τόνισε την ανάγκη να θωρακιστεί η Ανατολική Ευρώπη έναντι επιβούλου και ότι οι χώρες της δεν θα παραχωρήσουν ούτε σπιθαμή γης. Δεν είναι σαφές, αν αναφέρθηκε στην Ουκρανία, για την ένταξή της οποίας στην ΕΕ ζήτησε την επίσπευση των διαδικασιών. Βέβαια η Γερμανή πρόεδρος δεν φάνηκε ποτέ να εκφράζει δυσαρέσκεια για την κατοχή σημαντικού τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία ούτε για τις παραβιάσεις του εναερίου χώρου της πατρίδας μας από επανδρωμένα τουρκικά αεροσκάφη σε καθημερινή βάση. Ούτε και το ΝΑΤΟ φαίνεται να ασχολήθηκε με την επίλυση του προβλήματος εκ της τουρκικής επιθετικότητας. Και τα κατεχόμενα είναι πολύ περισσότερα από σπιθαμή γης. 

Η πρόεδρος της Επιτροπής τόνισε ότι η ΕΕ πρέπει να αντιδράσει στην επιχειρούμενη διασάλευση της παγκόσμιας τάξης στον οποίο προκαλούνται πόλεμοι και εκδηλώνονται ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες, υπονοώντας σαφώς τη Ρωσία, την μόνη θεωρούμενη κακή δύναμη στον πλανήτη. Όχι βέβαια πως η Ρωσία είναι το αγγελούδι της ειρήνης, καθώς σαφώς τόσο στο παρελθόν όσο και τώρα επιδιώκει την εξάπλωση της κυριαρχίας της. Ήδη έχει διεισδύσει στην Αφρική μειώνοντας την επιρροή της Γαλλίας σε πρώην αποικίες της. Αλλά αν είχαν λίγη ντροπή οι πρώην αποικιοκτητικές χώρες, θα έπρεπε τουλάχιστον να σιωπούν. Η αντιπαράθεσή τους για την κυριαρχία οδήγησε στον πρώτο μεγάλο πόλεμο του 20ου αιώνα με στόχο την αρπαγή των κοιτασμάτων πετρελαίου της Μέσης Ανατολής από την παραπαίουσα Οθωμανική αυτοκρατορία. Οι κεντρικές αυτοκρατορίες υπήρξαν οι χαμένες. Η Γερμανία έχασε μαζί με τα πετρέλαια και τις αποικίες της στην Αφρική. Η αυτοκρατορία της Αυστρίας διαλύθηκε. Ανέθεσαν στη χώρα μας, με τους ηγέτες της πάντοτε πειθήνιους υπηρέτες των ξένων συμφερόντων, να εμπλακεί στον εμφύλιο πόλεμο στη Ρωσία, μετά την επικράτηση της επανάστασης των μπολσεβίκων. Στη συνέχεια ανέθεσαν την κατάπνιξη κάθε αντίδρασης όσων Τούρκων δεν δέχονταν τη συνθήκη ανακωχής του Μούδρου χωρίς οι «ισχυροί» να διαθέσουν έστω και ένα στρατιώτη! Και ενώ υπερτονίζεται η με κάθε τρόπο στήριξη του Σοβιέτ προς τον Κεμάλ, αποσιωπάται συνήθως η άθλια στάση των «συμμάχων» μας, που μας πρόδωσαν, πριν ακόμη εμείς με την ανάκληση του Κωνσταντίνου στον θρόνο δώσουμε πρώτης τάξεως δικαιολογία για τις αθλιότητές τους. Βέβαια δεν θα ήταν απίθανη η ενίσχυση του Σοβιέτ στον Κεμάλ ακόμη και χωρίς τη συμμετοχή της χώρας μας στον εμφύλιο, όμως δώσαμε πρώτης τάξεως δικαιολογία και σ’ αυτούς. Ακολούθησε η μεγαλύτερη συμφορά του ελληνισμού στη μακραίωνη ιστορία του Γένους μας. 

Τόνισε η πρόεδρος της Επιτροπής ότι η ΕΕ βρίσκεται σε αγώνα για την ανεξαρτησία και την ελευθερία της. Φαιδρότητες! Η ιθύνοντες της ΕΕ έχουν υποτάξει τους λαούς της σε οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα και, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, έχουν δεσμευθεί με εμπορικές συμφωνίες έναντι των ΗΠΑ καταστροφικές για τις χώρες τους. Η οικονομική αδυναμία της Ευρώπης καθίσταται πλέον ορατή και η γεωστρατηγική ισχύς της αποδυναμώνεται με την πάροδο του χρόνου. Θα απομείνουν στην ιστορία η μεγάλη ευθύνη των ισχυρών για τη μη ένταξη της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας στην ΕΕ, με συνέπεια να ακολουθήσουν αιματηροί πόλεμοι, ο ανηλεής βομβαρδισμός της Σερβίας από δυνάμεις του ΝΑΤΟ, η ολοσχερής καταστροφή της Λιβύης. Τώρα βέβαια τα πράγματα δεν είναι εξ ίσου εύκολα για πολεμοχαρείς. Ίσως αυτοί περιοριστούν στην ένταση των εξοπλισμών με στόχο τη διάσωση της οικονομίας τους και ας καταβαραθρωθεί η οικονομία των πλέον αδυνάτων οικονομικά μελών της Ένωσης. Βέβαια λογαριάζουν χωρίς τον επικυρίαρχο επί των χωρών της Ευρώπης, τις ΗΠΑ, που έχουν τον τελευταίο λόγο. Και η χώρα αυτή είναι η μόνη κερδισμένη από την παράταση του πολέμου στην Ουκρανία και την ένταση των εξοπλισμών. 

Η Ευρώπη έχει σοβαρότατο πρόβλημα, που αρνείται να αντιμετωπίσει: Τη γήρανση του πληθυσμού. Ποιοι θα υπερασπιστούν στο μέλλον τη γη της; Οι μετανάστες, οι οποίοι με την αθρόα είσοδό τους θα αλλοιώσουν με μαθηματική ακρίβεια τις κοινωνίες της το αργότερο σε ένα αιώνα. Βέβαια και στη Ρωσία οι εξελίξεις δεν θα είναι πολύ διαφορετικές. Μοναδική λύση αποτελεί η κατάπαυση των εξοπλισμών, η παύση της εκμετάλλευσης και η γενναία οικονομική στήριξη των φτωχών χωρών. Αλλά πρέπει οι ισχυροί προηγουμένως να αποβάλουν την απληστία τους. Πάντως οι ιθύνοντες Κι επαΐοντες μας καθησυχάζουν ότι όλα βαίνουν καλώς. Η αποδοχή της αλήθειας ή μη των διαβεβαιώσεων απόκειται σε μας. 

«Μακρυγιάννης»

Share