Γράφει ο Χρήστος Μπολώσης
Με τραγούδια καλωσορίσαμε το καλοκαίρι, με ένα, όχι και τόσο γνωστό για τους κάτω των 70 ετών τραγούδι, καλωσορίζουμε το Φθινόπωρο. Πρόκειται για μία μεγάλη επιτυχία ενός, τότε, νεανικού συγκροτήματος της δεκαετίας του ’60, ίσως το κορυφαίο, των Charms και λέγεται «Χειμώνα – Καλοκαίρι». Οι στίχοι είναι του Κώστα Τσερώνη και η μουσική του Τέρη Ιερεμία.
Οι νοσταλγοί, μπορούν να το βρουν, να το ακούσουν και ενδεχομένως να βουρκώσουν («ένα σκουπιδάκι μπήκε στο μάτι μου βρε αδελφέ»… αχ πούναι τα χρόνια, ωραία χρόνια πούχες λουλούδια μεσ’ την καρδιά, που έλεγε και ο σερ Μπιθί…), στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
Χειμώνα – Καλοκαίρι
Το καλοκαίρι πέρασε, Το κρύο ήρθε πάλι
Μα η αγάπη μας μαζί, Θα μείνει δεν αλλάζει
Η θάλασσα αγρίεψε, Το κύμα ταραγμένο
Ο ουρανός συννέφιασε, Κι εγώ κοντά σου μένω
Οι δρόμοι ερημώσανε, Κι οι δυο μας πλάι πλάι
Στα χιόνια τώρα παίζουμε, Την όλη φύση ζούμε
Χειμώνα με το τζάκι μας, Κοντά στη ζεστασιά μας
Το καλοκαίρι στο γιαλό, Στου μπάτη τη φρεσκάδα
Ο ήλιος συντροφιά μας, Μαζί στην αμμουδιά
Τα δειλινά μας άφηνε, Το σούρουπο παρέα.
Να θυμηθούμε λοιπόν, μερικά από τα σπουδαιότερα γεγονότα που απασχόλησαν την κοινή γνώμη, το καλοκαίρι που μας αποχαιρετά:
Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, μας έπιασαν με την γίδα στην πλάτη. Τι συνέβη; Μας έδιναν χρήματα για επιδοτήσεις – ενισχύσεις αγροτών και κτηνοτρόφων και εμείς τα δίναμε μεν ακολουθώντας τους εξής απαράβατους κανόνες δε:
α. Να είναι (ή να γίνουν ) του κόμματος (Γκρούεζας). Με την μέθοδο αυτήν άλλαξαν χρώμα διάφοροι νομοί της Ελλάδος και όχι κατ’ ανάγκη από την ντροπή τους.
β. Αν έχουν λίγα στρέμματα ή λίγα ζωντανά και όχι τα χίλια στρέμματα και τα οχτακόσια γίδια που είχε η κόρη του τσέλιγκα η Σταυρούλα, που έφαγε τον Τάσο από την Γκόλφω, τότε «μη γκλαις» που έλεγε και ο Μποστ. Ας είν’ καλά το κόμμα, που θα σου γράψει μερικές εκατοντάδες στρέμματα και θα αυγατίσει το βιός σου και την επιδότηση. Τώρα αν εσύ είσαι πατριώτης των Βροντάκηδων και των Φουρτουνάκηδων και τα στρέμματά σου είναι στην Βούρμπιανη του Γράμμου μη σκοτίζεσαι. Μιάμιση ώρα δρόμος είναι με το αεροπλάνο, ενώ αν καβαλήσεις ένα ισραηλινό πύραυλο Delilah, σε λίγα λεπτά θα έχεις φτάσει στο υποστατικό σου.
Όπως ήταν φυσικό οι γελοιογράφοι και οι παντός είδους πλακατζήδες, ξεσάλωσαν. Ένα μικρό δείγμα βλέπουμε εδώ:
- Στις 4 Ιουλίου ο κ. πρωθυπουργός επισκέφθηκε το Άγιο Όρος . Αρχικώς 7 Ιερές Μονές αντιδρούσαν και κήρυξαν τον κ. Μητσοτάκη ανεπιθύμητο. Τελικώς… υπεχώρησαν και τον κήρυξαν επιθυμητό! Ήταν κι’ εκείνα τα 100 εκατομμύρια… Εν τω μεταξύ δεκαεννέα εμβληματικοί γέροντες του «Όρους», απέστειλαν επιστολή στα ΜΜΕ, με την οποία χαρακτήριζαν ανεπιθύμητο τον κ. Μητσοτάκη στο «Περιβόλι της Παναγιάς». Φυσικά η επιστολή πνίγηκε στο πέλαγος της… αντικειμενικής ενημέρωσης. Τελικώς ο κ. πρωθυπουργός έγινε δεκτός μετά βαΐων και κλάδων, έγραψε (ανορθόγραφα) στο Βιβλίο Επισκεπτών ότι επέστρεψε στην Μοναστική Πολιτεία ως ταπεινός «προσκυνητής» και ότι «ωφείλει» να συμβάλει κ.λπ. Βλέπετε δεν τα έγραψε στον υπολογιστή να του τα σφυρίξει φάουλ και υπογραμμισμένα με κόκκινη γραμμή. Φεύγοντας δεν παρέλειψε να δώσει το ποσό των 100 εκατομμυρίων στην Ιερά Κοινότητα για τα έξοδά της. Λες;
- Είχαμε και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων που έγινε στις ΗΠΑ και το οποίο κατέκτησε, όπως (δεν) αναμενόταν, η Τσέλσυ.
Την διοργάνωση σκίασε η τραγική απώλεια του άσου της Λίβερπουλ Πορτογάλου Ντιόγκο Ζότα και του αδελφού του Αντρέ Σίλβα, που έχασαν τη ζωή τους σε τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Ντιόγκο, ξέφυγε από την πορεία του και κυριολεκτικά διαλύθηκε από την πυρκαγιά που επακολούθησε.
- Εν τω μεταξύ οι ροές λαθρομεταναστών συνεχίζονται. Μέσα σε λίγες μέρες, στις αρχές Ιουλίου απεβιβάσθηκαν στην Κρήτη πάνω από 800 «επενδυτές». Δεν κατέστη δυνατόν να διασταυρωθεί η πληροφορία ότι διετέθη τμήμα στρατού για την υποδοχή τους. Στην αρχή, διάβασα το σχετικό ρεπορτάζ, που μιλούσε για την αποβίβαση περίπου 500 λαθρομεταναστών (συνολικά πάνω από 800 αυτές τις ημέρες!) στην τουριστική τοποθεσία της Αγίας Γαλήνης στην Κρήτη, οι οποίοι είχαν ταλαιπωρηθεί στοιβαγμένοι σ’ ένα μικρό πλοιάριο και προσέγγισαν στην πολυσύχναστη τουριστική παραλία, κραυγάζοντας από λαχτάρα για να βγουν στην ακτή. Στην συνέχεια, έτυχε να παρακολουθήσω ένα σχετικό βίντεο (έχουνε και μερικά καλά τα αναθεματισμένα τα κινητά…), το οποίο ωστόσο άλλα έλεγε. Από το πλοιάριο ξεπετάγονταν, καθόλου ταλαιπωρημένοι, άνθρωποι με μέσο όρο ηλικίας το πολύ τα τριάντα χρόνια (θυμηθείτε τις εικόνες με τους δικούς μας πραγματικούς πρόσφυγες από την Μικρά Ασία), που πήδαγαν στην ακτή με στυλ που θα ζήλευε και ο Τεντόγλου. Θύμιζαν περισσότερο τους Αμερικανούς πεζοναύτες που έβγαινα πετώντας στις ακτές τις Νορμανδίας, παρά «ταλαιπωρημένους» ανθρώπους. Και το έχουμε χιλιοειπεί. Οι δικοί μας έγιναν πρόσφυγες στην Πατρίδα τους, που ήταν δίπλα και όχι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, υπό την απειλή του τούρκικου χατζαριού. Οι μουσαφίρηδές μας, από ποιόν απειλήθηκαν; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό μπορεί να δοθεί αν γνωρίζουμε την εθνικότητά τους , αλλά αυτοί είναι, κυριολεκτικά, ό,τι δηλώσουν. Μη έχοντας κάτι άλλο να κάνουμε, τους ευχόμεθα το «ως ευ παρέστητε» και την ταχεία εγγραφή τους στις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ…
- Και ξαφνικά μέσα στο κατακαλόκαιρο και αφού όλα τα κανάλια είχαν τρομοκρατήσει δεόντως και σύμφωνα με τα προβλεπόμενα τον κόσμο, που καλά παθαίνει αφού τα βλέπει, για τον καύσωνα, ότι θα λειώσουν τα αυτοκίνητά τους, θα εξατμισθούν τα ποτάμια τους (αυτό ας μη το πολυκοροϊδεύουμε…), θα ξεραθούν τα βοσκοτόπια τους και θα διψάσουν τα κοπάδια τους (σημ.: Τα βοσκοτόπια του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν κινδυνεύουν καθότι μουσαντάς…), από την μακρινή Σιγκαπούρη ήρθαν τα χαρμόσυνα νέα. Οι δύο Εθνικές Ομάδες μας, οι σύγχρονοι Ποσειδώνες και οι μοντέρνες Νηρηίδες μας, δηλαδή οι Εθνικές ομάδες ανδρών και γυναικών κατέκτησαν το χάλκινο και το χρυσό μετάλλια αντίστοιχα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα πόλο. Έτσι, εκτός των άλλων, είδαμε και την Ελληνική σημαία, διότι εσχάτως μόνο την Παλαιστινιακή βλέπουμε.
- Έχει πλέον καταντήσει ένα από τετριμμένα κλισέ των εφημερίδων. Μέχρι τώρα είχαμε: Τα Χριστούγεννα: «Πέταξε η τιμή της γαλοπούλας. Στα ύψη τα μελομακάρονα, στ’ αστέρια οι κουραμπιέδες. Πιο πολύ συμφέρει ν’ αγοράσεις το δάσος παρά το έλατο. Ικανοποιημένος από τις τιμές, δήλωσε ο υπουργός από την επίσκεψή του στην Κεντρική Αγορά τις Αθήνας» – Το Πάσχα: «Κοτόπουλο θα σουβλίσουν οι περισσότεροι, αφού το αρνί είναι απλησίαστο. Κατά 30% ακριβότερο από πέρσι το πασχαλινό τραπέζι». Την Καθαρή Δευτέρα: «Απλησίαστη η λαγάνα. Ο ταραμάς απογειώθηκε. Ο χαλβάς Δραπετσώνας στο διάστημα». Το καλοκαίρι: «Ψήνεται η χώρα. Ένας φραπές στην Μύκονο όσο ένα μεροκάματο. Τουρίστες καταγγέλλουν αισχροκέρδεια» Πάντως για νάμαστε δίκαιοι, αρκετοί τουρίστες δηλώνουν διάφορα πράγματα (π.χ. χάλια το ξενοδοχείο, σίχαμα το φαγητό, μεγάλα κουνούπια κ.λπ.) και έτσι πετυχαίνουν να τους αποζημιώνουν τα τουριστικά γραφεία και να κάνουν τζάμπα διακοπές. Τον χειμώνα: «Ψυγείο η χώρα. Χιόνισε στη Φλώρινα (τι πρωτότυπο). Αρκούδες στο Σύνταγμα (σημείωση: καλό θα είναι να επισκεφθούν και την παρακείμενη βουλή…)».
Σε όλα αυτά λοιπόν τα χιλιογραμμένα και… πρωτότυπα, έρχεται, εδώ και τρία χρόνια, να προστεθεί άλλο ένα: «Στα αζήτητα οι Στρατιωτικές Σχολές». Δυστυχώς εδώ και τρία χρόνια στις Πανελλήνιες είχε παρατηρηθεί το φαινόμενο στις Στρατιωτικές σχολές να μην εισαχθούν οι προβλεπόμενοι σπουδαστές. Το κακό ξεκίνησε από το 2023, όπου στην Σχολή Ευελπίδων, επί παραδείγματι, εισήλθαν 70 λιγότεροι, ενώ το 2024 είχαμε 77 λιγότερους, για να φθάσουμε στο σήμερα, όπου είχαμε 131 (!!!) λιγότερους επιτυχόντες. Στις άλλες σχολές τα ποσοστά μη πληρωθεισών θέσεων, κυμαίνονται από 50 έως 80%. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και απορώ πώς ο κ. Δένδιας δεν το έχει αντιληφθεί. Είναι καιρός ο κ. υπουργός να αφήσει το κλείσιμο των στρατοπέδων, την πολιτικοποίηση των στρατιωτικών νοσοκομείων και την διαχείριση της περιουσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και να ασχοληθεί με το θέμα του προσωπικού το οποίο συνεχώς φθίνει. Και θα φθίνει, αν η ηγεσία του ΥΕΘΑ (πολιτική και στρατιωτική) συνεχίσουν να ασχολούνται μόνο με τα drones, τις αναδιαρθρώσεις, το κλείσιμο (και στην συνέχεια άγνωστο τι) των Στρατοπέδων. Σε λίγο θα γεμίσουν οι Δήμοι με πολιτιστικά κέντρα (βλ. και «Πρωινά Νέα Ιωαννίνων της 15 Ιουλίου), στα οποία θα μετατραπούν τα στρατόπεδα που θα τους χαρισθούν (για τέτοια συνήθως τα ζητάνε) και όταν γίνει πόλεμος, θα στείλουμε τον… Μπρεχτ να πολεμήσει…
- Και ξαφνικά και εκεί που περιμέναμε να σκάσει μεγάλη μεταγραφή σε κάποια ομάδα στο παρά πέντε, αποδείχθηκε ότι αλλού ήταν το όνειρο κι΄ αλλού το θαύμα. Ο πλανήτης συγκλονίστηκε. Ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος, πρώην στελεχάρα και υπουργάρα του ΠΑΣΟΚ, διεκδικήσας την προεδρία του ΠΑΣΟΚ αλλά ηττηθείς κατά κράτος από τον κ. Ανδρουλάκη, αποτυχών ευρωβουλευτής και εσχάτως αρχηγός των «Δημοκρατικών» (των εγχωρίων όχι της Αμερικής…), μετεγράφηκε στην ΝΔ! Χαράς ευαγγέλια. Εγώ τώρα προσμένω να τον δω αγκαλιά με τον Άδωνη να χοροπηδάνε και να τραγουδάνε «Και α και ου και Δαπ Νου Δυο Φου Κου» και τον κ. Μητσοτάκη να τους βαράει παλαμάκια.
Η συνέχεια όμως με τα γεγονότα του καλοκαιριού που αποχαιρετίσαμε, στην αδελφή ιστοσελίδα Antinews.
Ωστόσο πριν σας αποχαιρετίσουμε για σήμερα, να σας προσφέρουμε ένα θαυμάσιο κείμενο που βρήκαμε στην εξαιρετική στήλη «Κάπου πήγα, κάτι είδα», της «κυριακάτικης δημοκρατίας» της 10ης Αυγούστου, Απολαύστε το:
Από Αύγουστο σε Μάη θα γεράσουμε
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι από τους φανατικούς του καλοκαιριού ιδιαίτερα τώρα που η ζέστη γίνεται ανυπόφορη και που μας ταράζει στους φουσκωμένους λογαριασμό η ΔΕΗ, λόγω air condition, μπορώ να πω την νοσταλγώ το χειμώνα.
Ωστόσο φαίνεται ότι πλησιάζει πια εκείνη η ώρα. Η ώρα που το φως μαλακώνει, που τα μελτέμια κουράζονται, που ο ήλιος αρχίζει να γέρνει πιο νωρίς, που το καλοκαίρι ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει. «Από Αύγουστο σε Μάη θα γεράσουμε / σαν το κύμα στ’ ακρογιάλι θα περάσουμε / σαν το κύμα στ’ ακρογιάλι θα περάσουμε», λέει ο Ζαμπέτας. Και έχει απόλυτο δίκιο…
Έτσι έρχεται, όχι με πάταγο, όχι με φωνές. Με κείνη τη διακριτική σχεδόν μελαγχολική αξιοπρέπεια, που έχουν τα πράγματα όταν ξέρουν ότι ο κύκλος τους κλείνει. Οι παραλίες πάλι θα αδειάσουν σιγά-σιγά από φωνές και παιχνίδια. Τα καΐκια μισογεμάτα από τους τελευταίους τουρίστες, θα κλείσουν την αυλαία ακόμη μιάς σαιζόν. Οι καρέκλες στις ταβέρνες θα μαζεύονται νωρίτερα το βράδυ. Και οι νύχτες – άλλοτε ζωντανές και πυρακτωμένες – θα γίνουν δροσερές, σχεδόν συλλογισμένες.
Στην αυλή τα γεράνια θα ξεθωριάζουν προσπαθώντας να κρατήσουν την περηφάνια τους. Η αρμύρα, χαμένη μέσα στα ρούχα, στις σκέψεις, στο βλέμμα. Κι’ εμείς, λίγο πιο ήσυχοι, λίγο πιο σκεπτικοί, με εκείνο το γνώριμο αίσθημα πως κάτι όμορφο τέλειωσε, αλλά άφησε πίσω του ίχνη. Μία γεύση από καρπούζι, μια μυρωδιά από γιασεμί, ένα ηλιοβασίλεμα που δεν θα ξεχαστεί. Ίσως κι’ ένα φλερτ, μπορεί και μία αγάπη. Ποιος ξέρει; Πώς έλεγε ο Σπανός; «Μια αγάπη για το καλοκαίρι θα ‘μαι κι’ εγώ…»
Προς Θεού, μη μελαγχολήσετε. Μη σκεφτεί ότι «πέρασε άλλο ένα καλοκαίρι, πέρασε άλλος ένας χρόνος». Πείτε απλά πως πέρασε μία εποχή. Και τώρα που ο χρόνος έχει μόνο δύο εποχές, χειμώνα και καλοκαίρι, θα γεράσουμε πολύ πιο αργά…
Το καλοκαίρι σβήνει σαν παλιά φωτογραφία. Αφήνει πίσω του φως, όχι δυνατό, αλλά ζεστό. Από εκείνο το φως που αγαπούσε ο Ελύτης και καταλάβαινε ο γράφων. ένα φως που δεν καίει, μα φωτίζει. Που δεν κραυγάζει, μα ψιθυρίζει ιστορίες. Για όσα ζήσαμε και για όσα – αν είμαστε τυχεροί – θα ξαναζήσουμε.
Η ΑΚΙΣ
Για γέλια και για κλάματα
Γιατί ρε παιδιά τόση κακία;
Τώρα να πω ότι έχει άδικο, θα είμαι ηλίθιος…
Δεν ντρέπεσαι ρε, επιστήμονας άνθρωπος;
Καλή μας όρεξη…
Τώρα τι να του πεις; Ότι έχει άδικο; Αμ δεν έχει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου