Σχολιάστηκαν ευρέως κάποια στιγμιότυπα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων του Παρισιού και ιδιαίτερα αυτό που θεωρήθηκε ως ακραία προσβολή της χριστιανικής πίστης. Πρόκειται για την αισχρότατη, για τους χριστιανούς, παραποίηση του πασίγνωστου πίνακα του Λεονάρντο ντα Βίντσι με τίτλο «Ο μυστικός δείπνος». Βέβαια οι πολέμιοι της χριστιανικής πίστης, που δεν είναι λίγοι στις ημέρες μας στις δυτικές κοινωνίες, έσπευσαν να αντικρούσουν τις επικρίσεις κατά των οργανωτών της εκδήλωσης.
Το Παρίσι αποκαλείται από πολλούς και όχι μόνο Γάλλους ως η πόλη του φωτός. Οι πολλοί αγνοούμε γιατί έλαβε αυτή την προσωνυμία. Διάβασα ότι είναι η πρώτη πόλη, της οποίας οι λεωφόροι φωτίστηκαν (1828) με φανοστάτες αερίου. Αν πράγματι αυτός είναι ο λόγος τότε προσιδιάζει στην περίπτωση το γραφέν από τον Γκαίτε, που αποδόθηκε στα ελληνικά: «...και να ‘μαι ‘δω με τόσα φώτα, εγώ μωρός, όσο και πρώτα!». Υπάρχουν και κάποια άλλα φώτα, που έχουν κατά πολύ μεγαλύτερη αξία από τα υλικά. Η Εκκλησία αποκαλεί αυτά πνευματικά. Βέβαια ο όρος πνευματικός έχει κακοποιηθεί στο έπακρο σε πολλές γλώσσες, καθώς κατάντησε να σχετίζεται με τον ασχολούμενο με τα γράμματα και τις τέχνες, ανεξάρτητα από την ηθική υπόσταση αυτού. Και το Παρίσι καυχάται και για τους «πνευματικούς» του ανθρώπους. Τέλος καυχάται και για το «πνεύμα» ελευθερίας, το οποίο διαχέεται από την πρωτεύουσα όχι μόνο στο υπόλοιπο της χώρας, αλλά και εκτός αυτής! Αυτό το «πνεύμα» «φώτισε» τους οργανωτές της τελετής να σχεδιάσουν το θέαμα που παρουσίασαν.
Το θέαμα προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις ακόμη και στο σύνολό του. Οι κριτικές είναι εν πολλοίς υποκειμενικές και δεν επικεντρώσουμε την προσοχή μας ούτε στον αυτοθαυμασμό Γάλλων ούτε στα επικριτικά σχόλια Αγγλοσαξόνων. Το κεντρικό ζήτημα αναμφισβήτητα υπήρξε η θλιβερή διακωμώδηση του «Μυστικού δείπνου». Κατ’ αρχήν οι διοργανωτές επιχείρησαν να θεωρήσουν ότι το θέαμα ήταν αναπαράσταση συμποσίου των θεών του Ολύμπου και ουδεμία σχέση είχε με τον πίνακα του Ντα Βίντσι. Η γενική κατακραυγή όμως τους ανάγκασε να αναδιπλωθούν κάπως και να ερευνήσουν, ώστε να ανακαλύψουν, προφανώς εκ των υστέρων, κάποιον άγνωστο πίνακα αγνώστου ζωγράφου ως πηγή έμπνευσης. Βέβαια καθώς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι αρνητικοί σχολιασμοί υπήρξαν πάμπολλοι, αναγκάστηκαν, τελικά, οι διοργανωτές να ζητήσουν συγγνώμη, βεβαιώνοντας ότι δεν ήταν στις προθέσεις τους η διακωμώδηση της χριστιανικής πίστης. Όμως, δυστυχώς, ήταν.
Εκ των πρώτων αντέδρασε η ηγεσία του ρωμαιοκαθολικισμού της Γαλλίας. Καλό είναι πάντως να προχωρήσει αμέσως σε βαθειά αυτοκριτική, ώστε να αναγνωρίσει τη μεγάλη ευθύνη, που φέρει για το κοινωνικό κατάντημα της Γαλλίας. Η συμπόρευση, κατά τους χρόνους της φεουδαρχίας, με τους δυνάστες των λαών είχε ως τραγική συνέπεια την αποστασιοποίηση από τη χριστιανική πίστη όχι μόνο των αστών πλουτοκρατών, που επωφελήθηκαν από τη σήψη των «ευγενών», αλλά και του λαού, που σαγηνεύτηκε από τα απατηλά συνθήματα της αντίθεης επανάστασης «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα». Η Γαλλία κατέστη το πρώτο (1905) και παραμένει το μόνο λαϊκό κράτος στην Ευρώπη, μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού. Η ελευθερία υποκαταστάθηκε από την κοινωνική ελευθεριότητα (=ασυδοσία), δικαίωμα όχι μόνο των «αξιοτίμων» και «ευυπολήπτων» πολιτών της χώρας, αλλά και του απλού λαού. Η παιδεραστία έχει λάβει τρομερές διαστάσεις όχι μόνο στη Γαλλία βέβαια! Στο πλήθος των σεξουαλικών σκανδάλων δεν είναι αμέτοχα στελέχη του αμετανόητου Βατικανού. Πρόσφατη είναι η καθαίρεση επισκόπου, που τόλμησε να ασκήσει κριτική επί του θέματος.
Η ισότητα αποτέλεσε όνειρο απατηλό για όλον τον πλανήτη, που καταδυναστεύεται από ολιγομελή άπληστη ολιγαρχία. Βέβαια στο αποικιοκτητικό παρελθόν της Γαλλίας δεν αναφέρθηκε διόλου ο ευφάνταστος καλλιτεχνικός διευθυντής. Παρέλειψε και τον μεγάλο «κατακτητή» Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουΐνο, το στράτευμα του οποίου λεηλατούσε επί 57 έτη την Κωνσταντινούπολη. Πρόβαλε όμως τη «Νίκη της Σαμοθράκης», καλλιτεχνικό επίτευγμα των προγόνων μας, που λήστεψαν από την κατακτημένη χώρα μας (1863) οι υπέρ της ελευθερίας κοπτόμενοι μετεπαναστατικοί Γάλλοι, σταθεροί σύμμαχοι των Οθωμανών! Πάντως εστέφθη με μεγάλη επιτυχία η εκκαθάριση των οχθών του Σηκουάνα από τους άστεγους (κλοσάρ), για να μην προβληθεί σε πλανητική έκταση η αθλιότητα του οικονομικού υποκόσμου.
Όσο για την αδελφότητα αυτή στην ιστορία υπήρξε διδαχή αποκλειστικά του Χριστού στον Μυστικό δείπνο, που διακωμωδήθηκε χυδαιότατα στο όνομα της «ελευθερίας»!
Αντέδρασαν ακόμη κάποιοι πολιτικοί ηγέτες, που έχουν καταταχθεί στον χώρο της Ακροδεξιάς, εντός και εκτός Γαλλίας. Αυτό πανηγυρίστηκε από την εφημερίδα της «Αριστεράς» Liberation ως επιτυχία της τελετής έναρξης. Η επανάληψη του ίδιου σκηνικού διαχρονικά. Επειδή, κατά την «Αναγέννηση», ο Ρωμαιοκαθολικισμός υπήρξε πολέμιος της αστρολογίας, τα «ελεύθερα πνεύματα» συνέβαλαν στη διάδοσή της. Σήμερα ακόμη και πολιτικοί ηγέτες και μεγάλοι επιστήμονες έχουν «επιστήμονα αστρολόγο» για την κατάρτιση προσωπικού ωροσκοπίου. Το ότι οι ηγέτες του ολοκληρωτισμού υπήρξαν, κατά το πλείστο οπαδοί του αποκρυφισμού δεν απασχολεί τους ρηχούς αναλυτές. Το ότι και σήμερα πολιτικοί επιδιώκουν με παρεμβάσεις αυτού του τύπου να αποκομίσουν οφέλη, δεν επισημαίνεται από χριστιανούς ηγέτες, πολλοί από τους οποίους συμπλέουν με τους ισχυρούς του κόσμου τούτου. Βέβαια την όλη εικόνα της ρηχής ανάλυσης θόλωσε η σαφής επικριτική δήλωση του Γάλλου ηγέτη της Αριστεράς, μεταξύ των νικητών των πρόσφατων εκλογών στη χώρα. Πρόκειται γι’ αυτόν που χαρακτήρισε αρκετά άκομψα πλην ορθά τον δικό μας «αριστερό» πρωθυπουργό. Μήπως και ο Μελανσόν μετακινήθηκε στην Ακροδεξιά;
Αντέδρασαν και ηγέτες, θρησκευτικοί και πολιτικοί, χωρών με μουσουλμανικό πληθυσμό, όπως ο πρόεδρος της Τουρκίας και ο ηγέτης των σουνιτών της Αιγύπτου για την προσβολή κατά της χριστιανικής πίστης. Είχαν αντιδράσει και άλλοι, στο παρελθόν, κατά της βλάσφημης ταινίας «Ο τελευταίος πειρασμός» του Σκορτσέζε, μεταφορά στον κινηματογράφο του μυθιστορήματος του Καζαντζάκη. Αλλά η υπόθεση εκείνη ήταν ιδιωτική. Τώρα έχουμε ευθύνη ηγεσίας κράτους. Ο «καλλιτέχνης» δεν διανοήθηκε πάντως να διακωμωδήσει και τον Μωάμεθ.. Το πάθημα των χυδαίων του Charlie Hebdo και του Badaclan φαίνεται να έγινε μάθημα. Στην βαθειά παρακμή τους, οι Γάλλοι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι αποστρεφόμενοι την εν Χριστώ ελευθερία κινδυνεύουν να υποδουλωθούν στο ισλάμ της άκρας ανελευθερίας, ισλάμ, το οποίο ευνοούν στο ευρωπαϊκό έδαφος με την πολιτική τους πλείστες κυβερνήσεις, ενώ οι ισχυροί το προκαλούν στις χώρες επιρροής του με τους πολέμους και την εκμετάλλευση (Μέση Ανατολή και Αφρική).
Τον διαπράξαντα τη βλασφημία έσπευσε να καλύψει ο πρόεδρος της χώρας, εκλεκτός των τραπεζιτών, που λυμαίνονται τον πλανήτη, και εκ των νικητών στην ανίερη σύμπραξη κατά της ακροδεξιάς παράταξης. Είναι αυτός που υπερθεματίζει την αποστολή στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. «Προλετάριοι ενωθείτε με τους τραπεζίτες»! Αυτοί στο παρελθόν μας «έσωσαν» από τον Χίτλερ, ενισχύοντάς τον να συγκροτήσει τη φοβερή πολεμική μηχανή! Ο Μακρόν ενέκρινε η μεγάλη πλειοψηφία των «καλλιτεχνών» που έλαβαν μέρος να ανήκουν στην «ευπαθή» ομάδα των ΛΟΑΤΚΙ. Αλήθεια έγιναν αυτοί τόσοι μεταξύ του γαλλικού πληθυσμού, ώστε αυτή να είναι η αναλογική εκπροσώπηση; Αλλά ο διαπράξας το ανοσιούργημα έχει και πολλούς άλλους υποστηρικτές. Τα μέσα ενημέρωσης απέκρυψαν στο σύνολό τους ότι είναι και αυτός μέλος της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ. Γιατί άραγε; Δεν έπρεπε ο ίδιος να το αποκαλύπτει με υπερηφάνεια στις συνεντεύξεις του; Είναι σωστό να το πληροφορούμαστε από αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενδεχομένως ψευδείς (φέικ νιους στα ελληνικά); Ευτυχώς οι «υπέρμαχοι» της ελευθερίας κοινοβουλευτικοί ψηφίζουν νόμο για αυστηρή λογοκρισία στο διαδίκτυο. Στο μέλλον θα είναι αδύνατη η επίκριση του συστήματος εξουσίας! Δήλωσε ο βλάσφημος καλλιτεχνικός διευθυντής: «Θέλαμε να μιλήσουμε για ποικιλομορφία. Ποικιλομορφία σημαίνει να είμαστε μαζί. Θέλαμε να συμπεριλάβουμε τους πάντες, τόσο απλά». Αλλά η ποικιλομορφία είχε ομοιομορφία στη διαφθορά. Χριστιανοί της Γαλλίας απάντησαν ότι ο «καλλιτέχνης» απέκλεισε ρητά αυτούς από την τελετή. Ναι, η χριστιανική πίστη δεν είναι πλέον ανεκτή ούτε ως ιδιωτική υπόθεση στη χώρα του «φωτός»! Έπονται οι συνέπειες.
«Μακρυγιάννης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου