Καρδιολόγος
Κυβέρνηση και αλλεπάλληλες καταστροφές.
(άρθρο-Κυβέρνηση και αλλεπάλληλες καταστροφές-)
Πραγματικά αυτή τη βδομάδα είχα αποφασίσει να μην γράψω κάτι. Θεωρώ ότι είναι η πιο ήρεμη εβδομάδα του χρόνου λόγω της εποχής, αλλά και του μεγάλου πνευματικού της νοήματος η εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου και έτσι καλύτερο θα ήταν ο καθένας μας, αντί να περισπάται σε πολλές από τις καθημερινές σκέψεις να κάνει μια ενδοσκόπηση για να μπορέσει να αντιμετωπίσει καλύτερα τις προκλήσεις που έρχονται.
Όμως τα διόλου τυχαία γεγονότα τα οποία ζήσαμε, ιδιαίτερα όσοι κατοικούμε στις βόρειες περιοχές του νομού Αττικής, δεν μας επέτρεψαν αυτή την ηρεμία που επιθυμούσαμε. Ζήσαμε για μια ακόμη φορά στιγμές από το παρελθόν και μάλιστα σε πολύ χειρότερο επίπεδο από ότι είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Για μια ακόμη φορά μία από τις ημέρες που φυσούσε δυνατά και που όλοι ξυπνήσαμε με τη βεβαιότητα ότι κάτι κακό θα γίνει, κάηκε ολόκληρη η Αττική. Και είναι πραγματικά εντυπωσιακό το ότι μια φωτιά που ξεκίνησε από τη μια άκρη της Αττικής, αυτή του Γραμματικού, έφτασε να καίει κατοικημένες αστικές περιοχές στο Χαλάνδρι. Κάτι αδιανόητο μέχρι τότε μια που πιστεύαμε ότι τουλάχιστον οι αστικές περιοχές θα προστατεύονταν από την ίδια τη θέση τους.
Αυτή η κυβέρνηση στηρίζεται στην επικοινωνία και όχι στις πράξεις.
Δε θα ήθελα να πω τίποτα περισσότερο κοινότυπο από αυτά που έχουν ακουστεί αλλά θα ήθελα να εστιάσω πιο πολύ σε κάτι το οποίο διαπιστώσαμε καθ’ όλη τη θητεία της κυβέρνησης αυτής, από τη στιγμή που ανέλαβε μέχρι σήμερα. Το έχουμε γράψει πολλές φορές σε άρθρα που αφορούσαν την πανδημία του κορονοϊού αλλά και σε άλλα σε σχέση με το εθνικό σύστημα υγείας. Θα το επαναλάβουμε όμως, γιατί πραγματικά έγινε πολύ εμφανές κατά την διάρκεια των πυρκαγιών. Η κυβέρνηση αυτή όπως φαίνεται, αντί να κυβερνά ουσιαστικά με ένα μεθοδευμένο σχέδιο, κάνει περισσότερο κινήσεις εντυπωσιασμού και στηρίζεται όχι στις πράξεις, αλλά στην επικοινωνία.
Ο έλεγχος των μέσων μαζικής ενημέρωσης από την κυβέρνηση.
Από την αρχή της θητείας της ήλεγξε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και έτσι όλες οι κινήσεις που έκανε δεν είχαν αντίλογο. Ο Τύπος, ο οποίος κατ’ εξοχήν. κρίνει και ελέγχει τις κυβερνήσεις, ήταν η ολοπρόθυμα μαζί της, προφανώς με το αζημίωτο. Είδαμε λοιπόν την περίοδο του κορονοϊού να προωθούν χωρίς αντίλογο όλες εκείνες τις θεωρίες, οι οποίες επιστημονικά ή μη προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι όλα έγιναν σωστά και καμία από τις πράξεις της δεν ήταν λανθασμένη. Από τις επιλογές για τις καραντίνες και τις πιέσεις με κάθε τρόπο και ψευδεπίγραφα μηνύματα για εμβολιασμό. Από την απόλυση ουσιαστικά την περίοδο εκείνη των υγειονομικών από θέσεις που ήταν απολύτως απαραίτητοι, μέχρι την κατάργηση της Θείας Λειτουργίας και της Θείας Κοινωνίας για λόγους υγειονομικούς δήθεν. Από τα πρόστιμα σε ηλικιωμένους γιατί δεν εμβολιάστηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ως την εξαγορά συνειδήσεων με προπληρωμένο Ίντερνετ και κάρτες διακοπών, για τους νέους ανθρώπους προκειμένου να εμβολιαστούν. Και άλλες πολλές κινήσεις τις οποίες όλοι εγκωμίαζαν και κανείς δεν τολμούσε να κατακρίνει γιατί όλα τα μικρόφωνα των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών ήταν κλειστά για την αντίθετη γνώμη.
Η περίοδος του κορονοϊού.
Μάταια προσπαθούσαμε με την αρθρογραφία ή και κάποιοι μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και κάποια βίντεο στο Διαδίκτυο, να πούμε ότι πολλά από αυτά τα μέτρα όχι απλά είχαν σοβαρά λάθη στο σχεδιασμό τους και στην εκτέλεσή τους αλλά ήταν και ήταν επικίνδυνα. Είδαμε παραδείγματος χάρη να ενταφιάζονται άνθρωποι χωρίς τους συγγενείς τους τυλιγμένοι σε σελοφάν λες και θα μπορούσε ένας νεκρός να μεταφέρει έναν αναπνευστικό ιό, αφού πλέον δεν ανέπνεε. Είδαμε το θέαμα μέσα από τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας,του εξευτελισμού των βαριά πασχόντων με το να γίνονται πραγματικά έρμαιο διαφόρων δημοσιογράφων προκειμένου να τρομάξουν αλλά και να εκβιάσουν τους πολίτες και να αποδεχτούν τις επικίνδυνες κυβερνητικές αποφάσεις. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Οι 40.000 σχεδόν νεκροί, οι περισσότεροι αναλογικά με τον πληθυσμό σε σχέση με τα περισσότερα κράτη που θέλουμε να θεωρούμε πολιτισμένα, οι οποίοι ονομάστηκαν επιτυχία και με τον τρόπο αυτό έγινε η διαχείρισή τους. Μια μεγάλη αποτυχία που ονομάστηκε θρίαμβος για λόγους επικοινωνίας. Και βέβαια, όλοι οι συνεργάτες σε αυτό το έγκλημα αμνηστεύτηκαν και αμείφθηκαν πλουσιοπάροχα.
Η τεράστια καταστροφή στην Αττική.
Το ίδιο ακριβώς είδαμε να γίνεται και την περίοδο των πυρκαγιών. Μια τεράστια καταστροφή που σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές πηγές ξεπερνά τα 1o0.000 στρέμματα σε ένα νομό όπως αυτός της Αττικής που έχει καεί πολλές φορές και που απ’ ότι φαίνεται δεν θα μπορέσει να ξαναποκτήσει ούτε ένα μικρό μέρος των δασών του. Μια καταστροφή εκατομμυρίων δέντρων, καλλιεργειών, ζώων, σπιτιών περιουσιών, ονομάστηκε από την κυβέρνηση επιτυχία. Ακούσαμε τον αρμόδιο υπουργό, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, να λέει ότι δεν ήταν και πολύ μεγάλες οι ζημιές και να δικαιολογεί με κάθε τρόπο αυτό το οποίο κανένας νους δεν μπορούσε να χωρέσει μέχρι τη στιγμή που συνέβη.
Να μην βρίσκει τίποτα κακό, το οποίο έγινε κατά τη διάρκεια της προσπάθειας για την περιορισμό της φωτιάς. Και πάνω από όλα να ακούμε τον ίδιο τον πρωθυπουργό να μας λέει ότι «μαθαίνουν» σιγά σιγά και θα πρέπει να τους αφήσουμε να κυβερνήσουν, προφανώς πολλά χρόνια ακόμη, μέχρι να μάθουν καλύτερα μέσα από συνεχείς καταστροφές του τόπου μας. Έπρεπε να προηγηθούν οι πυρκαγιές στον Έβρο, στην Εύβοια, στην Αττική, στη Ρόδο, σε όλη τη χώρα, έπρεπε να προηγηθούν πλημμύρες και καταστροφές, εγκλήματα, όπως αυτό των Τεμπών για να αρχίσουν αυτοί οι άνθρωποι να μαθαίνουν και να αλληλοσυγχαίρονται για το τεράστιο έργο το οποίο επιτέλεσαν στις 11 και 12 Αυγούστου στο Νομό Αττικής.
Η αλαζονική συμπεριφορά.
Τι είναι αυτό το οποίο τους οδηγεί σε αυτή τη συμπεριφορά; Είναι αλαζονεία; Είναι έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα; Είναι υποτίμηση της νοημοσύνης του λαού; Είναι ανοησία εκ μέρους τους; Δεν μπορεί μετά από μια τέτοια τεράστια καταστροφή να μην υπάρχει κάποιος ο οποίος να αναλάβει την ευθύνη μιας κακής διαχείρισης. Δεν είναι δυνατόν να απευθύνεται στους ίδιους ανθρώπους που κλαίνε πάνω από τα αποκαΐδια, τις περιουσίες μιας ζωής, τους κόπους που έχουν κάνει και να τους λέει ότι οι στατιστικές λένε ότι όλα πήγαν πολύ καλά. Ότι η πυρόσβεση ξεκίνησε άμεσα και τα μέσα ήταν όλα στη διάθεση των υπευθύνων και ότι όλα όπως είχαν σχεδιαστεί, εκτελέστηκαν με λαμπρό αποτέλεσμα.
Βέβαια, ίσως να μην φταίνε οι κυβερνώντες, αλλά ο ίδιος ο λαός μας. Ακούμε χωρίς να αντιδρούμε. Μας εκμαυλίζουν τα μέσα ενημέρωσης διότι δεν προωθούν ουσιαστικά καμία κριτική παρά μόνο τις κυβερνητικές απόψεις επιτελώντας για μια ακόμη φορά το λαμπρό έργο τους. Μάθαμε στα ψέματα των επιτήδειων. Και χαιρόμαστε πραγματικά γιατί ζούμε σε μια πολιτισμένη χώρα, μέχρι που η πυρκαγιά θα φτάσει στο σπίτι μας και θα κάψει τις περιουσίες μας και τότε ίσως το ξανασκεφτούμε διαφορετικά. Είναι όμως ίδιον ανόητων ανθρώπων το να περιμένουν να πάθουν για να μάθουν. Θα πρέπει με κάθε τρόπο να ξαναποκτήσουμε την αυτοσυνειδησία μας, να αντιληφθούμε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε εκείνα τα οποία μπορούν ακόμη να διορθωθούν.
Κοιτώντας την πραγματικότητα κατάματα.
Και επειδή στην ίδια χώρα ζούμε ας κάνουμε και δύο τελευταίες παρατηρήσεις. Για εκείνους που θα πουν ότι η κριτική αυτή είναι στοιχείο αντιπολίτευσης να τους υπενθυμίσουμε ότι όταν θα καούν τα σπίτια τους δεν θα είναι ούτε δεξιά ούτε αριστερά ούτε κεντρώα. Πρέπει να βλέπουμε την πραγματικότητα χωρίς τα μυωπικά γυαλιά της πολιτικής. Το δεύτερο που θα θέλαμε να επισημάνουμε είναι ότι επειδή είναι δυστυχώς σύμφυτη με τη νοοτροπία του λαού μας η αντίληψη ότι «ας καούν αυτοί εκεί πάνω στα βόρεια με τις βίλες», ας δούμε λίγο προσεκτικά ότι πολλά από αυτά τα σπίτια τα οποία κάηκαν όχι απλώς δεν ήταν βίλες, αλλά αποτελούσαν τον κόπο και τις θυσίες για κάποιους ανθρώπους που δούλεψαν όλη τους τη ζωή για να φτιάξουν ένα σπίτι. Βέβαια και οι βίλες δεν πρέπει να καίγονται, αρκεί να γίνονται νόμιμα. Και για αυτό και πάλι υπεύθυνη είναι η ίδια η κυβέρνηση, η οποία εάν υπάρχει κάποια παρανομία θα πρέπει να την σταματά πριν γίνει. Γιατί οι κοινωνικοί αυτοματισμοί το μόνο που κάνουν είναι να ευνοούν τις διαμάχες ανάμεσα στους ανθρώπους κι εμείς ως τελευταία ελπίδα σωτηρίας θα πρέπει να ενωθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου