Βράδυ 16 προς 17 Ιουλίου 1918.
Η εκτέλεση της τελευταίας βασιλικής οικογένειας της Ρωσίας από τους μπολσεβίκους
Όταν το 1981 η Ρωσική Ορθόδοξος Εκκλησία της Διασποράς αναγνώρισε ως μάρτυρες της Ορθοδοξίας και αγίους τον τελευταίο τσάρο της Ρωσίας Νικόλαο Β΄ Ρωμανώφ και την οικογένειά του που δολοφονήθηκαν από τους μπολσεβίκους στις 17 Ιουλίου 1918), πολλοί πιστοί σκανδαλίστηκαν, ενώ οι «άπιστοι» κάγχασαν.
Το 2000 η αγιότητα της τσαρικής οικογένειας διακηρύχθηκε και από το Πατριαρχείο Μόσχας. Μήπως όμως η αγιοκατάταξή τους έγινε για να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες;
Αξίζει να δούμε το σκεπτικό της αγιοκατάταξης των τελευταίων Ρωμανώφ.
Παραθέτουμε δύο αξιόλογα κείμενα που πραγματικά αξίζει να διαβάσετε.
Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός».
«Γεννήθηκα την ίδια μέρα που εόρταζε ο Δίκαιος Ιώβ ο Πολύαθλος…»
Και όλη του η ζωή ήταν ένας Γολγοθάς.
Άγιος Τσάρος Νικόλαος Β’ Ρομανώφ της Ρωσίας
Ο νεομάρτυρας Νικόλαος Β΄ Ρομανώφ Τσάρος και Αυτοκράτωρ πασών των Ρωσιών γεννήθηκε στις 6/19 Μαΐου το 1868
Ο ίδιος ο Νικόλαος συνήθιζε να λέει:
«Γεννήθηκα την ίδια μέρα που εόρταζε ο Δίκαιος Ιώβ ο Πολύαθλος και είμαι έτοιμος σαν κι εκείνον να δεχθώ τις δοκιμασίες του Θεού και να ανεχθώ τις ταλαιπωρίες έως τέλους.» Και πράγματι όλη του η ζωή ήταν ένας Γολγοθάς.
Και ο Άγιος Τύχων Πατριάρχης Μόσχας επίσης έλεγε:
«Τα γενέθλια του Ηγεμόνα μας συμπίπτουν με την ημέρα που η Ορθόδοξη Εκκλησία μας αφιέρωσε στην μνήμη του Πολύαθλου Ιώβ. Σε κάποιον άσχετο άνθρωπο, η σύμπτωση θα φανεί σαν ένα τυχαίο γεγονός. Στα μάτια όμως, ενός πιστού δεν μπορούν να υπάρξουν τυχαία γεγονότα, ακόμη περισσότερο όταν πρόκειται για τον εκλεγμένο από τον Ίδιο τον Θεό κατά την ώρα αυτήν της ανάγκης. Ο Τσάρος μας, όπως παλαιότερα ο Ιώβ, έλαβε το ένα μήνυμα μετά το άλλο για αποτυχίες των στρατευμάτων, για καταστροφικές πυρκαγιές, για σεισμούς, για κατολισθήσεις βουνών και πλημμύρες. Δύναται ο Τσάρος μας να σηκώσει όλες αυτές τις συμφορές με ελαφριά καρδιά; Μπορεί να αποφύγει το να υποφέρει για την πάτρια γη του; Ωστόσο, πληγές ακόμη πιό επώδυνες φέρουν θάνατο στην καρδιά του. Όπως ο Ιώβ, είναι παρεξηγημένος από τους φίλους του και υποφέρει από την παρεξήγηση αυτήν.»
Βίος της Αγίας Τσαρικής Οικογένειας
Ο Άγιος Μάρτυρας Νικόλαος Β΄ Ρομανώφ Τσάρος και Αυτοκράτωρ πασών των Ρωσιών γεννήθηκε στις 6/19 Μαΐου το 1868. Ήταν ο μεγαλύτερος από τα τέσσερα παιδιά του τσάρου Αλεξάνδρου του Γ΄ και της τσαρίνας Μαρίας, η οποία ήταν αδελφή του Βασιλιά των Ελλήνων Γεωργίου του Α΄.
Από μικρό παιδί διακρινόταν για την ευλάβειά του προς τον Θεό και την μεγάλη αγάπη του προς τους γονείς του. Αν και βασιλόπουλο ανατράφηκε λιτά και στρατιωτικά. Έμαθε να είναι σπλαχνικός και ελεήμων. Χιλιάδες φτωχοί και άρρωστοι ανακουφίστηκαν απ’ αυτόν. Όλα αυτά μαζί με την πραότητά του και την απλότητά του τον έκαναν πολύ αγαπητό στο Ρωσικό λαό.
Τον Νοέμβριο του 1894 πέθανε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε ο Νικόλαος σε ηλικία 26 ετών.
Ο γάμος του με την πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, αδελφή της Αγίας Ελισάβετ Θεοδώροβνας, τελέσθηκε αφού προηγουμένως κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε Ορθόδοξη.
Στη συνέχεια έγινε η Στέψη και το Χρίσμα σύμφωνα με το βυζαντινό τυπικό, αφού οι Ρομανώφ ήταν μακρινοί απόγονοι των ενδόξων Παλαιολόγων.
Όμως ο Νικόλαος ήταν πολύ ταπεινός και σεμνός, παρά την υψηλή καταγωγή του και παρά το ότι ήταν Αυτοκράτορας της μεγαλύτερης σε έκταση, πληθυσμό και πλούτο αυτοκρατορίας που υπήρξε στην ιστορία του κόσμου.
Σαν κατοικία το νέο ζευγάρι διάλεξε το πιο μικρό και το πιο απλό ανάκτορο, προκαλώντας σάλο στην τότε υψηλή κοινωνία.
Ο Νικόλαος και η Αλεξάνδρα απέκτησαν πέντε παιδιά 4 κόρες και 1 υιό τον διάδοχο του θρόνου, τα οποία ανέθρεψαν και τα διαπαιδαγώγησαν μόνοι τους. Παρά τις πολλές υποχρεώσεις του ο Νικόλαος ποτέ δεν παραμελούσε την οικογένειά του. Τα παιδιά τους τα έμαθαν από μικρά να αγαπούν τoν Χριστό και την Εκκλησία. Η ανατροφή τoυς στηριζόταν στην λιτότητα και την σκληραγωγία. Ένας δάσκαλός τους αποκάλυψε ότι τα παιδιά κοιμόντουσαν σε κρεβάτια εκστρατείας, πλένονταν με κρύο νερό και τρέφονταν πολύ λιτά. Τα δε ρούχα περνούσαν από όλα τα παιδιά, από το μεγαλύτερο στο μικρότερο. Πέρα από τα καθιερωμένα μαθήματα τα κορίτσια μάθαιναν κέντημα και πλέξιμο, ενώ ο μικρός διάδοχος συνόδευε τον πατέρα του σε στρατιωτικά γυμνάσια και συμβούλια. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Τσαρίνα με τις κόρες της παρακολούθησαν μαθήματα νοσηλευτικής για να μπορούν να περιποιούνται τους τραυματίες από το μέτωπο, αφού το παλάτι τους το είχαν μετατρέψει σε νοσοκομείο.
Πνευματικός της ευλογημένης αυτής οικογένειας ήταν ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης. Μικροί και μεγάλοι νήστευαν αυστηρά, εξομολογούνταν, εκκλησιάζονταν και κοινωνούσαν τακτικά. Οι διακοπές της οικογένειας συνδυάζονταν πάντα με την επίσκεψη στα μεγάλα θρησκευτικά κέντρα της Ρωσίας, όπως στο Σάρωφ, στα σπήλαια του Κιέβου, στην Όπτινα, στο Βαλαάμ κ.α.
Ως κεχρισμένος Βασιλιάς είχε βαθειά επίγνωση της υψηλής αποστολής του, ως προστάτης της Εκκλησίας και του Έθνους.
Αυτό φαίνεται και από τις πολλές εκκλησίες και μοναστήρια που χτίστηκαν με δικά του έξοδα κατά την διάρκεια της βασιλείας του. Επίσης ενίσχυε με μεγάλα χρηματικά ποσά τους Αγίους Τόπους και τα ρωσικά μοναστήρια του Αγίου Όρους. Ακόμη πολλοί Άγιοι ανακηρύχθηκαν με δική του πρόταση προς την Ιερά Σύνοδο.
Το 1903 ο τσάρος με την τσαρίνα και πολλά μέλη της οικογένειας των Ρομανώφ συμμετείχαν στις λαμπρές εκδηλώσεις ανακήρυξης του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ τον οποίο τιμούσαν ως προστάτη της οικογενείας τους. Το γεγονός αυτό το είχε προφητεύσει ο Όσιος Σεραφείμ λίγο πριν την κοίμησή του το 1833, και μάλιστα είχε προείπει ότι: «Τον τσάρο που θα με δοξάσει, θα τον δοξάσω.» Και πράγματι ο τσάρος Νικόλαος δοξάστηκε με το μαρτύριό του και συνεχίζει να δοξάζεται απ’ όλους τους Ορθοδόξους χριστιανούς.
Στις 12 Μαρτίου 1901, ο Τσάρος μαζί με την οικογένειά του επισκέφτηκαν το παλάτι Γκατσίνα, όπου διέμενε ο Τσάρος Παύλος Α΄ (1796-1801).
Λίγο πριν τη δολοφονία του, ο Παύλος Α΄ έγραψε ένα γράμμα καθ’ υπαγόρευσιν ενός αγίου μοναχού, που διέθετε το προορατικό χάρισμα, του Άβελ.
Σε αυτό συμπεριλαμβανόταν περιγραφή των γεγονότων που επρόκειτο να επακολουθούσαν: η εισβολή του Ναπολέοντα στη Ρωσία και η εκδίωξή του από τη χώρα, η κατάργηση της δουλείας από πλευράς Τσάρου Αλεξάνδρου Β΄, η δολοφονία του Αλεξάνδρου Β΄, η ακμή της ρωσικής αυτοκρατορίας επί Αλεξάνδρου Γ΄, η πτώση του Τσάρου, η άνοδος και η πτώση του κομμουνισμού, η αποκατάσταση του χριστιανισμού στην μετα-κομμουνιστική Ρωσία καθώς και η άνοδος ενός πανίσχυρου τσάρου μετά την πτώση του κομμουνισμού.
Ο ίδιος ο Νικόλαος συνήθιζε να λέει: «Γεννήθηκα την ίδια μέρα που εόρταζε ο Δίκαιος Ιώβ ο Πολύαθλος και είμαι έτοιμος σαν κι εκείνον να δεχθώ τις δοκιμασίες του Θεού και να ανεχθώ τις ταλαιπωρίες έως τέλους.» Και πράγματι όλη του η ζωή ήταν ένας Γολγοθάς.
Στις προσωπικές σημειώσεις του έγραφε: «Πρέπει να σηκώσω το βάρος του φοβερού μου καθήκοντος ενώπιον των οφθαλμών του Δημιουργού μου… Κάθε στιγμή πρέπει να είμαι έτοιμος να αποδώσω προς τον Θεό απολογία για τις ενέργειές μου».
Από πολύ νωρίς η Αυτοκρατορική οικογένεια δεχόταν με υπομονή συκοφαντίες, ειρωνείες, ψεύδη, δολοπλοκίες… Ο μεγαλύτερος όμως σταυρός ήταν η αρρώστια του μικρού Διαδόχου. Γεννήθηκε αιμοφιλικός. Η αιμοφιλία ήταν μια επώδυνη αρρώστια, ανίατη που θα μπορούσε να οδηγήσει το παιδί σε αιφνίδιο θάνατο. Αυτή η μεγάλη δοκιμασία τους έκανε να ελπίζουν ακόμη περισσότερο στην πρόνοια του Θεού.
Το αποκορύφωμα όμως της μεγαλοψυχίας και της αυτοθυσίας του Νικολάου φανερώθηκε κατά τους τελευταίους πειρασμούς της ζωής του. Τον Μάρτιο του 1917 μετά από συνεχείς εξεγέρσεις και ταραχές παραιτήθηκε από τον θρόνο του. Προτίμησε να θυσιάσει τον εαυτό του για χάρη του λαού του, παρά να θυσιαστεί ο λαός του για χάρη του. Παρόλα αυτά η εσωτερική κατάσταση συνεχώς χειροτέρευε. Οι εχθροί του τσάρου όχι μόνο δεν ησύχασαν και δεν ικανοποιήθηκαν από την παραίτησή του, αλλά τότε άρχισαν να φανερώνουν όλο το δαιμονικό τους μίσος εναντίον του Νικολάου και της οικογενείας του.
Αμέσως τους συνέλαβαν και τους έθεσαν σε κατ’ οίκον περιορισμό. Στη συνέχεια τους εξόρισαν στην βόρεια Σιβηρία, στην πόλη Τομπόλσκ και τέλος τον Απριλίο του 1918 τους μεταφέρουν στην οικία Ιπάτιεφ, στην πόλη Αικατερίνημπουργκ. Η ένθερμη προσευχή και η πολύωρη ανάγνωση της Αγίας Γραφής ήταν η μόνη παρηγοριά των φυλακισμένων. Είναι απερίγραπτοι οι εξευτελισμοί που υπέστησαν, αλλά και πολλά τα θαύματα που επιτέλεσαν κατά τους 16 μήνες φυλακίσεώς τους. Η υπομονή τους, η ταπείνωση τους, η μακροθυμία τους, η ανεξικακία τους και η αγάπη που έδειχναν προς τους δημίους τους, έκανε τους φύλακες να αλλάζουν τρόπο ζωής, να αλλάζουν συμπεριφορά. Από σκληρόκαρδοι γίνονταν συμπονετικοί, από βλάσφημοι ευγενικοί. Όλοι τους έβλεπαν με συμπάθεια τους αδίκως φυλακισμένους. Γι’ αυτό και η άθεη εξουσία τους άλλαζε συχνά. Τέλος τους αντικατάστησε με τους πλέον αγροίκους και βίαιους μπολσεβίκους, οι οποίοι μεθούσαν, έβριζαν, χυδαιολογούσαν και βασάνιζαν την Βασιλική Οικογένεια.
Τελικώς, κατά τα μεσάνυχτα της 16ης προς 17ης Ιουλίου 1918, τους ξύπνησαν και τους μετέφεραν, μαζί με άλλα τέσσερα άτομα της συνοδείας τους, στο υπόγειο της οικίας, προκειμένου τάχα να τους μεταφέρουν σε μια πιο ασφαλής περιοχή. Μετά από μεγάλη αναμονή τους διέταξαν να σταθούν στη σειρά για να τους βγάλουν μια φωτογραφία. Ξαφνικά αντί για τον φωτογράφο εισήλθαν στο μικρό δωμάτιο 11 Μπολσεβίκοι και ο αρχηγός τους ο Εβραίος Γιούρι Γιουρόφσκυ, οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν τα θύματά τους. Ο θάνατος ορισμένων ήταν αργός και βασανιστικός, όπως του μικρού διαδόχου που τον αποτελείωσαν με χτυπήματα στο κεφάλι, καθώς και της πριγκίπισσας Αναστασίας που την σκότωσαν με τις ξιφολόγχες.
Στη συνέχεια άρπαξαν από τους νεκρούς ότι πολύτιμο έφεραν πάνω τους και τους μετέφεραν βιαστικά μ’ ένα φορτηγό σ’ ένα κοντινό δάσος και τους πέταξαν γυμνούς μέσα σ’ ένα πηγάδι ορυχείου. Φοβούμενοι όμως μην ανακαλυφθούν τα σώματα το επόμενο βράδυ τα ανέσυραν και αφού τα τεμάχισαν, τα έκαψαν χύνοντας πάνω τους 300 λίτρα βενζίνη. Για να εξαφανίσουν τα υπολείμματα των μαρτύρων τα περιέλουσαν με 190 κιλά βιτριόλι. Τέλος ότι απέμεινε το σκέπασαν πρόχειρα με χώμα και κλαδιά. Όλη αυτή η φρικιαστική διαδικασία κράτησε τρία μερόνυχτα από τη στιγμή της δολοφονίας τους.
Απολογισμός του αποτρόπαιου εγκλήματος σε νεκρούς ήταν:
1. Τσάρος Νικόλαος Β΄ Αλεξάντροβιτς Ρομανώφ (50 ετών).
2. Τσαρίνα Αλεξάνδρα Φυοντόροβνα (46 ετών).
3. Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Νικολάεβνα Ρομάνοβα (23 ετών)
4. Μεγάλη Δούκισσα Τατιάνα Νικολάεβνα Ρομάνοβα (21 ετών)
5. Μεγάλη Δούκισσα Μαρία Νικολάεβνα Ρομάνοβα (19 ετών)
6. Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία Νικολάεβνα Ρομάνοβα (17 ετών)
7. Διάδοχος του Θρόνου Αλεξέι Νικολάεβιτς Ρομανώφ (14 ετών)
8. Ιατρός Ευγένιος Μπότκιν
9. Μάγειρας Ιβάν Χαριτόνοφ
10. Θαλαμηπόλος της Αλεξάνδρας, κυρία Άννα Ντεμίντοβα
11. Θαλαμηπόλος Αλεξέι Τραπ
Την άνοιξη του 1918 η Μεγάλη Δούκισσα Όλγα έγραψε στο ημερολόγίο της:
«Ο πατέρας παρακαλεί να μεταφέρετε σε όλους, όσοι παραμένουν πιστοί σε αυτόν, και σε όσους μπορούν να αντιδράσουν, να μην εκδικηθούν χάριν αυτού, διότι αυτός τους έχει ήδη συγχωρήσει όλους και προσεύχεται για όλους. Επίσης, να μην εκδικηθούν για τον εαυτό τους. Να ενθυμούνται δε ότι το κακό, το οποίο τώρα υπάρχει στον κόσμο, θα γίνει ισχυρότερο, αλλ’ όμως το κακό δεν νικάται διά του κακού, αλλά μόνο διά της αγάπης…».
Κατά τη νύχτα του μαρτυρίου τους η Οσία Μαρία του Ντιβέγιεβο μαινόταν και φώναζε:
“Οι πριγκίπισσες με ξιφολόγχες! Καταραμένοι Εβραίοι”!
Αμέσως μετά την είδηση του μαρτυρικού τέλους της Αυτοκρατορικής Οικογενείας πρώτος την καταδίκασε ο Άγιος Τύχων Πατριάρχης Μόσχας. Οι ιερείς από νωρίς τους μνημόνευαν ως νεομάρτυρες και τελούσαν την ακολουθία τους. Αλλά και οι πιστοί χριστιανοί από την πρώτη στιγμή άρχισαν να τους τιμούν ως αγίους. Η οικία που φονεύθηκε η τσαρική οικογένεια έγινε αμέσως λαϊκό προσκύνημα γι’ αυτό και οι Μπολσεβίκοι την κατεδάφισαν.
Όταν η Τσαρίνα Αλεξάνδρα, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου επισκέφθηκε ένα Μοναστήρι στην μεσαιωνική πόλη του Νόβγκοροντ η ηγουμένη Μαρία είπε:
“Να! Έρχεται η Τσαρίνα Μάρτυς”!
Και την καταφιλούσε αγκαλιάζοντάς την.
Το 1915, λίγο πριν την κοίμησή της, η Οσία Πάσα του Σάρωφ έκανε συνεχώς μετάνοιες μπροστά στα πορτρέτα του Τσάρου Νικολάου και της Τσαρικής Οικογένειας προσκυνώντας τους σαν ήδη ανακηρυγμένους Αγίους λέγοντας:
“Αυτός ο Τσάρος θα ανέβει πιο ψηλά από όλους τους άλλους”! Επίσης, έλεγε: “Ω Άγιοι Βασιλομάρτυρες, πρεσβεύσατε υπέρ ημών, των αμαρτωλών”!
Ο Άγιος Μακάριος Β΄ Μητροπολίτης Μόσχας (+2 Μαρτίου 1926) είπε:
“Ο Τσάρος έλαβε επάνω του την ενοχή του ρωσικού λαού! Ο λαός συγχωρέθηκε”!
Ο Αρχιεπίσκοπος της Σανγκάης και (αργότερα) Σαν Φρανσίσκο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς (+2 Ιουλίου 1966) αναφέρει:
“Ο Τσάρος Νικόλαος έδειξε μεγαλοψυχία ανάλογη με αυτήν του Δικαίου Ιώβ, δολοφονήθηκε, επειδή ως Τσάρος έβλεπε το αυτοκρατορικό στέμμα ως υπηρεσία. .. στο Θεό ,επειδή ήταν η ενσάρκωση της Ορθοδοξίας, ήταν ένας δούλος του Θεού, χρισμένος από τον Θεό, επειδή ήθελε την ενότητα των ορθοδόξων πιστών της Ρωσίας! Η μάχη εναντίον του συνδέεται στενά με την μάχη εναντίον του Θεού και της Πίστεως. Με μία λέξι, έγινε Μάρτυς, επειδή έμεινε πιστός στον Κύριο των κυρίων και εδέχθη τον θάνατο, όπως τον εδέχθησαν οι Μάρτυρες»…
Τα πάντα εξεγέρθηκαν εναντίον του κατεξοχήν πράου, αγνού και άκρως στοργικού Τσάρου, σε τέτοιο βαθμό, ώστε εκείνη την τρομερή ώρα του αγώνα εναντίον του, παρέμεινε μόνος. Αισχρές συκοφαντίες διαδόθηκαν προκαταβολικά εναντίον του Τσάρου και της Οικογένειάς του, ώστε ο λαός να επιδείξει αναίδεια στο πρόσωπό του. Ο Τσάρος έμεινε εντελώς μόνος, περιβαλλόμενος από προδοσία, χυδαιότητα και δειλία. Κατά τις ημέρες του Μαρτίου, το Πσκώφ έγινε η Γεθσημανή του Τσάρου και το Εκατερίνμπουργκ ο Γολγοθάς του. Ο Τσάρος Νικόλαος πέθανε ως Μάρτυρας, με ακλόνητη πίστη και υπομονή, έχοντας πιει το ποτήριον του πόνου μέχρι το κατακάθι.»
Ο Πατριάρχης Μόσχας Άγιος Τύχων, ο οποίος, βέβαια, δεν ήταν και τόσο φιλο-τσαρικός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στρεφόταν κατά του θεσμού του Τσάρου, τονίζει ξεκάθαρα: “Πρέπει να καταδικάσουμε το ειδεχθές έγκλημα της δολοφονίας του Τσάρου Νικολάου και της οικογένειάς του, αλλιώς το κρίμα τους θα πέσει επάνω μας”!
Ο Άγιος Φιλάρετος Μητροπολίτης Νέας Υορκής και Ανατολικής Αμερικής (+8 Νοεμβρίου 1985) αναφέρει: “Ο τελευταίος των Τσάρων δολοφονήθηκε με την οικογένειά του ακριβώς διότι στέφθηκε αντιπρόσωπος και φορέας των υψηλών ιδανικών του ορθοδόξου τρόπου ζωής. Σκοτώθηκε ακριβώς γιατί ήταν ένας ορθόδοξος Τσάρος, εξαιτίας της Ορθοδοξίας του”!
Το 1991, μετά το μεγάλο θαύμα της πτώσης του άθεου τυραννικού καθεστώτος, εις πείσμα των δολοφόνων, βρέθηκαν τα άγια Λείψανα της Τσαρικής Οικογένειας και κηδεύτηκαν με τιμές Αρχηγού κράτους παρουσία του Ρώσου Πατριάρχη και του Προέδρου της Ρωσίας. Στη θέση που βρισκόταν η οικία που τους δολοφόνησαν, υπάρχει τώρα ένας θαυμάσιος ναός, ο Ναός του Αίματος, αφιερωμένος στην Αγία Τσαρική Οικογένεια. Η επίσημη ανακήρυξη της Αγιότητάς τους έγινε από το Ρωσικό Πατριαρχείο το 2000. Τα δε θαύματα που επιτελούν με την χάρη του Θεού είναι πάρα πολλά. Τόσα πολλά που έχει συνταχθεί ένας τόμος με τίτλο: «Με τας ευχάς του Αγίου Τσάρου».
Ας έχουμε κι εμείς την ευχή του!
Ο άγιος Νεκτάριος της Όπτινα (1853-1928) προφήτευσε το 1917, πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση:
«Χαλεποί καιροί έρχονται σύντομα. Στον κόσμο ο αριθμός έξι έχει περάσει και ο αριθμός επτά πλησιάζει… Να είστε σιωπηλοί, υπομονετικοί. Το έτος 1918 θα είναι ακόμη χειρότερο. Ο τσάρος και ολόκληρη η οικογένειά του θα βασανισθούν και θα δολοφονηθούν. Μια ευσεβής ψυχή είδε ένα αποκαλυπτικό όνειρο: Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός καθόταν σ’ ένα θρόνο και γύρω του ήταν οι δώδεκα Απόστολοι. Εν τω μεταξύ φρικτά βάσανα και θρήνοι ακούγονταν από την γη. […] Αίφνης ο Τσάρος παρουσιάστηκε μπροστά στον θρόνο του Χριστού με στεφάνι μεγαλομάρτυρος… Μάλιστα! Αυτός ο Τσάρος θα γίνει μεγαλομάρτυρας.
Αν δεν μετανοήσουμε και δεν επιστρέψουμε στον Θεό, τότε όχι μόνο η Ρωσία, μα ολόκληρη η Ευρώπη θα καταρρεύσει. Η ώρα της προσευχής έχει έρθει».
Άγιοι Βασιλομάρτυρες, πρεσβεύσατε υπέρ πάντων ημών, των αμαρτωλών!
Δόξα… Και νυν… Ήχος πλ. α’
Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς· Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν· Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.
“Ο Τσάρος έλαβε επάνω του την ενοχή του ρωσικού λαού και ο λαός συγχωρείται!…” Άγιος Τσάρος Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας
Η Αγία Τσαρική Οικογένεια κι οι προφητείες αγίων και στάρετς για το μαρτύριο τους
Πηγή 1ου κειμένου, εδώ
Διαβάστε περισσότερα στην ανάρτηση του Παιδαγωγού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου