Σχόλιο με σπασμένη καρδιά
από τον Πύρινο Λόγιο
Τις άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα, έλειπα από το “κλεινόν Άστυ” και ως εκ τούτου, δεν παρακολουθούσα τις εξελίξεις, αλλά και την αρθρογραφία των ημερών όχι γιατί δεν το επιθυμούσα, αλλά διότι δεν είχα διαδικτυακή σύνδεση. Μόνο την Τρίτη, 18 του Απρίλη, την επόμενη μέρα της επιστροφής μου, άνοιξα την ιστοσελίδα της “Τρικλοποδιάς” και βρέθηκα εμπρός σε μια, ομολογώ, δυσάρεστη έκπληξη.
Ένας ιερωμένος, ο πρωτοπρεσβύτερος Κων/νος, κατακεραύνωνε μέσω του ιερατικού του λόγου, δύο αγαπητούς και λίαν εκτιμώμενους από εμέ αρθρογράφους, συνέλληνες και συναγωνιστές, επειδή γράφοντας δύο κείμενα – το πρώτο “Ο λόγος που οι Φαρισαίοι σταύρωσαν τον Χριστό” και το δεύτερο “Δολοφόνησαν τον Χριστό γιατί ήταν αντι-ιουδαίος” που αναρτήθηκαν στο ιστολόγιο λόγω των ημερών και που αφορούσαν τόσο την σταύρωση, όσο και την είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα και με ζήτημα πως και οι δύο, υπέπεσαν σε τραγικά ιστορικά και πνευματικά λάθη, τα οποία – πιστεύω ακραδάντως – πως προήλθαν όχι με δόλο ή σκόπιμη παραπλάνηση, αλλά από υπέρμετρο ζηλωτισμό τόσο προς τη πατρίδα, όσο και προς την πίστη μας.
Στενοχωρήθηκα γιατί παρασυρόμενοι από την υπερβολική τους αγάπη προς τον Θεάνθρωπο αλλά και την πατρίδα τους, συνέγραψαν πράγματι κείμενα τα οποία προσέβαλαν αντί να υμνήσουν το Θείο Πάθος.
Ο πατήρ Κων/νος, ομολογώ με αρκετή υπομονή και περίσσια αγάπη, επέδειξε τα λάθη τους και τους έδειξε πως η υπερβολή, ακόμη κι αν αυτή είναι άδολη και με περίσσεμα καρδιάς, αν δεν βασιστεί σε ιστορικά και πνευματικά στοιχεία, οδηγεί σε πλάνη. Και σε πλάνη όχι απλά απλή, αλλά και επικίνδυνη τόσο για την Πίστη μας, όσο και για την ίδια τη δική τους υπόσταση.
Μετά από αυτό και ενώ και οι δύο έμοιαζαν να …πήραν το μάθημα τους, ξαφνικά ένας τρίτος επίσης αγαπητός συνέλληνας και αγωνιστής αρθρογράφος του ιστολογίου της “Τρικλοποδιάς”, χωρίς καμμιά απολύτως αφορμή, υπέπεσε σε ακόμη πιο τραγικό λάθος, γράφοντας ένα άλλο κείμενο, όχι με παιδευτικό και συνετικό, αλλά με ειρωνικό και προσβλητικό τρόπο με αποτέλεσμα να προκαλέσει την μήνιν της μίας εκ των δύο αρθρογράφων που υπέπεσαν στα πνευματικά και δογματικά λάθη.
Τραγικό σφάλμα, στο οποίο δεν επιτρεπόταν ο εν λόγω να υποπέσει.
Το κείμενο του “Αν ο Χριστός γεννήθηκε “έλληνας”, ήταν κάκιστος έλληνας” προκάλεσε φυσικά και την… αναμενόμενη απάντηση από την θιγόμενη αρθρογράφο, η οποία και απάντησε με τον ίδιο τρόπο μέσω του άρθρου “Απάντηση στους επικριτές μου καλοπροαίρετους και μή”, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί στους αναγνώστες πλήρης σύγχυση ως προς το ποιό είναι το λάθος και ποιό το σωστό, αλλά και αισθήματα οργής παράλληλα, βλέποντας να εξελίσσεται μια… κοκορομαχία μεταξύ Ελλήνων, ομοθρήσκων και συναγωνιστών χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.
Δεν υπάρχει καμμιά απολύτως αμφιβολία, ότι έσφαλλαν άπαντες. Οι μεν δύο πρώτοι με τις τραγικά εσφαλμένες απόψεις, ο δε με το υπερβολικά προσβλητικό κείμενο. Δεν μπορώ να ξέρω, ούτε την αιτία της κατάληξης αυτής, αλλά ούτε και το υπέρμετρο του ζηλωτισμού του καθενός. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση, είναι το γεγονός πως η συγκεκριμένη αρθρογράφος στην απάντηση της εν είδει …δευτερολογίας, ούτε αναφέρθηκε, αλλά ούτε και καταφέρθηκε διόλου στον πλέον ειδικό της όλης ιστορίας, δηλαδή τον πατέρα Κων/νο, ο οποίος ήταν και περισσότερο δεικτικός ως προς τις πλάνες της κυρίας αρθρογράφου παρά αρκέστηκε σε ανταπόδοση της ειρωνείας προς τον επικριτή της, επικαλούμενη απλά τα…πιστεύω της. Αυτό ειδικά για μένα τον ίδιο, είναι το πιο τραγικό σημείο της αντιπαράθεσης αυτής.
Κρίμα… Και διπλή στενοχώρια… Κι αυτό διότι ο μόνος χαμένος στην όλη αυτή υπόθεση, υπήρξε το ιστολόγιο της “Τρικλοποδιάς”, το οποίο με βάση την εκτίμηση της προς όλους και ειδικά προς τους συνεργάτες της, δημοσίευσε και όλα αυτά τα κείμενα παρά το γεγονός ότι διακινδύνευσε το ίδιο της το κύρος…
Για άλλα πράγματα θα έπρεπε, ειδικά αυτές τις μέρες, να γράφουμε αγαπητοί μου συναγωνιστές και συνέλληνες. Πράγματα τα οποία μας οδηγούν όλους στο σκότος μιας καλοστημένης πολιτικής παγίδας από το πανικόβλητο “Ψευτορωμαίϊκο”, το οποίο παίζει τα ρέστα του προκειμένου να κρατηθεί – παρά την λαϊκή θύελλα που το ζυγώνει – στην καρέκλα της εξουσίας. Κι εμείς, αντί να δίνουμε τον υπέρ πάντων αγώνα μας μέσα από τα γραπτά μας, μαλλιοτραβιόμαστε για το… αν το γαϊδουράκι με το οποίο ανέβηκε ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα ήταν… ψεύτικο ή fake news από το …βδελυρό ιουδαικό ιερατείο που θέλει τον Χριστό…αντι-ιουδαίο(!) ή αν όντως οι Φαρισαίοι σταύρωσαν τον Χριστό γιατί ήταν από τη… Γαλιλαία των Εθνών και ότι τους …χαλούσε τη σούπα για… παγκόσμια κυβέρνηση(!). Και όλα αυτά, παντελώς λαθεμένα, ΑΣΤΗΡΙΚΤΑ, αστοιχείωτα, ατεκμηρίωτα και παντελώς επί προσωπικού συντεταγμένα. Μ’ άλλα λόγια δηλαδή, πρόκειται για καθαρά προσωπικές απόψεις και μάλιστα φορτωμένες με πλάνες και ουχί αποδεδειγμένα εκ των Γραφών συμπεράσματα. Και μάλιστα συμπεράσματα που εμπεριέχουν και… εθνικισμό, με υπόνοιες πως ο Κύριος γεννήθηκε – πάνω/κάτω – σε… ελληνικό και όχι ιουδαικό έδαφος, άρα είναι… Έλληνας, μιας και η μάνα του, δηλαδή η Παναγιά μας, είναι… ελληνικής καταγωγής!
Ελληνικής καταγωγής η… Παναγιά αδέρφια;
Για όνομα του Χριστού και του Θεού!
Αγαπημένοι μου συνέλληνες και συναγωνιστές, έχετε αντιληφθεί το τι πράξατε;
Γνωρίζετε το ότι έχετε χιλιάδες ακόλουθους και αναγνώστες που περιμένουν πώς και πώς να διαβάσουν ένα κείμενο σας; κι αν το γνωρίζετε, έχετε συναίσθηση του τι σύγχυση μπορεί να προκαλέσετε σε αυτούς τους ανθρώπους, που περιμένουν από εσάς να διαβάσουν τον λόγο σας και να μάθουν από αυτόν; Κάθε μέρα που περνάει και που ο καθένας από αυτούς τους ανθρώπους σας διαβάζει, ενστερνίζεται είτε εκούσια είτε ακούσια, αυτά που του λέτε, το καταλαβαίνετε αυτό; Κι αν – μοι γένοιτο – ενστερνιστεί όντως και τις προσωπικές σας πλάνες, ξέρετε ότι θα δώσετε μια μέρα λόγο στον Θεό γι’ αυτό;
Ξέρετε τι κάνετε ή να σας το εξηγήσω με ακόμη πιο απλά λόγια;
Έχετε αποκτήσει κύρος μπροστά στους ανθρώπους αυτούς, οι οποίοι είναι αίμα μας, γένος μας, αλλά είναι συνάμα και δυνητικώς ακατήχητοι, ανενημέρωτοι, αδαείς και περιμένουν εξ υμών να μάθουν, να ενημερωθούν, να πιστέψουν! Τι να πιστέψουν όμως; Τις προσωπικές σας απόψεις περί θεμάτων που όχι μόνο δεν πρέπει να ακουμπάμε, αλλά ούτε καν και να αναλύουμε χωρίς να επικαλεστούμε όχι απλά στοιχεία από την Ιστορία ή τις Άγιες Γραφές, αλλά στοιχεία ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, τα οποία μας πρόσφεραν απλόχερα τόσο οι Άγιοι Απόστολοι, όσο και οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας μέσα από τα θεόπνευστα κείμενα τους!
Γιατί λοιπόν – άθελα σας πιστεύω – τους προδίδετε;
Όπως επισημαίνει και ο πατέρας Κων/νος, για να μιλήσει κάποιος για θέματα που άπτονται της Πίστεως μας, χρειάζεται απαραιτήτως η Θεία Χάρις! Ποίος εξ υμών και ημών την έχει; Εσείς; Εγώ; Ποιός;
Ποιοί είμαστε εμείς που θα… βάλουμε κάτω τον Κύριο μας και θα γίνουμε …αναλυτές των Λόγων Του, της… “εθνικότητας” Του, των Πράξεων του ή του τάδε ή δείνα γεγονότος που Τον αναφέρει; Είμαστε Θεολόγοι; Ιεροκήρυκες; Ιερείς; Πρωτοσύγγελοι; Ασκητές; Γέροντες αγιορείτες;
Σας πληροφορώ πως δεν είμαστε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ απ’ όλα αυτά! Είμαστε απλά ΚΟΣΜΙΚΟΙ, με όλες τις αμαρτίες που κουβαλάμε λόγω της κοσμικότητας μας. Άρα, ΕΚ ΠΡΟΟΙΜΙΟΥ ακατάλληλοι!
Εγώ δε προσωπικά, δεν είμαι παρά ένας Ιστορικός, που απλά υπηρετώ μια επιστήμη, η οποία για να αποφανθεί για κάτι, μεταχειρίζεται ΑΠΤΑ στοιχεία ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ!
Αν μου ζητήσουν να αποδείξω την ύπαρξη του Χριστού π.χ. (έχει συμβεί ομολογώ πολλές φορές), απλά ανατρέχω … πού; Μα ασφαλώς στα στοιχεία που μου χαρίζει απλόχερα η επιστήμη μου. Δηλαδή στα ΓΡΑΠΤΑ ντοκουμέντα που έχω στα χέρια μου. Κι αυτά δεν είναι μόνο οι Άγιες Γραφές, αλλά οι μαρτυρίες σύγχρονων με το ζήτημα χρονικογράφων και… ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ. Κι αν πω ή γράψω κάτι που αφορά την ίδια μου τη Πίστη, θα γράψω πως είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ άποψη και όχι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ, δηλαδή ό,τι πιστεύω εγώ προσωπικά από καρδιάς και αυτό το εναποθέτω στην κρίση του άλλου που με διαβάζει ή που με ακούει.
Για παράδειγμα, ας πούμε πως πιστεύω πως οι Φαρισαίοι σκότωσαν τον Χριστό γιατί όντως ήθελαν αυτό κι όχι εκείνο. Δεν θα το καταθέσω ως τεκμηριωμένο γεγονός με παρρησία.
Θα πω δηλαδή πως “Εγώ προσωπικά, πιστεύω πως οι Φαρισαίοι έκαναν αυτό ή εκείνο, επειδή συνάγω πως το μίσος τους προερχόταν από εκεί κι από εδώ”. Κι αν μπορώ να καταθέσω κι ένα πειστήριο που να δίνει ώθηση στον λογισμό μου, θα το κάνω.
Αν όμως κάποιος με διορθώσει ή θελήσει να μου αναλύσει κάτι που είναι αντίθετο του λογισμού μου, και μάλιστα όχι τυχαίος, αλλά …ειδικός επ αυτού, δηλαδή γέροντας ασκητής, ιερωμένος, μελετητής των Γραφών ή ό,τι άλλο εξειδικευμένο, θα καθίσω και θα τον ακούσω με περίσσια προσοχή ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΑΓΝΟΗΣΩ! Γιατί αν τον αγνοήσω και προσπαθήσω να αντιπαρατεθώ μαζί του, είμαι κάτι χειρότερο από εγωιστής ή αλαζόνας. Είμαι ΗΛΙΘΙΟΣ.
Συμπαθάτε με αν σας κούρασα. Το ξέρω, πλατειάζω πολλές φορές στα κείμενα μου, αλλά και δια ζώσης. Μειονέκτημα που έχει να κάνει με τον ζηλωτισμό μου όσον αφορά την διδασκαλική μου αποστολή. Σε καμμιά περίπτωση αγαπημένοι μου συνέλληνες και συναγωνιστές, δεν αμφισβητώ την αντιληπτική σας ικανότητα. Απλά παρασύρομαι κάποιες φορές από τον οίστρο μου και…γίνομαι βαρετός. Συμπαθάτε με και πάλι.
Όσο για την – όποια – αλήθεια, σχετικά με την … “καταγωγή” του Ιησού Χριστού, κάποτε έγραψα ένα πόνημα για το ζήτημα αυτό, το οποίο πόνημα δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν. Και εννοώ, ουδείς εκ των ειδικών – Θεολόγων ή Ιερέων ή μελετητών των Γραφών – δεν μπήκε στον κόπο να το αμφισβητήσει.
Πράγμα που σημαίνει, πως μάλλον έπραξα ορθώς το καθήκον μου, τουλάχιστον όσον αφορά επιστημονικώς το ζήτημα. Ζητώ λοιπόν ταπεινά από εσάς αλλά και τους όποιους αναγνώστες που διαβάζουν αυτή τη στιγμή τούτο το κείμενο μου, να του ρίξετε μια ματιά. Ίσως να είναι ικανό να φωτίσει κάποιες σκοτεινές πτυχές του ζητήματος αυτού ή ακόμη και να χρησιμοποιηθεί ως τεκμήριο για κάποιον ή κάποιους που έχει αντίθετη άποψη.
Το κείμενο τιτλοφορείται “O Χριστός ήταν…Έλληνας; Μιλάτε σοβαρά;” και είναι σε μορφή PDF, πράγμα που μπορεί να αποθηκευθεί και σε υπολογιστή ή τάμπλετ.
Μετά ταπεινής συγγνώμης και συμπάθειας
Πύρινος Λόγιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου