Μετάφραση: Απολλόδωρος
Όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν στο Health Impact News, παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δαπανούν περισσότερα χρήματα για την "υγειονομική περίθαλψη" από οποιοδήποτε άλλο έθνος στον κόσμο, τα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας είναι από τα υψηλότερα, ιδίως σε σύγκριση με τα ανεπτυγμένα, πλουσιότερα έθνη. Η πιο πρόσφατη μελέτη δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2018 στο περιοδικό Health Affairs και συνέκρινε το ποσοστό θνησιμότητας των παιδιών σε 19 πλούσιες, δυτικές χώρες, όπου οι ΗΠΑ κατέλαβαν την τελευταία θέση. (Πηγή.)
Είναι επίσης γνωστό ότι τα αμερικανικά μωρά λαμβάνουν περισσότερες δόσεις εμβολίων από οποιοδήποτε άλλο έθνος.
Και όμως, οι κυβερνητικές υπηρεσίες υγείας αρνούνται να εξετάσουν καν αν τα εμβόλια αποτελούν μέρος του προβλήματος.
Εντός των ΗΠΑ, η πολιτεία με το υψηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας, το Μισισιπή, έχει επίσης (συμπτωματικά;;;) τα υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμού στις ΗΠΑ (Πηγή.)
Ο Neil Miller, δημοσιογράφος ιατρικών ερευνών και διευθυντής του Thinktwice Global Vaccine Institute, έγραψε το 2014 ότι ενώ υπάρχουν 130 επίσημοι τρόποι για να πεθάνει ένα βρέφος σύμφωνα με τις επίσημες κατηγορίες θανάτου, που έχουν εγκριθεί από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), όπως δημοσιεύονται στη Διεθνή Ταξινόμηση Νοσημάτων (ICD), τα εμβόλια δεν είναι ένας από αυτούς:
Υπάρχουν 130 επίσημοι τρόποι για να πεθάνει ένα βρέφος. Αυτές οι επίσημες κατηγορίες θανάτου, που έχουν εγκριθεί από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), δημοσιεύονται στη Διεθνή Ταξινόμηση Νοσημάτων (ICD). Όταν πεθαίνει ένα μωρό, οι ιατροδικαστές πρέπει να επιλέξουν μεταξύ αυτών των 130 κατηγοριών.
Οι επίσημες αιτίες θανάτου που παρατίθενται στην ICD περιλαμβάνουν σχεδόν κάθε πιθανή - και τραγική - πιθανότητα.
Ωστόσο, ΔΕΝ υπάρχει καμία κατηγορία για τους θανάτους βρεφών που προκαλούνται από εμβόλια.
Αυτό είναι περίεργο, διότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση γνωρίζει ότι τα εμβόλια προκαλούν μόνιμη αναπηρία και σκοτώνουν ορισμένα μωρά - ο ίδιος ο λόγος για τον οποίο το Κογκρέσο καθιέρωσε φόρο "θανάτου και αναπηρίας" στα παιδικά εμβόλια πριν από περισσότερα από 25 χρόνια, όταν ο Εθνικός Νόμος του 1986 για τις Βλάβες από Παιδικά Εμβόλια (Δημόσιος Νόμος 99-660) δημιούργησε το Εθνικό Πρόγραμμα Αποζημίωσης Βλαβών από Εμβόλια (VICP). (Όλο το άρθρο.)
Σύμφωνα με το CDC, το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS) παραμένει μια από τις κύριες αιτίες θανάτου μεταξύ των βρεφών στις ΗΠΑ, με 3.700 θανάτους το 2015.
Η Dr. Viera Scheibner είναι ένας από τους λίγους επιστήμονες και ερευνητές που έχει ερευνήσει το SIDS και μια πιθανή σύνδεση με τα εμβόλια, και παρουσιάζει την έρευνά της εδώ στο Health Impact News.
Η πραγματική αιτία του θανάτου σε βρεφικές κούνιες (SIDS)
από την Dr. Viera Scheibner (PhD), Health Impact News
Περίληψη
Κατά καιρούς αναζωπυρώνεται μια συζήτηση σχετικά με τον αιφνίδιο βρεφικό θάνατο (SIDS) ή τον θάνατο σε βρεφική κούνια.
Μεταξύ 1986-1993 ασχολήθηκα με την καταγραφή της αναπνοής των βρεφών με το τυπικό και βασισμένο σε μικροεπεξεργαστή όργανο παρακολούθησης της αναπνοής (που αναπτύχθηκε από τον αείμνηστο σύζυγό μου Leif Karlsson) και δημοσίευσα τα αποτελέσματα στο Journal of Australasian College of Nutritional and Environmental Medicine (Scheibner 2004).
Έχω επίσης μελετήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις δημοσιευμένες έρευνες άλλων συγγραφέων που σχετίζονται με τον θάνατο από βρεφικό θάνατο από αγγλόφωνες χώρες από τη δεκαετία του 1960 και μετά και θεωρώ ότι μπορώ να συμβάλω ουσιαστικά στην πιο πρόσφατη συζήτηση.
Ο θάνατος σε βρεφική κούνια (SIDS) παρουσιαζόταν πάντοτε ως διάγνωση αποκλεισμού, με ελάχιστη παθολογία που δεν επαρκεί για να προκαλέσει θάνατο, και χαρακτηριζόταν από πετεχειώδη αιμορραγία στους πνεύμονες, το περικάρδιο, το θύμο και άλλα όργανα.
Η πρηνή θέση ως θέση κινδύνου απολάμβανε για ένα διάστημα δημοτικότητα, με κάποιες σημαντικές έρευνες που διεξήχθησαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι περισσότερες από τις οποίες απέδειξαν ότι η πρηνή θέση ήταν στην πραγματικότητα μια πλεονεκτική θέση και στη συνέχεια ανατράπηκε με συνοπτικές διαδικασίες, και, πιο πρόσφατα, το μοίρασμα του κρεβατιού (co-sleeping) χαρακτηρίστηκε ως σημαντικός κίνδυνος. Οι καπνιστές γονείς απολάμβαναν επίσης δημοτικότητα για ένα διάστημα.
Ο εμβολιασμός συνήθως αγνοήθηκε ή απορρίφθηκε ως αιτία θανάτου σε βρεφική κούνια (SIDS). Μόνο λίγοι συγγραφείς τόλμησαν να εισέλθουν σε αυτόν τον τομέα ταμπού.
Η επισκόπηση των δημοσιευμένων ερευνών σχετικά με τον θάνατο σε βρεφική κούνια (SIDS)
Σχεδόν συμφωνώ με τον καθηγητή Mitchell κ.ά. (2009), οι οποίοι πιστεύουν ότι "γνωρίζουμε ήδη αρκετά", αλλά όχι ότι "υπάρχουν συντριπτικά στοιχεία που δείχνουν ότι η κοινή χρήση κρεβατιού αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για αιφνίδιο βρεφικό θάνατο στα βρέφη μητέρων που καπνίζουν".
Οι ερευνητές των θανάτων των βρεφών ως επί το πλείστον δημοσίευσαν πολλά άρθρα για αναρίθμητα γεγονότα στη ζωή των βρεφών, με εξαίρεση τη σπανιότητα ενός: του εμβολιασμού. Και ακόμη και όταν το έκαναν, συνήθως, με ομοφωνία, το απέρριπταν ως αιτία [θανάτου σε βρεφική κούνια, SIDS, θανάτου βρεφών].
Εξαίρεση αποτελεί ο Torch (1982, 1986a,b), συνταξιούχος παιδονευρολόγος από το Reno της Νεβάδα, ο οποίος έδωσε τρεις διαλέξεις σε δύο συνέδρια για την παιδονευρολογία και δήλωσε σαφώς και χωρίς περιστροφές ότι ο εμβολιασμός DPT μπορεί να είναι μια μη αναγνωρισμένη αιτία αιφνίδιου βρεφικού θανάτου, περιέγραψε τη συμπτωματολογία και την παθολογία πολύ καθαρά και εξαντλητικά και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα γεγονότα αυτά συνδέονται αιτιολογικά.
Ο Torch (1982, 1986a,b), σαφώς, και άλλοι (Griffin et al. 1988) άθελά τους, έκαναν την ίδια παρατήρηση: αυξανόμενος αριθμός θανάτων με την αύξηση του χρονικού διαστήματος από τις ενέσεις του εμβολίου, αυξανόμενος αριθμός ενέσεων και αυξανόμενη ηλικία.
Οι Munoz et al. (1981) ανέφεραν τους θανάτους σε ποντίκια που προκλήθηκαν από το pertussigen (εμβόλιο για τον κοκκύτη) που εγχύθηκε σε ελάχιστες δόσεις (σε ng), μετρώντας την αύξηση του βάρους τους (ή όχι)- όχι μόνο τα μελετηθέντα ποντίκια σταμάτησαν να κερδίζουν βάρος, αλλά μέσα σε 8 ημέρες πέθαναν τέσσερα από τα πέντε μελετηθέντα ποντίκια. Ακόμη και το ένα που επέζησε, παρουσίασε εξίσωση της αύξησης του βάρους κατά τις ίδιες (κρίσιμες) ημέρες κατά τις οποίες πέθαιναν τα άλλα τέσσερα.
Περιττό να πω ότι αυτές ήταν οι ίδιες κρίσιμες ημέρες που ανακάλυψα και κατέγραψα κατά την παρακολούθηση της αναπνοής των μωρών με το Cotwatch.
Δυστυχώς, αλλά όχι παραδόξως, οι Munoz et al. (1981) απέτυχαν να κατανοήσουν το νόημα της δικής τους έρευνας, θεωρώντας ότι επειδή δεν πέθανε κανένα ποντίκι κατά τη διάρκεια ορισμένων ημερών και όχι άλλων, αυτό αντιπροσώπευε την προστατευτική επίδραση του εμβολίου για τον κοκκύτη κατά τις άλλες αυτές ημέρες.
Πράγματι, κάτι παρόμοιο συνέβη και στην έρευνα του καθηγητή Mitchell και των συνεργατών του (Mitchell et al. 1995)- ενώ η δική τους έρευνα, που καταγράφηκε σωστά σε πίνακες από εμένα, κατέδειξε σαφώς την ομαδοποίηση των θανάτων κατά τις ίδιες κρίσιμες ημέρες που ανακάλυψα και τεκμηρίωσα (Scheibner 2004): 10-14), οι Mitchell et al. (1995) κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι "υπήρχε μειωμένη πιθανότητα εμφάνισης SIDS κατά την περίοδο των τεσσάρων ημερών μετά τον εμβολιασμό" και συνεπώς ότι ο εμβολιασμός "μπορεί ακόμη και να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης SIDS" (αν και δήλωσαν επίσης ότι δεν μπορούν να το δηλώσουν με βεβαιότητα).
Μακριά από το να δείξουν προστασία από τον θάνατο σε βρεφική ηλικία από τον εμβολιασμό, τα δεδομένα τους δείχνουν ότι όλα αυτά τα μωρά που μελετήθηκαν πέθαναν ως άμεση συνέπεια του εμβολιασμού τους με DPT και OPV, παρουσιάζοντας τέλεια ομαδοποίηση κατά μήκος των κρίσιμων ημερών, δείχνοντας σαφώς αυξημένο αριθμό θανάτων τις κρίσιμες ημέρες 2, 7 και 10, με μικρότερο αριθμό θανάτων στο ενδιάμεσο. Ο αρκετά υψηλός αριθμός θανάτων την ημέρα 1 αντικατοπτρίζει την υπερεκπροσώπηση των θανάτων αυτών λόγω της απροθυμίας αναφοράς καθυστερημένου θανάτου μετά τον εμβολιασμό.
Τα στοιχεία των Griffin et al. (1988) σχετικά με τους θανάτους μετά τον εμβολιασμό παρουσιάζουν εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον. Μελέτησαν τους λεγόμενους θανάτους του Tennessee: εκατοντάδες μωρά πέθαναν μετά τον εμβολιασμό τους αμέσως μετά την υποχρεωτική εφαρμογή της DPT και του OPV από μεμονωμένες πολιτείες των ΗΠΑ, στα μέσα της δεκαετίας του '70, ως προϋπόθεση για την εγγραφή.
Ακριβώς όπως οι Mitchell et al. (1995), οι Griffin et al. (1988) απέτυχαν να ταξινομήσουν τα δεδομένα τους κατάλληλα, αλλά όταν ταξινομήθηκαν κατάλληλα, προέκυψαν αμέσως τέσσερις ηλικιακές ομάδες: Η ομάδα 1 περιλάμβανε μωρά ηλικίας 1,5-2,5 μηνών (εκείνη την εποχή, στις ΗΠΑ η πρώτη δόση DPT και OPV χορηγούνταν στις 6-8 εβδομάδες), η ομάδα 2 περιλάμβανε μωρά ηλικίας 2,5-4 μηνών, τα οποία πέθαναν μετά τη δεύτερη δόση DPT και OPV, η ομάδα 3 περιλάμβανε μωρά ηλικίας 4-8 μηνών που πέθαναν μετά την τρίτη δόση και η ομάδα 4 περιλάμβανε μωρά ηλικίας 8-12 μηνών που αποτελούσαν το υπόλειμμα των θανάτων μετά την τρίτη δόση. Τα περισσότερα μωρά πέθαναν μετά την πρώτη και τη δεύτερη δόση του εμβολίου. Τα περισσότερα ήταν καθυστερημένοι θάνατοι (πάνω από 31 ημέρες μετά τον εμβολιασμό).
Μακριά από το να μην αποδεικνύεται η αιτιώδης σχέση μεταξύ της χορήγησης των εμβολίων DPT και OPV, όπως ισχυρίζονται οι συγγραφείς, τα σωστά ταξινομημένα σε πίνακες στοιχεία τους δείχνουν τρία σημαντικά φαινόμενα:
- Τα μικρότερα μωρά πεθαίνουν νωρίτερα, τα μεγαλύτερα μωρά αργούν περισσότερο να πεθάνουν.
- Ευαισθητοποίηση (επιβλαβής, υπερβολική ανοσολογική αντίδραση - αναφυλαξία) μετά από επόμενες δόσεις εμβολίων.
- Αύξηση του αριθμού των θανάτων με την αύξηση του χρονικού διαστήματος από τις ενέσεις του εμβολίου - καθυστερημένες αντιδράσεις (θάνατοι), οι οποίες αποτελούν κανόνα και όχι εξαίρεση.
Θεμελιώδες σφάλμα κρίσης στην έρευνα για το SIDS
Σε γενικές γραμμές, μιλώντας, το πιο θεμελιώδες σφάλμα κρίσης που επιδεικνύουν οι ερευνητές του θανάτου σε βρεφικές κούνιες είναι ότι δεν εξετάζουν τι συνέβη στα μωρά που υπέκυψαν στο SIDS λίγες ημέρες πριν πεθάνουν, και αντ' αυτού προσπαθούν να εντοπίσουν την άπιαστη οντότητα των μωρών "σε κίνδυνο". Η πραγματικότητα είναι ότι κάθε μωρό μπορεί να βρεθεί σε υψηλό κίνδυνο να πεθάνει όταν εκτίθεται σε στρεσογόνους παράγοντες (τοξίνες) που επιβαρύνουν τον οργανισμό του.
Οι πνευμονογραφικές μελέτες γίνονται χωρίς να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη ο χρόνος των άπνοιας και της υπόπνοιας που περιγράφονται ως το φαινομενικά απειλητικό για τη ζωή επεισόδιο (ALTE). Από την εμπειρία μου, ο χρόνος των πνευμονογραφικών μελετών καθορίζεται από τη διαθεσιμότητα ενός κρεβατιού στις μονάδες ολονύκτιας μελέτης- αυτό μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες, και μέχρι τη στιγμή που το μωρό εισάγεται για τη μελέτη, η κρίση συνήθως έχει περάσει και τα αποτελέσματα είναι άσχετα.
Ακόμη και αν τα μωρά εισαχθούν αμέσως, λόγω της ύπαρξης των κρίσιμων ημερών, η μελέτη 6-8 ωρών O/N μπορεί να μην επιλέξει την κρίσιμη ημέρα. Ο αείμνηστος Leif Karlsson και εγώ καταγράφαμε ασταμάτητα διαχρονικά για εβδομάδες ή μήνες, οι ερευνητές της κούνιας παρακολουθούν για 6-8 ώρες (κατά τη διάρκεια της νύχτας).
Αυτό μας επέτρεψε να παρατηρήσουμε και να καταγράψουμε την επίδραση των στρεσογόνων γεγονότων (εμβολιασμός) στην αναπνοή των μωρών ώρα προς ώρα και ως εκ τούτου ανακαλύψαμε και αποδείξαμε την ύπαρξη των κρίσιμων ημερών κατά τις οποίες υπάρχουν εξάρσεις της στρεσογόνου αναπνοής που προκαλούνται από τα καταγεγραμμένα γεγονότα. Στην προκειμένη περίπτωση, οι χορηγούμενοι εμβολιασμοί.
Μια άλλη πλάνη των βρεφικών ερευνητών είναι η έννοια των ψευδών συναγερμών. Ονομάζουν ψευδείς συναγερμούς όλους τους συναγερμούς που συμβαίνουν όταν ένα μωρό δεν πεθαίνει. Εμείς ονομάσαμε τέτοιους συναγερμούς προειδοποιητικούς συναγερμούς- χρειάζεται χρόνος ακόμη και για ένα πολύ άρρωστο μωρό για να επιδεινωθεί σε ετοιμοθάνατο στάδιο.
Καταγράψαμε και εξετάσαμε αυτούς τους "ψευδείς" συναγερμούς και διαπιστώσαμε ότι το μοτίβο της αναπνοής που προκαλείται από το στρες δεν είναι μόνο απνοές, αλλά είναι κυρίως αναπνοές χαμηλού όγκου, ρηχές, αναπνοές. Εμφανίζονται σε ομάδες και ακολουθούν το μοτίβο των κρίσιμων ωρών και ημερών. Οι καταγεγραμμένοι συναγερμοί ακολουθούν επίσης στενά αυτές τις κρίσιμες ημέρες.
Ανεπάρκεια βιταμίνης C: Σκορβούτο που προκαλείται από τον εμβολιασμό
Ο Dr. Innis (2009) αναλύει το σκορβούτο (ή όπως το αποκαλεί, υποβιταμίνωση C, πιθανώς για να αποφύγει τη χρήση της λέξης σκορβούτο, ενός πολύ στερεότυπου όρου) και την πιθανή συνεργιστική επίδρασή του στις καπνίστριες μητέρες και τα μωρά τους, άρα και το SIDS, χωρίς να αναλύει τι το προκαλεί εκτός από το κάπνισμα.
Οι Pekarek και Rezabek (1959) απέδειξαν ότι η χορήγηση εμβολίου DPT σε αρουραίους προκάλεσε την άμεση ανάπτυξη οξέος σκορβούτου, το οποίο διορθώθηκε μέσα σε 24 ώρες. Ωστόσο, τα ανθρώπινα μωρά δεν έχουν το πλεονέκτημα που έχουν οι αρουραίοι ότι μπορούν να παράγουν οι ίδιοι τη βιταμίνη C μέσα στο σώμα τους: οι άνθρωποι και άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά, οι νυχτερίδες, τα ινδικά χοιρίδια, για να αναφέρουμε μερικά μόνο σημαντικά παραδείγματα, δεν παράγουν οι ίδιοι τη βιταμίνη C και εξαρτώνται για αυτό από την τροφή τους που έχει επαρκή ποσότητα αυτής της σημαντικής απαραίτητης βιταμίνης.
Όταν στα ανθρώπινα μωρά χορηγείται DPT και OPV όπως στους αρουραίους των Pekarek & Rezabek, αναπτύσσουν επίσης οξύ σκορβούτο το οποίο δεν διορθώνεται και επιμένει, εκτός εάν στα μωρά χορηγούνται επαρκώς μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C (ασκορβικό νάτριο).
Αυτό, βέβαια, συμβαίνει σπάνια, διότι όταν τα μωρά με αντιδράσεις εμβολίων εισάγονται στα νοσοκομεία, τους χορηγούνται ηπατοτοξικά αντιβιοτικά και παρακεταμόλη που επιδεινώνουν περαιτέρω την έλλειψη βιταμίνης C.
Όπως απέδειξε περίτρανα ο Hess (1920) στην πολύ μπροστά από την εποχή του μονογραφία του, η οποία αντέχει στον σύγχρονο επιστημονικό έλεγχο, το σκορβούτο επηρεάζει όλα τα συστήματα του σώματος και έχει ως αποτέλεσμα την εξάντληση του κολλαγόνου με αποτέλεσμα την ευθραυστότητα των αγγειακών τοιχωμάτων, την πήξη του αίματος και άλλες αιματολογικές διαταραχές που οδηγούν σε μώλωπες, και αιμορραγίες και δυσλειτουργίες του εγκεφάλου, του αμφιβληστροειδούς και άλλων οργάνων, συμπεριλαμβανομένης της διαταραχής του κεντρικού ελέγχου της θερμοκρασίας, της αναπνοής, της καρδιακής λειτουργίας, της αρτηριακής πίεσης, και παράξενων, αλλά χαρακτηριστικών καταγμάτων των οστών και τραυματισμών των ιστών κ.λπ.
Ίσως να αναφέρω την αξιολόγηση του Hess (1920) της αιμορραγίας στο φρενίτιο, στην ωμοπλάτη, στην κλείδα και στο περιόστεο ως ένα από τα πολλά σημάδια του σκορβούτου, ενώ τέτοιες κακώσεις αξιολογούνται λανθασμένα από τους "σύγχρονους" ερευνητές ως προκαλούμενες από επιβαλλόμενο τραύμα.
Παρεμπιπτόντως, ο Dr. Kalokerinos, στο βιβλίο του "Κάθε δεύτερο παιδί" πιστώνει τον Dr. Harbin του Tamworth ότι τον ειδοποίησε ότι τα μωρά των Αυστραλών Αβοριγίνων πέθαιναν από σκορβούτο, γεγονός που τον ώθησε τότε να χορηγήσει στα ετοιμοθάνατα μωρά βιταμίνη C.
Η έγχυση μιας σειράς τοξινών και ξένων πρωτεϊνών απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος προκαλεί ανοσολογική διαταραχή, μεταξύ άλλων την αντιστροφή της αναλογίας των κυττάρων Τ4 και Τ8 (Jefferys 2001).
Τα μωρά πρέπει να κοιμούνται ανάσκελα - Εσφαλμένη συμβουλή
Η πολυδιαφημισμένη και δοξασμένη συμβουλή να κοιμούνται τα μωρά ανάσκελα είναι λανθασμένη: Ο Beal (1986) ανέφερε χωρίς περαιτέρω σχόλια ότι, στην Τσεχοσλοβακία, το 61% των μωρών πέθαιναν από θάνατο σε βρεφική κούνια ενώ ήταν ξαπλωμένα ανάσκελα. Κατάγομαι από την Τσεχοσλοβακία και επιβεβαιώνω ότι ποτέ δεν υιοθετήσαμε τη μόδα να βάζουμε τα μωρά μπρούμυτα. Βάζαμε τα νεογέννητα μωρά μας να κοιμηθούν στο πλάι ή στην πλάτη (ναι, ανέπτυξαν πλατύ κεφάλι).
Το νόημα αυτού, βέβαια, είναι ότι ό,τι και να πεθάνουν τα μωρά θα συμβεί σε όποια στάση προτιμάται. Ο δυτικός κόσμος υιοθέτησε πρώτα τη θέση μπρούμυτα για τα πρόωρα μωρά και στη συνέχεια την εφάρμοσε παντού. Πράγματι, σημαντική έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο απέδειξε ότι η πρηνή θέση είναι η θέση που ωφελεί, επειδή ακριβώς όπως τα πρόωρα μωρά, έτσι και τα φυσιολογικά μωρά αναπνέουν ευκολότερα και οξυγονώνονται καλύτερα όταν κοιμούνται σε πρηνή θέση.
Παρόλο που ορισμένοι συγγραφείς συνέδεσαν τον θάνατο σε βρεφική κούνια με τη θέση ύπνου ήδη από τη δεκαετία του εβδομήντα (Beal and Blundell (1978), μεταξύ 1989 και 1992 και το 1995 δημοσιεύθηκε μια σειρά σημαντικών άρθρων στα Archives of Disease in Childhood σχετικά με τα αποτελέσματα μελετών για τις επιπτώσεις της θέσης ύπνου στην αναπνοή και τη ρύθμιση της θερμοκρασίας των βρεφών. Η ιδέα ήταν να εξηγηθούν πολλοί θάνατοι βρεφών στους οποίους τα μωρά βρέθηκαν βουτηγμένα στον ιδρώτα και υπερθερμασμένα. Αναφέρομαι σε αυτά τα άρθρα ξεχωριστά.
Οι Wailoo et al. (1989) μελέτησαν τη θερμοκρασία του σώματος στον ύπνο σε βρέφη ηλικίας 3-4 μηνών. Κατέγραφαν συνεχώς τις θερμοκρασίες του ορθού, του δέρματος και του περιβάλλοντος κατά τη διάρκεια της νύχτας από φυσιολογικά βρέφη 3-4 μηνών στα σπίτια τους υπό συνθήκες θερμοκρασίας δωματίου και περιτύλιξης που επέλεγαν ελεύθερα οι γονείς. Διαπιστώθηκε ότι η θερμοκρασία του ορθού ήταν πάνω από 37 centigrades όταν τα βρέφη τοποθετούνταν, αλλά έπεφτε γρήγορα σε 36,4 centigrades μέσα σε μιάμιση ώρα, στη συνέχεια σταθεροποιούνταν για μερικές ώρες πριν αυξηθεί σταθερά προς την ώρα αφύπνισης.
Το μοτίβο αυτό συνδεόταν περισσότερο με την ώρα που τα μωρά κοιμίζονταν παρά με την ώρα της ημέρας. Η έκταση και ο ρυθμός πτώσης της θερμοκρασίας δεν συσχετίστηκαν με κανένα χαρακτηριστικό του θερμικού περιβάλλοντος. Διαπίστωσαν επίσης ότι η θερμοκρασία του δέρματος μεταβαλλόταν πολύ λιγότερο από τη θερμοκρασία του ορθού κατά τη διάρκεια της νύχτας και, για τις δύο πρώτες ώρες στο κρεβατάκι, δεν υπήρχε καμία σχέση μεταξύ της θερμοκρασίας του δέρματος και της θερμοκρασίας του ορθού.
Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει επομένως ένας καλά οργανωμένος και σταθεροποιημένος ενδογενής ρυθμός της θερμοκρασίας στα βρέφη ηλικίας 4 μηνών.
Οι Levene και McKenzie (1990) χρησιμοποίησαν παλμική οξυμετρία για τη μέτρηση του διαδερμικού αρτηριακού κορεσμού οξυγόνου σε βρέφη ηλικίας 2 έως 11 μηνών σε ύπτια και πρηνή θέση κατά τον ήρεμο ύπνο. Μελετήθηκαν ομάδες υγιών βρεφών (n=34), βρεφών με λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού (n=13) και βρεφών με γενικευμένες μέτριας βαρύτητας λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού (n=17).
Δεν καταδείχθηκαν κλινικά σημαντικές διαφορές σε καμία από αυτές τις ομάδες, αν και υπήρξε ένα μικρό πλεονέκτημα στην πρηνή θέση στην ομάδα με λοίμωξη του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος. Οι επιδράσεις της στάσης σε βρέφη με πιο σοβαρή λοίμωξη του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος και κατά τη διάρκεια του ενεργού ύπνου δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί.
Οι Rawson et al. (1990) πραγματοποίησαν συνεχείς καταγραφές της ορθικής θερμοκρασίας από 32 βρέφη τη νύχτα μετά τον πρώτο εμβολιασμό τους κατά της διφθερίτιδας, του κοκκύτη και του τετάνου και τις συνέκριναν με καταγραφές που έγιναν πριν από τον εμβολιασμό. Καταγράφηκαν επίσης οι τιμές Tog των ρούχων και του περιτυλίγματος και οι θερμοκρασίες του δωματίου. Διαπίστωσαν ότι ο εμβολιασμός την προηγούμενη ημέρα διαταράσσει τον φυσιολογικό νυχτερινό ρυθμό των βαθιών θερμοκρασιών του σώματος. Η θερμοκρασία του ορθού των εμβολιασμένων μωρών ήταν σημαντικά υψηλότερη από τα μη εμβολιασμένα μωρά από δύο ώρες μέσα στη νύχτα.
Διαπίστωσαν επίσης ότι υπήρχαν σημαντικές ατομικές διαφορές στην έκταση της διαταραχής του ρυθμού της θερμοκρασίας. Δεν συσχετίστηκαν με το θερμικό περιβάλλον. Παρά τα ευρήματα αυτά, οι συγγραφείς έδωσαν μια δήλωση αποποίησης ευθυνών ότι δεν υπάρχει λόγος να υποθέσουμε ότι αυτές οι ήπιες φυσιολογικές αντιδράσεις στον εμβολιασμό είναι με οποιονδήποτε τρόπο επιβλαβείς.
Οι Petersen κ.ά. (1991) αξιολόγησαν την επίδραση της θέσης ύπνου στη θερμοκρασία του σώματος με συνεχή παρακολούθηση της θερμοκρασίας του ορθού σε 137 μωρά που κοιμόντουσαν στο σπίτι υπό συνθήκες που επέλεγαν οι γονείς τους. Είχαν τρεις ομάδες μωρών: 1) φυσιολογικά μωρά ηλικίας 12-22 εβδομάδων των οποίων οι ρυθμοί θερμοκρασίας ήταν ανεπτυγμένοι, 2) φυσιολογικά μωρά ηλικίας 6-12 εβδομάδων που ανέπτυσσαν τους νυχτερινούς ρυθμούς θερμοκρασίας τους και 3) μωρά τη νύχτα μετά τον εμβολιασμό κατά της διφθερίτιδας, του κοκκύτη και του τετάνου, των οποίων οι ρυθμοί θερμοκρασίας διαταράχθηκαν.
Ο ύπνος σε πρηνή θέση δεν σχετιζόταν με υψηλότερες θερμοκρασίες του ορθού σε οποιαδήποτε ώρα της νύχτας στα μικρά μωρά, ούτε επιδείνωσε τη διαταραχή του ρυθμού της θερμοκρασίας του ορθού μετά τον εμβολιασμό. Στα μεγαλύτερα φυσιολογικά μωρά η πρηνή θέση δεν διατάραξε τη θερμοκρασία του ορθού στο πρώτο μέρος της νύχτας, αν και οι κοιμώμενοι σε πρηνή θέση θερμαίνονταν λίγο πιο γρήγορα πριν από την αφύπνιση, ιδίως σε θερμές συνθήκες. Τα άτομα που κοιμούνταν σε ύπτια θέση είχαν, ωστόσο, γεννηθεί νωρίτερα στην κύηση και έτειναν να έχουν χαμηλότερο βάρος γέννησης.
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα φυσιολογικά μωρά μπορούν επομένως να θερμορυθμίσουν αποτελεσματικά ανεξάρτητα από τη στάση ύπνου τους, ακόμη και σε θερμές συνθήκες, αν και η πρηνή θέση μπορεί να δυσχεραίνει ελαφρώς την απώλεια θερμότητας. Είναι σημαντικό, έγραψαν επίσης ότι είναι δύσκολο να δούμε πώς η πρηνή θέση, ακόμη και σε αλληλεπίδραση με θερμές συνθήκες, θα μπορούσε να προκαλέσει θανατηφόρα υπερθερμία σε κατά τα άλλα φυσιολογικά μωρά και, ότι "ίσως η πρηνή θέση να σχετίζεται με άλλους παράγοντες κινδύνου για το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου".
Οι Heimler et al. (1992) μελέτησαν την επίδραση της τοποθέτησης στο πρότυπο αναπνοής των πρόωρων βρεφών. Διαπίστωσαν ότι η αναπνοή, όπως κρίνεται από την ανταλλαγή αερίων και την πνευμονική λειτουργία, βελτιώνεται στα πρόωρα βρέφη που διατηρούνται σε πρηνή παρά σε ύπτια θέση. Η επίδραση της θέσης στο πρότυπο αναπνοής, όπως τεκμηριώνεται από το πνευμονογράφημα, μελετήθηκε σε 14 σταθερά πρόωρα βρέφη με πρόσφατη κλινική άπνοια.
Δέκα από τα βρέφη υποβλήθηκαν σε μελέτες οξυμετρίας και ρινικής ροής ταυτόχρονα με το πνευμονογράφημα εμπέδησης. Κάθε βρέφος έκανε διαδοχικά νυχτερινά πνευμονογραφήματα, ένα σε πρηνή και ένα σε ύπτια θέση. Τα βρέφη παρέμειναν για περισσότερες από έξι ώρες στην καθορισμένη θέση.
Διαπιστώθηκε σημαντική αύξηση της πυκνότητας της άπνοιας και της περιοδικής αναπνοής στην ύπτια θέση σε σχέση με την πρηνή θέση. Δεν υπήρχε διαφορά θέσης στη συχνότητα εμφάνισης βραδυκαρδίας και παρατεταμένης άπνοιας. Η εξέταση της αποφρακτικής άπνοιας, της μικτής άπνοιας και των κυανωτικών επεισοδίων δεν αποκάλυψε μια σταθερή διαφορά μεταξύ των δύο θέσεων.
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματα αυτά υποδεικνύουν αύξηση της κεντρικής άπνοιας στα πρόωρα βρέφη που διατηρούνται κυρίως σε ύπτια θέση. Με άλλα λόγια, η πρηνή θέση αποτελούσε πλεονεκτική θέση, ενώ η ύπτια θέση μειονεκτική θέση. Συζήτησαν τις πιθανές σχέσεις των αλλαγών της θέσης με τη μηχανική των πνευμόνων. Συμβούλευσαν ότι κατά την αξιολόγηση των πνευμονογραφημάτων πρέπει να δίνεται προσοχή στη θέση στην οποία πραγματοποιήθηκαν.
Η ανωτέρω έρευνα αντιπροσώπευε στέρεες και ειλικρινείς παρατηρήσεις υπό ελεγχόμενες συνθήκες. Όλοι οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πρηνή θέση είναι στην πραγματικότητα μια θέση πλεονεκτήματος και όχι μειονεκτήματος, αμφισβητώντας έτσι σοβαρά τα ανεξερεύνητα κερδοσκοπικά συμπεράσματα σχετικά με τον πιθανό αιτιολογικό ρόλο της πρηνής θέσης στο SIDS.
Πράγματι, ο Beal (1986) το επιβεβαίωσε άθελά του γράφοντας ότι στην Τσεχοσλοβακία το 61% των βρεφών με SIDS βρέθηκαν ανάσκελα. Δεν σχολίασε αυτό το σημαντικό γεγονός, πιθανώς επειδή οι Τσέχοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο αριθμός των θανάτων σε βρεφικές κούνιες στην πρώην Τσεχοσλοβακία ήταν πολύ μικρός. Ωστόσο, υπάρχει και ένας άλλος σημαντικός παράγοντας- κατάγομαι από την πρώην Τσεχοσλοβακία και μπορώ να επιβεβαιώσω ότι ποτέ δεν είχαμε τη μόδα να βάζουμε τα μωρά στην κοιλιά τους- μάλλον τα βάζαμε στην πλάτη ή στο πλάι.
Το όλο θέμα της πρηνή θέσης και ο ρόλος της στο SIDS συνοψίζεται στα εξής: όταν υπάρχει η μόδα να βάζετε τα μωρά ανάσκελα, τα περισσότερα από αυτά θα βρεθούν νεκρά στην πλάτη τους- όταν τα περισσότερα μωρά τοποθετούνται στην κοιλιά τους, τα περισσότερα από αυτά θα βρεθούν στην κοιλιά τους αφού υποφέρουν από SIDS. Η πρηνή θέση ως τέτοια δεν προκαλεί ούτε συμβάλλει στον θάνατο από βρεφική κούνια.
Με βάση την προαναφερθείσα έρευνα, μπορεί στην πραγματικότητα να αποτρέψει τον θάνατο σε βρεφική κούνια. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το γεγονός ότι τα μωρά κοιμούνται τόσο σε ύπτια όσο και σε πρηνή θέση (που είναι η πλεονεκτική θέση) και πεθαίνουν σημαίνει ότι υπάρχει ένας διαφορετικός παράγοντας που προκαλεί αυτούς τους θανάτους εκτός από τη θέση.
Παρά τις παραπάνω καλά τεκμηριωμένες και σχετικές έρευνες, οι North et al (1995) δημοσίευσαν ένα άρθρο το οποίο έκοβε τις παραπάνω έρευνες και υποστήριζαν ότι η πρηνή θέση ήταν η πλεονεκτική θέση. Η ματιά στα στοιχεία και το γράφημά τους, ωστόσο, δείχνει μόνο αυτό που δείχνουν τα στοιχεία άλλων που μελέτησαν το θέμα: την απότομη πτώση της θερμοκρασίας καθώς τα μωρά αποκοιμούνται και στη συνέχεια μια αργή αύξηση της θερμοκρασίας από τις 3 π.μ. περίπου και μετά, καθώς τα μωρά ξυπνούν σιγά-σιγά.
Τι προκαλεί λοιπόν το SIDS;
Η απάντηση βρίσκεται στην ονομασία: SIDS - Σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου από ανοσοποίηση.
Σχετικά με την συγγραφέα
Η Dr. Viera Scheibner είναι κύρια ερευνήτρια (συνταξιούχος) με διδακτορικό στις Φυσικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Comenius της Μπρατισλάβα. Μετά από μια διακεκριμένη επιστημονική καριέρα στη μικροπαλαιοντολογία, κατά τη διάρκεια της οποίας δημοσίευσε 3 βιβλία και περίπου 90 επιστημονικές εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά με κριτές στην Αυστραλία και στο εξωτερικό, μελέτησε τα πρότυπα αναπνοής των βρεφών με το όργανο παρακολούθησης της αναπνοής Cotwatch που ανέπτυξε ο αείμνηστος σύζυγός της Leif Karlsson στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Τα μωρά είχαν συναγερμούς μετά τον εμβολιασμό, υποδεικνύοντας άγχος. Αυτό την εισήγαγε στο θέμα του εμβολιασμού. Στη συνέχεια άρχισε να μελετά συστηματικά τα ορθόδοξα ιατρικά έγγραφα που ασχολούνται με θέματα εμβολιασμού. Μέχρι σήμερα έχει συλλέξει και μελετήσει περισσότερες από 100000 σελίδες ιατρικών εγγράφων.
Αναφορές
Scheibner 2004. Dynamics of critical days as part of the dynamics of non-specific stress syndrome discovered during monitoring with Cotwatch breathing monitor- Η δυναμική των κρίσιμων ημερών ως μέρος της δυναμικής του συνδρόμου μη ειδικού στρες που ανακαλύφθηκε κατά την παρακολούθηση με το αναπνευστικό μόνιτορ Cotwatch. J ACNEM; 23 (3): 10-14)
Torch WC. 1982. Diphtheria-pertussis-tetanus (DPT) immunization: A potential cause of the sudden infant death syndrome (SIDS). Neurology- Ανοσοποίηση κατά της διφθερίτιδας-κοκκύτη-τετάνου (DPT): Πιθανή αιτία του συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS). Νευρολογία; 32 (2): Νευρολογία; 32 (2): Νευρολογία; 32 (2): Νευρολογία: A169-170.
Torch WC. 1986a. Characteristics of diphtheria-pertussis-tetanus (DPT) postvaccinal deaths and DPT-caused sudden infant death syndrome (SIDS): a review. Neurology - Χαρακτηριστικά των μεταεμβολιαστικών θανάτων από διφθερίτιδα-κοκκύτη-τέτανο (DPT) και του συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS) που προκαλείται από DPT: ανασκόπηση. Νευρολογία: 36 (Suppl 1): 148.
Torch 1986b. Diphtheria-pertussis-tetanus (DPT) immunization may be an unrecognized cause of sudden infant death (SIDS) and near-miss syndrome (NMS): 12 case reports. Neurology- Η ανοσοποίηση διφθερίτιδας-κοκκύτη-τετάνου (DPT) μπορεί να είναι μια μη αναγνωρισμένη αιτία αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS) και συνδρόμου παρ' ολίγον ατυχήματος (NMS): 12 αναφορές περιπτώσεων. Νευρολογία; 32 (2): Νευρολογία; 32 (2): Νευρολογία; 32 (2): Νευρολογία: 149.
Griffin MR, Ray WA, Livengood JR και Schaffner W. 1988. Risk of sudden infant death syndrome after immunization with diphtheria-tetanus-pertussis vaccine.- Κίνδυνος αιφνίδιου βρεφικού θανάτου μετά από ανοσοποίηση με εμβόλιο διφθερίτιδας-τετάνου-κοκκύτη. New Engl J Med; 319: 618-613.
Munoz JJ, Aral H, Bergman RK και Sadowski PL. 1981. Biological activities of crystalline pertussigen from Bordetella pertussis. Infection and Immunity; 33. Biological activities of crystalline pertussigen from Bordetella pertussis. Infection and Immunity - Βιολογικές δραστηριότητες του κρυσταλλικού κοκκύτη από Bordetella pertussis. Μόλυνση και ανοσία; 33): 820-826.
Mitchell et al. 1995. Immunisation and sudden infant death syndrome -Ανοσοποίηση και σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου. Arch Dis Child; 73: 498-501
Innis MD. 2009. SIDS: should epidemiology be questioned? Yes! -SIDS: πρέπει να αμφισβητηθεί η επιδημιολογία; Ναι! BMJ.com (18 Οκτωβρίου).
North RG, Petersen SA και Wailoo MP. 1995. Lower body temperature in sleeping supine infants-Χαμηλότερη θερμοκρασία σώματος σε βρέφη που κοιμούνται σε ύπτια θέση. Arch Dis Childhood; 72: 340-342.
----
Δικτυογραφία:
What Are The Real Causes of Sudden Infant Death Syndrome (SIDS)? Why Are Vaccines Excluded?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου