Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Ποιόν να ψηφίσουμε στις εκλογές; Αυτόν που πολλά υπόσχεται ή τον ικανό διαχειριστή; Ιδού η απορία διότι:
- Ολα τα κράτη είναι υπερχρεωμένα (το συνολικό παγκόσμιο χρέος εγγίζει το αστρονομικό ποσό των $ 400 τετράκις εκατ. δολάρια) ακόμη και τα πιο πλούσια όπως οι ΗΠΑ αδυνατούν να ξεπληρώσουν. Το Ελληνικό χρέος ανέρχεται στο 171,1 % του ΑΕΠ
- Ο παγκόσμιος πλούτος ανήκει σε μια πολυεθνική που καλείται «Μαύρος Βράχος»(Blackrock) με ιδιοκτήτη ένα πρόσωπο ή μια οικογένεια που καλείται ROTHSCHILD(Ρότσιλντ)
- Οι λαοί έμαθαν (ή τους έμαθαν ) συνεχώς να καταναλώνουν δανειζόμενοι και με αυτόν τον τρόπο να αυξάνουν το χρέος στους δανειστές και επομένως και την εξάρτηση τους από τη Wall street
- Η διεθνής Ολιγαρχία επέβαλε την Παγκοσμιοποίηση με την εφαρμογή του τρίπτυχου :
1/ Ελευθερία Κινήσεως Κεφαλαίων
2/ Ελευθερία Κινήσεως Προϊόντων
3/ Ελευθερία Κινήσεως Προσώπων
Η οποιαδήποτε κυβέρνηση όταν βρίσκεται υπό την πίεση αφ’ ενός από το εκλογικό σώμα και αφ’ ετέρου από το παγκόσμιο κεφάλαιο, των Χρηματιστηρίων, τραπεζών, δανειστών, επενδυτών είναι υποχρεωμένη να υποκύπτει σε πιέσεις. Αρα η Πολιτική υποκύπτει στις Αγορές.
Η χώρα μας πλήρωσε με την επιβολή των Μνημονίων, την υπερχρέωση των τραπεζών και υποχρεώθηκε να μεταβάλλει το χρέος των τραπεζών σε εθνικό χρέος και να υποθηκεύσει τα υπάρχοντα μας στους δανειστές για 99 χρόνια. Είναι η πολιτική του καπιταλισμού να δημιουργεί κρίσεις για να κερδοσκοπεί από αυτές. Ως και τα εγγόνια μας θα πληρώνουν την καταναλωτική κραιπάλη ημών των «καλοπερασάκηδων» υπερκαταναλωτικών.
Τα κόμματα για να επανεκλεγούν υπόσχονται
Από την μια μεριά πρέπει να αφουγκράζονται τα αιτήματα του λαού, και να υποσχεθούν την ικανοποίησή τους, ενώ από την άλλη, όλες οι κυβερνήσεις, δεξιές και αριστερές, αδυνατούν να τηρήσουν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, ένεκα της αντιδράσεως των χρηματιστηρίων και των τραπεζών
Οι Δανειστές και οι Αγορές κυβερνούν
Ούτως εχόντων των πραγμάτων σήμερον- και ουδείς μπορεί να προβλέψει το χρόνο αλλαγής του παρόντος παράλογου συστήματος- τον υπέρτατο λόγο να έχουν οι Αγορές και όχι η Πολιτική (Λαϊκή Κυριαρχία). Ως τότε, η Πολιτική μικρά περιθώρια έχει να εφαρμόσει τα δικά της προγράμματα υπέρ των λαών. Τον τελευταίο λόγο έχουν οι Δανειστές και οι Αγορές.
Όποιος και να εκλεγεί (δεξιός ή αριστερός, φασίστας ή κομμουνιστής) μικρό χώρο πρωτοβουλιών έχει και δεν μπορεί να απαλλαγεί από την μέγγενη των Δανειστών και των Αγορών. Αν τις αγνοήσει τότε ο ηγέτης που θα εκλέξουμε είναι επικίνδυνος και γίνεται άκρως επικίνδυνος αν αρχίσει τις ακροβασίες και τους πειραματισμούς του παρελθόντος. Πολύ δε χειρότερα αν εναντιωθεί στο δυτικό σύστημα (περίπτωση Ερντογάν, Πούτιν, Σαντάμ, Καντάφι κλπ)
Κατόπιν τούτου οι υποσχέσεις των πολιτικών εν πολλοίς είναι «φούμαρα»
Κατόπιν τούτου αντί να μας εξαπατήσει κάποιος ανεύθυνος πολιτικός απατεώνας, να διαλέξουμε έναν ικανό και έντιμο κατά το δυνατόν «διαχειριστή», ο οποίος να είναι δοκιμασμένος και να έχει εκπληρώσει ως τώρα στοιχειωδώς έως επιτυχώς τα καθήκοντα του και τις υποσχέσεις του προς το λαό.
Ώστε οι λαοί θα παραδοθούν στους Δανειστές και διαχειριστές;
ΟΧΙ ! Πρέπει να αγωνιστούν για την αλλαγή
Όμως, το πρόβλημα είναι παγκόσμιο, όπως παγκόσμιες είναι και οι Αγορές και η εξουσιαστική Ολιγαρχία που επέβαλε την Παγκοσμιοποίηση. Αρα παγκόσμια πρέπει να είναι και η λύση του. Ως τώρα δεν βρέθηκε κάποιο αποτελεσματικό μέσο σε επίπεδο εθνικό, ούτε κάποια κίνηση πιέσεως σε παγκόσμιο επίπεδο των Χρηματιστηρίων και των Αγορών. Ακόμη οι λαοί σκοτώνονται και πολεμούν μεταξύ τους, και άλλοι παραμυθιάζονται από τα κόμματα. Επομένως, η λύση αργεί έως ότου διαμορφωθούν συνθήκες εξαναγκασμού των Αγορών να εναρμονιστούν με την Πολιτική.
Ο Αγώνας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο πρέπει να συνεχιστεί ως την τελική ευόδωση. Η Δημοκρατία πρέπει να νικήσει
(20/2/23)
Αμφικτύων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου