Διδάκτορος Ἱστορίας
Καί ἐπειδή ἡ πρόσφατη ἀνεκδιήγητη συνέντευξη τοῦ ἀρχιεπισκόπου δέν περιεῖχε βεβαίως μόνο ὅσα ἔθιξα σέ προηγούμενη ἀνάρτηση, θυμίζω ἐδῶ καί ὅσα ξεστόμισε γιά τούς...ἀκραίους ἐπισκόπους πού δέν τόν ἀκολουθοῦν ἄνευ ὅρων στόν κατήφορό του. Ἐρωτώμενος λοιπόν γιά ποιόν λόγο δέν κρατᾶ πιό αὐστηρή στάση ἀπέναντι στούς «σκληρούς» τῆς ἱεραρχίας, πού «πολλές φορές μέ ἀκραῖες δηλώσεις κάνουν κακό στήν εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας» (ἄν καί ὁ πληθυντικός ἀριθμός βεβαίως ἀποτελεῖ μᾶλλον ἀποκύημα φαντασίας, καθότι ἐγώ αὐτή τή στιγμή, πλήν τοῦ Κυθήρων Σεραφείμ, δυσκολεύομαι πολύ νά σκεφτῶ κάποιους ἄλλους), ἀπάντησε τά ἑξῆς καταπληκτικά: «Ἀπαντῶ μέ ἕνα κομμάτι τῆς Ἁγίας Γραφῆς: Εἶχε σπείρει κάποιος στάρι στό χωράφι. Βγῆκε τό στάρι ἀλλά μαζί καί ἀγριόχορτα. Οἱ ἐργάτες τοῦ πρότειναν νά τά ξεριζώσει. Ἐκεῖνος τούς ἀπάντησε «ὄχι, μήν πᾶτε. Γιατί βγάζοντάς τα θά ξεριζώσετε καί τό στάρι. Θά ἔρθει ὁ καιρός τοῦ θερισμοῦ πού θά τά κόψουμε καί θά ξεχωρίσουν». Ἡ ζωή λοιπόν γνωρίζει πάρα πολλά. Ἄν οἱ 80 ἱεράρχες δουλεύουμε σωστά καί οἱ πέντε κάνουν κάτι ἄλλο, δέν εἶναι τίποτα σπουδαῖο. Πρέπει νά μάθουμε ὅλοι νά ἔχουμε μεγάλη καρδιά».
Ἡ ἀπάντηση αὐτή συνιστᾶ ἀσφαλῶς ἕνα ἀκόμη μέγα μνημεῖο δαιμονικῆς διαστρέβλωσης τῆς ἀλήθειας. Πρόκειται γιά μία παραβολή τοῦ Χριστοῦ (Ματθ. ιγ΄ 24-30), μέσῳ τῆς ὁποίας τονίζεται ὅτι ὁ Θεός ἀνέχεται καί τά ἔργα τῶν ὑπηρετῶν τοῦ διαβόλου (αὐτοί εἶναι τά ἀγριόχορτα) καί τούς ἀφήνει νά δροῦν ἀνάμεσα στούς ἀγωνιζόμενους καί τούς δικαίους, ἀφήνοντας τήν τελική ἐπιλογή, τό τελικό ξεσκαρτάρισμα, γιά τή στιγμή τοῦ θερισμοῦ (δηλαδή τήν Ἡμέρα τῆς Κρίσης). Αὐτό λοιπόν πού ὁ Χριστός λέει γιά τούς πονηρούς, τό παίρνει ὁ φερόμενος ὡς Ὀρθόδοξος προκαθήμενος καί τό διαστρέφει, δίνοντάς του τήν ἀκριβῶς ἀντίθετη σημασία: ὅτι τό «σιτάρι», ὁ καλός καί πολύτιμος καρπός, δέν εἶναι οἱ λίγοι ἱεράρχες πού προσπαθοῦν νά τηροῦν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, νά κρατοῦν τά δόγματα καί τήν Ἱερή Παράδοση, φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου τους, ἀλλά ἐκεῖνοι τῆς συντριπτικῆς πλειονότητας, πού βουλιάζουν ἑαυτούς καί ἀλλήλους στόν βοῦρκο τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τῆς ἐκκοσμίκευσης, τῆς μεταπατερικῆς ἀχρειότητας, τῆς ἐκκλησιολογικῆς ἐκτροπῆς, τῆς νεοσεργιανικῆς κατάντιας, ἐσχάτως δέ καί τῆς ἀποτρόπαιης ἐμβολιολαγνείας. Καί ὅτι οἱ ἄλλοι, οἱ ἀπειροελάχιστοι πού προσπαθοῦν νά βάλουν λίγο φρένο στόν κατήφορο, εἶναι τά ἀγριόχορτα, πού βρίσκονται σέ πτώση καί ἐκτροπή (καμμία σχέση μέ ἐμᾶς τούς 80 πού... «δουλεύουμε σωστά»). Ἀλλά δέν τούς διώκουμε κιόλας, τούς ἀφήνουμε στόν Θεό γιά νά τούς κρίνει, μιά πού ἐμεῖς δέν εἴμαστε μόνο σωστοί, ἀλλά καί μεγαλόθυμοι, ἀνεκτικοί καί ἔχουμε... μεγάλη καρδιά!
Εἰλικρινά, ἔχετε διαβάσει ἐσεῖς πολλά μεγαλύτερα μνημεῖα τόσο στρεψόδικης διαστροφῆς τῶν θείων γραφῶν ἀπό ὑποτιθέμενο ποιμένα; Ἀνάποδοι ρασοφόροι, γρανάζια ἀνάποδου κόσμου, πού παλεύουν μέ ἀνάποδα ἔργα, ἀνάποδα λόγια, ἀνάποδα κηρύγματα καί ἀνάποδα «ἐπιχειρήματα», γιά νά ἐπιβάλλουν τήν ἀνάποδη «ἀλήθεια» τους, κρατῶντας τήν πραγματική ἀλήθεια θαμμένη μέσα στά σκουπίδια.
Ἔρχεται ὅμως κάποια στιγμή ἡ ὥρα τοῦ θερισμοῦ. Καί οἱ ἄνθρωποι μέν συχνά παραπλανιοῦνται καί ἐξαπατῶνται ἀπό τούς «βαρεῖς λύκους» πού παριστάνουν τούς πνευματικούς ὁδηγούς καί ποιμένες. Ὅμως ὁ Θεός οὐ μυκτηρίζεται. Οὔτε ἐμπαίζεται, οὔτε ἐξαπατᾶται. Ὅσο καί ἄν αὐτό κάποιοι ἐπιμένουν μέ μανία νά τό ξεχνοῦν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου