Μετάφραση: Απολλόδωρος
Ως φοιτητής ιατρικής και ερευνητής, υποστήριξα σθεναρά τις προσπάθειες των αρχών δημόσιας υγείας όταν επρόκειτο για το COVID-19. Πίστευα ότι οι αρχές ανταποκρίθηκαν στη μεγαλύτερη κρίση δημόσιας υγείας της ζωής μας με συμπόνια, επιμέλεια και επιστημονική εμπειρογνωμοσύνη. Ήμουν μαζί τους όταν ζήτησαν αποκλεισμούς, εμβόλια και ενισχύσεις.
Έκανα λάθος. Εμείς στην επιστημονική κοινότητα κάναμε λάθος. Και αυτό κόστισε ζωές.
Βλέπω τώρα ότι η επιστημονική κοινότητα, από το CDC έως τον ΠΟΥ και τον FDA και τους εκπροσώπους τους, επανειλημμένα υπερεκτίμησε τα στοιχεία και παραπλάνησε το κοινό σχετικά με τις δικές της απόψεις και πολιτικές, μεταξύ άλλων για τη φυσική έναντι της τεχνητής ανοσίας, το κλείσιμο σχολείων και τη μετάδοση της νόσου, την εξάπλωση με αερολύματα, τις εντολές για μάσκες και την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των εμβολίων, ιδίως μεταξύ των νέων. Όλα αυτά ήταν επιστημονικά λάθη την εποχή εκείνη, όχι εκ των υστέρων. Παραδόξως, ορισμένες από αυτές τις συσκοτίσεις συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Αλλά ίσως πιο σημαντικό από οποιοδήποτε μεμονωμένο λάθος ήταν το πόσο εγγενώς λανθασμένη ήταν και εξακολουθεί να είναι η συνολική προσέγγιση της επιστημονικής κοινότητας. Ήταν ελαττωματική κατά τρόπο που υπονόμευσε την αποτελεσματικότητά της και οδήγησε σε χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια θανάτους που θα μπορούσαν να αποφευχθούν.
Αυτό που δεν εκτιμήσαμε σωστά είναι ότι οι προτιμήσεις καθορίζουν τον τρόπο χρήσης της επιστημονικής εμπειρογνωμοσύνης και ότι οι προτιμήσεις μας μπορεί να είναι -και μάλιστα, οι προτιμήσεις μας ήταν- πολύ διαφορετικές από πολλούς από τους ανθρώπους που υπηρετούμε. Δημιουργήσαμε πολιτική με βάση τις προτιμήσεις μας και στη συνέχεια τη δικαιολογήσαμε χρησιμοποιώντας δεδομένα. Και στη συνέχεια παρουσιάσαμε όσους αντιδρούσαν στις προσπάθειές μας ως παραπλανημένους, αδαείς, εγωιστές και κακούς.
Κάναμε την επιστήμη ένα ομαδικό άθλημα, και με αυτόν τον τρόπο, την κάναμε να μην είναι πλέον επιστήμη. Έγινε "εμείς εναντίον τους", και "αυτοί" απάντησαν με τον μόνο τρόπο που θα περίμενε κανείς: αντιστεκόμενοι.
Αποκλείσαμε σημαντικά τμήματα του πληθυσμού από τη χάραξη πολιτικής και κατακεραυνώσαμε τους επικριτές, πράγμα που σήμαινε ότι αναπτύξαμε μια μονολιθική απάντηση σε ένα εξαιρετικά ποικιλόμορφο έθνος, σφυρηλατήσαμε μια κοινωνία πιο κατακερματισμένη από ποτέ και επιδεινώσαμε τις μακροχρόνιες ανισότητες στην υγεία και την οικονομία.
Η συναισθηματική μας αντίδραση και ο βαθιά ριζωμένος κομματισμός μας εμπόδισαν να δούμε τον πλήρη αντίκτυπο των πράξεών μας στους ανθρώπους που υποτίθεται ότι υπηρετούμε. Ελαχιστοποιήσαμε συστηματικά τις αρνητικές πλευρές των παρεμβάσεων που επιβάλλαμε -που επιβλήθηκαν χωρίς τη συμβολή, τη συγκατάθεση και την αναγνώριση εκείνων που αναγκάστηκαν να ζήσουν μαζί τους. Με τον τρόπο αυτό, παραβιάσαμε την αυτονομία εκείνων που θα επηρεάζονταν περισσότερο αρνητικά από τις πολιτικές μας: των φτωχών, της εργατικής τάξης, των ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων, των μαύρων και των Λατίνων και των παιδιών. Αυτοί οι πληθυσμοί αγνοήθηκαν επειδή έγιναν αόρατοι για εμάς λόγω του συστηματικού αποκλεισμού τους από την κυρίαρχη, εταιρική μηχανή των μέσων ενημέρωσης που υποτίθεται ότι ήταν παντογνώστης.
Οι περισσότεροι από εμάς δεν μιλούσαμε υπέρ των εναλλακτικών απόψεων και πολλοί από εμάς προσπαθούσαν να τις καταστείλουν. Όταν ισχυρές επιστημονικές φωνές, όπως οι παγκοσμίου φήμης καθηγητές του Στάνφορντ John Ioannidis, Jay Bhattacharya και Scott Atlas, ή οι καθηγητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο Vinay Prasad και Monica Gandhi, έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για λογαριασμό των ευάλωτων κοινοτήτων, αντιμετώπιζαν σοβαρή λογοκρισία από αδυσώπητα πλήθη επικριτών και υβριστών της επιστημονικής κοινότητας - συχνά όχι με βάση τα γεγονότα, αλλά αποκλειστικά και μόνο με βάση τις διαφορές στις επιστημονικές απόψεις.
Όταν ο πρώην πρόεδρος Τραμπ επεσήμανε τα μειονεκτήματα της παρέμβασης, απορρίφθηκε δημοσίως ως καραγκιόζης. Και όταν ο Dr. Antony Fauci αντιτάχθηκε στον Trump και έγινε ο ήρωας της κοινότητας της δημόσιας υγείας, του δώσαμε την υποστήριξή μας για να κάνει και να λέει ό,τι ήθελε, ακόμη και όταν έκανε λάθος.
Ο Trump δεν ήταν ούτε κατά διάνοια τέλειος, ούτε και οι ακαδημαϊκοί επικριτές της πολιτικής συναίνεσης. Αλλά η περιφρόνηση που τους επιβάλαμε ήταν καταστροφική για την εμπιστοσύνη του κοινού στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Η προσέγγισή μας αποξένωσε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού από αυτό που θα έπρεπε να είναι ένα εθνικό, συνεργατικό έργο.
Και πληρώσαμε το τίμημα. Η οργή όσων περιθωριοποιήθηκαν από την τάξη των εμπειρογνωμόνων ξέσπασε και κυριάρχησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Καθώς δεν είχαν το επιστημονικό λεξιλόγιο για να εκφράσουν τη διαφωνία τους, πολλοί διαφωνούντες στράφηκαν σε θεωρίες συνωμοσίας και σε μια μικρή βιομηχανία επιστημονικών διαστρεβλωτών για να προβάλουν τα επιχειρήματά τους ενάντια στη συναίνεση της τάξης των εμπειρογνωμόνων που κυριαρχούσε στην κυρίαρχη τάση της πανδημίας. Χαρακτηρίζοντας αυτόν τον λόγο "παραπληροφόρηση" και κατηγορώντας τον για "επιστημονικό αναλφαβητισμό" και "άγνοια", η κυβέρνηση συνωμότησε με τη Μεγάλη Τεχνολογία για να τον καταστείλει επιθετικά, διαγράφοντας τις βάσιμες πολιτικές ανησυχίες των αντιπάλων της κυβέρνησης.
Και αυτό παρά το γεγονός ότι η πολιτική για την πανδημία δημιουργήθηκε από ένα λεπτό κομμάτι της αμερικανικής κοινωνίας που έχρισε τον εαυτό του να προεδρεύει της εργατικής τάξης - μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, της κυβέρνησης, της ιατρικής, της δημοσιογραφίας, της τεχνολογίας και της δημόσιας υγείας, τα οποία είναι εξαιρετικά μορφωμένα και προνομιούχα. Από την άνεση των προνομίων της, αυτή η ελίτ πριμοδοτεί τον πατερναλισμό, σε αντίθεση με τους μέσους Αμερικανούς που επαινούν την αυτοδυναμία και των οποίων η καθημερινή ζωή απαιτεί συστηματικά να υπολογίζουν τον κίνδυνο. Το γεγονός ότι πολλοί από τους ηγέτες μας αμέλησαν να λάβουν υπόψη τους τη βιωμένη εμπειρία όσων βρίσκονται πέρα από το ταξικό χάσμα είναι ασυνείδητο.
Ακατανόητοι σε εμάς λόγω αυτού του ταξικού χάσματος, κρίναμε αυστηρά τους επικριτές του κλειδώματος ως τεμπέληδες, οπισθοδρομικούς, ακόμη και κακούς. Απορρίψαμε ως "απατεώνες" όσους εκπροσωπούσαν τα συμφέροντά τους. Πιστεύαμε ότι η "παραπληροφόρηση" ενεργοποιούσε τους αδαείς και αρνούμασταν να δεχτούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν απλώς μια διαφορετική, έγκυρη άποψη.
Σχεδιάζαμε πολιτική για τους ανθρώπους χωρίς να τους συμβουλευόμαστε. Αν οι αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας μας είχαν ηγηθεί με λιγότερη ύβρη, η πορεία της πανδημίας στις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να είχε πολύ διαφορετική έκβαση, με πολύ λιγότερες χαμένες ζωές.
Αντ' αυτού, γίναμε μάρτυρες μιας μαζικής και συνεχιζόμενης απώλειας ζωών στην Αμερική λόγω της δυσπιστίας απέναντι στα εμβόλια και το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης- μιας μαζικής συγκέντρωσης πλούτου από ήδη πλούσιες ελίτ- μιας αύξησης των αυτοκτονιών και της βίας με όπλα, ιδίως μεταξύ των φτωχών- ενός σχεδόν διπλασιασμού του ποσοστού της κατάθλιψης και των αγχωδών διαταραχών, ιδίως μεταξύ των νέων- μιας καταστροφικής απώλειας του εκπαιδευτικού επιπέδου μεταξύ των ήδη μειονεκτούντων παιδιών- και μεταξύ των πιο ευάλωτων ατόμων, μιας μαζικής απώλειας εμπιστοσύνης στην υγειονομική περίθαλψη, την επιστήμη, τις επιστημονικές αρχές και τους πολιτικούς ηγέτες γενικότερα.
----
Δικτυογραφία:
It's Time for the Scientific Community to Admit We Were Wrong About COVID and It Cost Lives | Opinion
https://www.newsweek.com/its-time-scientific-community-admit-we-were-wrong-about-coivd-it-cost-lives-opinion-1776630
It's Time for the Scientific Community to Admit We Were Wrong About COVID and It Cost Lives | Opinion
https://www.newsweek.com/its-time-scientific-community-admit-we-were-wrong-about-coivd-it-cost-lives-opinion-1776630
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου