Ναι, σωστά, ακριβώς όπως και σήμερα.
Ο Λένιν τότε στήριζε τους γυμνιστές, την σεξουαλική ελευθερία κλπ.
Αλλά στην ουσία δεν τελείωσε ποτέ.
“Ιδεαλιστές” όπως ο εβραίος φροιδικός Βίλχεμ Ράιχ, αργότερα έγιναν “πατέρες” της σεξουαλικής απελευθέρωσης που εγκαθιδρύθηκε επίσημα την δεκαετία του 60.
Φυσικά με αυτούς τους τρόπους η εκκλησία “έγινε κακή” στο σύνολο.
Ναι, υποσυνείδητα και ακριβώς όπως σήμερα.
Είναι μια πετυχημένη συνταγή που επαναλαμβάνεται.
Γι’ αυτό μας δίνουν κι “άλλες σεξουαλικές επιθυμίες και ελευθερίες”
Είναι οι λόγοι να “καταλύσεις” μια κοινωνία εσωτερικά.
Να βάλεις τα αδέρφια να μαλώνουν.
Να οδηγήσεις τον κόσμο σε απόλυτη υποδούλωση, απομακρύνοντας τον πυρήνα του από τις αξίες πάντα, και παράλληλα με άλλα τεχνάσματα.
Το πρώτο πράγμα που μας λέει η “πνευματικότητα”, είτε πρόκειται για τον Ελληνισμό είτε για τα πρότυπα του Χριστιανισμού, είναι “να ελέγχεις τα πάθη σου”. Και αυτό καταλύθηκε.
Η πορνογραφία και η κάθε είδους ανωμαλία έχει γίνει φυσιολογική.
Μια κοινωνία στην οποία δεν υπάρχει έλεγχος των παθών είναι έρμαιο οποιασδήποτε δύναμης να την υποδουλώσει.
Αν είσαι σκλάβος των παθών σου, τότε οποιαδήποτε άλλη σκλαβιά είναι μικρότερη φυλακή.
Δεν υπάρχει κανένα σύνταγμα που να “λειτουργεί” εν απουσία ηθικής.
1 σχόλιο:
H κοινωνία μας φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη για την διαφθορά, που σήμερα την κυρίευσε, λόγω υλισμού και ευμάρειας. Όμως ας θυμούνται οι ολίγοι και ας διδάσκουν τους πολλούς. Όποιοι σωπαίνουν = ο σιωπών δοκεί συναινείν.
Αυτή η κοινωνία επιλέγει και εκλέγει διεφθαρμένους πολιτικούς για να την ποδηγετούν....Απόσπασμα από παλαιότερο άρθρο αρχείου μας.
Διαφθορά υπήρχε δια μέσου της ιστορίας. Διεφθαρμένοι άνθρωποι που ανάλογα με το βεληνεκές τους επηρεάζουν ευρύτερες ομάδες. Όταν αυτά τα διεφθαρμένα άτομα κατόρθωναν να γίνουν καθεστώς, τότε η διαφθορά της εξουσίας εξελισσόταν σε κοινωνική διαφθορά και σε διεφθαρμένες κοινωνίες. Σήμερα τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Περίπου έτσι εξελίσσονται τα πράγματα με τη διαφορά ότι τώρα, στις δημοκρατικές κοινωνίες, φορείς εξουσίας, κατά κανόνα, δεν είναι άτομα αλλά κόμματα. Αυτά που ονομάζουμε κύτταρα της Δημοκρατίας. Και δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο σε μια σύγχρονη κοινωνία από τη διαφθορά των κυττάρων της Δημοκρατίας. Υπάρχει η άποψη ότι στο βάθος των πραγμάτων η γενεσιουργός αιτία της διαφθοράς τέτοιων θεσμών είναι το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα: Ο καπιταλισμός. Η ζωή όμως και η πράξη κατέδειξε ότι η διαφθορά ανθεί και βασιλεύει και σε άλλα κοινωνικο-οικονομικά συστήματα όπως το σύστημα του υπαρκτού σοσιαλισμού, κάποια θρησκευτικά καθεστώτα και γενικά σε συστήματα παντός καιρού και είδους.
Συνεπώς τα γενεσιουργά αίτια της Διαφθοράς πρέπει να αναζητηθούν επί του συστήματος αλλά με μια εις βάθος ανάλυση: Τέτοια είναι κατά τη γνώμη μου:
Η ανθρώπινη φύση, η πλεονεξία, η απόκτηση περισσότερης δύναμης με κάθε μέσο νόμιμο ή παράνομο.
Η έλλειψη ικανού μηχανισμού ελέγχου εντός των θεσμών, συμπεριλαμβανομένων και των κομμάτων.
Η απουσία στελεχών αφοσιωμένων στις αρχές και τις αξίες θεσμικών οργάνων έτοιμων να αποκαλύψουν παρανομίες, παρατυπίες, ετσιθελικές συμπεριφορές και να αντιπαραταχθούν ανοικτά.
Η δημιουργία αφοσιωμένου περίγυρου από τους επικεφαλής θεσμικών σωμάτων που σκοπό έχουν την προστασία τους σε περίπτωση διάπραξης παρανομίας ή παρατυπίας.
Τέτοιοι αφοσιωμένοι περίγυροι βασίζονται στην αντιπαροχή, ή στην ελλιπή πληροφόρηση. Πρόκειται δηλαδή για εσκεμμένη δημιουργία «αυλής» από τον ίδιο τον επικεφαλής του θεσμικού σώματος για δική του προστασία.
Η ανέλιξη στα ύψιστα αξιώματα ή θέσεις του θεσμικού σώματος διεφθαρμένου ατόμου με αλλότριους σκοπούς κι επιδιώξεις, προσώπου που κατά τη διαδρομή του διέλαθε της προσοχής και της σωστής αξιολόγησης από αυτούς που τον ανέβασαν στα πιο ψηλά σκαλοπάτια αποτελεί τη χειρότερη περίπτωση και τουλάχιστον κίνδυνο διαφθοράς για το θεσμικό σώμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αν δεν επιτευχθεί η κάθαρση, επέρχεται μετά βεβαιότητας η σήψη και η διάλυση.
Για να επιστρέψουμε και πάλι στην κοινωνική διαφθορά και στα κόμματα που αποτελούν τα κύτταρα της αστικής δημοκρατίας, είναι πιστεύω φανερό πόσο τεράστιοι και απτοί είναι οι κίνδυνοι εκμαυλισμού της ίδιας της κοινωνίας. Αφού από αυτά τα κόμματα θα προέλθουν οι πρόεδροι, οι πρωθυπουργοί, οι κυβερνήσεις και οι άλλοι θεσμοί της εξουσίας.
Διεφθαρμένο κόμμα σημαίνει διεφθαρμένες κυβερνήσεις και διεφθαρμένες κοινωνίες. Γιατί η πολιτική δεν έχει μοναδικό ρόλο τη διακυβέρνηση αλλά και τη διαμόρφωση αξιών και ηθικών προτύπων.
Και εμείς δειλοί και άμοιροι αντάμα, περιμένουμε κάποιο θάμα. Άδικο είχε ο Μέγας Βάρναλης. Απόσπασμα. ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ.
Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα,
όπου μας εύρει, μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Και τις φταίει;
- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει;
Κανένα στόμα
δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα.
Α.Α.
Δημοσίευση σχολίου