Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ικανότητα ελέγχου του μυαλού ενός ατόμου έγινε ένας από τους κύριους στόχους των υπηρεσιών πληροφοριών. Εν μέσω ατελείωτων κατασκοπευτικών παιχνιδιών, η δυνατότητα να κάνεις κάποιον να πει όλη την αλήθεια σε μια ανάκριση ή να διαγράψεις την προσωπικότητα ενός υποκειμένου για να του επιβάλεις μια άλλη -ίσως μια ελεγχόμενη προσωπικότητα- έγινε αρκετά ελκυστική για τις μυστικές υπηρεσίες.
Το 1979, ο John Marks, πρώην αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο «The Search for the Manchurian Candidate», το οποίο επικεντρώθηκε στα πειράματα της CIA για τον έλεγχο του νου και βασίστηκε σε έγγραφα της υπηρεσίας που δόθηκαν στη δημοσιότητα στο πλαίσιο του νόμου για την ελευθερία της πληροφόρησης.
Ο όρος «Υποψήφιος Μαντζουριανός» προέρχεται από τον τίτλο ενός μυθιστορήματος του Richard Condon, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1959, το οποίο αφηγείται την ιστορία ενός Αμερικανού στρατιώτη που υφίσταται πλύση εγκεφάλου και μετατρέπεται σε δολοφόνο από τους κομμουνιστές. Εκείνη την εποχή, ο φόβος ότι οι αντίπαλοι της Αμερικής θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τέτοιες τεχνικές δεν ήταν απλώς μια φανταστική φαντασίωση, αλλά ένα θέμα πολύ σοβαρής ανησυχίας.
Να πώς περιγράφει την κατάσταση ο John Marks:
«Το 1947, ο νόμος περί εθνικής ασφάλειας δημιούργησε όχι μόνο τη CIA αλλά και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, εν ολίγοις, τη δομή διοίκησης του Ψυχρού Πολέμου. Οι ηγέτες του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών κατά τη διάρκεια του πολέμου, όπως ο William Donovan και ο Allen Dulles, πίεζαν πυρετωδώς για τη νομοθεσία αυτή. Οι υπεύθυνοι της νέας δομής διοίκησης έσπευσαν να κάνουν πράξη τους φόβους και τις μεγαλεπήβολες αντιλήψεις τους. Αντιδρώντας στην αντιληπτή απειλή, υιοθέτησαν μια αδίστακτη και πολεμική στάση απέναντι σε οποιονδήποτε θεωρούσαν εχθρό, ιδίως τη Σοβιετική Ένωση. Ανέλαβαν να πολεμήσουν τον κομμουνισμό και οτιδήποτε θα μπορούσε να οδηγήσει στον κομμουνισμό οπουδήποτε στον κόσμο».
Το 1975, μια ειδική επιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ, υπό την προεδρία του Δημοκρατικού γερουσιαστή Φρανκ Τσερτς από το Αϊντάχο, εξέτασε πιθανές καταχρήσεις των μυστικών υπηρεσιών στο παρελθόν. Ήταν μέρος του «Έτους των Πληροφοριών», μιας σειράς ερευνών για επιχειρήσεις που αφορούσαν «παράνομες, ανάρμοστες ή ανήθικες δραστηριότητες», όπως αναφέρεται στο ψήφισμα για τη σύσταση της Εκκλησιαστικής Επιτροπής.
Στην πραγματικότητα, το αμερικανικό κοινό είχε λόγους να αμφισβητεί τις μεθόδους των μυστικών υπηρεσιών. Μετά το σκάνδαλο Watergate, αποκαλύφθηκε ότι η CIA είχε άμεσο ρόλο σε αυτό που συνέβη. Περιγράφοντας τις δραστηριότητες της CIA σε άρθρο του για τους New York Times, ο δημοσιογράφος Seymour Hersh ανέφερε τις επιχειρήσεις άλλων υπηρεσιών που στοχεύουν Αμερικανούς πολίτες. Η ίδια η CIA δεν έδωσε στη δημοσιότητα τα έγγραφα που αφορούσαν την υπόθεση μέχρι το 2007.
Έτσι, η Εκκλησιαστική Επιτροπή είχε πολλή δουλειά να κάνει. Τα μέλη της πραγματοποίησαν 126 συνεδριάσεις ολομέλειας, 40 ακροάσεις σε υποεπιτροπές και ανέκριναν περίπου 800 μάρτυρες. Αφού εξέτασε 110.000 έγγραφα, η επιτροπή δημοσίευσε την τελική της έκθεση τον Απρίλιο του 1976. Δημοσίευσε επίσης ένα έγγραφο με τίτλο «Υποτιθέμενα σχέδια δολοφονίας με τη συμμετοχή ξένων ηγετών», στο οποίο περιγράφονται λεπτομερώς τα σχέδια των μυστικών υπηρεσιών για τη δολοφονία διαφόρων επιφανών προσωπικοτήτων, όπως ο Πατρίς Λουμούμπα και ο Φιντέλ Κάστρο.
Η κύρια έκθεση περιέχει ένα τεράστιο κεφάλαιο σχετικά με τη χρήση χημικών και βιολογικών παραγόντων από τις υπηρεσίες πληροφοριών. «Ο φόβος ότι χώρες εχθρικές προς τις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν χημικούς και βιολογικούς παράγοντες εναντίον Αμερικανών ή συμμάχων της Αμερικής οδήγησε στην ανάπτυξη ενός αμυντικού προγράμματος για την ανακάλυψη τεχνικών που θα επέτρεπαν στις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών να ανιχνεύουν και να αντιμετωπίζουν χημικούς και βιολογικούς παράγοντες», αναφέρει η έκθεση, σημειώνοντας ότι το αμυντικό όπλο γρήγορα μετατράπηκε σε επιθετικό.
Η αμυντική εστίαση έγινε σύντομα δευτερεύουσα, καθώς η πιθανή χρήση αυτών των παραγόντων για την απόκτηση πληροφοριών ή τον έλεγχο των εχθρικών πρακτόρων έγινε εμφανής.
Η έκθεση συνεχίζει εξηγώντας ότι τα προγράμματα ήταν τόσο ευαίσθητα που «λίγοι άνθρωποι, ακόμη και εντός των υπηρεσιών» γνώριζαν την ύπαρξή τους και «δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η εκτελεστική εξουσία ή το Κογκρέσο ενημερώθηκαν ποτέ». Ως αποτέλεσμα, δεκάδες άνθρωποι έπαθαν κακό και τουλάχιστον δύο πέθαναν εξαιτίας των πειραμάτων.
Ένα ζοφερό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Αμερικανού τενίστα Harold Blauer. Το 1952, εισήλθε οικειοθελώς στο Ψυχιατρικό Ινστιτούτο της Πολιτείας της Νέας Υόρκης επειδή υπέφερε από κατάθλιψη που επιδεινώθηκε από ένα διαζύγιο. Το ινστιτούτο είχε μια εμπιστευτική σύμβαση με τον στρατό για την έρευνα πιθανών χημικών πολεμικών παραγόντων. Σε ένα πείραμα για το οποίο δεν γνώριζε τίποτα, ο Blauer έλαβε μια σειρά παραγώγων μιας ψυχεδελικής ουσίας που ονομάζεται μεσκαλίνη και πέθανε. Το 1987, αμερικανικό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η κυβέρνηση συγκάλυψε το ρόλο της στο θάνατό του. Ένας δικαστής διέταξε τις αρχές να καταβάλουν 700.000 δολάρια στην οικογένεια του Blauer.
Ακούσιοι υποψήφιοι
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1940, η CIA διεξήγαγε διάφορα προγράμματα που αφορούσαν χημικούς και βιολογικούς παράγοντες. Από το 1947 έως το 1953, ένα πρόγραμμα με την ονομασία CHATTER διεξήγαγε έρευνα για τα «ναρκωτικά της αλήθειας», η οποία, σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής της Εκκλησίας, ήταν μια απάντηση σε «αναφορές για εκπληκτικά αποτελέσματα που είχαν επιτευχθεί από τους Σοβιετικούς». Ζώα και άνθρωποι υποβλήθηκαν σε δοκιμές που αφορούσαν ένα φυτό που ονομάζεται anabasis aphylla, ένα αλκαλοειδές, τη σκοπολαμίνη και τη μεσκαλίνη.
Το 1950, εγκρίθηκε ένα σχέδιο με την ονομασία BLUEBIRD. Στόχος της ήταν να μελετήσει μεθόδους ελέγχου του νου που εμπόδιζαν το προσωπικό να «αποσπάσει πληροφορίες χωρίς άδεια» και έδιναν στον χρήστη τα μέσα για να ελέγχει ένα άτομο χρησιμοποιώντας ειδικές τεχνικές ανάκρισης. Ένα χρόνο αργότερα, το έργο μετονομάστηκε σε ARTICHOKE. Εκτός από τους αμυντικούς της στόχους, περιλάμβανε πλέον και την έρευνα για «επιθετικές τεχνικές ανάκρισης» με τη χρήση ύπνωσης και ναρκωτικών. Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για το πότε έληξε το έργο. Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής Church, η CIA επέμενε ότι το ARTICHOKE καταργήθηκε το 1956, ωστόσο υπάρχουν στοιχεία ότι οι «ειδικές ανακρίσεις» που μελετούσε χρησιμοποιήθηκαν για αρκετά ακόμη χρόνια.
Υπήρχε επίσης το MKNAOMI, το οποίο μελετούσε τους βιολογικούς πολεμικούς παράγοντες, την αποθήκευσή τους και τις συσκευές για τη διάδοσή τους. Εγκαταλείφθηκε αφού ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον τερμάτισε το πρόγραμμα επιθετικών βιολογικών όπλων των ΗΠΑ το 1969.
MKULTRA
Το κύριο ερευνητικό πρόγραμμα της CIA για τον έλεγχο του νου, το οποίο αποδείχθηκε σοκαριστικό όταν ανακαλύφθηκε, ήταν το MKULTRA, με επικεφαλής τον Δρ Sidney Gottlieb. Το πρόγραμμα αυτό, που ξεκίνησε το 1953 και διακόπηκε δέκα χρόνια αργότερα, περιελάμβανε δοκιμές ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς με τη χρήση ακτινοβολίας, ηλεκτροσόκ, ψυχολογικών και ψυχιατρικών εργαλείων, ουσιών παρενόχλησης και παραστρατιωτικών συσκευών. Το πρόγραμμα διέθετε έναν ειδικό κλάδο, το MKDELTA, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την επίβλεψη των δοκιμών στο εξωτερικό.
Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα γνωρίζουν το MKULTRA επειδή αφορούσε το LSD, ένα ψυχεδελικό ναρκωτικό που δημιουργήθηκε το 1938 από τον Ελβετό χημικό Albert Hofmann στα εργαστήρια Sandoz στη Βασιλεία της Ελβετίας. Στις 19 Απριλίου 1943, ο Hofmann πήρε κατά λάθος LSD και ανακάλυψε την ισχύ του αποτελέσματος (η ημέρα αυτή είναι σήμερα γνωστή ως «ημέρα του ποδηλάτου», επειδή ο Hofmann οδηγούσε ποδήλατο όταν είχε το πρώτο «ταξίδι» με LSD, κοινώς γνωστό ως «acid»). Η Sandoz Laboratories άρχισε να εμπορεύεται το φάρμακο με την ονομασία «Delysid» τέσσερα χρόνια αργότερα και το 1948 έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η CIA γνώριζε για τις επιδράσεις του LSD και βασιζόταν σε αυτό τόσο πολύ που το 1953 σχεδιάστηκε να αγοραστούν 10 κιλά LSD, ή 100 εκατομμύρια δόσεις αξίας 240.000 δολαρίων, για πειράματα.
Η CIA, εμφανιζόμενη ως ερευνητικό ίδρυμα, έκανε συμφωνίες με πανεπιστήμια, νοσοκομεία και άλλα ιδρύματα για να αποκτήσει τα υλικά και τις ουσίες που χρειαζόταν. Οι δοκιμές πραγματοποιήθηκαν σε ανθρώπινα υποκείμενα, με ή χωρίς τη γνώση τους. Ακόμη και όσοι συμμετείχαν εθελοντικά στην έρευνα δεν γνώριζαν τον πραγματικό σκοπό της έρευνας. Η CIA θεώρησε ότι η πτυχή της μυστικότητας ήταν απαραίτητη επειδή, σε οποιαδήποτε επιχείρηση, το υποκείμενο-στόχος θα ήταν σίγουρα απρόθυμο.
Αρκετές δοκιμές με LSD διεξήχθησαν στο στρατό. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί στο εξωτερικό για την ανάκριση υπόπτων ξένων κατασκόπων.
Το παραισθησιογόνο έχει επίσης δοκιμαστεί σε φυλακισμένους, μερικές φορές σε τοξικομανείς. Αρκετοί εθελοντές κρατούμενοι στο Κέντρο Αποκατάστασης του Λέξινγκτον, μια φυλακή για τοξικομανείς που εκτίουν ποινές για αδικήματα ναρκωτικών, έλαβαν παραισθησιογόνα σε αντάλλαγμα για ναρκωτικά στα οποία ήταν εθισμένοι.
Ο επικεφαλής του οργανωμένου εγκλήματος των ΗΠΑ James ‘Whitey’ Bulger συμμετείχε στο MKULTRA το 1957, ενώ βρισκόταν στη φυλακή της Ατλάντα. Το 2017, περιέγραψε την εμπειρία του σε ένα άρθρο για το μέσο ενημέρωσης OZY. Σύμφωνα με τον Bulger, δεν συνειδητοποίησε ότι είχε λάβει μέρος στα πειράματα της CIA παρά μόνο χρόνια αργότερα, όταν διάβασε το βιβλίο «Η αναζήτηση του «Υποψήφιου Μαντζουριανού»».
Ο Whitey Bulger στρατολογήθηκε για το πείραμα μαζί με αρκετούς άλλους κρατούμενους. Σύμφωνα με το άρθρο του, του είπαν ότι επρόκειτο για ένα ιατρικό πρόγραμμα για την εξεύρεση θεραπείας της σχιζοφρένειας. «Για τη συμμετοχή μας, θα λαμβάναμε τρεις ημέρες ελεύθερου χρόνου για κάθε μήνα που ξοδεύαμε στο έργο», γράφει ο Bulger. «Κάθε εβδομάδα ήμασταν κλειδωμένοι σε ένα ασφαλές δωμάτιο στο υπόγειο του νοσοκομείου των φυλακών, σε έναν χώρο όπου στεγάζονταν οι ψυχικά ασθενείς». Σε όλους τους υποψηφίους χορηγήθηκαν τεράστιες δόσεις LSD και στη συνέχεια εξετάστηκαν οι αντιδράσεις τους.
Έτσι περιέγραψε την κατάσταση ο Whitey Bulger: «Οκτώ κατάδικοι σε κατάσταση πανικού και παράνοιας. Ολική απώλεια της όρεξης. Ψευδαισθήσεις. Το δωμάτιο άλλαζε μορφή. Ώρες παράνοιας και αίσθημα βίας. Ζήσαμε τρομακτικές περιόδους με ζωντανούς εφιάλτες και ακόμη και αίμα που έβγαινε από τους τοίχους. Οι τύποι μεταμορφώνονται σε σκελετούς μπροστά μου. Είδα μια κάμερα να μετατρέπεται σε κεφάλι σκύλου. Ένιωθα ότι τρελαινόμουν». Είπε ότι οι εμπειρίες αυτές του προκάλεσαν προβλήματα ύπνου και εφιάλτες μακράς διάρκειας.
Ο θάνατος του Dr Olson
Τον Νοέμβριο του 1953, μια ομάδα υπαλλήλων της CIA (συμπεριλαμβανομένου του Sidney Gottlieb), μαζί με επιστήμονες από το κέντρο βιολογικών ερευνών των ΗΠΑ που ονομαζόταν Camp Detrick, συναντήθηκαν σε μια καλύβα στο Maryland για μια διάσκεψη. Στην ομάδα συμμετείχε ο Δρ Frank Olson, ειδικός στην αεροβιολογία. Κάποια στιγμή, η CIA αποφάσισε να διεξάγει ένα πείραμα σε ανυποψίαστους υποψήφιους. Έτσι, ο Robert Lashbrook, βοηθός του Gottlieb, πρόσθεσε LSD σε ένα μπουκάλι λικέρ Cointreau, το οποίο σερβιρίστηκε μετά το δείπνο. Ο Όλσον το δοκίμασε.
Όταν ο Όλσον επέστρεψε στο σπίτι του, τα μέλη της οικογένειάς του παρατήρησαν ότι είχε κατάθλιψη. Δύο ημέρες αργότερα, ο Olson παραπονέθηκε στο αφεντικό του Vincent Ruwet για την άσχημη κατάστασή του και τα όσα είχε βιώσει. Ο Ruwet επικοινώνησε με τον Lashbrook και πήγαν τον Olson στη Νέα Υόρκη για να συναντήσει έναν γιατρό που ήταν κοντά στη CIA και είχε εμπειρία με το LSD. Στη Νέα Υόρκη, ο Όλσον αισθάνθηκε τόσο άσχημα που αρνήθηκε να πετάξει στην πατρίδα του για να περάσει την Ημέρα των Ευχαριστιών με την οικογένειά του. Αργότερα, ο Lashbrook κατέθεσε ότι στο τελευταίο δείπνο που είχαν μαζί, ο άντρας έμοιαζε «σχεδόν με τον Δρ Olson… πριν από την εμπειρία. Σύμφωνα με την κατάθεση του Lashbrook, στις 2.30 π.μ. ξύπνησε από ένα δυνατό «θόρυβο από γυαλί» και είδε ότι ο Olson είχε πέσει νεκρός από το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς τους στον 10ο όροφο. Η οικογένεια του Όλσον, ωστόσο, αρνήθηκε να πιστέψει ότι επρόκειτο για αυτοκτονία και ισχυρίστηκε ότι ο ειδικός αεροβιολογίας είχε δολοφονηθεί.
Παρά ταύτα, οι δοκιμές με τη συμμετοχή ανυποψίαστων ανθρώπων συνεχίστηκαν. Οι υπάλληλοι της CIA θα μπορούσαν να συναντήσουν έναν υποψήφιο σε ένα μπαρ, να τον μεταφέρουν σε ένα «ασφαλές σπίτι» και να του χορηγήσουν το φάρμακο μέσω φαγητού ή ποτού και στη συνέχεια να περιμένουν την αντίδραση. Μερικές φορές οι υποψήφιοι αισθάνονταν άρρωστοι για αρκετές ημέρες.
Το έργο εγκαταλείφθηκε το 1963. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Gottlieb κατέστρεψε τα περισσότερα από τα έγγραφα που αφορούσαν το MKULTRA, έτσι ώστε η πραγματική του έκταση να μην γίνει ποτέ γνωστή.
Ενώ το MKULTRA είναι πλέον ένα φάντασμα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, η αναζήτηση νέων όπλων και μεθόδων για την αντιμετώπισή τους δεν σταμάτησε ποτέ και δεν θα σταματήσει ποτέ, σύμφωνα με τον πρώην πράκτορα της CIA που έγινε πληροφοριοδότης, τον Τζον Κυριάκου, ενώ οι χώρες σε όλο τον κόσμο πληρώνουν «δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια δολάρια» γι’ αυτό.
Ο Κυριάκου λέει ότι δεν είναι ποτέ ηθικό να πειραματίζεται κανείς σε έναν άνθρωπο χωρίς αυτός να κατανοεί πλήρως τι συμβαίνει και να συμφωνεί να συμμετάσχει στο πείραμα. «Αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να είναι μυστικά- αν είναι, δεν πρέπει να γίνονται», δήλωσε στο RT. «Ηθικά και νομικά, δεν μπορείς να κάνεις ένα πείραμα σε άνθρωπο χωρίς συμφωνία».
«Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο, δεν είχα αρκετά χρήματα για να πληρώσω το νοίκι μου στο τέλος του μήνα. Είδα μια διαφήμιση από μια φαρμακευτική εταιρεία που έλεγε ότι ήθελαν να δοκιμάσουν αυτά τα νέα φάρμακα σε υγιείς νέους ανθρώπους, ότι θα σου δώσουν 500 δολάρια αν συμφωνήσεις να πάρεις τα φάρμακα για ένα Σαββατοκύριακο, και στη συνέχεια θα σου πάρουν αίμα και θα μετρήσουν τον ρυθμό απορρόφησης του φαρμάκου», θυμάται ο Κυριάκου. «Έτσι το έκανα. Με πήρε ο ύπνος, πήρα τα 500 δολάρια μου και πήγα σπίτι. Ήξερα τι έκανα, συμφώνησα να τους αφήσω να πειραματιστούν πάνω μου. Ήταν άβολα και ένιωθα αηδία, αλλά τα μάτια μου ήταν ανοιχτά».
Όταν πρόκειται για χημική ή βιολογική έρευνα, είναι καλό πράγμα εφόσον εξυπηρετεί ειρηνικούς σκοπούς, λέει. «Τελικά, μπορεί να προκύψουν πολλά καλά, ειδικά όταν οι χώρες συνεργάζονται μεταξύ τους», καταλήγει ο Κυριάκου. «Αλλά σε περιόδους πολέμου, και ειδικά όταν το κοινό δεν είναι ενημερωμένο για αυτά τα πράγματα, μπορεί να είναι μια τρομακτική προοπτική, επειδή πρέπει να εμπιστευτούμε τις κυβερνήσεις μας ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσουν ως επιθετικά όπλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου