Η παχυσαρκία είναι νόσος, άλλα αυτό δεν δικαιολογεί τη στοχοποίηση του παχύσαρκου. Υπάρχουν άλλα λάθος «πρότυπα» που πρέπει να μας απασχολούν πολύ περισσότερο.
Μεγάλη αναταραχή βρήκε τα θολωμένα νερά της πολιτικής ορθότητας, με την «κόντρα» Αφροδίτης Λατινοπούλου – Δανάης Μπάρκα, όπου η πρώτη σχολίασε την δεύτερη, γράφοντας πως: «Αντί να ασχοληθούμε με το τεράστιο πρόβλημα στην Ελλάδα που είμαστε η νo1 χώρα στην Ευρώπη στην παιδική αλλά και στην ενήλικη παχυσαρκία, προβάλλουμε τέτοια λάθος πρότυπα υγείας στα πλαίσια της woke culture. Θα το πληρώσουμε δυστυχώς αλλά θα είναι αργά».
Τα social media χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα «δικαστών». Από τη μία πλευρά έχουμε τους «δικαστές» που έχουν πάρει τον «δικαιωματισμό» – εργολαβία (ακόμα και όταν αυτός είναι εξωφρενικά παράλογος), και από την άλλη πλευρά οι «δικαστές» που ξαφνικά ανακάλυψαν στη νεαρή παρουσιάστρια όλα τα κακώς κείμενα των προτύπων υγείας που υπάρχουν στην Ελλάδα. Υπερβολές και υποκρισία, περίσσεψαν και από τις δυο πλευρές.
Η αληθινή διάσταση του θέματος φανερώνεται μόνο από μια ψύχραιμη προσέγγιση, και δεν καπελώνεται από κανένα «στρατόπεδο». Μέσα στην παράκρουση της κοινωνίας που μοιάζει πλέον εθισμένη στις αλληλοκατηγορίες, χάθηκε εντελώς η ισορροπία και η καθαρή ματιά στα κοινωνικά θέματα.
Σωστό να θίγεις το πρόβλημα – Λάθος να θίγεις πρόσωπο
Αν η κ. Λατινοπούλου ήθελε να θίξει το – πράγματι σοβαρό – θέμα της παχυσαρκίας, θα ήταν πρέπον να το κάνει με διακριτικότητα, χωρίς να στοχοποιήσει κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο. Το ότι η παχυσαρκία έχει παθολογική φύση, σε καμία περίπτωση δεν σε νομιμοποιεί να δείχνεις με το δάχτυλο τον παχύσαρκο. Κάτι τέτοιο δείχνει ασέβεια προς τον συνάνθρωπο, πράγμα που σε κάνει να χάνεις το όποιο δίκιο σου.
Εξάλλου τα λανθασμένα πρότυπα που προβάλλονται, δεν έχουν να κάνουν μόνο με το σώμα άλλα και (κυρίως) με την ψυχή. Λανθασμένο πρότυπο για τους νέους είναι και ένας άνθρωπος της δημόσιας σφαίρας που πάσχει από υπερβολική ωραιοπάθεια ή που πλασάρει «αψεγάδιαστα» πρότυπα ομορφιάς ή που έχει τάση να κατακρίνει αδιακρίτως.
Και για να μην τρελαθούμε εντελώς, εδώ και δυόμιση χρόνια το εθνικό (και παγκόσμιο) πρότυπο «υγείας» είναι ένας άνθρωπος που κλειδώνεται στο σπίτι προληπτικά, φοράει μάσκα παντού προληπτικά, εμβολιάζεται με ένα πειραματικό εμβόλιο προληπτικά, κάνει προληπτικές νέες δόσεις χωρίς κανένα αποτέλεσμα, εκβιάζεται από το κράτος προληπτικά, συμμετέχει σε ένα (προληπτικό) υγειονομικό απαρτχάιντ, εμβολιάζει (χωρίς λόγο) τα μικρά παιδιά του προληπτικά, κυκλοφορεί με πιστοποιητικό πάσο προληπτικά και συμπεριφέρεται με (προληπτικό) ρατσισμό προς τους μη εμβολιασμένους συμπολίτες του.
Δηλαδή έχουμε επιτρέψει να μετατραπεί η ζωή μας σε μια υγειονομική δυστοπία άνευ προηγουμένου και τώρα ξαφνικά εντοπίσαμε το μεγάλο πρόβλημα των προτύπων υγείας στην… παχυσαρκία; Ναι βεβαίως, πρόβλημα σημαντικό η παχυσαρκία, άλλα πόσος κόσμος αυτά τα 2μιση έτη «δασκαλεύτηκε» πως η βελτίωση του ανοσοποιητικού του είναι ήσσονος σημασίας θέμα και πως το να λιώνει στο καθισιό σε πολύμηνες καραντίνες λειτουργεί προς όφελος της υγείας του;
Δικαιωματισμός εναντίον επιστήμης
Αν αφαιρέσουμε από το κάδρο την (αγενή) προσωπική αναφορά προς τη Δ. Μπάρκα, τα όσα είπε η Α. Λατινοπούλου έχουν βάση σε κάποιο βαθμό, όσον αφορά τον διεστραμμένο τρόπο που πλασάρονται τα πρότυπα ομορφιάς από τα μέσα ενημέρωσης. Βλέπουμε πως μια κουλτούρα επίπλαστης «ανεκτικότητας», ξεχειλώνει συνεχώς την κοινή λογική, και φτάνει να καταπατά ακόμα και βασικά αξιώματα της ιατρικής επιστήμης. Σε μια λυσσαλέα προσπάθεια να επιτραπούν τα πάντα, αποθεώνονται τα πάντα, με αποτέλεσμα στο τέλος να ισοπεδώνονται τα πάντα. Η ίδια η Δανάη Μπάρκα δεν πλασάρισε ποτέ τον εαυτό της ως πρότυπο υγείας, άλλα μια μεγάλη μερίδα του «δικαιωματιστικού» όχλου, δηλώνει πως η παχυσαρκία δεν είναι πάθηση, άλλα… τάση και επιλογή.
Ένας παχύσαρκος ασφαλώς μπορεί να είναι πανέμορφος, όπως επίσης μπορεί να νοιώθει και υπέροχα με το σώμα του. Όμως αυτό δεν αναιρεί πως η παχυσαρκία ήταν, είναι και θα είναι μία νόσος. Άλλο πράγμα είναι το πρότυπο ομορφιάς και άλλο το πρότυπο (σωματικής ή ψυχικής) υγείας. Επομένως ένας παχύσαρκος μπορεί κάλλιστα να είναι πρότυπο ομορφιάς για κάποιους, άλλα σε καμία περίπτωση δεν είναι πρότυπο υγείας.
Και ένας καπνιστής μπορεί να νοιώθει εντελώς άνετα με το ότι βλάπτει τον οργανισμό του. Αν ο γιατρός του πει να κόψει το τσιγάρο γιατί αν συνεχίσει να καπνίζει θα αποκτήσει καρδιακή πάθηση, αυτό σημαίνει πως ο επιστήμονας κάνει… bullying στον ασθενή; Έλεος δηλαδή με την υστερική «κορεκτίλα». Και στο κάτω – κάτω, αν θέλουμε να ανοίξουμε τη συζήτηση περί λανθασμένων προτύπων, ας το κάνουμε εφ’ όλης της ύλης. Να μιλήσουμε δηλαδή για τα πρότυπα ανηθικότητας, τα πρότυπα βίας, τα πρότυπα ματαιοδοξίας, τα πρότυπα μίσους, τα πρότυπα πανσεξουαλισμού, τα πρότυπα αποκτήνωσης της νεολαίας.
Εν πάση περιπτώσει, στα θέματα της υγείας δεν χωράνε δικαιωματιστικά «κακαρίσματα». Ναι, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει με το σώμα του, ναι ο καθένας μπορεί να νοιώθει άνετα έχοντας περισσότερα ή λιγότερα κιλά, άλλα δεν θα κάνουμε το μαύρο – άσπρο, επειδή επικρατεί η τάση να θεοποιούμε τα «τοτέμ» διαφορετικότητας. Όχι επειδή κάναμε θρησκεία την ελευθεριότητα (και όχι την ελευθερία), να σβήνουμε κατά το δοκούν τις διαχωριστικές γραμμές της επιστήμης, φωνάζοντας «κράτα με να σε κρατώ», να πηγαίνουμε αγκαζέ στον δικαιωματιστικό γκρεμό…
Πηγή: https://www.sportime.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου