Διερωτώμαι πως είναι δυνατόν η Ευρώπη να έχει λειτουργήσει, στον πόλεμο της Ουκρανίας, με τέτοια εγκληματική επιπολαιότητα, ώστε να έχει φέρει κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού, το σύνολο των κρατών-μελών της, δημιουργώντας τα άλυτα προβλήματα του επισιτισμού και της ενέργειας, με συνέπειες που προβλέπονται αυτόχρημα τραγικές.
Με ποιά δικαιολογία, που να βρίσκεται εντός στοιχειωδώς λογικών ορίων, το άσβεστο μίσος εναντίον της Ρωσίας εμπόδισε την Ευρώπη να αντιληφθεί αυτό που ήταν απολύτως ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή: ότι δηλαδή οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας ήταν αναπόφευκτο να στραφούν τελικά εναντίον της Ευρώπης (βλ. και σχετικό άρθρο μου στον Οικονομικό Ταχυδρόμο στις 15.03.2022 με τίτλο “Κυρώσεις: ποιοι θα ματώσουν περισσότερο;).
Ακόμη πιο παράλογες είναι οι διαμαρτυρίες της Ευρώπης εναντίον των αποφάσεων της Ρωσίας, που καταστρέφουν την Ευρώπη.
Δηλαδή, να τις βάλουμε κάτω αυτές τις διαμαρτυρίες, για να καταλάβουμε τι ακριβώς υποστηρίζει η Ευρώπη: ότι δηλαδή η ίδια έχει δικαίωμα να συνεδριάζει ατέλειωτες ώρες και ημέρες, για το πως θα εφεύρει καταστροφές που θα εξαφανίσουν από προσώπου Γης τη Ρωσία, αλλά όμως η Ρωσία (έστω και αν δεχτούμε το δυτικό επιχείρημα ότι προκειται για χώρα και λαό δαιμονισμένους, που δεν πρέπει να εξακολουθούν να υπάρχουν επί της Γης) δεν έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της.!!!!
Ασφαλέστατα, είμαστε Ευρωπαίοι, “ανήκομεν εις την Δύσιν” και η Ευρώπη είναι το σπίτι μας. Αλλά, μέσα στην Ευρώπη υπάρχει και η λιλιπούτεια Ελλάδα, που έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί την ύπαρξή της, την επιβίωσή της, μέσα στο χρόνο, αλλά και την εθνική της κυριαρχία.
Να πάμε, λοιπόν, και σε άλλη τραγική εξέλιξη, και αυτήν να την θέσω ως ερώτημα: Πως δηλαδή, και με τι είδους βάση μπορεί να αισθάνεται εξασφαλισμένη η Ελλάδα, απέναντι στις άκρως απειλητικές και σε καθημερινή βάση τουρκικές δηλώσεις, βασιζόμενη απλώς στις, (λυπούμαι, αλλά έτσι τις καταλαβαίνω, και μακάρι να σφάλλω) χωρίς σοβαρότητα, χωρίς βάθος, χωρίς αντίκρισμα σε συγκεκριμένη ανάληψη υποχρεώσεων και χωρίς συνοχή, δηλώσεις της ΕΕ, που υποτίθεται ότι καταδικάζουν τις λυσσαλέες παραβιάσεις της Τουρκίας. Οι οποίες, φευ δεν είναι εδώ και καιρό απλώς λεκτικές.
Διερωτώμαι, λοιπόν, με τρόμο, για το πως θα αντιδράσει αυτός ο λαός μας αν ή, μάλλον όταν, επέλθει το προετοιμασμένο μεθοδικά τουρκικό μπάμ, έχοντας παραμείνει ηθελημένα ναρκωμένος, με ψευδαισθήσεις ότι δήθεν θα σωθεί από την ΕΕ.
Πρόκειται, πράγματι, για θέματα ζωής και θανάτου που επιβάλλεται να τα αντιμετωπίσουμε, στο μέτρο που βέβαια το μπορούμε, όχι πια ως συρόμενοι από την ΕΕ, με 100% υποτελή εκεί συμπεριφορά μας, αλλά ως μικρό αλλά αποφασισμένο να ζήσει Έθνος.
2 σχόλια:
Αγαπητή κ. Δελιβάνη, τα είπαμε και άλλες φορές ... Αυτονόητη είναι η απάντηση, που μας οδηγεί η απόλυτη υποτελής συμπεριφορά μας και έναντι των βαρβάρων και έναντι των δόλιων συμμάχων μας ... σε εθνικές καταστροφές ....
«Ἡ νίκη θὰ εἶναι δικὴ μας μόνο, ἂν βασιλεύει τὴν καρδίαν μας, , μόνο τὸ αἴσθημα τὸ Ἑλληνικό. Ο φιλήκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης». Καποδίστριας.
Π.χ.
1967 Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΑΠΟ ΚΥΠΡΟ. ΕΝΑ ΣΤΙΓΜΑ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ...
Ένα σχετικά πρόσφατο παράδειγμα που έπρεπε να μας διδάσκει και νουθετεί ... ΦΕΥ...
Με την παρέμβαση των Αγγλοαμερικανών, που εκδηλώθηκε με την αποστολή του υφυπουργού Άμυνας Σάιρους Βανς στο τρίγωνο Αθήνας – Άγκυρας – Λευκωσίας, η κρίση διευθετήθηκε με μια οδυνηρή υποχώρηση του δικτατορικού καθεστώτος της Ελλάδας. Η παρέμβαση αυτή συνοδεύθηκε από ιταμό τελεσίγραφο των Τούρκων ....
Υπό την πίεση Αμερικανών, Βρετανών και Καναδών, οι οποίοι ενδιαφέρονταν πρωτίστως για την τύχη της Νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ (και ειδικά τα συμφέροντα της συμμάχου τους Τουρκίας) αποσύρετε από την Κύπρο η ελληνική μεραρχία, που είχε στείλει μυστικά ο Γεώργιος Παπανδρέου μετά τα γεγονότα του 1963 – 1964. Μαζί αναχωρεί και ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής και πολλοί Έλληνες αξιωματικοί….
Στις 29 Νοεμβρίου του 1967 οριστικά, υπογράφεται η περίφημη επαίσχυντη και μειοτική για Ελλάδα, συμφωνία Πιπινέλη- Τσαγλαγιαγκίλ, με την «παρέμβαση» των Αμερικανών, η οποία προέβλεπε την απόσυρση της ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο, έπειτα από τα τρομερά επεισόδια και την σύγκρουση στην Κοφίνου.
Η χούντα ικανοποίησε τουρκικό αίτημα εντός δώδεκα ημερών!
Έτσι, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ Κύπρος η ανοχύρωτη πολιτεία αφέθηκε έκθετη στην τουρκική εισβολή, που πραγματοποιήθηκε τελικά τον Ιούλιο του 1974.
ΟΥΔΕΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΛΑΒΕ Η ΚΥΠΡΟΣ ΑΠΟ ... ΚΑΝΕΝΑ...ΑΦΟΥ ..ΚΑΙ Ο ¨Εθνάρχης" Καραμανλής αντιμετώπισε την τουρκική εισβολή στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ Κύπρο με ψυχρή λογική και ενδοτισμό, τηρώντας αποστάσεις και από τον Μαύρο και από Κληρίδη, οι οποίοι στην Γενεύη δήλωναν «Μεταξύ ντροπής και πολέμου, θα επιλέξουμε το δεύτερο.»
Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ ΧΑΡΙΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΔΟΞΙΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΤΟ. ΦΕΥ! Η ΚΥΠΡΟΣ ΑΦΟΥ ΚΕΙΤΟΤΑΝ ΜΑΚΡΑΝ ... ΕΑΛΩ.
ΑΑ
Και απολογούμαι που δεν αναφέρθηκα καν στον πόλεμο στην Ουκρανία και τις μέρες και πράξεις της Ελληνικής Κυβέρνησης. Ποσώς με ενδιαφέρει και η Ουκρανία, που ποτέ δεν στήριξε Ελληνικές θέσεις, ποσώς με ενδιαφέρει ο εισβολέας Πούτιν, ποσώς με ενδιαφέρει το ΝΑΤΟ που είναι συνυπεύθυνο και συναυτουργό για αυτό τον καταστροφικό πόλεμο ... Τα του οίκου μου με ενδιαφέρουν ... Καίγεται το σπίτι μας και ρίχνουμε νερό στο διπλανό του γείτονα Ουκρανού..
Επ ευκαιρία θα επισημάνω ένα γεγονός μειοδοσίας εκ μέρους της Ελλάδας ... Αποστέλλει *"περισσευούμενο" βαρύτατο οπλισμό στην ... αδελφή Ουκρανία ... Και υποβάλλω το ερώτημα και εγώ ο αφελής και άσημος... Αυτό τον οπλισμό γιατί δεν τον αποστέλλει και στην ημικατεχόμη Ελληνική Κύπρο.... Η Τουρκία σε λίγο δεν θα έχει άλλο χώρο για να φυλάξει τον οπλισμό, που αποστέλλει στο παράνομο Ταταρικό καθεστώς....
*Σε ένα τυχόν πόλεμο με τους βαρβάρους γείτονες ... ούτε σφαίρα δεν περισσεύει ....
ΑΑ
Δημοσίευση σχολίου