Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Πριν μπώ στο θέμα μου απόψε, νοιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω θερμά όλους εκείνους οι οποίοι μου έστειλαν μαιλ για να μάθουν τον λόγο της πολυήμερης απουσίας μου από τα κοινά. Με ιδιαίτερη συγκίνηση διάβαζα τα μηνύματα τους και προσπάθησα να απαντήσω σε όλα. Αν ξέχασα και κάποιον, πάλι ζητώ χίλια συγγνώμη κι αυτό οφείλεται στο ότι το μαιλ μου δέχεται πάρα πολλά μηνύματα από φίλους, συνεργάτες, συναδέλφους από το εξωτερικό και πολλά άλλα, κατάσταση που προσπαθώ να …μαζέψω αλλά και που δεν τα καταφέρνω.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν σε όλους όσους περίμεναν να δουν κάποιο κείμενο μου αναρτημένο και δεν εύρισκαν τίποτε πουθενά, φτάνοντας στο σημείο να στείλουν μήνυμα απορίας αλλά και…ανησυχίας. Με συγκίνησαν αφάνταστα.
Οι λόγοι της απουσίας μου ήταν πολυποίκιλοι. Από το απότομο και αναπάντεχο χτύπημα μιας γρίππης Covid μέχρι την τεράστια συσσώρευση επαγγελματικών υποχρεώσεων που αναζητούσαν…άμεση λύση. Κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα και την έψαχνα στην…εξέδρα. Τουλάχιστον μέχρι…χτές.
Αυτά τα λίγα όσον αφορά εμένα και πάμε παρακάτω.
Πως η Ελίτ σχεδίαζε την απόλυτη ισοπέδωση της Ελλάδας και τη διάλυση της Τουρκίας
Λίγο πριν μπούμε στην καταραμένη αυτή χιλιετία του 2000, η Δύση σε αγαστή συνεργασία με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, προετοίμαζε την έλευση μιας Νέας Εποχής για την Ανθρωπότητα, με μειωμένο κατά πολύ τον παγκόσμιο πληθυσμό, με αντικατάσταση των ενεργειακών πόρων από αυτές με βάση τον άνθρακα σε άλλες «φιλικές» στο περιβάλλον και με ανάπτυξη της τεχνολογίας τέτοια, που να καθιστά τον άνθρωπο απολύτως ελεγχόμενο και…τσιπαρισμένο. Ο επικεφαλής του άτυπου αυτού οργανισμού, ο γερμανικής καταγωγής Κλάους Σβάμπ κατ’ εντολήν των επικυρίαρχων τραπεζιτών και βιομηχάνων, σχεδίαζε αυτό το μέλλον μέσω ενός προγράμματος που το ονόμασε «Νέοι Παγκόσμιοι Ηγέτες» και είχε ως στόχο την επιλογή νέων ανθρώπων με ιδιαίτερη μόρφωση, καταγόμενοι από μεγάλες πολιτικές και οικονομικής επιφάνειας οικογένειες, οι οποίοι θα ήταν πιστοί στο όραμα (μέσω της κατάλληλης «εκπαίδευσης») και που θα αποτελούσαν το μέλλον της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής.
Η επιλογή αυτή ήταν ιδιαίτερα αυστηρή, λόγω του ότι αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν χαρακτηριστικά τέτοια, ούτως ώστε να μπορούν να γίνουν ακόμη και … δολοφόνοι λαών. Επομένως, έπρεπε να έχουν οπωσδήποτε τέσσερα βασικά «προσόντα»: Να είναι οπωσδήποτε άθεοι, να είναι φιλοχρήματοι, να είναι αδίστακτοι και κενοί συναισθημάτων και προπαντός να είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΚΕΝΟΙ από πολιτικές ικανότητες. Μ’ άλλα λόγια, να είναι πειθήνιοι «στρατιώτες» μια ιδέας. Και η ιδέα αυτή δεν ήταν άλλη από αυτήν της δημιουργίας μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Μέσω αυτών των ανθρώπων που εντέχνως και με…ειδική προώθηση θα ηγούνταν στο μέλλον των δυτικών κυβερνήσεων, θα δημιουργούνταν η ειδική πλατφόρμα πάνω στην οποία η Ελίτ θα δημιουργούσε τον δικό της «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο».
Ένας από αυτούς τους …ευλογημένους από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (στο εξής θα το αποκαλούμε χάριν συντομίας με τα αρχικά του ονόματος του, δηλαδή WEF) είναι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γόνος μιας πάμπλουτης οικογένειας με μεγάλες ρίζες που φτάνουν ως τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον δημιουργό της σύγχρονης Ελλάδας. Η οικογένεια Μητσοτάκη υπηρέτησε με απόλυτη ευλάβεια στο παρελθόν τον Φιλελευθερισμό σε κάθε του μορφή και οι υπηρεσίες αυτές ήταν ανεκτίμητες, ιδίως στον Β’ΠΠ. Η οικογένεια αυτή στήριξε με όλες τις δυνάμεις της τον Ε. Βενιζέλο και την πολιτική του και η σταθερότητα που είχε επιδείξει όσον αφορούσε την προσήλωση της στο σύστημα αυτό, το οποίο ήταν και πρωτόγνωρο για την ελληνική πραγματικότητα των αρχών του 20ού αιώνα, είχε πολλαπλά οφέλη.
Ο γόνος λοιπόν αυτός είχε ό,τι πραγματικά ζητούσε ο Σβάμπ από τους νέους αυτούς που στρατολογούσε: Ξένη ως προς την εθνικότητα του Παιδεία, πλήρης διαγραφή βασικών ανθρώπινων και κυρίως εθνιστικών συναισθημάτων, απολύτως φιλοχρήματος, «βαρύ» όνομα και…εντελώς κενός από πολιτικά κριτήρια. Ό,τι το καλύτερο για μελλοντικός κυβερνήτης ενός…ατίθασου και δυσκολοκυβέρνητου λαού, την κατάλληλη στιγμή και ώρα που θα οριζόταν. Ας μη ξεχνάμε πως ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζώρτζ Μπούς, ένας από τους επιφανείς υποστηρικτές της Νέας Τάξης Πραγμάτων και του WEF, ήταν προσωπικός φίλος του Κων/νου Μητσοτάκη, ο οποίος συχνά-πυκνά φιλοξενούνταν στη βίλα της οικογένειας στη Κρήτη.
O Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν τώρα, παραδόξως, δεν ήταν ούτε εκλεκτός του WEF, ούτε και συγκαταλέγονταν στους περίφημους «Νέους Παγκόσμιους Ηγέτες». Ήταν ένας αυτοδημιούργητος λαϊκός ηγέτης, πρώην δήμαρχος Κων/πολης και με ηγετικά προσόντα που δύσκολα μπορούσε κάποιος να τα υποτιμήσει. Διώχθηκε ανελέητα από το κεμαλικό καθεστώς ως μέλος του ισλαμιστικού κόμματος του Νετσμεντίν Ερμπακάν, φυλακίστηκε για δύο χρόνια για τις ιδέες του και γενικώς θεωρούνταν «απειλή» για το στρατοκρατικό καθεστώς της Τουρκίας. Ο Ερτογάν όμως δεν ήταν από αυτούς που θα μπορούσε το τουρκικό κατεστημένο να ποδηγετήσει. Και την πιο κρίσιμη ώρα για την τύχη της Τουρκίας, βρίσκεται πρωθυπουργός με μεγάλη διαφορά από τον αντιπαλό του Μπουλέντ Ετσεβίτ και το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Ωστόσο, κατά μεγάλη έκπληξη όλων, το WEF και η Ελίτ αντί να αντιταχθούν σε αυτή την εξέλιξη, αντιθέτως την… πριμοδότησαν!
Γιατί αυτό;
Μα διότι ο Ερτογάν θεωρούνταν ως ο καταλληλότερος άνθρωπος για να οδηγήσει με …μαθηματική ακρίβεια την Τουρκία στο δρόμο για την οριστική διάλυση του κεμαλικού μορφώματος, το οποίο πλέον αποτελούσε βαρίδι στα σχέδια των Παγκοσμιοποιητών.
O Ερτογάν αρχικά, μέχρι που να πάρει στα χέρια του όλες τις εξουσίες όπως σχεδίαζε, έδειχνε ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο αποκομίζοντας πολύ θετικές και… ελπιδοφόρες (για την Ελίτ και τους δυτικούς) εντυπώσεις. Φανατικός ισλαμιστής αλλά …ήπιων τόνων, διαλλακτικός και υποστηρικτής των Κούρδων (φαινομενικά) και με πολύ καλές διασυνδέσεις με ευρωπαίους ηγέτες, θα μπορούσε κάλλιστα να παίξει τον ρόλο αυτού που θα… διέλυε βελούδινα μια …πολυεθνοτική χώρα μέσω της «κατάλληλης» καθοδήγησης κι αυτή η… καθοδήγηση ονομαζόταν «Ένταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ». Δεν είναι απλά δικά μου συμπεράσματα αυτά. Βρίσκονται στο μακιαβελλικής υφής σχέδιο Τσένεϊ-Ράις (αντιπροέδρου και υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ αντίστοιχα) για την Μέση Ανατολή την περίοδο 2004-2005, όπου και σχεδιάστηκε με απόλυτη ακρίβεια η διάλυση της Τουρκίας και η δημιουργία Κουρδικού κράτους.
Βεβαίως, τα σχέδια «στράβωσαν» πολύ γρήγορα για τους Παγκοσμιοποιητές κατά τη διάρκεια της πρώτης ακόμη περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από αυτόν, διότι πολύ απλά…ο Ερτογάν κατάλαβε το υποχθόνιο σχέδιο των Δυτικών της Ελίτ και άλλαξε γρήγορα γραμμή πλεύσεως. Ίσως πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι ο ίδιος ήθελε. Οι κινήσεις του αυτές έγιναν… κόκκινο πανί για την Ελίτ του WEF και την παρέα του Σβάμπ, οι οποίοι και αντέδρασαν άτσαλα με αποκορύφωμα την απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016.
Ο μόνος που «έσωσε» προς στιγμήν την Τουρκία ήταν ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ. Από τη στιγμή που ο Ερτογάν επέλεξε να προσεταιριστεί τη Ρωσία και να συμβαδίσει μαζί της (Συριακό, αγορά S-400 κλπ) οι νεοταξίτες «Δημοκρατικοί» διερρήγνυαν τα ιμάτια τους και απαιτούσαν εξοντωτικές κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας και του ίδιου του Ερτογάν, εξαπολύοντας μάλιστα και τρομερό οικονομικό πόλεμο μέσω των ελεγχόμενων από αυτούς οικονομικών ιδρυμάτων (λέγε με «οίκους αξιολόγησης»), φτάνοντας το νόμισμα της χώρας σε δυσχερή θέση, κατάσταση που διαρκεί ακόμη και σήμερα. Ο Τράμπ αρνούνταν πεισματικά στην κακομεταχείριση αυτή διαβλέποντας τους πραγματικούς στόχους των νεοταξιτών και στήριζε με κάθε τρόπο την ακεραιότητα της Τουρκίας, φτάνοντας μέχρις του σημείου να αποσύρει μεγάλο μέρος του στρατού των ΗΠΑ από την περιοχή και να…δώσει τα κλειδιά στον Ερτογάν, ανοίγοντας του διάπλατα τον δρόμο στο να αποπερατώσει τα σχέδια του (επιχείρηση Κλάδος Ελαίας).
Όμως η Ελίτ δεν έχει πεί ακόμη την τελευταία της λέξη. Και αυτό θα το δούμε να συμβαίνει…σε λίγους μήνες από τώρα.
Τι συμβαίνει τώρα στις δύο χώρες και πώς προχωρεί το σχέδιο της Ελίτ και του WEF
Το σχέδιο των Παγκοσμιοποιητών γι’ αυτές τις δύο χώρες, έπρεπε να τρέχει σε παράλληλη πορεία και των δύο χωρών. Από τη μία πλευρά, έπρεπε να γονατίσει η Ελλάδα. Οικονομικά, στρατιωτικά και κυρίως πολιτικά. Η Ελλάδα έπαιρνε πρωτοβουλίες τέτοιες, που ήταν επικίνδυνες για τα σχέδια τους. Με τη δύναμη που της έδινε το ευρωπαϊκό νόμισμα, η Ελλάδα χάρασσε πολιτικές που δεν άρεσαν καθόλου στην Ελίτ. Η κυβέρνηση Καραμανλή, παρά τα πολλά λάθη της, προχωρούσε προς μια πορεία «ανεξαρτητοποίησης» και ισορροπημένης εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Στα σχέδια του Καραμανλή ήταν μια συμφωνία με τη Ρωσία κολοσσιαίας ενεργειακής σημασίας (αγωγός Μπουργκάζ – Αλεξανδρούπολης), η οικονομική «κατάληψη» του κρατιδίου των Σκοπίων και ο οικονομικός έλεγχος των προσφάτως προστιθεμένων στην ΕΕ πρώην κομμουνιστικών βαλκανικών χωρών (Βουλγαρίας, Ρουμανίας) και φυσικά της Αλβανίας. Ήθελε μ’ άλλα λόγια, η Ελλάδα να γίνει ένας μεγάλος παίκτης στη περιοχή και να παίζει ρυθμιστικό ρόλο. Η Ελίτ γρήγορα κατάλαβε τους σχεδιασμούς του Καραμανλή και με αφορμή το γεγονός του βέτο στην προσπάθεια των Σκοπίων να μπούν στο ΝΑΤΟ, αποφάσισαν να τον «τελειώσουν» πριν συμβούν αμετάκλητες εξελίξεις.
Έτσι προέκυψε η γρήγορη πτώση του εν μέσω τρομερών γεγονότων (πυρκαγιές παντού, υπόθεση Μαρφίν, δολοφονία Γρηγορόπουλου κλπ) και η γρήγορη αντικατάσταση του από τον Γ.Α.Παπανδρέου, ο οποίος ήταν κι αυτός ένας από τους εκλεκτούς του Σβάμπ.
Η πορεία της Ελλάδας ήταν πλέον προδιαγεγραμμένη.
Η προηγηθείσα οικονομική κρίση που προκλήθηκε από τη χρεοκοπία της Merryl Linch και η πλήρης ανικανότητα του ΓΑΠ, ήταν οι πλέον κατάλληλες προϋποθέσεις για να μπεί η Ελλάδα στο δρόμο που της χάραξαν οι Νεοταξίτες. Οικονομική υποταγή μέσω των περίφημων Μνημονίων, η αποδόμηση της οικονομίας, η πολιτική κρίση που ξέσπασε και ο πλήρης έλεγχος της από την παρέα των «Δανειστών» (όλοι τους τσιράκια του WEF) έφεραν πολύ γρήγορα τους καρπούς που περίμεναν ο Σβάμπ και η παρέα του.
Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου υπήρξε το πρώτο κύμα της επίθεσης τους προς την Ελλάδα. Η επόμενη κυβέρνηση, αυτή του Τσίπρα, ήταν αυτή που θα ολοκλήρωνε το σχέδιο της οικονομικής υποδούλωσης και θα… αποκαθιστούσε την …τάξη όσον αφορούσε το θέμα των Σκοπίων που εκκρεμούσε… ανησυχητικά. Με την συνθήκη των Πρεσπών, τόσο ο Σόρος, όσο και η Ελίτ… ανέπνευσαν με ανακούφιση. Τότε ήρθε και η ώρα στο να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ο Μητσοτάκης, ο οποίος «προωθήθηκε» με μαεστρικό τρόπο στην αρχηγία της ΝΔ. Του το είχαν πεί άλλως τε οι ίδιοι οι Παγκοσμιοποιητές, ότι η ώρα του δεν θα αργούσε και ότι θα είχαν προηγουμένως δημιουργηθεί οι πλέον κατάλληλες συνθήκες.
Η Ελλάδα ΕΠΡΕΠΕ να αλλάξει. Εντελώς και μονίμως. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης το είχε πεί πολλές φορές. Κανείς όμως δεν ήξερε το τι ακριβώς σήμαινε η φράση αυτή. Τώρα ξέρουμε.
Στόχος της Ελίτ για την Ελλάδα;
Η πλήρης στρατιωτική και οικονομική κατάπτωση, ο μηδενισμός της μήτρας της Ορθοδοξίας, η πλήρης κοινωνικοπολιτική αλλαγή και προσαρμογή αυτής στις επιταγές του WEF και η σταδιακή αλλοίωση του πληθυσμού, ώστε να σπάσει το αρραγές μέτωπο του εθνισμού των Ελλήνων και να προσβληθεί ανεπανόρθωτα η προσήλωση τους στα παραδοσιακά πρότυπα.
Σήμερα, η εικόνα μιας πλήρους εξαθλιωμένης Ελλάδας, είναι γεγονός και πλήρες έργο Μητσοτάκη, ο οποίος πατώντας πάνω στην πλατφόρμα της «πανδημίας», μετέτρεψε τη χώρα σε – κυριολεκτικά – κρανίου τόπο. Και φυσικά γι’ αυτό του το κατόρθωμα, «ετιμήθη» με την επαίσχυντη πρόταση-κάλεσμα στο να απευθύνει λόγο προς τον αμερικανικό λαό δια μέσου του Κογκρέσσου, αναδεικνυόμενος πλέον και επισήμως, ως ένας από τους πιστοποιημένους Παγκόσμιους Ηγέτες.
Η Τουρκία από την άλλη μεριά, βιώνει καταστάσεις…ήξεις αφήξεις. Ο Ερτογάν βρίσκεται στην πλέον οδυνηρή θέση γί’ αυτόν και τη χώρα του και προσπαθεί διακαώς να στηριχθεί με τα δύο πόδια ανάμεσα σε δύο βάρκες. Μέχρι χτές, έδειχνε να το καταφέρνει, παίζοντας πότε το παιχνίδι του ΝΑΤΟ και πότε αυτό του Πούτιν, ανάλογα με την περίσταση και τα συμφέροντα της Τουρκίας
Σήμερα όμως; Είναι η ίδια κατάσταση που επικρατούσε μέχρι τα τέλη του 2020 όπου την Αμερική κυβερνούσε ο Τράμπ; Ασφαλώς και όχι! Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά και δεν είναι καθόλου προς όφελος του Τούρκου ηγέτη.
Επί της ουσίας, ο Ερτογάν κοιμάται πάνω σε ένα κρεββάτι που κάτω από το στρώμα του σιγοκαίουν αναμμένα κάρβουνα. Και δεν υπερβάλλω καθόλου.
Από τη μία, έχει πάνω από το κεφάλι του μια σπάθη που γράφει επάνω της «Τουρκική Οικονομία». Ο πόλεμος που δέχεται από τα όργανα του νεοταξισμού που ακούνε στο όνομα «Οίκοι Αξιολόγησης» και οι λεγόμενες «Αγορές» που έλεγχει ο Σόρος, έχει φτάσει στο αποκορύφωμα του. Και αυτό δεν είναι τωρινό. Η κατάσταση αυτή τον ακολουθεί εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια, από τότε που …ενεργοποίησε το «χαρτί» των S-400. Απλά τώρα έχει επιδεινωθεί με την τωρινή κατάσταση και η φτώχεια αγγίζει πλέον πολύ μεγάλο νούμερο. Αν προσθέσει κανείς και την κλιμακούμενη ακρίβεια στα είδη διατροφής και στην ενέργεια, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι ο …σουλτανικό του θρόνος τρίζει επικίνδυνα!
Ουσιαστικά, αυτό που περίμενε ο Ερτογάν, ήταν ότι με βάση το σχέδιο του τόσο με την κατάληψη νέων εδαφών στη Βόρεια Συρία και ανατολικότερα, δηλαδή στο ιρακινό Κουρδιστάν, όσο και με την άμεση ενεργοποίηση του τουρκολυβικού μνημονίου για την ΑΟΖ και με την τεράστια πίεση προς την Ελλάδα για εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση, να επιτύχαινε το απόλυτο, δηλαδή την αρχή της Νέας Μεγάλης Τουρκίας που θα μεγάλωνε τουλάχιστον κατά 20 με 25% εδαφικά και θα πήγαινε στις εκλογές του 2023 με τον αέρα του… Νέου Πορθητή και θα εκμηδένιζε τον «μεγάλο του αντίπαλο», δηλαδή το φάντασμα του Ατατούρκ, διαιωνίζοντας τον «σουλτανικό» του «θρόνο».
Όμως, αυτό του το όραμα δεν πήγε καθόλου καλά. Μάλλον θα έλεγα ότι πήγε…τραγικά χάλια. Κι αυτό οφείλεται σε δύο απρόβλεπτους παράγοντες:
1) Η «τεχνητή» πανδημία του Covid και τα παρελκόμενα της και
2) Η απρόσμενη ελληνική αντίδραση τόσο στην επιχειρούμενη «εισβολή» των λάθρο στον Έβρο, όσο και στην επιχείρηση εκφοβισμού με τον στόλο του τον Αύγουστο του 2020, που του στοίχισε την ίδια την ναυαρχίδα του, την φρεγάτα REIS που του βούλιαξε ο μέγιστος καπετάνιος Γιάννης Σαλιάρης, με το γερό σκαρί του, το ΛΗΜΝΟΣ.
2) Η απρόσμενη ελληνική αντίδραση τόσο στην επιχειρούμενη «εισβολή» των λάθρο στον Έβρο, όσο και στην επιχείρηση εκφοβισμού με τον στόλο του τον Αύγουστο του 2020, που του στοίχισε την ίδια την ναυαρχίδα του, την φρεγάτα REIS που του βούλιαξε ο μέγιστος καπετάνιος Γιάννης Σαλιάρης, με το γερό σκαρί του, το ΛΗΜΝΟΣ.
Ουσιαστικά, εκεί «χάθηκαν» όλα προς στιγμήν για τον υπερφίαλο Τούρκο. Η ελληνική ψυχή, αν και τραυματισμένη, του έδωσε να καταλάβει ότι με…τα παχιά λόγια και τις γκαριδοφωνές, δεν χτίζεις ανώγεια και κατώγεια. Τα υπόλοιπα, ήταν «έργο» της πανδημίας.
Με όλα τα παραπάνω, η Ελίτ και το WEF όσον αφορά τις δύο χώρες, τα έκαναν μάλλον «μούσκεμα», μιας και πόνταραν σε …λάθος άλογα και την πλέον ακατάλληλη στιγμή.
Τι μέλλει γενέσθαι πλέον; Φτάσαμε ήδη στο …παρά δύο;
Να τα πάρουμε με τη σειρά, λέγοντας κατ’ αρχάς πως και οι δύο ηγέτες, Μητσοτάκης και Ερτογάν, την έχουν άσχημα. Πάρα πολύ άσχημα.
Από τη μία μεριά ο Μητσοτάκης, το «golden boy» των νεοταξιτών, βρίσκεται σχεδόν στην ίδια δυσχερή θέση με τον Ερτογάν, διότι όχι μόνο δεν του βγήκε τίποτε όσον αφορούσε την αντιμετώπιση της πανδημίας και την ίδια την οικονομία την οποία ισοπέδωσε, αλλά κατάφερε και το…ακατόρθωτο: Να τον μισούν σχεδόν οι πάντες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην ίδια τη Ρωσία!
Και να ήταν μόνο αυτό;
Εδώ κατόρθωσε (διότι περί κατορθώματος πραγματικά πρόκειται) να κάνει εχθρό της Ελλάδας, ποιόν; Το ίδιο το… Ιράν(!!!), που μέχρι πρότινος πούλαγε στην πατρίδα μας πετρέλαιο επί… πιστώσει! – ναί, δεν αστειεύομαι – λόγω των δυσχερών οικονομικών συγκυριών!
Μ’ άλλα λόγια, το πετρέλαιο που εισάγαμε τουλάχιστον τα 3 τελευταία χρόνια, το…χρωστάμε ακόμη στους Ιρανούς! Και φυσικά αναφέρομαι σε αυτήν την επαίσχυντη και πλήρως ταπεινωτική ενέργεια των τσιρακιών του Μητσοτάκη να κάνουν… ρεσάλτο στο ιρανικό τάνκερ ανοιχτά της Καρύστου, με πρόσχημα ότι το πλοίο μετέφερε… ρωσικά όπλα!
Έλα Χριστέ και Παναγιά δηλαδή!
Έλα Χριστέ και Παναγιά δηλαδή!
Βεβαίως, αυτό ήταν άλλη μια «εντολή» άνωθεν (λέγε με ΗΠΑ, WEF και λοιπά «σαπρόφυτα») από τις πολλές που έχει πάρει όλα τα χρόνια που βρίσκεται στην πρωθυπουργία, γιατί; Για να προκληθεί το…Ιράν; Μπάς και χτυπήσει με κανέναν…πύραυλο το Ισραήλ ή άλλο ΝΑΤΟικό πλοίο και γίνει κουλουβάχατο ΚΑΙ η Μέση Ανατολή προς τέρψιν των ΗΠΑ και του Ισραήλ; Ειλικρινά δεν έχω ιδέα και φρονώ ότι το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και στους πιο ειδικούς από μένα των ζητημάτων αυτών. Και δεν αρκούσε μόνο το ότι εξαγριώσαμε τους Ιρανούς απο κεί που θα έπρεπε να τους στήναμε αδριάντα για την απλοχεριά τους, αλλά και ότι το ελληνικό δικαστήριο στο οποίο απευθύνθηκαν για την υπόθεση αυτή, να τους…δικαιώσει πανηγυρικά! Και να απαιτήσει με δικαστικό «χρυσόβουλο» και την …επιστροφή του πετρελαίου που κατασχέθηκε! Το οποίο κατέληξε τελικά στα χέρια των… Αμερικανών!
Να γιατί μιλάνε για καθαρή πειρατεία οι Πέρσες, που δεν περίμεναν ποτέ μα ποτέ τέτοια βλακώδη, ανόητη και άθλια ενέργεια. Και να είμαστε και τυχεροί αν και όταν μας επιστρέψουν τα δυό πλοία που κατέσχεσαν κι αυτοί με τη σειρά τους.
Αυτά δεν έχουν προηγούμενο από Έλληνα κυβερνήτη ανά την Ιστορία.
Ο Μητσοτάκης είναι ο μόνος Έλληνας που εξαγρίωσε δύο λαούς, παραδοσιακά φιλικούς και με δεσμούς αιώνων με την Ελλάδα: Τους Ρώσους του Πούτιν και τους Ιρανούς του Χαμενεΐ!
Έλεος Χριστέ μου…
Έλεος Χριστέ μου…
Ο Μητσοτάκης λοιπόν, βρίσκεται σε απόλυτα δυσχερή θέση και το καταλαβαίνουμε όλοι μας αυτό, από τις… «δημοσκοπήσεις» που παραγγέλνει από το δικό του συνάφι των εκδοτών/καναλαρχών που τον βγάζουν στο…33% και με την ίδια χαοτική διαφορά που είχε ανέκαθεν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας είναι καλά ο πρώτος διδάξας Κίμ Γιόνγκ Ούν της Β.Κορέας που εφηύρε αυτά τα καραγκιοζιλίκια.
Ουσιαστικά (όπως έχω γράψει και σε προηγούμενο άρθρο μου) τρέμει στην ιδέα ενός ελληνοτουρκικού «θερμού» επεισοδίου ή ακόμη και πολέμου, ικανού να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις τόσο στην περιοχή, όσο και σε όλον τον πλανήτη! Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, το Μαξίμου έχει δώσει εκ νέου εντολή οι ακραία επιθετικές δηλώσεις Ετρογάν, αξιωματούχων του και τουρκικού Τύπου να αντιμετωπίζονται τόσο από τα ελληνικά ΜΜΕ, όσο και από τα κυβερνητικά στελέχη σαν μια… ρουτίνα επιθετικής ρητορικής χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα. Για να κρατηθούν πάση θυσία χαμηλοί οι τόνοι, μη τυχόν και ο Ερτογάν κάποια…νύχτα ή μέρα να τις κάνει πράξη!
Ξέρει πως οτιδήποτε συμβεί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, θα καταλήξει σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση για την Ελλάδα, ειδικά τούτες τις μέρες όπου ένας εκκολαπτόμενος Παγκόσμιος Πόλεμος απαιτεί την απόλυτη συνοχή του ΝΑΤΟ. Εκεί ακριβώς τον…πατάνε οι Τούρκοι και το ξέρει καλά. Και ξέρει επίσης πως θα οδηγηθεί η Ελλάδα με εκείνον επικεφαλής σε μια διαπραγμάτευση πολύ χειρότερη από την συνθήκη των Πρεσπών, που έφαγε τον Τσίπρα.
Από την άλλη μεριά ο Ερτογάν, έχει δημιουργήσει πολλούς περισσότερους εχθρούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς, απ’ ό,τι θα του επιτρεπόταν. Η αλλοπρόσαλλη οικονομική πολιτική του, τα μεγαλεπίβολα σχέδια του που δεν φαίνεται να ευοδώνονται, η ανικανότητα του στο να αντιμετωπίσει την οικονομική καταιγίδα και η πληθώρα των οικονομικών σκανδάλων στα οποία εμπλέκεται ο ίδιος και η οικογένεια του είναι μια… μπαρουταποθήκη που περιμένει μια σπίθα για να εκραγεί. Αν στην εξίσωση προσθέσει κανείς και τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο που «τρέχει» πάνω απ’ το κεφάλι του, καθώς και το περίφημο «βέτο» που προέβαλλε ως προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και της Φινλανδίας και το οποίο έκανε έξω φρενών τους Νεοταξίτες, ο καθείς αντιλαμβάνεται πως ο «σουλτάνος» βρίσκεται ακριβώς πάνω στη κόψη του ξυραφιού. Έπαιξε πολύ άσχημο πόκερ σε αυτή την περίπτωση ο Ερτογάν, στην προσπάθεια του να …φερθεί δουλικά απέναντι στον Πούτιν, διότι δεν θα μπορούσε να το δικαιολογήσει. Αυτά περί… τρομοκρατών που υποθάλπονται από τις δύο αυτές χώρες, ούτε ο ίδιος δεν τα πιστεύει, πόσο μάλλον οι ΝΑΤΟικοί. Όταν βρίσκεται σε πόλεμο η ίδια η συμμαχία, καταστάσεις τέτοιες τύπου Ερτογάν εξαγριώνουν τους πάντες και δικαίως – κατ’ εμέ – οι νεοταξίτες ζητάνε τη κεφαλή όχι μόνο αυτουνού, αλλά όλης της Τουρκίας επί πίνακι. Υπήρξαν μάλιστα φωνές μέσα στο Κονγκρέσσο που απιτούσαν εδώ και τώρα την εκδίωξη της Τουρκίας από τη συμμαχία και όχι άδικα.
Όλα αυτά μαζί πλάς την εκλογική φθορά που έχει υποστεί τα τελευταία 4 χρόνια, ο Ερτογάν κινδυνεύει να χάσει τις εκλογές την επόμενη άνοιξη (2023) και να βρεθεί από τον «σουλτανικό» θρόνο στο σκαμνί, κατηγορούμενος για συμμετοχή σε σκάνδαλα και αιματηρές προβοκάτσιες. Μ’ άλλα λόγια, τον περιμένει η τύχη του Μεντερές, που τον κρέμασαν οι κεμαλικοί για πολύ λιγότερο σοβαρούς λόγους. Τι του απομένει λοιπόν; Να παίξει το τελευταίο του χαρτί, αυτό του εθνικισμού, αυξάνοντας την ένταση των προκλήσεων. Χρειάζεται για να επιβιώσει μια «εθνική νίκη» εναντίον της Ελλάδας και είμαι απολύτως βέβαιος πως αυτή θα είναι πλέον η κατεύθυνση του. Διότι αυτό που πραγματικά θα του έδινε έναν αέρα «εθνικού ηγέτη» θα ήταν μία νίκη επί της Ελλάδας.
Οπότε λοιπόν, να είστε βέβαιοι ότι ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ. Και το πιο πιθανό θα είναι να χτυπήσει μέσα στον Σεπτέμβρη ή στις αρχές του Σεπτέμβρη. Γιατί; Μα πολύ απλά διότι αυτόν τον μήνα ειδικά, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την… Μικρασιατική Καταστροφή! Και έχει απόλυτη ανάγκη να ταυτίσει την όποια νίκη ελπίζει να πετύχει, με μια συμβολική επέτειο – μαύρη για την Ελλάδα, κατάλευκη για την Τουρκία, διότι μια τέτοια νίκη θα προσέδιδε πρόσθετο ισχυρό συμβολισμό.
Επιμένω πως ο Ερτογάν δεν έχει άλλον δρόμο. Αυτό το φωνάζω εδώ και χρόνια, απ’ όταν άρχισε τα πάρε-δώσε με τη Ρωσία. Όλοι οι άλλοι έχουν κλείσει γι’ αυτόν και όχι άδικα.
Υπάρχει όμως και …κάτι άλλο, που μπορεί να αποδειχθεί αληθινό και ίσως να βρίσκεται κάτω από την επίσημη ατζέντα του Ερτογάν: Να έχει συμφωνήσει υπογείως με τους νεοταξίτες στο να μην επέμβουν όταν εκείνος χτυπήσει, ούτως ώστε να για να πάρει αυτά που θέλει από τους Έλληνες και να επιστρέψει πλέον ως απόλυτος σύμμαχος στον πόλεμο με τους Ρώσους. Ή το άλλο, το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή να χτυπήσει με τις… πλάτες του Πούτιν, ο οποίος μόλις προχθές έκανε τις «θανάσιμες» για μας δηλώσεις περί… πληρωμής της Ελλάδας για το φέρσιμο της και ότι με λίγα λόγια θα το βρεί πολύ σύντομα από την… Τουρκία και που σε αυτή την περίπτωση να μην περιμένει καμμιά βοήθεια από την Ρωσία! Και αυτή η… προφητική δήλωση του Βλαδίμηρου δεν πρέπει σε καμμιά περίπτωση να αγνοηθεί από εμάς, ως απόηχος του εγκλήματος Μητσοτάκη να στείλει βαρέα όπλα στους Ουκρανούς Νεοναζί. Να χτυπήσει λοιπόν με… ρωσική υποστήριξη για να γενικευθεί ο πόλεμος κατ’ αυτόν τον τρόπο και να διαλυθεί η συμμαχία.
Υπάρχει αλήθεια άρα γε σε όλα αυτά που ανέφερα; Μπορούν οι νεοταξίτες να επιτρέψουν να συμβεί, τη στιγμή που έχουν ποντάρει πάρα πολλά στην Ελλάδα και τον Μητσοτάκη; Θα το δούμε αυτό το σενάριο στο επόμενο άρθρο.
Τι συμπέρασμα προκύπτει λοιπόν από…όλο αυτό το κατεβατό της ανάλυσης;
Ότι φτάσαμε στο… παρά δύο, για να μη πω στο …παρά ένα πριν την απόλυτη σύγκρουση.
Και σε αυτήν την τραγική περίπτωση, καί η Τουρκία, αλλά καί ο Μητσοτάκης προσωπικά, θα βρεθούν μπροστά στο απόλυτο χάος. Η Τουρκία διότι ανοίγει κυριολεκτικά την πόρτα του φρενοκομείου, ελπίζοντας ή όχι σε στήριξη είτε από το ΝΑΤΟ είτε από τη Ρωσία και ο Μητσοτάκης με το ενδεχόμενο να βρεθεί μπροστά σε μια ταπεινωτική ήττα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν βάλει την υπογραφή του σε μια συνθήκη παραχώρησης ή «συνιδιοκτησίας» μέρους του Αιγαίου και των νησιών μας, είναι απολύτως βέβαιο πως θα βρεθεί την επόμενη στιγμή αντιμέτωπος με τον ίδιο τον θάνατο. Ίσως τότε να εκπληρωθεί και η ρήση του Αγίου Παισίου όπου μιλούσε για… πραξικόπημα και κατάληψη της εξουσίας από τον Στρατό, η οποία και θα επιστραφεί γρήγορα σε πολιτικό ισάξιο να κυβερνήσει την Ελλάδα. Δεν ξέρω ειλικρινά και δεν θέλω να αναλύσω περισσότερο το ζήτημα.
Αλλά ότι θα αποτελέσει όλη αυτή η ιστορία το Ρέκβιεμ για την Τουρκία, τον Ερτογάν και το Ψευτορωμαίικο, αυτό είναι πέρα για πέρα σίγουρο και να κλειδωθεί στη μνήμη όλων. Και δεν το λέω αυτό τώρα, αλλά… χρόνια πριν.
Η Ελλάδα, η δική μας Ελλάδα, όχι μόνο ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να πάθει τίποτα, αλλά έχουμε και την τρανή διαβεβαίωση της ίδιας της Παναγιάς δια στόματος Βασιλικής Πλεξίδα, ότι θα είναι η Αρχιστράτηγος στα έσχατα! Και τα έσχατα τα βιώνουμε ήδη συνέλληνες. Αυτό να το χωνέψουμε.
Η Τουρκία δεν πρόκειται να επιζήσει για να …χαρεί την όποια νίκη της. Το ξέρουμε, όχι μόνο χάριν της νέας Γεωπολιτικής που πρόκειται να αναδυθεί και που δεν την θέλει στη περιοχή για κανένα λόγο, αλλά και για το ότι αυτά ακριβώς που βιώνουμε, ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΑΝ Άγιοι άνθρωποι, άνθρωποι που επέλεξε ο Θεός για να μας καθοδηγήσουν. Και ο Θεός, δεν ψεύδεται. Μόνο ο Διάβολος το κάνει αυτό.
Για τον Ερντογάν, ειλικρινά δεν δίνω δυάρα. Τον μόνο που λυπάμαι, είναι ο Μητσοτάκης.
Το τι θα πληρώσει όχι μόνο αυτός, αλλά και όλη η οικογένεια του και ίσως και όλο του το σκυλολόι – βουλευτές, υπουργοί, μιντιατζήδες – που τον παρατρέχει, μου είναι αδύνατο και να το σκεφτώ. 30.000 ελληνικές ψυχές που έφυγαν άδικα τα δύο αυτά εφιαλτικά χρόνια του Covid και εξακολουθούν να φεύγουν από…ξαφνικίτιδες, είναι ένα έγκλημα που πολύ δύσκολα θα πληρωθεί. Αλλά θα πληρωθεί στο ακέραιο, να είστε βέβαιοι. Και δεν είναι το μόνο, στην περίπτωση του.
Περισσότερα στο επόμενο άρθρο, που δεν θα αργήσει να αναρτηθεί. Προς το παρόν, κουράγιο, δύναμη και πίστη εύχομαι σε όλους και προπαντώς Χρόνια Πολλά για τη σημερινή μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου