Ιστορικοί Τούρκοι, Βρετανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Κύπριοι και άλλοι, που είχαν επισκεφθεί κατά καιρούς την Κύπρο, αναφέρουν ότι οι πλείστοι Τουρκοκύπριοι είναι απόγονοι, διά της βίας εξισλαμισθέντων xριστιανών, κυρίως Ελλήνων και Φράγκων. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς εμφανίζονταν ως Τούρκοι για να γλιτώσουν το κεφάλι τους και τις φορολογίες, ενώ στα κρυφά διατηρούσαν τη χριστιανική τους θρησκεία και την εθνική τους ελληνική καταγωγή.
Γράφει ο Χαράλαμπος Χαραλαμπίδης
Θ’ ασχοληθούμε και στο σημερινό μας άρθρο με την καταγωγή των Τουρκοκυπρίων, παραθέτοντας συμπληρωματικά αδάσειστα και αδιάψευστα στοιχεία, που καταδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας και αμφισβήτησης ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι απόγονοι γηγενών Ελλήνων και Φράγκων και Βενετσάνων, που είχαν διατελέσει κυρίαρχοι της Κύπρου. Απομεινάρια των Φράγκων και των Ενετών αποτελούν σήμερα τα μέλη της θρησκευτικής ομάδας των Λατίνων.
Ο αείμνηστος ιστορικός μελετητής και επιστήμονας, Κώστας Κύρρης, λίγο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου μου για τον Ραούφ Ντενκτάς και τη χριστιανική καταγωγή του, με πήρε για να με συγχαρεί και να μου πει ότι ετοίμασε ένα συμπληρωματικό άρθρο για τις σχέσεις του Τουρκοκύπριου ηγέτη με τους Λαπηθιώτες φίλους και συγγενείες του, που οι περισσότεροι, όπως και αυτός, ήταν απόγονοι χριστιανών. Επικαλούμενος τον αείμνηστο οφθαλμίατρο Αριστείδη Λαπίθη, δίνει λεπτομερείς πληροφορίες για τους κρυπτοχριστιανούς συγχωριανούς του, που μιλούσαν μεταξύ τους Ελληνικά. Επαναλαμβάνει ο αείμνηστος Κύρρης: Άκουε, λέγει ο Λαπίθης, την Καυκασιανή χριστιανή σύζυγο τού Χαλουβατζή εφέντη, να παίζει βιολί και να συνδιαλέγεται μαζί του Ελληνιστί. Επίσης αναφέρει ότι ο Μουσταφάς ο Αγκουλέμης έμοιαζε στον δραγομάνο Χατζηγιωργάκη Κορνέσιο και άλλους δικούς μας και ξένους.
«Οι Αγκολέμηδες», γράφει ο Κύρρης, «ιδιαίτερα ο Μουσταφάς, φυσιογνωμικά έμοιαζαν με τον μεγάλο Δραγομάνο Χατζηγιωργάκη Κορνέσιο και ήσαν, ίσως, μακρινοί ή κοντινοί συγγενείς. Ο Μουσταφάς Αγκολέμης, από τους Γαλλοεβραίους ευγενείς, ήταν επιτηδευμένος, αλλά και γλυκύτατος άνθρωπος. Με τον γιο του, Μεμεταλή, μαθητευόμενο σκαρπάρη στους εκ μητρός θείους μου Διονύση και Σωτήρη Σιακαλλή, που μιλούσε αρκετά καλά Ελληνικά, είχαμε στενή φιλία μέχρι το 1974, που έγινε η εισβολή του Αττίλα».
Στο ίδιο άρθρο ο Κώστας Κύρρης ασχολείται και με τα γενεαλογικά του Ραούφ Ντενκτάς. Αναφέρει, συγκεκριμένα, ότι η μητέρα του, που ήταν χριστιανή, ονομαζόταν Χρυσαλλίδα, όνομα κυρίως γαλλικό και η γιαγιά του Μαριέττα. Και τα δύο ονόματα είναι εύγλωττα, όπως και το όνομα του χωριού όπου γεννήθηκε ο Ντενκτάς, ο Άγιος Επιφάνιος Σολέας.
Ο αείμνηστος Κυριάκος Χατζηιωάννου, κορυφαία πνευματική προσωπικότητα της εποχής του, φιλόλογος γυμνασιάρχης,ιστορικός ερευνητής, συγγραφέας και διπλωμάτης, στη μελέτη του «Η καταγωγή των Τουρκοκυπρίων», εκδόσεις Κώστα Επιφανίου, αναφέρει το ακόλουθο περιστατικό για τους Λινοπάμπακους: «Στον επιμνημόσυνο λόγο που εκφώνησα τον Σεπτέμβρη του 1963, για τους τέσσερεις ήρωες του Απλευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ, που έπεσαν στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου, είπα ανάμεσα σε άλλα: ‘‘Πρέπει οι σχέσεις μας με τους Τουρκοκύπριους να είναι αδελφικές, γιατί είναι και αυτοί Έλληνες, που μέσα στα σκοτεινά χρόνια της τουρκικής τυραννίας στην αρχή αλλαξοπίστησαν , έγιναν στην αρχή Λινοπάμπακοι και αργότερα τράβηξαν σιγά-σιγά προς τον Ισλαμισμό, που τους έδωσε την τουρκική πολιτογράφηση…».
Μετά που τέλειωσε τον λόγο του, δυο φίλοι βουλευτές τον πλησίασαν και του είπαν με προφανή έκπληξη: «Τι είναι αυτά τα καινά δαιμόνια που εισήγαγες με τον λόγο σου, κύριε Χατζηιωάννου;». Κι απάνω στη συζήτηση άλλος φίλος, Λιοπετρίτης αυτός, επενέβη για να πει στους συνομιλητές του: «Καλά σας λέει ο κ. Χατζηιωάννου. Εμένα ο παππούς μου ήταν Λινοπάμπακος Μαχμούτ με τους Τούρκους και Μιχάλης με τους χριστιανούς. Κι όταν έρχονταν οι Τούρκοι για να συλλάβουν κανένα χριστιανό, που κατέφευγε στα χωριά μας, έβγαινε ο παππούς μου μπροστά τους και τους έδιωχνε. Τόση δύναμη είχε. Με την αγγλοκρατία ξαναγύρισε στον Χριστιανισμό. Ο γιος του έγινε και παπάς».
Στην ίδια μελέτη του ο αείμνηστος Χατζηιωάννου γράφει: «Τα ιστορικά δεδομένα λένε ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι πράγματι στη μεγάλη πλειοψηφία τους ομόφυλοί μας, που ασπάστηκαν τη θρησκεία του Ισλάμ, κατά την άθλια περίοδο της Τουρκοκρατίας. Αυτού του γεγονότος αμφιβάλλω αν έχουν επίγνωση οι πολιτικοί αρχηγοί μας και είμαι βέβαιος ότι πολύ ολιγώτερη επίγνωση έχει και ο λαός μας στο σύνολό του».
Ο κ. Χατζηιωάννου επικαλείται πολλούς ιστορικούς Τούρκους, Βρετανούς, Γάλλους, Ιταλούς, Κυπρίους και άλλους, που είχαν επισκεφθεί κατά καιρούς την Κύπρο, οι οποίοι αναφέρουν ότι οι πλείστοι Τουρκοκύπριοι είναι απόγονοι, διά της βίας εξισλαμισθέντων χριστιανών, κυρίως Ελλήνων και Φράγκων. Πολλοί από αυτούς εμφανίζονταν ως Τούρκοι για να γλιτώσουν το κεφάλι τους και τις φορολογίες, ενώ στα κρυφά διατηρούσαν τη χριστιανική τους θρησκεία και την εθνική τους ελληνική καταγωγή. Προς επίρρωση των γραφομένων του ο Κυριάκος Χατζηιωάννου αναφέρει και δυο προσωπικές εμπειρίες σχετικά με τους εξισλαμισθέντες Έλληνες και τους Λινοπάμπακους:
«Δεν ιξέρω τούρτζικα»
«Στα 1948 κάποια εργάτρια έσκαβε στα θεμέλια μιας αίθουσας του Γυμνασίου Αμμοχώστου, όπου ήμουν γυμνασιάρχης. Ο εργολάβος μια μέρα, καθώς περνούσα απ’ εκεί, με σταμάτησε για να με ρωτήξει αν καταλάβαινα τι εθνικότητας ήταν η εργάτρια, Τουρκάλα ή Ρωμιά. Η εργάτρια, μια κοπελίτσα λυγερόκορμη, ψηλή, λεπτοκαμωμένη, με ροδοκόκκινα μάγουλα και έξυπνα μαύρα μάτια, ώς 18 χρονών, από τις πιο όμορφες κοπέλες που έχω δει της Κύπρου, σταμάτησε το σκάψιμο και σαν ελαφίνα ορθώθηκε ν’ αφουγκραστεί τι λέγαμε.
– Ρωμιά είναι, του λέγω, θέλει και ρώτημα;
– Κι όμως είναι Τουρκάλα, μου λέγει, αλλά τουρκικά δεν ξέρει.
Αποτάθηκα στην κοπέλα και την ρώτηξα:
– Τουρτζιά Μπιλίρσιν;
– Εγιώ, μου είπε, Τούρτζικα εν ιξέρω. Σύντυσιέ μου Ελληνικά.
– Είσαι Τουρκάλα, της είπα;
– Ναι, μου απαντά.
– Αφού είσαι Τουρκάλα, γιατί δεν ξέρεις Τούρτζικα;
– Γιατί εν με εμάθαν οι γονιοί μου.
– Οι γονιοί σου ξέρουν Τούρτζικα;
– Όι εν ιξέρουν.
– Τούρκοι, γιατί δεν ξέρουν Τούρτζικα;
– Γιατί εν τους εμάθαν οι γονιοί τους.
Και παρατηρεί ο Κ. Χατζηιωάννου: «Έχει δίκαιο η κοπέλα, δεν ήξερε Τούρκικα, γιατί δεν ήξεραν ούτε οι γονιοί της, ούτε οι πρόγονοί της. Μάς μένει καμιά αμφιβολία πως αυτοί ήταν ελληνικής καταγωγής;».
Άλλη αδιάψευστη μαρτυρία της καταγωγής των Τουρκοκυπρίων αποτελεί η περίπτωση οικογένειας Λινοπαμπάκων της Λεμεσού, της οποίας τα μέλη στις αρχές του 19ου αι. επέστρεψαν στον Χριστιανισμό και έδωσε διαπρεπείς Έλληνες πολίτες, τους Ρούσους, ενώ άλλος κλάδος της οικογένειας, εκείνος του Οσμάνη του Καλλικά, έκλινε οριστικά στον μωαμεθανισμό και τα μέλη του πολιτογραφήθηκαν Τούρκοι. Όμως, οι σχέσεις των μελών των δύο κλάδων της οικογένειας, παρά τη διαφορετική θρησκεία που επέλεξαν, δεν έπαψαν να είναι στενές στα φανερά. Και να αλληλοβοηθούνται. Φωτεινό παράδειγμα εκείνο της πρώτης γυναίκας γιατρού της Λεμεσού, Μαρής Ρούσου, που σπούδασε με έξοδα του Τούρκου θείου της.
Ένας άλλος λαμπρός επιστήμονας, γλωσσολόγος και ιστορικός μελετητής, ο Μενέλαος Χριστοδούλου, σε ανακοίνωσή του το 1972, βασισμένη σε έρευνα τού 1962, που δημοσιεύθηκε στο «Συμπόσιο λαογραφίας», αναφέρει και τα εξής: «Είδον Λινοβάμβακους να κάνουν το σημείον του σταυρού, να επικαλούνται το όνομα της Παναγίας, να προσκυνώσι τας αγίας εικόνας και εγώ ο ίδιος μετέσχον εις βάπτισιν αυτών και εν τούτοις παραμένουσι μετ’ εμμονής Λινοβάμβακοι και εμφανίζονται ως Τούρκοι. Καταναλίσκουσι το χοίρειον κρέας, αλλ’ αρνούνται τούτο δημόσια». Στη ίδια έρευνά του ο Μ. Χριστοδούλου επισημαίνει επίσης τα πολύ ενδιαφέροντα, για της καταγωγή των Τουρκοκυπρίων και τους Λινοβάμβακους της Τηλλυρίας: «Μετά την διάκρισιν των Λινοβαμβάκων της Τηλλυρίας εις Έλληνας και Τούρκους, συνέβη να ευρεθώσιν χριστιανοί τα τέκνα και μωαμεθανοί οι γονείς. Και τούτο συνέβη και μεταξύ αδελφών, εξαδέλφων και άλλων συγγενών. Ούτω διακριθέντες εξακολουθούσι και σήμερον να συναγελάζωνται και να προσφωνώνται, αλλά δεν αισθάνονται την ανάγκην οι μωαμεθανοί να γίνωσι χριστιανοί, λαμβάνοντες αφορμήν εκ των συγγενών των».
Οι Λινοβάμβακοι της Πάφου
Αναφορά στους Λινοβάμβακους της Πάφου κάνει επίσης στο βιβλίο του «Μαρτυρίες για τον Αγώνα του 1955», ο αείμνηστος αγωνιστής θεολόγος Αντρέας Λαμπριανίδης, που είχε ασχοληθεί με το θέμα. Γράφει συγκεκριμένα: «Σε αρκετές χιλιάδες ανέρχονται οι εξισλαμισθέντες Έλληνες, που είχαν χάσει τον προσανατολισμό τους, χωρίς όμως να χάσουν τη γλώσσα τους. Σε αρκετά τουρκικά χωριά της Πάφου η γλώσσα ήταν η Ελληνική, όπως και σε άλλες επαρχίες. Σε πλείστες θρησκευτικές πανηγύρεις των χριστιανών, πολλοί Τούρκοι προσήρχοντο με τα αφιερώματα και τα τάματα, προσεύχοντο με θρησκευτική κατάνυξη και προσκυνούσαν με ευλάβεια τα εικονίσματα των Αγίων. Στο βάθος της καρδιάς τους και το υποσυνείδητο της ψυχής τους δεν έπαυσαν να είναι χριστιανοί. Στην περιοχή των Κοκκίνων Τηλλυρίας σεβαστός αριθμός Τούρκων ανέβαιναν στην Ιεράν Μονή Κύκκου με τα τάματα ανά χείρας. Εξομολογούντο και κοινωνούσαν των Αχράντων Μυστηρίων».
Και για να πείσει ότι τα γραφόμενά του είναι αληθή και αδιάψευστα, επικαλείται σχετική μαρτυρία συναδέλφου θεολόγου: «Αυτήν τη μαρτυρία έχω από τον συναγωνιστή και εκλεκτό θεολόγο μακαριστό Αντώνη Γεωργίου, ομογάλακτο δόκιμο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’. Τη μαρτυρία αυτή επιβεβαίωσε και ο γέροντάς του μοναχός και εξομολόγος στην απορία του για τους προσερχόμενους στο μυστήριο, υποτιθέμενους Τούρκους στην καταγωγή, αλλά είχαν δυο ονόματα, ένα χριστιανικό κι ένα τουρκικό και δυο θρησκείες».
Στο σημείο αυτό ο αείμνηστος αγωνιστής θεολόγος δεν διστάζει να επισημάνει και τα ολέθρια λάθη της Εκκλησίας για τον εκτουρκισμό των Λινοβαμβάκων της Πάφου: «Οι επαΐοντες γνωρίζουν ότι η ολιγωρία και η ατολμία όχι μόνο των εκκλησιαστικών ταγών, που αδυνατούσαν, αλλά και των κοινοτικών αρχόντων, που μπορούσαν με λίγη προσπάθεια να ιδρύσουν ελληνικά σχολεία, που τα ζητούσαν τα τουρκικά αυτά χωριά, δεν επέτρεψαν τον επανελληνισμό όλων αυτών των ανθρώπων. Αυτή η αμέλειά μας στοίχισε πολλά και στην Εκκλησία και στην Πολιτεία, αφού η Τουρκία, με το όψιμο ενδιαφέρον της, που υποκίνησε η Γηραιά Αλβιών, πέτυχε στην Τριμερή του Λονδίνου το 1955 να επανέλθει στην Κύπρο σαν προστάτιδα της τουρκικής μειονότητας. Πολλοί από τους Τούρκους αυτούς που αλλαξοπίστησαν, αν και γαλουχήθηκαν από Ελληνίδες μητέρες, λάχτισαν τη μήτρα που τους γέννησε και τους έθρεψε με το αίμα της, μίσησαν το μητρικό γένος και το κτύπησαν με μανία και μίσος. Και έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην τουρκική τρομοκρατική οργάνωη ΤΜΤ. Ήταν οι κύριοι εμπνευστές, οργανωτές και καθοδηγητές των ανθελληνικών τουρκοκυπριακών ταραχών με πολλούς νεκρούς και τραυματίες».
Οι πρώτοι που αποφάσισαν να πάρουν όπλα και να ξεσηκωθούν εναντίον των Ελλήνων συμπατριωτών τους ήταν παιδιά εξισλαμισθέντων Ελλήνων από τα Κόκκινα της Τηλλυρίας. Για το θέμα αυτό θα επανέλθουμε με άλλα αποκαλυπτικά άρθρα.
Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου