Καλώς ή κακώς η μεγάλη πλειοψηφία χάρη στην οποία πέτυχε αυτοδυναμία η
ΝΔ δεν οφείλεται αποκλειστικά στους «πούρους» οπαδούς της, αυτούς
δηλαδή που θα την ψήφιζαν βρέξει χιονίσει, ή ακόμη κι αν αρχηγός της
ήταν ο… Γιακουμάτος.
Οφείλεται εν πολλοίς και σε μελανιασμένους συμπολίτες μας, που
γονάτισαν από τις αλλεπάλληλες κωλοτούμπες του αριστερού συρφετού, που
επί σχεδόν 5 χρόνια βυσσοδομούσε εις βάρος της χώρας, με αποτέλεσμα να
ξυπνάμε κάθε πρωί και να μη ξέρουμε από που θα πέσει η σφαλιάρα..
Οφείλεται επίσης και σε ουκ ολίγους ανιδιοτελείς ψηφοφόρους, που
πίστεψαν πως ο Κυριάκος θα ακυρώσει την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών,
θα πει ως εδώ στους Τούρκους, θα βάλει μια τάξη στο φλέγον ζήτημα της
ανομίας και της εγκληματικότητας, θα διορθώσει όλα τα στραβά στο
«μεταναστευτικό», και ίσως επαναφέρει την οικονομία σε φυσιολογικά
πλαίσια.
Και άλλα πολλά τριτεύοντα.
Εσύ είσαι που το λες;
Πάρε τώρα να ‘χεις να πορεύεσαι.
Σε όλα τα παραπάνω ζητήματα ο Κυριάκος αποδείχθηκε μια από τα ίδια,
αν όχι χειρότερος των ιδεοληπτικών που μας κυβερνούσαν επί Σύριζα.
Εμείς ποτέ δεν λέγαμε πως θα ακυρώσουμε τη συμφωνία, αφού αυτό δεν
γίνεται μια και δεσμεύθηκε η χώρα… μας λένε με σοβαρό ύφος. Βέβαια εγώ
αλλιώς τα θυμάμαι τα πράγματα, αλλά τέλος πάντων.
Το παραπάνω είναι ένα απλό παράδειγμα της πολιτικής κυβιστήσεων που
ακολουθούν σχεδόν πάντα όλα τα κόμματα όταν αναλαμβάνουν την εξουσία,
όμως εμείς τώρα μιλάμε για τη ΝΔ διότι αυτή κυβερνάει.
Άσχετα αν 2 χρόνια μετά ο μέσος κλακαδόρος έχει έτοιμη την απάντηση
όταν τον ρωτάς γιατί αυτή η ανακολουθία με τις προεκλογικές υποσχέσεις;
«Φταίει ο Σύριζα» σου λέει…
Ναι, ο παντελώς απαξιωμένος και στα τέσσερα Σύριζα. Αυτός φταίει.
Και θα φταίει μέχρι να ξεχαστεί εντελώς, ή μέχρι η ΝΔ να φτάσει στο
δικό της αναπόφευκτο σημείο βρασμού, οπότε για τους επόμενους, για όλα
τα δεινά θα φταίει αυτή.
Βέβαια τι να σου κάνουν και οι κλακαδόροι;
Πόσο χειροκρότημα να ρίξουν;
Γι’ αυτό και έχουν κατεβάσει ρυθμούς, ειδικά στα σόσιαλ μύδια.
Όσοι διορίστηκαν διορίστηκαν, οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν.
Ας είχαν προλάβει να γραφτούν στο Ποτάμι, ή να συμπορευτούν με τον
Μπάνο τότε που έλυνε και έδενε, ή τουλάχιστον ας στήριζαν τη Ντόρα, τότε
που είχε κάνει δικό της κόμμα για να πολεμήσει την ενδεχόμενη νίκη της
ΝΔ του Σαμαρά.
Ή το καλύτερο; Ας ήταν από εκείνους τους Πασόκους που δεν έσπευσαν να
ενταχθούν στον Σύριζα μόλις μύρισαν μαρμίτα, αλλά έκαναν το κουμάντο
τους περιμένοντας τον Κυριάκο, και τώρα απολαμβάνουν τιμές ηρώων (π.χ.
Πιερρακάκης, Χρυσοχοΐδης, κλπ).
Για τους υπόλοιπους τώρα είναι αργά για δάκρυα…
Δάκρυα βουβά που επίσης ρίχνουν διάφοροι κοψοχέρηδες, βλέποντας τις
σφαίρες των καλάσνικοφ να πέφτουν σαν χαλάζι, τους σκληρούς κακοποιούς
να κάνουν ό,τι τους καπνίσει, τον νόμο Παρασκευόπουλου να ισχύει
κανονικά, τους Τούρκους να αλωνίζουν, τους «ικέτες» να ζουν μπέικα, τις
ΜΚΟ ακόμη να «καταγράφονται», και τα Σκόπια να συμμετέχον στο Euro Cup
ως Βόρεια Μακεδονία ή ακόμη (σε πολλά διεθνή σάιτς) ως Μακεδονία νέτα
σκέτα.
Ναι, αλλά γλιτώσαμε από τον Σκουρλέτη, τον Παππά και τον … Καρανίκα.
Ή μήπως όχι;
Διότι αν κατάλαβα καλά, κοτζάμ (συριζοφάγος) υπουργός (Υπ)ανάπτυξης,
και έψαξε να βρει τον πρώην σύμβουλο του Αλέξη για να του πει πόσο τον
αδίκησαν, και πόσο ο «θεραπευτικός» μπάφος είναι όντως τελικά η
αναμενόμενη πανάκεια για τη χειμαζόμενη οικονομία μας.
Μαζί με τον «εξηλεκτρισμό» των νησιών μας…
Βέβαια, σε ένα κράτος που δεν μπορεί καν να ελέγξει βασικά ζητήματα
όπως π.χ. τα λαθραία τσιγάρα, θα ελέγξει τον θεσμοθετημένο «θεραπευτικό»
μπάφο; Θα δούμε…
Αυτό που βλέπω ο ποταπός είναι ένα σύννεφο καπνού να σκεπάζει
οσονούπω την Ελλάδα, και τον Έλον Μασκ με τους δορυφόρους του να
σταυροκοπιέται.
Εν τω μεταξύ γίνεται δουλίτσα.
Ειδικά με διάφορα νομοσχέδια που περνάνε στη ζούλα, και με πρόσχημα την πανδημία.
Όπως αυτό το τελευταίο με τα εργασιακά, που φέρνει στη Βουλή ο
γνωστός εδώ και δεκαετίες χίτμαν της κυβέρνησης, ο αεί άεργος υπουργός
Εργασίας δηλαδή, που ανάμεσα σε πολλά άλλα καινοτόμα στοιχεία, όπως π.χ.
η κατάργηση του 8ώρου, ή η πληρωμή υπερωριακής εργασίας με… ρεπό,
καταργεί και τους κρατικούς ελέγχους στα εργασιακά, μετατρέποντας την
Επιθεώρηση Εργασίας σε «ανεξάρτητη» Αρχή. Αυτή τη νέα φάμπρικα που
βρήκαν οι άριστοι.
Ξέρετε πως… διορίζοντας με αντικειμενικά κριτήρια (μέσω πλειοψηφίας
στη Βουλή) έναν αχυράνθρωπο που επιβάλλουν οι επιχειρηματίες φίλοι της
εταιρ… οικογένειας, ως επικεφαλής, και με φρεσκοδιορισμένο προσωπικό
αποτελούμενο από τα αιώνια «δικά μας παιδιά».
Με έναν σμπάρο… τρία τρυγόνια δηλαδή.
Κάνουμε το χατίρι των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.
Διορίζουμε τον κόσμο μας.
Και αποποιούμαστε ως κυβέρνηση κάθε ευθύνης για τα «εγκλήματα» που θα
γίνονται στα εργασιακά, με ανατροπή δεδομένων που επί 100 και βάλε
χρόνια έγιναν τεράστιες θυσίες για να ισχύουν ως νόμοι του κράτους.
Εν ολίγοις, η νυν κυβέρνηση ξεπέρασε και τις ΗΠΑ με αυτά που
νομοθετεί, αφού ούτε εκεί, στο προπύργιο της ελεύθερης αγοράς και του
καπιταλισμού, δεν καταργούνται οι κρατικοί έλεγχοι επί επιχειρηματικών
δραστηριοτήτων. Κάθε άλλο…
Εδώ όμως, κάθε μέρα που περνάει (που να τελειώσει και ο κορονοϊός)
βλέπουμε και κάτι ακόμη πιο χυδαία νεοφιλελεύθερο… όλα για τους λίγους
εκλεκτούς «επιχειρηματίες».
Και αν τυχόν κάποια ομάδα, κάποιος σύλλογος, κάποιο κόμμα
διαμαρτυρηθεί εμπράκτως, τότε είναι έτοιμη η καραμέλα, ειδικά των
«πετσωμένων ΜΜΕ»: Μα καλά, εν μέσω πανδημίας εσείς διαδηλώνετε;
Και ένας δεν βρίσκεται να αντιστρέψει το ερώτημα: Μα καλά, εν μέσω πανδημίας εσείς νομοθετείτε;
Με αποτέλεσμα να δικαιώνονται ακόμη μια φορά κάποιοι παλιότεροι, όπως
ο φίλος μου ο Μήτσος, που ανέκαθεν άκουγε μητσοτακέικο και έφτυνε τον
κόρφο του…
«Δεν ήξερες; Δεν ρώταγες;», μου λέει γελώντας κάθε πρωί που τον πετυχαίνω στο ασανσέρ…
ΥΓ- Οι δήθεν μαγκιές με την Τουρκία δεν είναι τίποτε
άλλο παρά το πρόσχημα για την αγορά του αιώνα, τα ΡΑΦΑΛΕ δηλαδή, που
απ’ ότι ακούω την τελική απόφαση για το πόσα, πότε, πόσο, και πως θα την
πάρει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, και όχι οι «ειδικοί» που κατά τα άλλα
αφθονούν, προφανώς λόγω της τεχνογνωσίας που απέκτησε ως σμηνίτης
κάποτε.
Με τον Μήτσο τον προβοκάτορα να με προκαλεί κάθε πρωί τραγουδώντας μουρμουριστά «η μίζα, της μίζας, ώ μίζα…».
Θα πάψω να παίρνω το ασανσέρ τελικά, μπας και ησυχάσω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου