Της Μεσοπεντηκοστής που εορτάζει η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ γινόταν η μεγαλύτερη λιτανεία στην ΠΟΛΗ.
Σήμερα γίνεται η μεγαλύτερη « ΛΙΤΑΝΕΙΑ» πρακτόρων και ισχυρών συμφερόντων που ξεκινάει από την Κωνσταντινούπολη, τα ΣΤΕΝΑ (Δαρδανέλια) διέρχεται από την Αν. και Δυτ. Θράκη, Αν. Μακεδονία. Θεσσαλονίκη, Σκόπια, Βόρειο Ήπειρο (βλ. Άγιοι Σαράντα) και καταλήγει στα κρίσιμα Στενά του Οτράντο.
Αγωγοί, ενέργεια , οικονομικά συμφέροντα και η ενεργειακή αυτοτέλεια -επιβίωση της ΕΕ καθορίζουν την γεωπολιτική αξία αυτού του στενού γεωγραφικού διαδρόμου που στο ιστορικό του διάβα ήταν η ο δρόμος της διέλευσης ισχυρών στρατών( βλ. Σταυροφόρων) …
και η ιστορία
συνεχίζεται αμείλικτα κάνοντας κύκλους τιμωρώντας αυτούς που την αγνοούν.
Άντε λοιπόν να ξυπνήσουμε επιτέλους και να καταλάβουμε γιατί ανάβουν τόσες φωτιές στα Βόρεια Σύνορα μας.
Όμως όλοι οι δρόμοι συγκλίνουν Κωνσταντινούπολη σαν να γίνεται πάντα μια λιτανεία.
Όπως τότε………
«Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μας μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής.
Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού ,¨¨ δηλ στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ¨¨
Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 μ.Χ. στον ναό του Αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903 μ.Χ.).
Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτωρ το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία.
Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλεύς και πατριάρχης εισήρχοντο επισήμως στον ναό.
Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο έπαιρνε μέρος και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλεύς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εἰς πολλούς καί ἀγαθούς χρόνους ὁ Θεός ἀγάγει τήν βασιλείαν ὑμῶν» και με πολλούς ενδιαμέσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτι.
Χωρίς δηλαδή να έχη δικό της θέμα η ημέρα (εορτή) αυτή, συνδυάζει τα θέματα, του Πάσχα αφ ενός και της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος αφ ετέρου, και «προφαίνει» την δόξαν της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορτασθή μετά από 15 ημέρες.
Ακριβώς δε αυτό το ΜΕΣΟΝ των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο νου και ένα επίθετο του Κυρίου, το «Μεσσίας». Μεσσίας στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. Αλλά ηχητικά θυμίζει το ΜΕΣΟΝ.
Έτσι και στα τροπάρια και στο συναξάριο της ημέρας, η παρετυμολογία αυτή γίνεται αφορμή να παρουσιασθή ο Χριστός σαν Μεσσίας – μεσίτης Θεού και ανθρώπων, «μεσίτης και διαλλάκτης ημών και του αιωνίου αυτού Πατρός». «Δια ταύτην την αιτίαν την παρούσαν εορτήν εορτάζοντες και Μεσοπεντηκοστήν ονομάζοντες, τον Μεσσίαν τε ανυμνούμεν Χριστόν», σημειώνει ο Νικηφόρος Ξανθόπουλος στο συναξάριο. Σ αυτό βοήθησε και η ευαγγελική περικοπή, που εξελέγη για την ημέρα αυτή (Ιω. 7, 14-30). Μεσούσης της εορτής του Ιουδαϊκού Πάσχα, ο Χριστός ανεβαίνει στο ιερό και διδάσκει. Η διδασκαλία Του προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά και ζωηρά αντιδικία μεταξύ αυτού και του λαού και των διδασκάλων.
Εκείνος που διδάσκει στον ναό, στο μέσον των διδασκάλων του Ιουδαϊκού λαού, στο μέσον της εορτής, είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού.
Αυτός που αποδοκιμάζεται από τους δήθεν σοφούς του λαού Του, είναι Η ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ». Ορθόδοξος Συναξαριστής
Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ανοικοδομήθηκε για να τιμήσει ΤΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ δηλ, τον Χριστό, τον Λόγο του Θεού στους αιώνες των αιώνων. Όπως λέει το ευαγγελικό ¨ Ιησούς Χριστός εχθές και σήμερον ,αυτός και εις τους αιώνες¨.
Τούτες τις κρίσιμες μέρες συμβαίνουν πολλά μπροστά και πίσω από τις πλάτες μας.
«Τώρα που απόκαμαν οι άνθρωποι θα επέμβει ο ΘΕΟΣ για τα αίματα των προγόνων μας» ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
«ο ΘΕΟΣ δεν βιάζεται, η αμαρτία βιάζεται και ο αμαρτωλός εκβιάζεται»
«είμαστε τραγωδοί διαχρονικά αλλά γνωρίζουμε ότι η άνωθεν ΛΥΣΗ έρχεται στο παρά πέντε»
«αδίκησαν την Ορθόδοξη Ελλάδα και έφεραν δίχως να το καταλάβουν φωτιά πάνω τους»
«Σήμερα το πιο επίκαιρο γεγονός είναι η πάλη με την σκληρή καθημερινότητα»
«το κανδήλι της ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΛΗΣ είναι ΓΕΜΑΤΟ, ΜΗΝ ΦΟΒΆΣΤΕ»
«ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΝΕ.
ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ.
Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ»
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ διότι ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Άντε λοιπόν να ξυπνήσουμε επιτέλους και να καταλάβουμε γιατί ανάβουν τόσες φωτιές στα Βόρεια Σύνορα μας.
Όμως όλοι οι δρόμοι συγκλίνουν Κωνσταντινούπολη σαν να γίνεται πάντα μια λιτανεία.
Όπως τότε………
«Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μας μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής.
Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού ,¨¨ δηλ στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ¨¨
Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 μ.Χ. στον ναό του Αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903 μ.Χ.).
Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτωρ το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία.
Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλεύς και πατριάρχης εισήρχοντο επισήμως στον ναό.
Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο έπαιρνε μέρος και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλεύς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εἰς πολλούς καί ἀγαθούς χρόνους ὁ Θεός ἀγάγει τήν βασιλείαν ὑμῶν» και με πολλούς ενδιαμέσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτι.
Χωρίς δηλαδή να έχη δικό της θέμα η ημέρα (εορτή) αυτή, συνδυάζει τα θέματα, του Πάσχα αφ ενός και της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος αφ ετέρου, και «προφαίνει» την δόξαν της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορτασθή μετά από 15 ημέρες.
Ακριβώς δε αυτό το ΜΕΣΟΝ των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο νου και ένα επίθετο του Κυρίου, το «Μεσσίας». Μεσσίας στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. Αλλά ηχητικά θυμίζει το ΜΕΣΟΝ.
Έτσι και στα τροπάρια και στο συναξάριο της ημέρας, η παρετυμολογία αυτή γίνεται αφορμή να παρουσιασθή ο Χριστός σαν Μεσσίας – μεσίτης Θεού και ανθρώπων, «μεσίτης και διαλλάκτης ημών και του αιωνίου αυτού Πατρός». «Δια ταύτην την αιτίαν την παρούσαν εορτήν εορτάζοντες και Μεσοπεντηκοστήν ονομάζοντες, τον Μεσσίαν τε ανυμνούμεν Χριστόν», σημειώνει ο Νικηφόρος Ξανθόπουλος στο συναξάριο. Σ αυτό βοήθησε και η ευαγγελική περικοπή, που εξελέγη για την ημέρα αυτή (Ιω. 7, 14-30). Μεσούσης της εορτής του Ιουδαϊκού Πάσχα, ο Χριστός ανεβαίνει στο ιερό και διδάσκει. Η διδασκαλία Του προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά και ζωηρά αντιδικία μεταξύ αυτού και του λαού και των διδασκάλων.
Εκείνος που διδάσκει στον ναό, στο μέσον των διδασκάλων του Ιουδαϊκού λαού, στο μέσον της εορτής, είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού.
Αυτός που αποδοκιμάζεται από τους δήθεν σοφούς του λαού Του, είναι Η ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ». Ορθόδοξος Συναξαριστής
Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ανοικοδομήθηκε για να τιμήσει ΤΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ δηλ, τον Χριστό, τον Λόγο του Θεού στους αιώνες των αιώνων. Όπως λέει το ευαγγελικό ¨ Ιησούς Χριστός εχθές και σήμερον ,αυτός και εις τους αιώνες¨.
Τούτες τις κρίσιμες μέρες συμβαίνουν πολλά μπροστά και πίσω από τις πλάτες μας.
«Τώρα που απόκαμαν οι άνθρωποι θα επέμβει ο ΘΕΟΣ για τα αίματα των προγόνων μας» ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
«ο ΘΕΟΣ δεν βιάζεται, η αμαρτία βιάζεται και ο αμαρτωλός εκβιάζεται»
«είμαστε τραγωδοί διαχρονικά αλλά γνωρίζουμε ότι η άνωθεν ΛΥΣΗ έρχεται στο παρά πέντε»
«αδίκησαν την Ορθόδοξη Ελλάδα και έφεραν δίχως να το καταλάβουν φωτιά πάνω τους»
«Σήμερα το πιο επίκαιρο γεγονός είναι η πάλη με την σκληρή καθημερινότητα»
«το κανδήλι της ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΛΗΣ είναι ΓΕΜΑΤΟ, ΜΗΝ ΦΟΒΆΣΤΕ»
«ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΝΕ.
ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ.
Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ»
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ διότι ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου