Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Τις ίδιες μέρες που η Κρήτη παραβιάζεται καθημερινά από καραβιές λαθρομεταναστών που συνεχίζουν ανεμπόδιστα τον εποικισμό τους και το σημαντικότερο θέμα που απασχολεί την ελληνική επικαιρότητα είναι πόσες χιλιάδες κόσμου μάζεψε η… Άννα Βίσση στο Καλλιμάρμαρο, εκατοντάδες χιλιάδες Βρετανών πλημμύρισαν τους δρόμους του Λονδίνου για να υψώσουν κραυγή αντίθεσης απέναντι στη βίαιη ισλαμοποίηση της χώρας τους.
Η μαζική διαδήλωση των Βρετανών (πολλοί κάνουν λόγο ακόμα και για εκατομμύρια κόσμου) θάφτηκε εντελώς από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και εκείνα τα λίγα που μετέδωσαν την είδηση «στόλισαν» την πηγαία αγανάκτηση του βρετανικού λαού με τις τετριμμένες συκοφαντίες περί «ακροδεξιών», «ξεσπάσματος μίσους» και λοιπά.
Το κυρίαρχο σύνθημα της ιστορικής διαδήλωσης ήταν «Unite the Kingdom», να ενωθεί δηλαδή ο αυτόχθων λαός του Ηνωμένου Βασιλείου απέναντι στην ισλαμική απειλή που καταπίνει τη χώρα τους, και γενικότερα διαλύει όλα τα δυτικά κράτη που έχουν παραδοθεί στην «πολυπολιτισμική» αυτοκτονία τους.
Έχοντας πρωταγωνιστική θέση σε αυτόν τον διεθνιστικό κατήφορο, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει βυθιστεί σε ένα βαθύ τέλμα αποσύνθεσης. Με «εισαγόμενη» εγκληματικότητα, με αντεθνική προπαγάνδα, με δικαιωματιστική παράνοια, με ραγδαίο πληθυσμιακό εκφυλισμό, με εφαρμοσμένη Σαρία σε όλο και περισσότερες πόλεις, με «ορθοπολιτικούς» φασιστικούς νόμους λογοκρισίας και μαζικής επιτήρησης, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει γίνει «πρότυπο» αυτοκαταστροφής. Όλο και περισσότεροι Βρετανοί αντιλαμβάνονται ότι το πιο κρίσιμο «Brexit» της ιστορίας τους, είναι η αποχώρησή τους από την ίδια τους την ύπαρξη.
Η δολοφονία του συντηρητικού podcaster Τσάρλι Κερκ στις ΗΠΑ ενέτεινε τα «σεισμικά» κύματα σε όλη την υφήλιο για επιστροφή στον πατριωτισμό και τις παραδοσιακές αξίες. Αυτά δηλαδή που η γκλομπαλιστική ατζέντα αντιμετωπίζει ανοιχτά πλέον ως εξτρεμισμό. Σε πολλές στιγμές της ιστορικής διαμαρτυρίας οι διαδηλωτές φώναζαν ρυθμικά το όνομα του Τσάρλι Κερκ για να τιμήσουν τη μνήμη του. Με σημαίες της Αγγλίας, της Σκωτίας, της Ιρλανδίας, της Ουαλίας, με ξύλινους σταυρούς, με χριστιανικά συνθήματα και εθνικά προτάγματα, οι Βρετανοί έδωσαν χαρακτήρα πατριωτικής παλιγγενεσίας στο συλλαλητήριό τους.
Ακολουθώντας «τάλε κουάλε» τις τακτικές του παρακράτους που βλέπουμε και στην Ελλάδα, ακροαριστεροί οργάνωσαν «επαγγελματικές» αντιδιαδηλώσεις που δημιούργησαν στημένα επεισόδια στο Λονδίνο ώστε να βρουν πρόσχημα οι αστυνομικές δυνάμεις για να διαλύσουν τη μεγαλειώδη συγκέντρωση. Και όπως αναμενόταν, οι αρμόδιες αρχές χαντάκωσαν όσο μπορούσαν το συλλαλητήριο σε αριθμό διαδηλωτών, σε τηλεοπτική κάλυψη, σε προθέσεις, σε απήχηση. Ωστόσο το μήνυμα δόθηκε και θα είναι πιο ηχηρό μετά από κάθε φορά που υποτιμείται.
Ησυχία μην ξυπνήσουμε την Ελλάδα που κοιμάται
Συγκρίνοντας τη μνημειώδη πορεία διαμαρτυρίας των Βρετανών με τις (μη) αντιδράσεις στην Ελλάδα δεν γίνεται να μην κουνήσεις αποκαρδιωμένα το κεφάλι. Μολονότι τα ελληνικά σύνορα βάλλονται πολύ χειρότερα από εκείνα του Ηνωμένου Βασιλείου, στη χώρα μας ούτε κατά διάνοια δεν έχει υπάρξει μαζική διαδήλωση κατά της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης.
Η πιο… δυναμική αντίδραση που έχουμε να επιδείξουμε είναι να διαμαρτύρονται τοπικοί φορείς και κάτοικοι για να ξεφορτωθούν ΜΟΝΟ ΟΙ ΙΔΙΟΙ το πρόβλημα και να το «μετακομίσουν» σε κάποια άλλη περιοχή της χώρας, αυτό δηλαδή που βλέπουμε να γίνεται και με την Κρήτη. «Μακριά από εμάς και όπου θέλει ας είναι», για να μεταχειριστώ μια πιο κόσμια έκδοση της γνωστής παροιμίας. Καμία συλλογική συνείδηση του προβλήματος, κανένα πανεθνικό αντανακλαστικό για την αυτονόητη αλήθεια ότι κανένα εσωτερικό σύνορο δεν πρόκειται να σταθεί άτρωτο σε μια χώρα που γεμίζει με παραβιαστές συνόρων: εθνικών, κοινωνικών, πολιτισμικών.
Κάτι η εγγύτητά μας με την Ανατολή, κάτι το πνεύμα φιλοξενίας μας, κάτι ο ιστορικός κοσμοπολιτισμός μας, κάτι η ανεκτικότητά μας, κάτι το μη αποικιοκρατικό παρελθόν μας, πιστεύουμε ότι αυτά αρκούν για να την περνάμε συνεχώς «ξώφαλτσα» όσο συνεχίζεται η απόβαση του Ισλάμ στην ελληνική επικράτεια. Άλλοι με φρενοβλαβή «αλληλεγγύη», άλλοι με ωχαδερφισμό και άλλοι με απατηλή αισιοδοξία κλωτσάνε κάτω από το χαλί την εθνική βόμβα ποντάροντας ότι δεν θα μηδενίσει ποτέ το χρονόμετρό της. Αυτή είναι όλη κι όλη ως τώρα η στάση των Ελλήνων απέναντι σε ένα ζήτημα για το οποίο ξεσηκώνονται όλο και περισσότεροι λαοί της Δύσης.
Μπροστά σε ένα ιστορικό κάλεσμα για την ύστατη επιβίωση των χριστιανοδημοκρατικών λαών, οι Έλληνες εξακολουθούν να λάμπουν δια της απουσίας τους και η οποιαδήποτε αντίδραση τους χάνεται μέσα σε έναν κυκεώνα «καλών προθέσεων». Οι πληθυσμιακές «βόμβες» νομοτελειακά θα εκραγούν, αυτό είναι βέβαιο. Γι’ αυτό ακριβώς σχεδιάστηκαν. Για να εκραγούν. Το ερώτημα είναι: θα μας προλάβει η ιστορία κατά πώς φαίνεται ή θα την προλάβουμε εμείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου