Μέσα από επιστολή προς το orthodoxia.info, η 70χρονη συνταξιούχος καθηγήτρια και μητέρα τεσσάρων παιδιών, αποκαλύπτει την προσωπική της εκδοχή για τα γεγονότα που έχουν συγκλονίσει την κοινότητα.
Η κα. Σπυροπούλου μιλά για «κουτσομπολίστικο βούρκο», «ανθρωποφαγία» και «κανιβαλισμό» τονίζοντας πως αισθάνεται την ανάγκη να τοποθετηθεί δημόσια για τα παιδιά της, «που επίσης ψευδώς έχουν λοιδορηθεί».
Σε μια προσπάθεια να απαντήσει σε όλους όσους της αποδίδουν ευθύνες για την κατάσταση στη Μονή, η ίδια τιτλοδοτεί την επιστολή της «Εγώ είμαι η “Α.Κ.” ή “Α.Σ”» και παρουσιάζει λεπτομερώς τη ζωή της, τη σχέση της με το μοναστήρι και τη θέση της στην κοινότητα, που επισκέπτεται από το 1978.
Όπως εξηγεί, η αφοσίωσή της στον Αρχιεπίσκοπο Δαμιανό πηγάζει από ευγνωμοσύνη για την πνευματική στήριξη που της προσέφερε κατά τη διάρκεια της μακράς και δύσκολης μάχης της κόρης της Χριστίνας με σοβαρή ασθένεια, που δυστυχώς κατέληξε σε θάνατο.
Στο πλαίσιο αυτής της ευγνωμοσύνης, έμεινε στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου για περισσότερους από έξι μήνες, όταν εκείνος τραυματίστηκε σοβαρά σε ατύχημα στη Μονή και χρειάστηκε νοσηλεία σε νοσοκομεία της Αιγύπτου.
Η ίδια δηλώνει: «Πολεμούμαι σαν μάνα, σαν πολύτεκνη, σαν γυναίκα, σαν αγωνίστρια, σαν προσηλωμένη σε υψηλά ιδανικά γιατί αφιέρωσα τα τελευταία χρόνια μου στο να συντρέξω τον πνευματικό μου πατέρα» και προειδοποιεί ότι θα κινηθεί νομικά κατά όσων τη συκοφάντησαν.
Ακολουθεί αυτούσια η επιστολή
«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η «ΑΚ» ή «ΑΣ»
Τελευταία τα πυρά των «πραξικοπηματιών» μοναχών του Σινά έχουν συγκεντρωθεί στο πρόσωπό μου με απώτερο στόχο να πλήξουν το σεπτό πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Σινά κ.κ. Δαμιανού. Είμαι υποχρεωμένη να μιλήσω για τον εαυτό μου, γιατί με πρόσχημα το πρόσωπό μου, βάλλεται ο Αρχιεπίσκοπος Σινά κ. Δαμιανός.
Είμαι λοιπόν η Κατερίνα Σπυροπούλου που τις τελευταίες μέρες έχω γίνει αντικείμενο συκοφαντιών και λοιδοριών χωρίς τη θέληση μου. Μέχρι τώρα υπέμεινα με πολύ ταπείνωση για να μην ανακατεύεται ο κουτσομπολίστικος βούρκος που έστησαν οι φερόμενοι ως ορθόδοξοι μοναχοί. Αλλά μετά από όλη αυτή την ανθρωποφαγία και τον κανιβαλισμό, οφείλω στα παιδιά μου που επίσης ψευδώς έχουν λοιδορηθεί, να μιλήσω, να καταθέσω την αλήθεια μου.
Έχει νομίζω σημασία να τονίσω ότι είμαι στο εβδομηκοστό έτος της ηλικίας μου. Η ίδια είμαι φιλόλογος και συνταξιούχος καθηγήτρια (κατ’ άλλους αγράμματη!) αφού δίδαξα 30 χρόνια στη Μέση εκπαίδευση. Επίσης δίδαξα σε σχολεία του εξωτερικού, στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας και στη Νυρεμβέργη Γερμανίας. Έχω φοιτήσει και στην Θεολογική Σχολή Αθηνών μέχρι το 4ο έτος. Δεν πήρα πτυχίο για τους λόγους που θα κατανοήσετε παρακάτω.
Απέκτησα 4 παιδιά, δύο αγόρια και 2 κορίτσια τα οποία μεγάλωσα με πολλή αγάπη και αφοσίωση παρέχοντάς τους με τον πρώην σύζυγό μου κάθε υλικό και πνευματικό εφόδιο. Όλα τα τέκνα μου είναι κάτοχοι πτυχίων και διδακτορικών ή μεταπτυχιακών σπουδών. Είμαι γιαγιά μιας υπέροχης εγγονής. Για το μόνο πράγμα στη ζωή μου που περηφανεύομαι είναι τα παιδιά μου, γιατί έγιναν καλοί και αγαθοί άνθρωποι, με αγάπη για τον συνάνθρωπό τους. Αλλά το μεγαλύτερο βραβείο μου και η περηφάνια μου και η ελπίδα μου είναι η καλή μου Χριστίνα τώρα βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού και έγινε ο δικός μου άγγελος που με προστατεύει από εκεί πάνω. Η Χριστίνα λοιπόν έζησε 42 χρόνια ένα μεγάλο σταυρό αφού έπασχε από μία σπάνια ασθένεια την Οζώδη Σκλήρυνση που προκαλούσε σωματική και πνευματική αναπηρία. Έκανε πέντε εγχειρίσεις ανοικτού εγκεφάλου με όλες τις συνέπειες και καθηλώθηκε παραπληγική σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Την υπηρέτησα αγόγγυστα με υπομονή, φροντίδα και πολλή αγάπη και στοργή. Και η μόνη λεξούλα που έλεγε συνειδητά όταν με έβλεπε και με αισθανόταν δίπλα της στη διάρκεια της πονεμένης ζωής της ήταν «μαμά» και τα δικά μου μάτια δάκρυζαν και σπάραζε η ψυχή μου. Έτσι πάνω στην πράξη διδάχτηκα και απόκτησα τις γνώσεις της νοσηλευτικής.
Σε αυτή την διαρκή δυσκολία της ζωής μου βοήθησε ο παρηγορητικός και ενισχυτικός λόγος του πνευματικού πατρός μου κ. Δαμιανού, ώστε να αντέξω και να σηκώσω το σταυρό μου με θάρρος, τόλμη και ελπίδα.
Γνωρίζω το Σινά από τον Ιανουάριο του 1978 όταν ευρισκόταν κάτω από την Ισραηλινή κατοχή και οι Βεδουίνοι έμεναν σε σκηνές και ουσιαστικά ασφαλτόδρομοι δεν υπήρχαν. Γοητεύτηκα από την ομορφιά του γρανιτένιου τοπίου αλλά και από την πνευματικότητα του τόπου.
Το έτος 2018 ο πνευματικός μας πατέρας είχε ένα σοβαρό ατύχημα στο φρεάττυο βάθους τεσσάρων μέτρων του μικρού ασανσέρ μέσα στη Μονή λόγω έλλειψης προνοίας στην κατασκευή του από κάποιο μοναχό. Ένιωσα ότι ήρθε η στιγμή να του ανταποδώσω την ευεργεσία του όπως το ευεργετημένο παιδί στον πατέρα του. Έμεινα στη νοσηλεία του 6 μήνες, πρώτα στο στρατιωτικό νοσοκομείο El-Galaa στην Ειδική Μονάδα Θεραπείας όπως επέτρεψαν οι Αιγύπτιοι ιατροί επειδή είδαν τις γνώσεις μου όσον αφορά στη νοσηλεία ενός πολυτραυματία και την ψυχολογική ενίσχυση του στους τρομερούς πόνους του. Απετράπη η σηψαιμία. Άλλους δύο μήνες σε δωμάτιο του νοσοκομείου όπου του έγινε ειδική θεραπεία στο αριστερό του πόδι για να μην το κόψουν και έγινε μεταμόσχευση δέρματος. Άλλους δύο μήνες στο Μετόχι Καΐρου με τις συχνές επισκέψεις στο νοσοκομείο για αλλαγές. Το αποτέλεσμα ήταν να εξέλθει από αυτή την περιπέτεια και να είναι σε καλύτερη κατάσταση στην υγεία του από ότι πριν κατά την ομολογία όσων τον έβλεπαν.
Είμαι Ελληνίδα χριστιανή πολύτεκνη μάνα και απευθύνομαι προς κάθε γυναίκα και μητέρα και σε κάθε λογικό άνθρωπο. Να τονίσω ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός προστάτευσε και έστερξε τις γυναίκες. Δεν ξεχώρισε άνδρα από γυναίκα. Πολεμούμαι σαν μάνα, σαν πολύτεκνη, σαν γυναίκα, σαν αγωνίστρια, σαν προσηλωμένη σε υψηλά ιδανικά γιατί αφιέρωσα τα τελευταία χρόνια μου στο να συντρέξω τον πνευματικό μου πατέρα.
Επιφυλάσσομαι για τα νόμιμα δικαιώματά μου για όσους ενυπογράφως με συκοφάντησαν και αναπαρήγαγαν ψευδείς ειδήσεις και συκοφαντίες κατά του προσώπου μου και της βλαπτικής συνέπειας στην φήμη μου και την αξιοπρέπειά μου. Τα ποσά που θα προέλθουν από τις δικαστικές προσφυγές θα αποδοθούν στην Ι. Μονή Σινά.
Συγχωρέστε με αδελφοί που χρησιμοποιήθηκα στον σκανδαλισμό σας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου